Organizacja terenowych jednostek do spraw zabudowy i utrzymania wód śródlądowych, podległych Centralnemu Urzędowi Gospodarki Wodnej.

Monitor Polski

M.P.1963.64.320

Akt utracił moc

Wersja od: 27 sierpnia 1963 r.

UCHWAŁA Nr 249

RADY MINISTRÓW

z dnia 19 lipca 1963 r.

dotycząca organizacji terenowych jednostek do spraw zabudowy i utrzymania wód śródlądowych, podległych Centralnemu Urzędowi Gospodarki Wodnej.

W celu usprawnienia działalności terenowych jednostek do spraw zabudowy i utrzymania rzek żeglownych, spławnych, potoków górskich, sztucznych dróg wodnych oraz innych cieków, a w szczególności:

- rozszerzenia ich uprawnień, obowiązków i odpowiedzialności,

- usprawnienia organizacji wewnętrznej,

- wprowadzenia systemu regulacji przepływów wód,

- zdecentralizowania rozliczeń robót oraz wzmocnienia kontroli jakości wykonywanych robót w zakresie zabudowy i utrzymania

- Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§  1.

1. Rejony dróg wodnych, utworzone rozporządzeniem Ministra Żeglugi z dnia 2 sierpnia 1954 r. w sprawie utworzenia rejonów dróg wodnych (Dz. U. Nr 36, poz. 158), przekształca się w okręgowe zarządy wodne.

2. Okręgowe zarządy wodne są terenowymi jednostkami organizacyjnymi Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej.

3. Nadzór nad okręgowymi zarządami wodnymi sprawuje Prezes Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej przez Centralny Zarząd Wód Śródlądowych.

4. Ustalanie ilości, siedzib, właściwości terytorialnej i szczegółowego zakresu działania, tworzenie, likwidacja oraz zmiany właściwości terytorialnej okręgowych zarządów wodnych następują w drodze zarządzenia Prezesa Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej, wydanego w porozumieniu z Ministrem Finansów i za zgodą Prezesa Rady Ministrów.

5. W okręgowych zarządach wodnych zachowuje się zasady wynagradzania obowiązujące dotychczas w rejonach dróg wodnych, oparte na przepisach układu zbiorowego pracy w budownictwie z dnia 15 marca 1958 r.

§ 2. Zabudowa i utrzymanie rzek żeglownych, spławnych, potoków górskich i sztucznych dróg wodnych oraz określonych przez Radę Ministrów innych cieków wodnych (art. 2 ust. 1 pkt 8 i 10 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. o utworzeniu Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej i przekształceniu urzędu Ministra Żeglugi i Gospodarki Wodnej w urząd Ministra Żeglugi – Dz. U. Nr 29, poz. 163) należy w zakresie ustalonym w § 3 do właściwości okręgowych zarządów wodnych w ramach wytycznych Prezesa Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej.

§ 3. Do zakresu działania okręgowych zarządów wodnych należy w szczególności:

1) prowadzenie robót regulacyjnych i zabezpieczających,

2) konserwacja budowli hydrotechnicznych, regulujących stosunki wodne,

3) budowa oraz rozbudowa budowli i urządzeń hydrotechnicznych oraz utrzymanie tych obiektów w należytym stanie techniczno-eksploatacyjnym,

4) rozbudowa oraz utrzymanie dróg wodnych,

5) prowadzenie robót pogłębiarskich, nurtowych i podwodnych,

6) utrzymanie niezbędnych poziomów wód w zbiornikach i na obiektach piętrzących,

7) utrzymanie i oznakowanie szlaków żeglownych,

8) regulowanie przepływów w rzekach,

9) prowadzenie robót zabezpieczających przed powodzią, w tym akcji lodołamania,

10) zarządzanie powierzonymi obiektami hydrotechnicznymi oraz innym majątkiem nieruchomym i ruchomym,

11) współudział z komitetami przeciwpowodziowymi w akcji bezpośredniej ochrony przed powodzią i usuwanie skutków powodzi.

§  4.

1. Działalnością okręgowego zarządu wodnego zarządza dyrektor, powoływany i odwoływany przez Prezesa Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej na wniosek dyrektora Centralnego Zarządu Wód Śródlądowych.

2. Zastępców dyrektora i głównego księgowego okręgowego zarządu wodnego powołuje i odwołuje dyrektor Centralnego Zarządu Wód Śródlądowych na wniosek dyrektora okręgowego zarządu wodnego.

