Organizowanie i finansowanie urządzeń służby zdrowia w ramach działalności pozaoperacyjnej o charakterze socjalno-bytowym przedsiębiorstw państwowych.

Monitor Polski

M.P.1965.40.229

Akt utracił moc

Wersja od: 6 sierpnia 1965 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 26 lipca 1965 r.

w sprawie organizowania i finansowania urządzeń służby zdrowia w ramach działalności pozaoperacyjnej o charakterze socjalno-bytowym przedsiębiorstw państwowych.

Na podstawie § 5 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 i 4 uchwały nr 402 Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 1963 r. w sprawie działalności pozaoperacyjnej o charakterze socjalno-bytowym przedsiębiorstw państwowych (Monitor Polski Nr 95, poz. 444) zarządza się, co następuje:

Rozdział  1.

Przepisy wstępne.

§ 1. Zarządzenie dotyczy finansowania w całości lub w części ze środków obrotowych przedsiębiorstw państwowych w ramach działalności pozaoperacyjnej:

1) zakładów leczniczo-zapobiegawczych przemysłowej służby zdrowia, a mianowicie:

a) przychodni przyzakładowych i międzyzakładowych,

b) obwodowych przychodni przemysłowych,

c) oddziałów szpitalnych i izb chorych przyzakładowych lub międzyzakładowych,

d) półsanatoriów przyzakładowych lub międzyzakładowych,

2) laboratoriów do badań stężeń substancji szkodliwych, ośrodków rehabilitacji zawodowej oraz pracowni psychologii i fizjologii pracy,

3) zakładowych i międzyzakładowych sanatoriów uzdrowiskowych oraz

4) żłobków przyzakładowych.

Rozdział  2.

Zakłady leczniczo-zapobiegawcze przemysłowej służby zdrowia.

§ 2. Zakłady leczniczo-zapobiegawcze przemysłowej służby zdrowia organizuje i prowadzi właściwy organ do spraw zdrowia prezydium rady narodowej określony w § 10 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 19 listopada 1962 r. w sprawie organizacji i zadań zakładów leczniczo-zapobiegawczych przemysłowej służby zdrowia (Dz. U. Nr 60, poz. 293).

§ 3. Obowiązki przedsiębiorstw państwowych w zakresie organizowania i prowadzenia zakładów leczniczo-zapobiegawczych przemysłowej służby zdrowia określają:

1) uchwała nr 353 Rady Ministrów z dnia 19 listopada 1962 r. w sprawie udziału zakładów przemysłowych w organizowaniu opieki nad zdrowiem pracowników (Monitor Polski Nr 82, poz. 384),

2) zarządzenie Ministra Finansów z dnia 24 października 1963 r. w sprawie szczegółowych zasad finansowych w zakresie udzielania przez zakłady przemysłowe na rzecz zakładów przemysłowej służby zdrowia świadczeń związanych z opieką zdrowotną nad pracownikami (Monitor Polski Nr 85, poz. 412) oraz

3) niniejsze zarządzenie.

§  4.

1. Przedsiębiorstwa państwowe pokrywają ze swych środków obrotowych:

1) wydatki zakładów leczniczo-zapobiegawczych przemysłowej służby zdrowia w zakresie:

a) utrzymania lokali w należytym stanie technicznym, w szczególności w zakresie konserwacji, remontów średnich i bieżących,

b) utrzymania lokali w należytym stanie sanitarno-higienicznym oraz ich ogrzewania i oświetlenia,

c) opłacania wydatków osobowych związanych z zatrudnieniem personelu administracyjno-biurowego i gospodarczo-obsługowego, z wyjątkiem personelu opłacanego ze środków budżetowych zakładu leczniczo-zapobiegawczego przemysłowej służby zdrowia,

d) konserwacji i naprawy sprzętu stanowiącego wyposażenie zakładu leczniczo-zapobiegawczego przemysłowej służby zdrowia,

e) amortyzacji obiektów,

2) wydatki na prowadzenie laboratoriów do badań stężeń substancji szkodliwych, ośrodków rehabilitacji zawodowej oraz pracowni psychologii i fizjologii pracy w zakresie:

a) przystosowania pomieszczeń do zadań tych komórek, utrzymania tych pomieszczeń w należytym stanie technicznym i higienicznym oraz ich oświetlenia i ogrzewania,

b) opłacania wydatków osobowych związanych z zatrudnieniem personelu, z wyjątkiem fachowych pracowników służby zdrowia zatrudnianych przez zakład leczniczo-zapobiegawczy przemysłowej służby zdrowia,

c) bieżących napraw oraz konserwacji sprzętu i aparatury,

d) bieżącego zaopatrzenia w odczynniki, wymienne części aparatury, materiały pomocnicze itp.

