Podwyższenie najniższych wynagrodzeń pracownikom zatrudnionym w uspołecznionych zakładach pracy.

Monitor Polski

M.P.1977.5.36

Akt utracił moc
Wersja od: 12 marca 1977 r.

UCHWAŁA Nr 29
RADY MINISTRÓW
z dnia 25 lutego 1977 r.
w sprawie podwyższenia najniższych wynagrodzeń pracownikom zatrudnionym w uspołecznionych zakładach pracy.

Na podstawie art. 79 Kodeksu pracy (Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141 i z 1975 r. Nr 16, poz. 91) Rada Ministrów po porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych uchwala, co następuje:
1.
Pracownikom zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy podwyższa się najniższe wynagrodzenie zasadnicze wynikające z osobistego zaszeregowania, określone w stawkach miesięcznych - do kwoty 1.400 zł miesięcznie.
2.
Pracownikom wynagradzanym na podstawie godzinowych stawek płac podwyższa się najniższe godzinowe wynagrodzenie zasadnicze wynikające z osobistego zaszeregowania - do kwoty 7,30 zł za godzinę.
3.
Pracownikom, do których może być stosowany wyższy wymiar normalnego czasu pracy niż 46 godzin na tydzień, najniższe wynagrodzenie miesięczne określone w ust. 1 przysługuje za 46-godzinny tydzień pracy.
Upoważnia się Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych do podwyższenia stawek wynagrodzeń zasadniczych dla pracowników, których kwalifikacje i rodzaj pracy stwarzają konieczność wyższego ich wynagrodzenia od pracowników otrzymujących najniższe wynagrodzenie.
Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych ustali szczegółowe zasady wprowadzenia wynagrodzeń, o których mowa w § 1 i w § 2.
1.
Podwyższenie stawek wynagrodzenia zasadniczego, o których mowa w § 1 i w § 2, w jednostkach organizacyjnych sfery produkcji materialnej nastąpi w ramach funduszu płac ustalonego dla ministrów (kierowników urzędów centralnych), wojewodów (prezydentów miast stopnia wojewódzkiego) w narodowym planie społeczno-gospodarczym na 1977 rok.
2.
Na realizację uchwały w jednostkach (zakładach) budżetowych przeznacza się z rezerwy centralnej funduszu płac ustalonej w narodowym planie społeczno-gospodarczym na 1977 rok kwotę 71 mln zł.
3.
Upoważnia się Ministra Finansów do sfinansowania kwoty określonej w ust. 2 z rezerwy budżetu centralnego.
4.
Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych w porozumieniu z Ministrem Finansów dokona podziału kwoty, o której mowa w ust. 2, na poszczególne resorty.
Przepisy uchwały nie mają zastosowania do młodocianych odbywających naukę zawodu bądź przyuczanych do wykonywania określonej pracy, dla których utrzymuje się dotychczasową podstawę obliczania wynagrodzenia w wysokości 1.200 zł miesięcznie.
Zaleca się organizacjom spółdzielczym i społecznym odpowiednie zastosowanie przepisów uchwały w podległych jednostkach organizacyjnych.
Traci moc uchwała nr 162 Rady Ministrów z dnia 5 lipca 1974 r. w sprawie podwyżki najniższych wynagrodzeń (Monitor Polski Nr 26, poz. 154).
Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 maja 1977 r.