Rozdział 3 - Przepisy szczególne. - Podatek obrotowy od nadmiernych ubytków produktów.

Monitor Polski

M.P.1969.1.3

Akt utracił moc

Wersja od: 25 stycznia 1972 r.

III.

Przepisy szczególne.

1.

Opodatkowanie nadmiernych ubytków spirytusu i wódek.

§  14.

1. Podatkowi obrotowemu podlegają nadmierne ubytki spirytusu zarówno surowego, jak i oczyszczonego, w stanie nie skażonym lub skażonym szczególnym środkiem skażenia, powstałe w czasie:

1) magazynowania w zakładzie, który go wytworzył;

2) magazynowania, przerobu, oczyszczania, odwadniania lub zużycia spirytusu w zakładzie, który go nabył po cenie niższej niż cena zbytu spirytusu rektyfikowanego zwykłego przeznaczonego do produkcji napojów alkoholowych;

3) przewozu spirytusu nabytego przez odbiorcę przesyłki po cenie niższej od ceny zbytu, o której mowa w pkt 2.

2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do gorzelni, których magazyn ze spirytusem jest urzędowo zabezpieczony (przy tzw. systemie zamkniętego magazynu).

3. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się:

1) w razie przewozu spirytusu nabytego przez przedsiębiorstwo handlu zagranicznego, jeżeli wywóz spirytusu za granicę następuje drogą lądową,

2) w razie powstania okoliczności, o których mowa w § 20.

4. Podatkowi obrotowemu podlegają również nadmierne ubytki spirytusu zawartego w wódkach czystych i gatunkowych, zarówno w gotowych wyrobach, jak i półfabrykatach, powstałe w czasie:

1) magazynowania w zakładzie, który je wytworzył,

2) magazynowania w zakładzie, który produkty te nabył po cenie niższej od ceny detalicznej, zmniejszonej o obowiązujące marże handlowe;

3) przewozu, jeżeli odbiorca przesyłki nabył wymienione produkty po cenie niższej od ceny, o której mowa w pkt 2, z wyjątkiem przewozu wódek nabytych przez przedsiębiorstwo handlu zagranicznego, jeżeli wywóz wódek za granicę następuje drogą lądową.

5. Za spirytus i wódki w rozumieniu ust. 1 i 2 uważa się produkty określone w art. 11 ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o zwalczaniu niedozwolonego wyrobu spirytusu (Dz. U. Nr 27, poz. 169).

§  15.

1. W razie przewozu spirytusu i wódek nabytych od przedsiębiorstw zgrupowanych w Zjednoczeniu Przemysłu Spirytusowego przez odbiorców nie zgrupowanych w powyższym zjednoczeniu odpowiedzialność za podatek od nadmiernych ubytków tych produktów powstałych w czasie przewozu ciąży na odbiorcy, z wyjątkiem wypadków, o których mowa w ust. 3.

2. Przepis ust. 1 stosuje się również w wypadku, gdy zarówno nadawcą, jak i odbiorcą przesyłki spirytusu i wódek są przedsiębiorstwa zgrupowane w Zjednoczeniu Przemysłu Spirytusowego.

3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli z umowy między dostawcą a odbiorcą produktów, o których mowa w ust. 1, wynika, że ubytki powyższych produktów powstałe w czasie przewozu obciążają dostawcę.

§  16.

1. Ubytki spirytusu, wódek czystych i wódek gatunkowych (półfabrykatów i gotowych wyrobów) przelicza się na litry 100° spirytusu.

2. Podatek obrotowy od nadmiernego ubytku 1 litra 100° spirytusu:

1) powstałego w czasie magazynowania w zakładzie, który spirytus wytworzył, bądź w czasie przewozu spirytusu z tego zakładu do odbiorcy - stanowi różnicę między ceną zbytu spirytusu rektyfikowanego zwykłego przeznaczonego do produkcji napojów alkoholowych a obowiązującą dany zakład produkcyjny ceną fabryczną spirytusu, którego ubytek stwierdzono. W razie nieustalenia ceny fabrycznej podatek stanowi różnicę między ceną zbytu, o której mowa wyżej, a kosztem własnym spirytusu przewidzianym w planie danego zakładu produkcyjnego, zwiększonym o 5%, a w gorzelniach rolniczych - różnicę między ceną zbytu, o której wyżej mowa, a obowiązującą te gorzelnie ceną zbytu spirytusu surowego,

2) w pozostałych wypadkach - stanowi różnicę między ceną zbytu spirytusu rektyfikowanego zwykłego przeznaczonego do produkcji napojów alkoholowych a obowiązującą ceną, po której jednostka gospodarcza odpowiedzialna za ubytek nabyła spirytus, którego ubytek stwierdzono.

