Pasy drogowe dróg publicznych.

Monitor Polski

M.P.1971.11.88

Akt utracił moc

Wersja od: 23 lutego 1971 r.

UCHWAŁA Nr 31

RADY MINISTRÓW

z dnia 10 lutego 1971 r.

w sprawie pasów drogowych dróg publicznych.

Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 29 marca 1962 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 20, poz. 90) Rada Ministrów uchwala, co następuje:

Rozdział  1.

Przepisy ogólne.

§  1.

1. Uchwała niniejsza dotyczy dróg publicznych poza granicami administracyjnymi miast i osiedli oraz poza granicami ciągłej lub skupionej zabudowy wsi.

2. Uchwała nie dotyczy dróg szybkiego ruchu (autostrad i magistrali) w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 1961 r. Nr 7, poz. 46 i z 1965 r. Nr 13, poz. 91).

§ 2. Pasy drogowe dróg publicznych wydziela się, a istniejące pasy drogowe poszerza się:

1) przy budowie nowych dróg,

2) przy przebudowie dróg istniejących,

3) przy budowie dodatkowych urządzeń w pasie drogowym (§ 3 ust. 2).

Rozdział  2.

Szerokość pasów drogowych.

§  3.

1. Szerokości pasów drogowych dróg publicznych ustalone są w tabeli, stanowiącej załącznik do niniejszej uchwały.

2. Szerokości pasów drogowych dróg publicznych (ust. 1) lub ich odcinków mogą być zwiększone w razie wynikającej z wieloletnich programów (planów) budowy lub przebudowy dróg potrzeby zajęcia szerszego pasa dla urządzenia w szczególności:

1) jezdni 3- lub 4-pasowej zamiast jezdni dwupasowej,

2) nasypów o wysokości większej niż 0,70 m i wykopów o głębokości większej niż 0,70 m, licząc od dna rowu,

3) zadrzewienia grupowego,

4) stałych dróg objazdowych dla ruchu lokalnego lub specjalnego,

5) skrzyżowania drogi publicznej z linią kolejową, z drogą publiczną lub inną drogą,

6) ścieżek dla ruchu rowerowego lub pieszego,

7) składów materiałów drogowych oraz budynków i baz dla służby drogowej, jeżeli urządzenia te mają być zlokalizowane w pasie drogowym,

8) zjazdów, zatok autobusowych lub postojowych, parkingów.

3. Szerokości pasów drogowych dla poszczególnych dróg lub ich odcinków ustalają:

1) w odniesieniu do dróg państwowych - wojewódzkie zarządy dróg publicznych,

2) w odniesieniu do dróg lokalnych i zakładowych - właściwe do spraw drogowych organy prezydiów powiatowych rad narodowych.

Rozdział  3.

Zagospodarowanie pasów drogowych.

§ 4. Pasy drogowe powinny być oznaczone znakami granicznymi.

§ 5. Tereny poza koroną drogi w obrębie pasa drogowego powinny być w szczególności wykorzystane do celów:

1) zadrzewienia (zakrzewienia) drogi zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami,

2) związanych z utrzymaniem dróg.

§  6.

1. Tereny poza koroną drogi w obrębie pasa drogowego, które nie mają bezpośredniego wpływu na utrzymanie stanu dróg, a mogą być wykorzystane rolniczo, powinny być wykorzystane zgodnie z ich przydatnością.

2. Szczegółowe warunki i sposoby rolniczego wykorzystania terenów określonych w ust. 1 ustali Minister Komunikacji w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa.

Rozdział  4.

Usytuowanie wzdłuż pasów drogowych lub w ich granicach urządzeń telekomunikacyjnych, energetycznych, melioracyjnych i innych.

§  7.

1. Napowietrzne linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne, przebiegające wzdłuż pasów drogowych, powinny być usytuowane poza granicami tych pasów w odległości nie mniejszej niż 5 m od granicy pasa drogowego, ustalonego zgodnie z § 3.

2. Odległości napowietrznych linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych od istniejącego lub projektowanego zadrzewienia drogowego powinny wynosić co najmniej 5,0 m, licząc od środka pni drzew.

§  8.

1. Linie kablowe telekomunikacyjne i elektroenergetyczne powinny być układane w ziemi poza pasem drogowym co najmniej w odległości 1,0 m od jego granicy.

2. Wszelkie inne urządzenia ułożone w ziemi, jak przewody wodociągowe, kanalizacyjne, melioracyjne, sieci gazowej i cieplnej powinny być układane poza pasem drogowym w takiej odległości od jego granicy i na takiej głębokości, ażeby:

1) krawędzie skarpy wykopów pod te urządzenia nie naruszały granicy pasa drogowego,

2) nie szkodziły korzeniom drzew rosnących na pasie drogowym oraz istniejącym urządzeniom ułożonym w ziemi,

3) w razie urządzenia dróg objazdowych wzdłuż pasa drogowego dla pojazdów konnych, samochodowych lub gąsienicowych - między granicą pasa drogowego a napowietrznymi liniami telekomunikacyjnymi i elektroenergetycznymi - naciski kół pojazdów poruszających się na tych drogach nie wpływały szkodliwie na te urządzenia.

