Podnoszenie kwalifikacji pracowników zatrudnionych w gospodarce narodowej.

Monitor Polski

M.P.1970.16.133 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 30 czerwca 1979 r.

UCHWAŁA Nr 306

RADY MINISTRÓW

z dnia 30 listopada 1965 r.

w sprawie podnoszenia kwalifikacji pracowników zatrudnionych w gospodarce narodowej.

Rada Ministrów w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych uchwala, co następuje:

§ 1. Ustala się następujące podstawowe formy dokształcania i doskonalenia kwalifikacji pracowników zatrudnionych na stanowiskach wymagających średniego i wyższego wykształcenia:

1) kursy,

2) kursy - seminaria,

3) praktyki,

4) samokształcenie kierowane,

5) studia podyplomowe.

§  2.

1. W zależności od formy prowadzenia kursy dzielą się na:

1) kursy stacjonarne, organizowane z oderwaniem lub bez oderwania od pracy,

2) kursy zaoczne (korespondencyjne); uczestnicy kursów zaocznych uczą się samodzielnie na podstawie dostarczanych przez organizatorów kursu podręczników, przewodników metodycznych i instrukcji oraz wykonują prace kontrolne, zdają kolokwia i egzaminy; uczestnikom kursów udzielana jest pomoc w postaci konsultacji,

3) kursy z częściowym oderwaniem od pracy, które posiadają podstawowe elementy zarówno kursu zaocznego, jak i stacjonarnego.

2. W zależności od poziomu kwalifikacji uczestników kursy dzielą się na:

1) kursy określone w § 3 uchwały nr 239 Rady Ministrów z dnia 6 sierpnia 1964 r. w sprawie niektórych zasad dotyczących prowadzenia i finansowania kursowego szkolenia lub doskonalenia zawodowego (Monitor Polski Nr 58, poz. 274 z późniejszymi zmianami),

2) kursy podyplomowe, przeznaczone dla pracowników z wyższym wykształceniem; celem tych kursów jest dalsza specjalizacja oraz aktualizacja wiedzy i jej zastosowanie.

§ 3. Ilekroć w niniejszej uchwale jest mowa o:

1) dokształcaniu pracowników - należy przez to rozumieć uzupełnienie wiedzy i umiejętności wymaganej od pracownika na danym stanowisku,

2) doskonaleniu kwalifikacji pracowników - należy przez to rozumieć aktualizację wiedzy i umiejętności wymaganych od pracownika na danym stanowisku,

3) ośrodku dokształcania i doskonalenia kadr - należy przez to rozumieć jednostkę organizacyjną dysponującą odpowiednimi środkami finansowymi, wyposażeniem oraz kadrą wykładowców, której zadaniem jest stałe prowadzenie dokształcania i doskonalenia kadr.

§  4.

1. Dokształcanie i doskonalenie kwalifikacji pracowników w formach wymienionych w § 1 pkt 1-4 zależnie od potrzeb i posiadanych uprawnień mogą prowadzić jednostki państwowe, społeczne i spółdzielcze.

2. Studia podyplomowe prowadzą szkoły wyższe we własnym zakresie lub przy współudziale placówek Polskiej Akademii Nauk i instytutów naukowo-badawczych.

§ 5. Należy dążyć do koncentracji dokształcania i doskonalenia kwalifikacji pracowników w dużych ośrodkach dokształcania i doskonalenia kadr, nowocześnie wyposażonych, dysponujących kadrą dydaktyczną, zapewniającą uczestnikom osiągnięcie istotnych korzyści z udziału w dokształcaniu i doskonaleniu.

§ 6. Wprowadza się obowiązek dokształcania pracowników i doskonalenia kwalifikacji zawodowych pracowników zajmujących określone stanowiska, na których wymagane jest wyższe lub średnie wykształcenie (przede wszystkim pracowników inżynieryjno-technicznych i ekonomicznych).

§  7.

1. Ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) oraz prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Nauki i Techniki oraz Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac w terminie do dnia 30 września 1970 r.:

1) ustalą stanowiska pracy w ramach poszczególnych działów gospodarki narodowej, gałęzi i branż (dziedzin), na których zatrudnieni pracownicy podlegają obowiązkowemu dokształcaniu i doskonaleniu; ustalenia te powinny być aktualizowane stosownie do potrzeb gospodarki narodowej,

2) określą kolejność wprowadzania obowiązkowego dokształcania i doskonalenia pracowników zatrudnionych na stanowiskach, o których mowa w pkt 1,

3) ustalą częstotliwość obowiązkowego dokształcania i doskonalenia, uwzględniając tempo zmian zachodzących w danej dziedzinie nauki i techniki, z tym że powtórzenie dokształcania i doskonalenia nie może następować w okresach dłuższych niż 6 lat.

