Podział wynagrodzenia za ratownictwo pomiędzy członków załogi statków.

Monitor Polski

M.P.1964.33.146

Akt utracił moc
Wersja od: 21 maja 1964 r.

ZARZĄDZENIE
MINISTRA ŻEGLUGI
z dnia 18 kwietnia 1964 r.
w sprawie podziału wynagrodzenia za ratownictwo pomiędzy członków załogi statku.

Na podstawie art. 243 § 3 Kodeksu morskiego (Dz. U. z 1961 r. Nr 58, poz. 318) zarządza się, co następuje:
Wynagrodzenie z tytułu ratownictwa, należne załodze statku na podstawie art. 243 § 1 Kodeksu morskiego, dzieli się pomiędzy kapitana i pozostałych członków załogi według zasad określonych w niniejszym zarządzeniu.
1.
Kapitan statku ratującego, liczącego do sześciu członków załogi, otrzymuje 30%, a kapitan statku liczącego ponad sześciu członków - 25% wynagrodzenia należnego załodze.
2.
Podział reszty wynagrodzenia pomiędzy pozostałych członków załogi przeprowadza się uwzględniając ich funkcje i zasługi w akcji ratowniczej, biorąc w szczególności pod uwagę:
1)
stopień niebezpieczeństwa, na które członek załogi był narażony przy wykonywaniu czynności ratowniczych,
2)
inicjatywę osobistą, stopień poświęcenia członka załogi oraz jego wysiłek,
3)
nasilenie trudności obiektywnych i ryzyko, jakie towarzyszyły akcji ratowniczej.
1.
Wysokość wynagrodzenia poszczególnych członków załogi ustala w procentach plan podziału sporządzony przez kapitana przy współudziale rady załogowej lub delegata załogowego; plan sporządza się bezpośrednio po dokonaniu akcji ratowniczej, najpóźniej w dziesięć dni od dnia zakończenia akcji.
2.
Kapitan przedstawia plan podziału do zatwierdzenia armatorowi. Armator w porozumieniu z radą zakładową może wprowadzić w otrzymanym od kapitana planie zmiany.
3.
Decyzję zatwierdzającą wysokość wynagrodzenia poszczególnych członków załogi wydaje armator w ciągu 14 dni od otrzymania planu od kapitana statku.
4.
Odpis decyzji armator przesyła niezwłocznie zainteresowanym członkom załogi.
1.
Od decyzji armatora (§ 3 ust. 3) członkom załogi przysługuje odwołanie do izby morskiej właściwej dla portu macierzystego statku, w ciągu 1 miesiąca od dnia doręczenia odpisu decyzji. Jeżeli odpis decyzji doręczono członkowi załogi w czasie jego podróży (rejsu morskiego), termin 1 miesiąca liczy się od dnia powrotu członka załogi do najbliższego portu polskiego.
2.
Izba morska rozpatruje odwołanie w trybie postępowania niespornego.
1.
Niezależnie od udziału w wynagrodzeniu za ratownictwo, członkom załogi statków rybackich przysługuje udział w kwocie odliczanej od wynagrodzenia za ratownictwo zgodnie z art. 243 § 1 Kodeksu morskiego, a stanowiącej wyrównanie strat w połowach poniesionych przez armatora na skutek przeprowadzonej akcji ratowniczej.
2.
Prawo członków załogi do uczestniczenia w podziale kwoty określonej w ust. 1 i wysokość udziałów poszczególnych członków załogi określa się według postanowień umowy zawartej przez armatora z członkami załogi w zakresie wynagrodzenia za połowy, podziału połowów lub zysków z połowów.
Wynagrodzenie z tytułu ratownictwa powinno być wypłacone członkom załogi w ciągu trzech miesięcy od otrzymania przez armatora wynagrodzenia, nie wcześniej jednak niż po uprawomocnieniu się decyzji dotyczącej podziału wynagrodzenia.
Wynagrodzenie wypłacane z tytułu ratownictwa w części, o której mowa w § 2, nie podlega opodatkowaniu.
Zarządzenie nie ma zastosowania do załóg statków używanych do zawodowego ratownictwa.
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.