Premiowanie za wykorzystanie odpadów przemysłowych z elektrowni, elektrociepłowni i ciepłowni.

Monitor Polski

M.P.1975.24.152

Akt utracił moc

Wersja od: 8 sierpnia 1975 r.

UCHWAŁA Nr 140

RADY MINISTRÓW

z dnia 18 lipca 1975 r.

w sprawie premiowania za wykorzystanie odpadów przemysłowych z elektrowni, elektrociepłowni i ciepłowni.

W celu zapewnienia dalszego zwiększenia racjonalnego wykorzystania odpadów paleniskowych, ciepła odpadowego powstającego w procesie wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej oraz innych odpadów przemysłowych powstających w elektrowniach, elektrociepłowniach i ciepłowniach Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§  1.

1. Uchwała ustala zasady premiowania za wykorzystanie odpadów przemysłowych powstających w elektrowniach, elektrociepłowniach i ciepłowniach.

2. Ilekroć w uchwale jest mowa o odpadach przemysłowych, należy przez to rozumieć:

1) popioły lotne powstające w procesie spalania paliw stałych w kotłach energetycznych,

2) żużle paleniskowe,

3) pirytonośne odpady węglowe,

4) ksylity,

5) ciepło odpadowe powstające w procesie wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej,

6) odpady paleniskowe na składowiskach.

§ 2. W przedsiębiorstwie (zakładzie), w którym powstają odpady przemysłowe, zwanym dalej "dostawcą", fundusz premiowy tworzy się z kwot uzyskanych ze sprzedaży odpadów przemysłowych, naliczanych w wysokości:

1) 9 zł za każdą tonę sprzedanych popiołów lotnych w stanie nie uszlachetnionym z przeznaczeniem do:

a) wykorzystania do produkcji:

– betonów komórkowych, kruszywowych prefabrykowanych i specjalnych (żaroodpornych, hydrotechnicznych itp.),

– kruszyw sztucznych lekkich,

– cementu,

– tlenku glinu,

– wyrobów ceramicznych budowlanych i specjalnych,

b) budowy dróg,

c) utwardzania powierzchni roboczych w górnictwie odkrywkowym,

d) wykorzystania w rolnictwie,

e) odzysku proszków magnetycznych,

2) 5 zł za każdą tonę żużli paleniskowych, sprzedanych do wykorzystania w sposób określony w pkt 1 lit. a)-d),

3) 7 zł za każdą tonę pirytonośnych odpadów węglowych, sprzedanych do dalszej przeróbki,

4) 7 zł za każdą tonę ksylitów, sprzedanych do dalszego gospodarczego wykorzystania,

5) 10% wartości sprzedanych surowców pozyskanych z popiołów lotnych i żużli paleniskowych (np. proszków magnetytowych, elporytu itp.),

6) 0,5 zł za każdą Gcal ciepła odpadowego, przekazanego odpłatnie do wykorzystania w przemyśle i rolnictwie (hodowla ryb, ogrodnictwo itp.),

7) 5 zł za każdą tonę odpadów paleniskowych ze składowisk, sprzedanych do wykorzystania w sposób określony w pkt 1 lit. a)-d).

§ 3. Przy naliczaniu funduszu premiowego nie uwzględnia się odpadów przemysłowych, przekazanych nieodpłatnie do nieprodukcyjnego wykorzystania.

§ 4. Fundusz premiowy dzieli się następująco:

1) 35% pozostaje do dyspozycji dostawcy,

2) 65% przekazuje się do dyspozycji przedsiębiorstwa (zakładu) wykorzystującego odpady przemysłowe, zwanego dalej "odbiorcą", z tym że umowa między dostawcą a odbiorcą może - w wypadkach uzasadnionych warunkami techniczno-ekonomicznymi - określić mniejszy udział odbiorcy na korzyść dostawcy.

§  5.

1. Premia za gospodarcze wykorzystanie odpadów przemysłowych przysługuje pracownikom zatrudnionym przy organizowaniu wykorzystania, nadzorowaniu i wykonywaniu prac związanych z wykorzystaniem tych odpadów.

2. Zasady premiowania pracowników przedsiębiorstw dostawcy i odbiorcy określają zakładowe regulaminy premiowania zatwierdzone w obowiązującym trybie.

§ 6. Premie, o których mowa w uchwale, wypłaca się w trybie ustalonym dla premii i nagród płatnych poza planem funduszu płac oraz ze środków nie objętych tym funduszem, z tym że nie obciążają one limitu premii indywidualnych określonego dla tych premii i nagród.

§ 7. Dyrektorzy zjednoczeń i przedsiębiorstw (kombinatów) stosujących kompleksowe zasady systemu ekonomiczno-finansowego zapewnią - na mocy posiadanych uprawnień - wypłacanie ze środków dyspozycyjnego funduszu płac premii za wykorzystanie odpadów przemysłowych, z tym że cena sprzedaży tych odpadów ulega wówczas obniżeniu o 65% stawek wymienionych w § 2.

§ 8. Traci moc § 6 uchwały nr 71 Rady Ministrów z dnia 10 marca 1972 r. w sprawie zwiększenia produkcji cementu i oszczędnego nim gospodarowania.

§ 9. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.