2. Ministrowie, którym poruczone zostało sprawowanie koordynacji międzyresortowej w określonych gałęziach (dziedzinach) gospodarki narodowej, podejmą ustalenia, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do całych gałęzi (dziedzin) gospodarki narodowej bez względu na przynależność organizacyjną zakładów pracy.

3. W wypadkach uzasadnionych doraźnymi potrzebami gospodarki narodowej, związanymi z wprowadzeniem nowych technologii, nowych urządzeń lub wyrobów, stanowiska, na których zatrudnieni pracownicy mają być objęci jednorazowym obowiązkowym dokształceniem i doskonaleniem, mogą wyznaczać dyrektorzy zjednoczeń i dyrektorzy kombinatów.

§  8.

1. Ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) oraz prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) zapewnią uwzględnienie zadań resortów, wynikających z wprowadzenia obowiązkowego dokształcania i doskonalenia w programach działalności w zakresie dokształcania i doskonalenia kadr z wyższym i średnim wykształceniem oraz w planach zjednoczeń i przedsiębiorstw.

2. Obowiązek organizowania dokształcania i doskonalenia lub skierowania na nie pracowników, jak również prowadzenia rejestru osób podlegających obowiązkowi dokształcania lub doskonalenia i przeprowadzania okresowych analiz wykonania tego obowiązku spoczywa na kierownictwie zakładu pracy.

3. Obowiązkowe dokształcanie i doskonalenie jest finansowane w ramach środków przewidzianych na cele szkoleniowe w planach poszczególnych resortów (rad narodowych).

§  9.

1. W zależności od wymagań stawianych pracownikom na określonych stanowiskach obowiązkowe dokształcanie i doskonalenie może się odbywać w formie:

1) ukończenia studium podyplomowego, którego tematyka wiąże się z zagadnieniami wchodzącymi w zakres wykonywanej pracy, lub

2) ukończenia kursu, którego tematyka wiąże się z zagadnieniami wchodzącymi w zakres wykonywanej pracy, lub

3) odbycia stażu naukowego lub zawodowego, jeżeli program stażu wiąże się z zagadnieniami wchodzącymi w zakres wykonywanej pracy, lub

4) udziału w zorganizowanym i kierowanym samokształceniu, którego tematyka wiąże się z zagadnieniami wchodzącymi w zakres wykonywanej pracy.

2. Potwierdzeniem osiągnięcia założonego poziomu i zakresu wiedzy i umiejętności w ramach obowiązkowego dokształcania i doskonalenia jest egzamin lub inna forma sprawdzenia wiadomości (testy wiadomości, praca końcowa i inne).

§  10.

1. Kursy, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 2, mogą prowadzić:

1) szkoły wyższe i szkoły średnie,

2) placówki Polskiej Akademii Nauk i instytuty naukowo-badawcze resortów,

3) Centralny Ośrodek Doskonalenia Kadr Kierowniczych,

4) placówki zaplecza naukowo-badawczego nie wymienione w pkt 2,

5) międzyresortowe, resortowe i branżowe ośrodki szkolenia i doskonalenia kadr,

6) organizacje społeczne i stowarzyszenia naukowo-techniczne, a w szczególności Naczelna Organizacja Techniczna i Polskie Towarzystwo Ekonomiczne,

7) zakłady pracy.

2. Instytuty naukowo-badawcze powinny współdziałać z jednostkami organizacyjnymi prowadzącymi dokształcanie i doskonalenie przez:

1) systematyczne przekazywanie im własnych osiągnięć naukowych i technicznych, które mogą być wykorzystane w procesie dokształcania i doskonalenia,

2) udostępnianie laboratoriów i posiadanego wyposażenia,

3) zapewnienie udziału specjalistów zatrudnionych w instytucie naukowo-badawczym w zajęciach dydaktycznych.

3. W uzasadnionych wypadkach instytuty naukowo-badawcze powinny prowadzić doskonalenie kwalifikacji pracowników we własnym zakresie.

4. Przewodniczący Komitetu Nauki i Techniki w porozumieniu z Ministrem Oświaty i Szkolnictwa Wyższego ustali kryteria, jakim powinny odpowiadać jednostki organizacyjne określone w ust. 1 pkt 4-7 uprawnione do prowadzenia kursów dokształcania i doskonalenia kadr z wyższym i średnim wykształceniem.

§  11.

1. Jednostki organizacyjne, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 4-7, obowiązane są do opracowywania programów nauczania w zakresie organizowanego dokształcania i doskonalenia; programy te powinny być zaopiniowane przez zainteresowane jednostki organizacyjne.

