Rozdział 5 - Naprawa bieżąca. - Planowo-zapobiegawcza obsługa techniczna i naprawa pojazdów samochodowych i przyczep.

Monitor Polski

M.P.1964.6.28

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1966 r.

Rozdział  5.

Naprawa bieżąca.

Stwierdzenie konieczności wykonania naprawy bieżącej.

§  14.

1. Konieczność wykonania naprawy bieżącej ustala się w wyniku przeglądu technicznego dokonanego w ramach obsługi technicznej okresowej lub w wyniku zgłoszenia kierowcy.

2. W razie ujawnienia podczas wykonywania naprawy bieżącej usterek nie ujawnionych podczas przeglądu technicznego lub nie zgłoszonych przez kierowcę, usterki te powinny być również usunięte przed oddaniem pojazdu do eksploatacji.

3. Kierowca może uczestniczyć w wykonywaniu napraw bieżących za zgodą kierownika jednostki.

Systemy wykonywania napraw bieżących.

§ 15. Naprawy bieżące mogą być wykonywane systemem:

1) indywidualnym,

2) wymiany zespołów i podzespołów.

Naprawa bieżąca wykonywana systemem indywidualnym.

§ 16. Naprawa bieżąca wykonywana systemem indywidualnym polega na bezpośrednim usunięciu wszystkich usterek stwierdzonych w poszczególnych zespołach i podzespołach pojazdu.

Naprawa wykonywana systemem wymiany zespołów i podzespołów.

§  17.

1. Naprawa pojazdu wykonywana systemem wymiany zespołów i podzespołów polega na wymianie wymagających naprawy niesprawnych zespołów i podzespołów na zespoły lub podzespoły sprawne (nowe lub naprawione).

2. Systemem wymiany zespołów i podzespołów mogą być wykonywane naprawy bieżące i główne.

3. Wymiany zespołów i podzespołów należy dokonywać w zasadzie w przypadkach, gdy naprawa niesprawnego zespołu lub podzespołu nie może być wykonana bez wybudowywania go z pojazdu w czasie wolnym od pracy pojazdu lub w czasie postoju pojazdu przy wykonywaniu obsługi OT-2 lub obsług OZ i OL.

4. Wymiany zespołów powinny być wpisane do książki pojazdu samochodowego.

Warunki techniczne stosowania systemu wymiany zespołów i podzespołów przy wykonywaniu napraw.

§  18.

1. Stosowanie systemu wymiany zespołów i podzespołów przy wykonywaniu napraw wymaga spełnienia następujących podstawowych warunków:

1) właściwego zorganizowania pracy stacji obsługi,

2) wyposażenia stanowisk w odpowiednie urządzenia,

3) zapewnienia szybkiego dokonywania naprawy wybudowanych zespołów i podzespołów,

4) posiadania zapasu sprawnych technicznie zespołów i podzespołów (nowych lub naprawionych).

2. Właściwa organizacja pracy stacji obsługi polega na ścisłym określeniu zakresu czynności poszczególnych brygad roboczych przy dokonywaniu wymiany i naprawy zespołów i podzespołów oraz na ustaleniu sprawnego obiegu dokumentów.

3. Wyposażenie stanowisk roboczych powinno obejmować urządzenia, przyrządy, narzędzia i instrukcje niezbędne do szybkiego dokonywania wymiany oraz naprawy zespołów i podzespołów. Wyposażenie to powinno być ściśle dostosowane do zakresu prac wykonywanych na poszczególnych stanowiskach.

4. W przypadkach uzasadnionych ilością posiadanych pojazdów samochodowych i ich zakresem pracy, zwłaszcza w jednostkach posiadających własne stacje obsługi o pełnym zakresie pracy, powinno być zorganizowane dokonywanie we własnym zakresie naprawy podzespołów i zespołów.

5. Zespoły i podzespoły, których naprawa we własnym zakresie nie jest możliwa, powinny być przekazywane do naprawy w odpowiednich zakładach specjalizowanych. Dla zapewnienia sprawnego dokonywania naprawy zespołów i podzespołów w zakładach specjalizowanych, jednostki powinny zawrzeć z tymi zakładami odpowiednie umowy. Dotyczy to w szczególności napraw głównych silników i ich podzespołów.

6. Ilość zespołów i podzespołów, jaką powinny posiadać jednostki w ramach zapasu wymiennego, powinna uwzględniać:

1) ilość przewidywanych wymian zespołów i podzespołów, wynikającą z przebiegu kilometrów pojazdów,

2) czas niezbędny do dokonania naprawy zespołu lub podzespołu,

3) czas transportu niezbędny dla dostarczenia wymagającego naprawy zespołu lub podzespołu do zakładu specjalizowanego i otrzymania naprawionego zespołu lub podzespołu z tego zakładu,

4) szczególne warunki eksploatacji.

7. Orientacyjne ilości zespołów i podzespołów, jakie powinny posiadać jednostki w ramach zapasu wymiennego na każde 100 pojazdów samochodowych tego samego typu, podane są w poniższej tabeli:

Nazwa zespołu lub podzespołu	Ilość wymiennych zespołów i podzespołów na 100 pojazdów
silnik	4-6
skrzynka biegów	3-5
przednia oś (kompletna)	2-4
tylny most	2-4
kierownica	2-4
wał napędowy	4-6
mechanizm samowyładowczy	2-4
gaźnik	3-5
pompa paliwowa	3-5
pompa wodna	3-5
aparat zapłonowy	3-5
prądnica	3-5
rozrusznik	3-5
sprzęgło	3-5
chłodnica	3-5
głowica (kompletna)	3-5
mechanizm różnicowy	3-5
pompa wtryskowa	2-4
inne	2-4

8. Tworzenie zapasu wymiennego zespołów i podzespołów jest uzasadnione przy posiadaniu przez jednostkę nie mniej niż 30 pojazdów posiadających jednakowe zespoły lub podzespoły.

Ewidencja zapasu wymiennego zespołów i podzespołów.

§  19.

1. Przy naprawie pojazdu systemem wymiany zespołów i podzespołów należy prowadzić bieżąco odrębną ewidencję zespołów i podzespołów posiadanych w ramach zapasu wymiennego.

2. Sposób prowadzenia ewidencji (ust. 1) oraz rodzaj stosowanych dokumentów i szczegółowy ich obieg ustalają jednostki w dostosowaniu do obowiązujących w danej jednostce zasad gospodarki materiałowej.