2. Liczbę personelu określonego w ust. 1 pkt 1 lit. c) i pkt 2 lit. b) oraz wyposażenie w sprzęt przedsiębiorstwo państwowe uzgadnia z organem do spraw zdrowia prezydium rady narodowej, sprawującym nadzór nad zakładem leczniczo-zapobiegawczym przemysłowej służby zdrowia.

§ 5. Jeżeli zakład leczniczo-zapobiegawczy przemysłowej służby zdrowia jest przeznaczony dla pracowników kilku zakładów pracy, wówczas każdy zakład pracy uczestniczy w wydatkach określonych w § 4 proporcjonalnie do liczby zatrudnionych pracowników.

Rozdział  3.

Zakładowe i międzyzakładowe sanatoria uzdrowiskowe.

§  6.

1. Przedsiębiorstwa państwowe po zasięgnięciu opinii właściwego prezydium wojewódzkiej rady narodowej mogą organizować i prowadzić zakładowe i międzyzakładowe sanatoria uzdrowiskowe typu ogólnego lub dla chorych na choroby zawodowe – po uzyskaniu zezwolenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej.

2. Nie wymaga zezwolenia określonego w ust. 1 dalsze prowadzenie sanatoriów uzdrowiskowych czynnych w dniu wejścia w życie zarządzenia.

§  7.

1. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, na wniosek jednostki nadrzędnej zainteresowanego przedsiębiorstwa, ustala organizację sanatorium uzdrowiskowego, zakres udzielanych przez niego świadczeń, normy wyposażenia w sprzęt medyczny, normy zatrudnienia i normy kosztów.

2. W odniesieniu do sanatoriów uzdrowiskowych czynnych w dniu wejścia w życie zarządzenia przedsiębiorstwa państwowe powinny złożyć wnioski w sprawie określonej w ust. 1 w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie zarządzenia.

§ 8. W stosunku do sanatoriów uzdrowiskowych prowadzonych przez przedsiębiorstwa resortu komunikacji Minister Zdrowia i Opieki Społecznej wydaje decyzje określone w § 6 ust. 1 i § 7 ust. 1 w porozumieniu z Ministrem Komunikacji.

§ 9. Ze świadczeń sanatorium uzdrowiskowego mogą korzystać:

1) pracownicy przedsiębiorstwa prowadzącego to sanatorium i członkowie ich rodzin oraz

2) w miarę wolnych miejsc pracownicy innych zakładów pracy i członkowie ich rodzin, jeżeli stan ich zdrowia wymaga leczenia uzdrowiskowego.

§  10.

1. Przedsiębiorstwa państwowe prowadzące sanatoria uzdrowiskowe pokrywają wszystkie wydatki osobowe i rzeczowe, łącznie z kosztami amortyzacji, związane z prowadzeniem tych sanatoriów, z własnych środków obrotowych w ciężar kosztów działalności pozaoperacyjnej.

2. Przy pobieraniu opłat za świadczenia sanatoriów uzdrowiskowych stosuje się przepisy dotyczące opłat za świadczenia państwowych przedsiębiorstw uzdrowiskowych.

3. W wypadku określonym w § 9 pkt 2 zakłady pracy wpłacają przedsiębiorstwu prowadzącemu sanatorium uzdrowiskowe różnicę między pełnym kosztem pobytu w sanatorium a opłatą uzyskaną bezpośrednio od korzystającego z leczenia sanatoryjnego lub instytucji zobowiązanej do uregulowania należności za leczenie.