2. Wykaz jednostek opiniujących programy, o których mowa w ust. 1, ustala Przewodniczący Komitetu Nauki i Techniki w porozumieniu z Ministrem Oświaty i Szkolnictwa Wyższego.

3. Programy dokształcania i doskonalenia zatwierdza jednostka nadrzędna nad jednostką organizacyjną prowadzącą dokształcanie i doskonalenie, jeżeli nie został ustalony inny tryb ich zatwierdzania.

§  12.

1. Pracownicy zajmujący stanowiska, na których wymagane jest wykształcenie wyższe lub średnie, którzy nie posiadają wymaganego wykształcenia, lecz podjęli naukę w szkołach wyższych lub średnich, są w okresie odbywania nauki zwolnieni z obowiązkowego dokształcania i doskonalenia.

2. Kierownik jednostki nadrzędnej nad zakładem pracy może ustalić wypadki odstępstwa od przepisu ust. 1, gdy ze względu na ważne potrzeby zakładu pracy pracownik powinien przejść odpowiednie doraźne dokształcanie lub doskonalenie.

§  13.

1. Kierownik jednostki nadrzędnej na wniosek kierownika zakładu pracy może zwolnić z obowiązku dokształcania i doskonalenia pracownika wykazującego się w okresie ostatnich 5 lat wybitnymi osiągnięciami, świadczącymi o podwyższeniu kwalifikacji, a w szczególności:

1) wdrożonymi opatentowanymi wynalazkami i wzorami użytkowymi lub

2) wdrożeniami nowych rozwiązań konstrukcyjnych, technologicznych, ekonomicznych i organizacyjnych.

2. Z obowiązku dokształcania i doskonalenia mogą być zwolnieni pracownicy, którzy ukończyli 55 rok życia.

3. Uzyskanie przez pracownika z wyższym wykształceniem stopnia naukowego doktora uznaje się za spełnienie obowiązku dokształcania i doskonalenia, jeżeli temat rozprawy doktorskiej odpowiada zakresowi wykonywanej pracy zawodowej.

4. Pracownikowi, który zmienił stanowisko lub miejsce pracy, a na uprzednio zajmowanym stanowisku spełnił obowiązek dokształcania i doskonalenia, uznaje się spełnienie tego obowiązku w nowym zakładzie pracy, o ile kierunek odbytego obowiązkowego dokształcania i doskonalenia jest zgodny z kierunkiem dokształcania i doskonalenia obowiązującego na tym stanowisku.

§ 14. Ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) oraz prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) ustalą wypadki, w których dokształcanie i doskonalenie odbyte w latach 1967-1970 uznane zostanie za spełnienie przez pracownika obowiązku dokształcania i doskonalenia zgodnie z przepisami uchwały.

§  15.

1. Ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) oraz prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) określą wymagania kwalifikacyjne dla pracowników podległych przedsiębiorstw i zjednoczeń zajmujących się organizacją dokształcania i doskonalenia.

2. Minister Oświaty i Szkolnictwa Wyższego w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac określi zakres świadczeń i ulg dla pracowników odbywających obowiązkowe dokształcanie i doskonalenie na studiach podyplomowych na zasadach analogicznych jak dla pracowników równocześnie studiujących.

3. Ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) oraz prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) określą zakres ulg i świadczeń przysługujących pracownikom, którzy podjęli obowiązkowe dokształcanie i doskonalenie zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.

§ 16. Przewodniczący Komitetu Nauki i Techniki sprawuje ogólny nadzór nad przebiegiem obowiązkowego dokształcania i doskonalenia, a w szczególności:

1) zapewnia zgodność kierunków dokształcania i doskonalenia z kierunkami rozwoju nauki i techniki,

2) ocenia przebieg dokształcania i doskonalenia,

3) wydaje w miarę potrzeby wytyczne w zakresie zagadnień, o których mowa w pkt 1 i 2.

§ 17. Ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) oraz prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw), biorąc pod uwagę dotychczasowy dorobek i możliwości organizacji społecznych, w szczególności Naczelnej Organizacji Technicznej i Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, uwzględnią ich udział w pracach nad obowiązkowym dokształcaniem pracowników i doskonaleniem kwalifikacji pracowników oraz określą w uzgodnieniu z nimi ich zadania w zaspokajaniu potrzeb resortu i województwa, związanych z dokształcaniem i doskonaleniem kwalifikacji pracowników.

§ 18-27. 1 (uchylone).

§  28.

1. Systematyczne podnoszenie przez pracownika swoich kwalifikacji powinno być brane pod uwagę jako jeden z czynników przy przeszeregowaniach i awansach.