§ 5. Upoważnia się Ministra Finansów do ustalania na wniosek Prezesa Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej szczegółowego systemu finansowego okręgowych zarządów wodnych według następujących zasad:

1) okręgowe zarządy wodne są zakładami budżetowymi, działającymi na podstawie rocznych planów techniczno-produkcyjno-finansowych, w ramach narodowych planów gospodarczych;

2) do narodowego planu gospodarczego wchodzą jako wskaźniki dyrektywne dla okręgowych zarządów wodnych: zatrudnienie, fundusz płac i bezosobowy fundusz płac;

3) fundusz płac okręgowych zarządów wodnych podlega kontroli bankowej na zasadach i w trybie obowiązujących przy kontroli funduszu płac przedsiębiorstw uspołecznionych; w razie przekroczenia zadań rzeczowych globalny fundusz płac okręgowych zarządów wodnych podlega korekcie; współczynnik korekty ustala Przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów;

4) okręgowe zarządy wodne, jako zakłady budżetowe, finansowane są:

a) w zakresie utrzymania służby liniowej w formie celowych dotacji budżetowych,

b) w zakresie działalności gospodarczej z budżetu na podstawie rozliczeń refundacyjnych z wykonanych robót oraz planowego uzupełnienia środków obrotowych; rozliczenia refundacyjne i dotacje celowe zamieszcza się w rachunku wyników po stronie dochodów;

5) okręgowe zarządy wodne posiadają w odpowiednich oddziałach Narodowego Banku Polskiego rachunki budżetowe i rozliczeniowe; środki finansowe, o których mowa w pkt 4, przekazywane są z rachunków budżetowych na rachunki rozliczeniowe okręgowych zarządów wodnych na podstawie rozliczeń refundacyjnych przewidzianych w pkt 4;

6) środki trwałe i obrotowe, niezbędne do wykonania zadań planowych, określają plany finansowe, zatwierdzonej w przepisanym trybie;

7) okręgowe zarządy wodne korzystają z kredytów na należności fakturowe, w zakresie działalności gospodarczej zleconej przez innych zleceniodawców;

8) okręgowe zarządy wodne prowadzą księgowość opierając się na typowym planie kont dla budownictwa, z uwzględnieniem własnej specyfiki, i sporządzają ze swej działalności rachunek wyników zawierający:

a) po stronie dochodów – dochody z tytułu rozliczeń, o których mowa w pkt 4, dokonanych według cen wewnętrznych oraz dochody z tytułu rozliczeń z innymi zleceniodawcami, dokonanych według cen ogólnie obowiązujących,

b) po stronie kosztów własnych – koszt własny sprzedaży tych robót;

9) zysk osiągnięty przez okręgowe zarządy wodne przeznacza się:

a) na inwestycje,

b) na fundusz za osiągnięcia ekonomiczne przewidziany w odrębnych przepisach,

c) pozostałą część odprowadza się do budżetu;

w razie wystąpienia w działalności okręgowych zarządów wodnych nie planowanej straty zmniejsza się o jej wysokość fundusz statutowy; osiągnięta faktyczna nadwyżka środków obrotowych na początek roku kalendarzowego podlega przekazaniu do budżetu; kryteria podziału zysku będą ustalane w szczegółowym systemie finansowym;

10) okręgowe zarządy wodne uprawnione są do tworzenia i dysponowania następującymi funduszami:

a) amortyzacyjnym (odpisy amortyzacyjne),

b) inwestycyjno-remontowym,

c) przewidzianymi w odrębnych przepisach;

11) okręgowe zarządy wodne rozliczają się z budżetem z tytułu wyników działalności przez Centralny Zarząd Wód Śródlądowych na podstawie bilansu i rachunku wyników; Centralny Zarząd Wód Śródlądowych posiada uprawnienia do redystrybucji środków finansowych.

§ 6. Wytyczne dotyczące organizacji wewnętrznej okręgowych zarządów wodnych ustali Prezes Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej.

§ 7. Zasady i tryb współpracy okręgowych zarządów wodnych z organami do spraw gospodarki wodnej prezydiów rad narodowych ustali Prezes Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej.

§ 8. Zasady i tryb współpracy okręgowych zarządów wodnych z organami wojskowymi ustali Prezes Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej.

§ 9. Zasady i tryb współpracy okręgowych zarządów wodnych z przedsiębiorstwami żeglugi śródlądowej i inspektoratami żeglugi śródlądowej ustali Prezes Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej w porozumieniu z Ministrem Żeglugi.

§ 10. Traci moc uchwała nr 403 Prezydium Rządu z dnia 14 maja 1952 r. w sprawie organizacji finansowej na rok 1952 jednostek organizacyjnych podległych Centralnemu Zarządowi Dróg Wodnych Śródlądowych Ministerstwa Żeglugi, jak również dotychczasowe przepisy dotyczące utworzenia i organizacji rejonów dróg wodnych.

§ 11. Wykonanie uchwały porucza się Prezesowi Rady Ministrów, zainteresowanym ministrom i Prezesowi Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej.

§ 12. Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1964 r.