3. Odległość linii kablowych telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych od istniejącego lub projektowanego zadrzewienia drogowego powinna wynosić co najmniej 2,0 m, licząc od środka pni drzew.

4. W pasie gruntu, znajdującym się między granicą pasa drogowego a urządzeniami telekomunikacyjnymi i energetycznymi, wszelkie zamierzenia, dotyczące prowadzenia robót ziemnych mogących uszkodzić te urządzenia, powinny być uzgadniane z właściwymi terenowo jednostkami, eksploatującymi te urządzenia.

5. Minister Komunikacji w uzasadnionych wypadkach może zezwolić na wykorzystanie rowów przydrożnych jako rowów melioracyjnych oraz na ich przebudowę i instalowanie urządzeń melioracyjnych.

§  9.

1. Na odcinkach dróg, przechodzących przez tereny zalewowe, zalesione oraz tereny zajęte pod sady, na których nie przewiduje się zadrzewień, urządzenia telekomunikacyjne, energetyczne i rurociągi melioracyjne mogą być umieszczane:

1) na terenach zalewowych - na skarpach nasypów drogowych, z wyjątkiem nasypów spełniających jednocześnie funkcje wałów przeciwpowodziowych, a w razie niemożności - na krawędzi korony drogi,

2) w pozostałych wypadkach - na pasie drogowym poza koroną drogi w miejscach pozwalających na ograniczenie, w miarę możności, do minimum wycinania istniejącego drzewostanu.

2. Pas gruntu między drzewami a granicą pasa drogowego może być wykorzystany jako ścieżka dla obsługi napowietrznych linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych, znajdujących się poza pasem drogowym.

3. Minister Komunikacji w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami ustala szczegółowe warunki usytuowania urządzeń telekomunikacyjnych, energetycznych i melioracyjnych na odcinkach dróg określonych w ust. 1.

Rozdział  5.

Przenoszenie istniejących urządzeń telekomunikacyjnych i energetycznych poza pas drogowy.

§  10.

1. Istniejące urządzenia telekomunikacyjne i energetyczne, nie odpowiadające warunkom określonym w §§ 7-9, powinny być przenoszone na właściwe miejsca:

1) w razie przeprowadzania kapitalnego remontu tych urządzeń,

2) w razie budowy lub przebudowy dróg, jeżeli:

a) urządzenia te stoją na przeszkodzie wykonaniu zaplanowanych robót drogowych,

b) wskutek budowy lub przebudowy drogi powstałyby warunki uniemożliwiające prawidłową eksploatację tych urządzeń.

2. W uzasadnionym wypadku Minister Komunikacji może wyrazić zgodę na pozostawienie w pasie drogowym lub koronie drogi określonych w ust. 1 urządzeń, na warunkach ustalonych z zainteresowanym ministrem (kierownikiem urzędu centralnego).

3. Przeniesienia urządzeń dokonuje dysponujący urządzeniem:

1) w wypadku określonym w ust. 1 pkt 1 - na koszt własny,

2) w wypadkach określonych w ust. 1 pkt 2 - na koszt zarządu drogi.

§ 11. Minister Komunikacji w porozumieniu z Ministrami Łączności, Górnictwa i Energetyki oraz Obrony Narodowej ustala:

1) kolejność przenoszenia urządzeń telekomunikacyjnych i energetycznych poza pas drogowy przy przeprowadzaniu remontów kapitalnych tych urządzeń,

2) czasowe ograniczenia zakresu robót przy przenoszeniu urządzeń telekomunikacyjnych i energetycznych,

3) zasady uzgadniania i koordynacji planów budowy i przebudowy dróg z planami remontów i przebudowy urządzeń telekomunikacyjnych i energetycznych, znajdujących się w pasie drogowym.

Rozdział  6.

Przepisy końcowe.

§ 12. Traci moc uchwała nr 650 Prezydium Rządu z dnia 16 października 1956 r. w sprawie ustalenia szerokości pasów drogowych dla niektórych dróg publicznych oraz usytuowania wzdłuż tych dróg urządzeń telekomunikacyjnych i energetycznych niskiego napięcia (Monitor Polski Nr 92, poz. 1033).

§ 13. Wykonanie uchwały porucza się Ministrowi Komunikacji i innym zainteresowanym ministrom oraz prezydiom wojewódzkich rad narodowych.

§ 14. Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 maja 1971 r.

ZAŁĄCZNIK

TABELA SZEROKOŚCI PASÓW DROGOWYCH DRÓG PUBLICZNYCH

1. Ustala się następujące szerokości pasów drogowych dla dróg publicznych III, IV i V klasy technicznej:

Klasa techniczna drogi	Warianty według normatywu	Szerokość korony drogi m	Szerokość pasa drogowego
	technicznego projektowania dróg publicznych		przy zastosowaniu rowów przydrożnych	bez zastosowania rowów przydrożnych
1	2	3	4	5
III	1	12,0	28,0	22,0
	2	11,0
	3	10,0	26,0	20,0
	4	9,0
IV	1	10,0	18,0	16,0
	2	9,0
	3	8,0	16,0	14,0
V	1	8,0	14,5	13,0
	2	7,5
	3	7,0	13,5	12,0
	4	6,5

2. Klasy techniczne dróg publicznych określone są w normatywach technicznych projektowania dróg publicznych.