3. Podatek obrotowy od nadmiernego ubytku 1 litra 100° spirytusu zawartego w wódkach stanowi różnicę między ceną zbytu spirytusu rektyfikowanego zwykłego przeznaczonego do produkcji napojów alkoholowych a jego ceną fabryczną.

§  17.

1. Zwalnia się od podatku obrotowego nadmierne ubytki spirytusu powstałe w laboratoriach i zakładach zużywających minimalne ilości spirytusu, jeżeli nie ustalono dla powyższych jednostek norm dopuszczalnego zaniku, wydajności lub zużycia ze względu na techniczną trudność w określeniu takich norm bądź ze względu na minimalne zużycie spirytusu, a odchylenia pomiędzy stanem książkowym a rzeczywistym zapasem spirytusu są nieznaczne.

2. Za laboratoria i zakłady zużywające minimalne ilości spirytusu uważa się takie, których roczne zużycie tego produktu nie przekracza:

1) w laboratoriach - 100 litrów 100° spirytusu;

2) w zakładach - 200 litrów 100° spirytusu.

3. Za nieznaczne odchylenia między zapasem książkowym a rzeczywistym uważa się odchylenia nie przekraczające w skali rocznej 4% otrzymanego w tym czasie spirytusu, łącznie z zapasem z poprzedniego roku.

§  18.

1. Przy ustalaniu wysokości dopuszczalnych zaników oraz przy porównaniu stwierdzonego ubytku z dopuszczalnymi zanikami bierze się pod uwagę okresy od początku roku podatkowego. Jeżeli w wyniku takiego porównania okaże się, że dopuszczalne zaniki, liczone od początku roku, są większe od ubytku spirytusu w tym okresie bądź też pokrywają się z wielkością ubytku i że wobec tego jednostka gospodarcza w ciągu roku podatkowego nienależnie uiściła podatek od nadmiernego ubytku spirytusu, wynikająca stąd nadpłata podlega rozliczeniu na podstawie rocznej rewizji obrachunkowej. Na uzasadnione żądanie jednostki gospodarczej nadpłacony podatek powinien być zaliczony na należności bieżące bądź zwrócony przed dokonaniem rocznej rewizji obrachunkowej, na podstawie obrachunku, w wyniku którego stwierdzono istnienie nadpłaty.

2. Nadwyżki spirytusu, stwierdzone przy kontroli zapasów, poza wypadkami, o których mowa w ust. 3, nie mogą służyć na pokrycie ubytków spirytusu stwierdzonych w czasie poprzednich lub następnych kontroli zapasów.

3. Jeżeli nadwyżka zostanie stwierdzona:

1) w wyniku rocznej rewizji obrachunkowej;

2) w okresie, w którym nie dokonywano żadnych obrotów spirytusem, od chwili stwierdzenia nadmiernego ubytku - zmniejsza ona ubytki spirytusu stwierdzone w ciągu roku (pkt 1) lub przy poprzedniej kontroli zapasów (pkt 2).

4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się, jeżeli:

1) stwierdzone w ciągu roku nadmierne ubytki spirytusu ustalone zostały w wyniku obrachunku, przy którym zapas magazynowy równy był zeru bądź przy którym zapas spirytusu ustalono wagowo;

2) wdrożone w ciągu roku dochodzenia w celu stwierdzenia przyczyny nadmiernych ubytków spirytusu ustaliły, że winę za ich powstanie ponosi jednostka gospodarcza lub że pozostają one w związku z nielegalnym usunięciem spirytusu.

5. W gorzelniach rolniczych podatek obrotowy od nadmiernych ubytków spirytusu, powstałych w czasie magazynowania spirytusu, ustala się na podstawie wyników rocznej rewizji obrachunkowej. Za datę obrotu w tym wypadku uważa się datę sporządzenia protokołu powyższej rewizji.

6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się w razie powstania ubytku spirytusu w następstwie kradzieży lub zdarzenia zaistniałego z winy personelu gorzelni (§ 6 ust. 2).

7. Ubytki spirytusu stwierdzone w czasie przewozu nie mogą być wyrównywane nie wykorzystanymi zanikami innego rodzaju (magazynowymi, przerobowymi itp.) ani też nie wykorzystanymi zanikami bądź nadwyżkami stwierdzonymi w innych przesyłkach.

8. Za spirytus w rozumieniu ust. 1-4 i 7 uważa się również spirytus zawarty w wódkach.

§  19.

