Premiowy fundusz dewizowy dla kopalń węgla kamiennego.

Monitor Polski

M.P.1958.45.258

Akt utracił moc

Wersja od: 30 czerwca 1959 r.

UCHWAŁA NR 31

RADY MINISTRÓW

z dnia 5 lutego 1958 r.

w sprawie premiowego funduszu dewizowego dla kopalń węgla kamiennego. ^*

W celu podniesienia wydobycia węgla kamiennego i stworzenia warunków sprzyjających zwiększeniu eksportu, Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§ 1. Upoważnia się kopalnie węgla kamiennego, których załogi wykażą się w 1958 r. ponadplanowymi osiągnięciami na odcinku wydobycia węgla, do tworzenia premiowego funduszu dewizowego na zasadach określonych w niniejszej uchwale.

§  2.

1. Na premiowy fundusz dewizowy dla kopalń węgla kamiennego przeznacza się po 3 ruble dewizowe za każdą tonnę węgla wydobytego przez kopalnię ponad ustalone dla niej roczne zadania, nie niższe od założeń narodowego planu gospodarczego.

2. Warunkiem tworzenia przez kopalnię premiowego funduszu dewizowego jest dotrzymanie przez kopalnię ustalonych dla niej norm jakości węgla.

3. Wysokość premiowego funduszu dewizowego ustala się dla każdej kopalni na podstawie rocznych wyników wykonania zadań planowanych.

4. Na podstawie kwartalnych wyników wykonania przez kopalnie zadań planowanych (nie niższych od założeń narodowego planu gospodarczego) mogą być dokonywane dla poszczególnych kopalń zaliczkowe odpisy na premiowy fundusz dewizowy w wysokości 50% kwot przypadających na ten fundusz z odpowiednim uwzględnieniem przepisów ust. 1 i 2. W razie gdy w wyniku rocznego rozliczenia (ust. 3) kopalnia nie uzyska prawa do premiowego funduszu dewizowego, postawione do jej dyspozycji zaliczkowe kwoty dewizowe, nie wydatkowane przez kopalnię, podlegają zwrotowi do Narodowego Banku Polskiego, a gdy w ciągu roku kopalnia zadysponowała kwotami dewiz uzyskanymi z odpisów zaliczkowych, wówczas naliczony fundusz zakładowy z różnicy cen (§ 6 ust. 2) ulega odprowadzeniu do budżetu centralnego.

§  3.

1. Kopalnie, uprawnione na zasadzie przepisów niniejszej uchwały do tworzenia premiowego funduszu dewizowego bądź odpisów zaliczkowych na ten fundusz, składają w Narodowym Banku Polskim za pośrednictwem Ministerstwa Górnictwa i Energetyki wykazy kwartalne należności dewizowych w terminie do dnia 5 miesiąca następującego po kwartale sprawozdawczym.

2. Przydzielone z tytułu premiowego funduszu dewizowego dewizy lokują kopalnie w Narodowym Banku Polskim na odrębnych rachunkach, zwanych "rachunkami dewiz premiowych".

3. Kopalnie pokrywają równowartość złotową postawionych do ich dyspozycji dewiz z własnych środków obrotowych.

§  4.

1. Premiowy fundusz dewizowy może być wydatkowany przez kopalnie wyłącznie na cele ogólnospołeczne załóg, a mianowicie na zakup deficytowych urządzeń mających na celu w pierwszym rzędzie podniesienie bezpieczeństwa i higieny pracy, zakup urządzeń do produkcji ubocznej związanej przede wszystkim z rozwojem budownictwa mieszkaniowego, wyposażenie gabinetów lekarskich szpitali i sanatoriów, zakup środków transportowych itp.

2. Premiowym funduszem dewizowym dysponuje w poszczególnych kopalniach rada robotnicza.

3. Kopalnie nie są ograniczone w czasie przy wykorzystywaniu postawionego do ich dyspozycji premiowego funduszu dewizowego.

4. Zakupy z premiowego funduszu dewizowego powinny być dokonywane w zasadzie w krajach demokracji ludowej.

§  5.

1. W ramach posiadanego premiowego funduszu dewizowego kopalnie zamawiają wytypowane przez siebie towary bezpośrednio we właściwych jednostkach handlu zagranicznego, które są zobowiązane do realizacji tych zamówień w pierwszej kolejności.

2. Jednostki handlu zagranicznego fakturują kopalniom należności za importowane towary w cenach importowych przeliczanych na złote według zasad ustalonych przez Ministra Finansów w porozumieniu z Ministrem Handlu Zagranicznego oraz Ministrem Górnictwa i Energetyki.

§  6.

1. Kopalnie ewidencjonują zakupione z premiowego funduszu dewizowego towary w cenach krajowych, przy czym ceny te ustala się w porozumieniu z właściwą jednostką handlu zagranicznego.

2. Upoważnia się kopalnie do odprowadzenia na fundusz zakładowy różnicy pomiędzy cenami zakupu towarów importowanych (§ 5 ust. 2) a cenami, o których mowa w ust. 1, z przeznaczeniem tych kwot na finansowanie budownictwa mieszkaniowego dla pracowników kopalń.

§ 7. Wykonanie uchwały porucza się Przewodniczącemu Komisji Planowania przy Radzie Ministrów oraz Ministrom: Finansów, Górnictwa i Energetyki oraz Handlu Zagranicznego.

§ 8. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1958 r.

^* Z dniem 30 czerwca 1959 przedłuża się moc obowiązującą nin. uchwały do dnia 31 grudnia 1959 r., z tym że na fundusz ten w roku 1959 przeznacza się po 1,5 rubla dewizowego za każdą tonę węgla wydobytego przez kopalnię ponad ustalone dla niej roczne zadania, nie niższe od założeń narodowego planu gospodarczego, zgodnie z § 1 nr 213 z dnia 22 maja 1959 r. o przedłużeniu mocy obowiązującej uchwały z dnia 5 lutego 1958 r. w sprawie premiowego funduszu dewizowego dla kopalń węgla kamiennego. (M.P.59.58.279).