2. Ukończenie przez pracownika obowiązkowego dokształcania i doskonalenia jest warunkiem do zajmowania stanowisk, o których mowa w § 7 ust. 1 pkt 1 oraz § 21 ust. 1 pkt 1 lit. a).

§  29.

1. Podnoszenie kwalifikacji pracowników gospodarki narodowej odbywa się zgodnie z rocznymi i wieloletnimi planami, które stanowią część planów gospodarczych, sporządzanych przez wszystkie jednostki organizacyjne podległe właściwym ministrom (kierownikom urzędów centralnych) oraz prezydiom wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw).

2. Plany podnoszenia kwalifikacji pracowników sporządza się w trybie ustalonym w instrukcji dotyczącej opracowania projektu narodowego planu gospodarczego.

§ 30. W celu podniesienia efektywności prowadzonego dokształcania i doskonalenia kadr:

1) Przewodniczący Komitetu do Spraw Radia i Telewizji "Polskie Radio i Telewizja" uwzględni możliwość wykorzystania radia i telewizji dla potrzeb związanych z dokształcaniem i doskonaleniem kwalifikacji pracowników,

2) Minister Kultury i Sztuki po zasięgnięciu opinii Rady Piśmiennictwa Technicznego zapewni w ramach programu wydawniczego wydawanie wydawnictw skryptowych i podręczników, przy wykorzystaniu techniki małej poligrafii,

3) Przewodniczący Komitetu Nauki i Techniki w porozumieniu z Ministrem Oświaty i Szkolnictwa Wyższego , opracuje program produkcji, importu i wykorzystania filmów związanych z upowszechnianiem osiągnięć nowej techniki.

§  31.

1. Centralny Ośrodek Doskonalenia Kadr Kierowniczych pełni rolę wiodącą w podnoszeniu kwalifikacji pracowników zatrudnionych w gospodarce narodowej w zakresie organizacji zarządzania i kierownictwa.

2. Przewodniczący Komitetu Nauki i Techniki w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami (kierownikami urzędów centralnych) określi instytucje, które w zakresie dokształcania i doskonalenia specjalistycznego pracowników z wyższym i średnim wykształceniem spełniać będą zadania analogiczne, jak Centralny Ośrodek Doskonalenia Kadr Kierowniczych.

§ 32. Przewodniczący Komitetu Nauki i Techniki w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami (kierownikami urzędów centralnych) ustali instytucje zobowiązane do prowadzenia badań w zakresie metod, efektywności i kierunków dokształcania i doskonalenia kwalifikacji pracowników.

§  33.

1. Minister Oświaty i Szkolnictwa Wyższego określi wymagania kwalifikacyjne wykładowców studiów podyplomowych.

2. Ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) po zasięgnięciu opinii Naczelnej Organizacji Technicznej i Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, a także innych zainteresowanych organizacji, jak Zrzeszenie Prawników Polskich lub Stowarzyszenie Księgowych w Polsce, określą kryteria kwalifikacyjne wykładowców kursów w uzgodnieniu z Ministrem Oświaty i Szkolnictwa Wyższego.

§ 34. Minister Oświaty i Szkolnictwa Wyższego w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych i w uzgodnieniu z Przewodniczącym Komitetu Nauki i Techniki oraz Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac opracuje i przedstawi Radzie Ministrów zakres i zasady dokształcania pracowników nie mających średniego wykształcenia.

§ 35. Zaleca się centralnym organizacjom spółdzielczym i organizacjom społecznym organizowanie dokształcania i doskonalenia kwalifikacji pracowników na zasadach zawartych w mniejszej uchwale, z wyjątkiem § 18-27.

§  36.

1. Przepisy uchwały nie dotyczą:

1) żołnierzy będących w czynnej służbie wojskowej,

2) pracowników służby zdrowia objętych szkoleniem w ramach resortu podległego Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej.

2. § 6-27 i 28 ust. 2 nie dotyczą osób, o których mowa w ust. 1, oraz:

1) funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej i służby więziennej,

2) członków Korpusu Technicznego Pożarnictwa,

3) nauczycieli i pracowników naukowo-dydaktycznych szkół wyższych.

§ 37. Wykonanie uchwały porucza się Przewodniczącemu Komitetu Nauki i Techniki, Przewodniczącemu Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, Przewodniczącemu Komitetu Pracy i Płac, Ministrowi Oświaty i Szkolnictwa Wyższego, zainteresowanym ministrom (przewodniczącym komitetów i kierownikom urzędów centralnych) oraz prezydiom wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw).

¹ § 18-27 uchylone przez § 19 pkt 1 uchwały nr 86 z dnia 15 czerwca 1979 r. w sprawie specjalizacji zawodowej inżynierów (M.P.79.16.95) z dniem 30 czerwca 1979 r.