Produkcja filmów przeznaczonych do publicznego wyświetlania.

Monitor Polski

M.P.1953.A-17.238

Akt utracił moc
Wersja od: 24 lutego 1953 r.

ZARZĄDZENIE NR 18
PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 lutego 1953 r.
w sprawie produkcji filmów przeznaczonych do publicznego wyświetlania.

Na podstawie art. 4 i 18 ustawy z dnia 15 grudnia 1951 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 66, poz. 452) zarządza się, co następuje:
Produkcja filmów przeznaczonych do publicznego wyświetlania przez osoby fizyczne, osoby prawne i inne jednostki nie podlegające Centralnemu Urzędowi Kinematografii może być wykonywana jedynie po wyrażeniu zgody przez Centralny Urząd Kinematografii i na warunkach przez Urząd ustalonych.
1.
Produkcją filmów w rozumieniu § 1 jest:
1)
wykonywanie zdjęć filmowych na taśmie światłoczułej wszelkiej szerokości,
2)
wykonywanie nagrań i przegrań dźwięku na taśmę światłoczułą i magnetyczną dla celów produkcji filmowej,
3)
obróbka laboratoryjna i montaż taśmy filmowej,
4)
wykonywanie kopii filmowych.
2.
Nie wymaga zgody Centralnego Urzędu Kinematografii produkcja:
1)
filmów naukowo-badawczych przeznaczonych do nieodpłatnego wyświetlania w zamkniętym gronie pracowników nauki,
2)
filmów przeznaczonych do nieodpłatnego wyświetlania w lokalu zamkniętym wobec członków rodziny produkującego film,
3)
filmów wykonywanych przez jednostki wojskowe i bezpieczeństwa publicznego dla użytku służbowego.
Występujący o uzyskanie zgody Centralnego Urzędu Kinematografii na produkcję filmów przeznaczonych do publicznego wyświetlania obowiązani są wnieść do Urzędu wniosek, w którym należy podać:
1)
imię i nazwisko osoby fizycznej bądź pełną nazwę osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej, jej miejsce zamieszkania bądź siedzibę, jeśli zaś chodzi o osoby prawne i inne jednostki organizacyjne ponadto: oznaczenie rodzaju osoby prawnej bądź jednostki organizacyjnej, jej zadania statutowe, imiona i nazwiska osób upoważnionych do działania w imieniu osoby prawnej bądź jednostki organizacyjnej oraz władzę wykonującą nadzór nad osobą prawną bądź jednostką organizacyjną,
2)
zamierzony zakres produkcji, tak pod względem programowym, jak i technicznym oraz ilościowym,
3)
czy produkcja prowadzona będzie na własny rachunek; gdyby produkcja miała być prowadzona na zlecenie innych osób lub jednostek organizacyjnych, należy wskazać przewidzianych zleceniodawców,
4)
zamierzoną obsadę realizatorską.
1.
Centralny Urząd Kinematografii w decyzji wyrażającej zgodę ustali warunki produkcji filmów przeznaczonych do publicznego wyświetlania, a w szczególności zastrzeże obowiązek uzyskującego zgodę na prowadzenie produkcji filmów przeznaczonych do publicznego wyświetlania polegający na:
1)
prowadzeniu produkcji zgodnie z planami tematyczno-wytwórczymi zatwierdzonymi przez Centralny Urząd Kinematografii,
2)
stosowaniu stawek wynagrodzeń za dzieła autorskie i kompozytorskie oraz stawek płac realizatorów filmowych i wykonawców, nie przewyższających stawek obowiązujących w przedsiębiorstwach podległych Centralnemu Urzędowi Kinematografii.
2.
Wymieniona w ust. 1 decyzja obowiązuje aż do jej odwołania.
Centralny Urząd Kinematografii ma prawo kontroli nad przebiegiem wykonywania warunków, ustalonych w decyzji, o której mowa w § 4 ust. 1.
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.