4. Wpływy uzyskane z tytułu należności za leczenie sanatoryjne przedsiębiorstwa określone w ust. 1 zaliczają na dochód działalności pozaoperacyjnej.

§ 11. Ewidencję działalności podstawowej (leczniczej) i dokumentację lekarską sanatoria uzdrowiskowe prowadzone przez przedsiębiorstwa państwowe obowiązane są prowadzić według zasad i wzorów stosowanych w sanatoriach państwowych przedsiębiorstw uzdrowiskowych.

Rozdział  4.

Żłobki przyzakładowe.

§ 12. Obowiązki przedsiębiorstw państwowych w zakresie organizowania i prowadzenia żłobków przyzakładowych określają:

1) uchwała nr 63 Rady Ministrów z dnia 16 lutego 1962 r. w sprawie usprawnienia zarządzania przyzakładowymi urządzeniami socjalnymi (Monitor Polski Nr 27, poz. 110),

2) zarządzenie Ministra Finansów z dnia 29 listopada 1962 r. w sprawie zasad finansowania przyzakładowych urządzeń socjalnych (Monitor Polski Nr 86, poz. 406),

3) instrukcja nr 19/62 Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 maja 1962 r. w sprawie uprawnień i obowiązków wydziałów zdrowia i opieki społecznej w zakresie żłobków przyzakładowych oraz zasad i form współpracy zainteresowanych zakładów pracy z tymi wydziałami (Dz. Urz. Min. Zdr. i Op. Społ. Nr 11, poz. 64),

4) instrukcja nr 42/52 Ministra Zdrowia z dnia 10 kwietnia 1952 r. w sprawie żłobków dzielnicowych i przyzakładowych (Dz. Urz. Min. Zdr. z 1952 r. Nr 8, poz. 91, z 1954 r. Nr 15, poz. 75 i z 1956 r. Nr 6, poz. 25),

5) instrukcja nr 67/57 Ministra Zdrowia z dnia 7 grudnia 1957 r. w sprawie regulaminów organizacyjnych i wytycznych obsady osobowej w żłobkach dzielnicowych i przyzakładowych (Dz. Urz. Min. Zdr. Nr 23, poz. 127),

6) niniejsze zarządzenie.

§ 13. Normy rzeczowe i finansowe żywienia oraz normy wydatków na leczenie ustala dla żłobków przyzakładowych Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Przewodniczącym Komisji Planowania przy Radzie Ministrów oraz z Ministrem Finansów.

§  14.

1. Przedsiębiorstwo państwowe ujmuje w planie działalności pozaoperacyjnej i pokrywa ze środków obrotowych koszty amortyzacji oraz koszty rzeczowe żłobków wymienione w § 8 klasyfikacji budżetowej obowiązującej na dzień 1 stycznia 1965 r.

2. W razie korzystania z usług żłobka przyzakładowego przez dzieci pracowników innych przedsiębiorstw państwowych, przedsiębiorstwa te partycypują w kosztach określonych w ust. 1 proporcjonalnie do liczby dzieci korzystających ze świadczeń żłobka.

§ 15. Żłobek przyzakładowy jako zakład budżetowy ujmuje w planie finansowym:

1) następujące dochody:

a) obowiązujące opłaty za pobyt dzieci w żłobku,

b) dotacje z budżetu na pokrycie niedoboru,

c) dotacje z budżetu na inwestycje,

d) wpłaty z funduszów zakładowych,

e) dobrowolne wpłaty rodziców,

f) wpłaty personelu za wyżywienie,

g) opłaty za posiłki jednorazowe,

h) inne wpływy pieniężne,

i) środki finansowe na inwestycje, przekazane przez zakłady pracy na podstawia § 5 uchwały nr 63 Rady Ministrów z dnia 16 lutego 1962 r.,

2) wydatki na pokrycie kosztów eksploatacyjnych nie wymienionych w § 14, bez nakładów na kapitalne remonty.

Rozdział  5.

Przepisy końcowe.

§ 16. Zarządzenie nie dotyczy obowiązków przedsiębiorstw państwowych w zakresie finansowania inwestycji.

§ 17. Obowiązki przedsiębiorstw państwowych w zakresie sprawozdawczości normują zarządzenia Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.

§ 18. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.