1. Przy rewizjach obrachunkowych rektyfikacji i zakładów odwadniania spirytusu ogólny ubytek magazynowy spirytusu wszelkiego rodzaju i stwierdzony ubytek aparatowy należy dodać i porównać z sumą dopuszczalnych zaników magazynowych i aparatowych.

2. Jeżeli przy rewizjach obrachunkowych w rektyfikacjach i zakładach odwadniania, posiadających własne zbiorniki do krótkotrwałego przechowywania spirytusu przeznaczonego do produkcji (oczyszczania lub odwadniania), stwierdzona zostanie nadwyżka spirytusu, a jednocześnie w magazynie spirytusu luzem stwierdzony zostanie nadmierny ubytek spirytusu bądź odwrotnie, wówczas nadwyżki i ubytki podlegają wzajemnemu wyrównaniu, przy odpowiednim sprostowaniu zapisów w księgach.

3. Przy rewizjach obrachunkowych magazynów spirytusu luzem ogólny ubytek magazynowy spirytusu wszelkiego rodzaju należy porównać z sumą dopuszczalnych zaników magazynowych, przysługujących od wszystkich rodzajów spirytusu.

4. Przy rewizjach obrachunkowych w wytwórniach wódek ubytki produkcyjne spirytusu użytego do produkcji należy rozliczyć z dopuszczalnymi zanikami - osobno ubytki produkcyjne spirytusu użytego do wyrobu wódek czystych i spirytusu zbutelkowanego na cele konsumpcyjne i osobno ubytki produkcyjne spirytusu użytego do wyrobu wódek gatunkowych.

5. Przy rewizjach obrachunkowych w wytwórniach wódek gatunkowych ogólny ubytek spirytusu powstały przy produkcji wszystkich rodzajów wódek gatunkowych należy porównać z sumą dopuszczalnych zaników, przysługujących od poszczególnych rodzajów wódek gatunkowych oddanych do magazynu gotowych wyrobów.

6. Przy rewizjach obrachunkowych w magazynach półfabrykatów wódek gatunkowych ogólny ubytek magazynowy spirytusu zawartego w wszelkiego rodzaju półfabrykatach należy porównać z sumą dopuszczalnych zaników przysługujących od spirytusu zawartego we wszystkich rodzajach półfabrykatów tych wódek.

7. W wytwórniach wódek stłuczki magazynowe wódek zbutelkowanych (gotowych wyrobów), jako objęte normą ubytków produkcyjnych, powinny być rozliczone w ramach dopuszczalnych zaników produkcyjnych.

§  20.

1. Jeżeli przed wysłaniem spirytusu organ szczególnego nadzoru podatkowego dokonał odprawy przesyłki, nakładając urzędowe zabezpieczenia na naczyniach transportowych ze spirytusem, a przy odbiorze przesyłki dokonanym przy udziale organu szczególnego nadzoru podatkowego stwierdzono, że naczynia ze spirytusem są nie uszkodzone, a nałożone na nie zabezpieczenia nie naruszone, nadmierny ubytek spirytusu zapisuje się na przychód w księgach jednostki wysyłającej.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w wypadku, gdy spirytus zawarty w przesyłce pochodzi z gorzelni objętej systemem tzw. zamkniętego magazynu.

3. W wypadkach określonych w ust. 1 nie pobiera się podatku obrotowego od nadmiernego ubytku spirytusu w czasie przewozu.

4. Przepis ust. 3 stosuje się również do wypadków, o których mowa w ust. 2, jeżeli odprawa i odbiór przesyłki nastąpiły w sposób podany w ust. 1, a przy odbiorze stwierdzono, że naczynia ze spirytusem są nie uszkodzone, a nałożone na nie zabezpieczenia nie zostały naruszone.

2.

Opodatkowanie nadmiernych ubytków cukru w cukrowniach.

§  21.

1. Obrachunek zapasów cukru dla celów podatkowych przeprowadza się odrębnie dla każdej cukrowni.

2. Podatkowi obrotowemu podlegają powstałe w cukrowniach nadmierne ubytki cukru białego, cukru surowego, mączek żółtych, zmiotków, zeskrobków i zlepków; za ubytki te uważa się ubytki cukru:

1) stanowiące całe opakowania (worki, torby, kartony, skrzynie);

2) a) przesypywanego do innych opakowań (także z powodu uszkodzeń worków),

b) przechowywanego w cukrowni luzem,

c) paczkowanego w opakowania używane w handlu detalicznym - po potrąceniu dopuszczalnych zaników.

3. Cukier surowy, mączki żółte, zmiotki, zeskrobki i zlepki przelicza się na cukier biały według zasad obowiązujących w przemyśle cukrowniczym.

4. Nadmierne ubytki cukru podlegają opodatkowaniu według stawek podatkowych właściwych dla danego rodzaju cukru. Do nadmiernych ubytków w cukrze surowym, żółtych mączkach, zmiotkach, zeskrobkach i zlepkach stosuje się stawkę podatku ustaloną dla cukru kryształu zwykłego.

§  22.

1. Stan rzeczywisty cukru opakowanego w magazynie ustala się przez obliczenie ilości opakowań z cukrem i pomnożenie tej ilości przez wagę cukru podaną na opakowaniach. Rzeczywisty zapas cukru przechowywanego luzem sprawdza się tylko w razie uzasadnionej wątpliwości, przez przeważenie całej ilości tego cukru.

2. Jeżeli cukrowania na skutek stwierdzenia przez nią, że rzeczywista zawartość cukru w całych opakowaniach jest niższa od zawartości podanej na opakowaniu, zamierza uzupełnić brakującą ilość cukru w opakowaniu, może do tego celu użyć jedynie cukru, który uprzednio zgodnie z obowiązującymi przepisami został zapisany na rozchód i opodatkowany.

3.

Opodatkowanie nadmiernych ubytków piwa.

§ 23. Opodatkowaniu podlegają nadmierne ubytki piwa, powstałe w czasie produkcji, magazynowania i przewozu (przy sprzedaży rozwózkowej).

§  24.

1. Nadwyżki piwa stwierdzone przy ustalaniu zapasów w produkcji nie mogą być wykorzystane na pokrycie nadmiernych ubytków piwa gotowego, stwierdzonych w magazynie lub w transportach. Nadwyżki i nie wykorzystane zaniki magazynowe i przewozowe piwa gotowego nie mogą służyć na pokrycie nadmiernych ubytków piwa w produkcji.

2. Obrachunek zapasów piwa dla celów podatkowych przeprowadza się odrębnie dla każdego browaru również w przedsiębiorstwach wielozakładowych. Wyniki obrachunków dokonywanych w poszczególnych browarach nie mogą być wzajemnie kompensowane.

3. Przepis ust. 2 stosuje się analogicznie w razie przeprowadzania obrachunku zapasów piwa w hurtowniach (rozlewniach) własnych przemysłu piwowarskiego, otrzymujących nieodpłatnie piwo z browaru, z którym stanowią jeden zakład.

§ 25. Jeśli przy obrachunku zapasów nie można ustalić, jakiej stawce podatkowej piwo podlega, z powodu niemożności dokładnego określenia jego gatunku, nadmierny ubytek piwa podlega opodatkowaniu według najwyższej stawki obowiązującej dla piwa w danym pionie produkcyjnym.

4.

Opodatkowanie nadmiernych ubytków napojów winnych.

§  26.

1. Opodatkowaniu podlegają nadmierne ubytki napojów winnych w wytwórniach.

2. Za napoje winne w rozumieniu zarządzenia uważa się wina, moszcze winne i miody pitne, wymienione w art. 2 ustawy z dnia 18 listopada 1948 r. o produkcji win, moszczów winnych i miodów pitnych oraz o obrocie tymi produktami (Dz. U. Nr 58, poz. 462), oraz napoje alkoholowe uzyskane przez dodanie spirytusu do surowych soków owocowych (moszczów owocowych).

§  27.

1. Podatkowi obrotowemu podlegają nadmierne ubytki napojów winnych zarówno w gotowych wyrobach, jak też w półproduktach, poczynając od chwili nastawu.

2. Przy obliczaniu podatku od nadmiernych ubytków napojów winnych miarodajne są ceny zbytu tych napojów w butelkach.

3. Przy opodatkowaniu nadmiernych ubytków napojów winnych wartość półproduktów podlegających opodatkowaniu przyjmuje się za równą najniższej cenie zbytu tego samego rodzaju gotowego wyrobu wytwarzanego w danej wytwórni wina.

§ 28. Stwierdzone nadmierne ubytki napojów winnych określonego rodzaju (wina owocowe, gronowe, miody pitne) nie mogą być kompensowane nadwyżkami lub nie wykorzystanymi zanikami napojów winnych innego rodzaju, ani też nadwyżkami lub nie wykorzystanymi zanikami tego samego rodzaju, stwierdzonymi przy następnych rewizjach obrachunkowych.

§ 29. Przepisy §§ 26-28 stosuje się również do zakładów podległych przedsiębiorstwu Centralne Piwnice Win Importowanych.