Opracowanie projektu budżetu Państwa na rok 1953.

Monitor Polski

M.P.1952.A-60.913

Akt utracił moc

Wersja od: 14 lipca 1952 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 30 czerwca 1952 r.

w sprawie opracowania projektu budżetu Państwa na rok 1953.

Na podstawie § 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1950 r. w sprawie zakresu działania Ministra Finansów i zmiany zakresu działania Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (Dz. U. R. P. Nr 22, poz. 188) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Władze naczelne i prezydia rad narodowych przystąpią niezwłocznie do opracowania projektu budżetu Państwa na rok 1953 na zasadach i w trybie ustalonym w załączonych instrukcjach:

1) w sprawie zasad i trybu opracowania projektu budżetu Państwa na rok 1953 (załącznik Nr 1);

2) w sprawie planowania budżetowego nakładów inwestycyjnych, objętych planem inwestycyjnym na rok 1953 (załącznik Nr 2).

2. Przy opracowaniu projektu budżetu obowiązują nadto:

1) zarządzenie Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 1952 r. w sprawie klasyfikacji dochodów i wydatków budżetu Państwa (Monitor Polski Nr A-60, poz. 912);

2) zarządzenie Ministra Finansów z dnia 30 czerwca 1952 r. w sprawie środków specjalnych i gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych (Monitor Polski Nr A-60, poz. 914);

3) zarządzenie Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego i Ministra Finansów z dnia 25 kwietnia 1952 r. w sprawie zasad organizacji i systemu finansowego gospodarstw pomocniczych, prowadzonych przez jednostki budżetowe według zasad rozrachunku gospodarczego (Monitor Polski Nr A-37, poz. 545);

4) instrukcja Ministra Finansów z dnia 12 maja 1952 r. w sprawie planowania budżetowego w zakresie środków specjalnych, pochodzących z obowiązkowych świadczeń w naturze na niektóre cele publiczne, oraz w sprawie wykonywania preliminarzy tych środków (Monitor Polski Nr A-44, poz. 632), zmieniona instrukcją Ministra Finansów z dnia 30 czerwca 1952 r. (Monitor Polski Nr A-60, poz. 915);

5) instrukcje branżowe Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego dotyczące zasad planowania w przedsiębiorstwach działających na zasadzie rozrachunku gospodarczego.

§ 2. Władze naczelne oraz prezydia rad narodowych wydadzą wewnętrzne zarządzenia regulujące szczegółowy harmonogram prac z takim wyliczeniem, aby w nieprzekraczalnym terminie do dnia 4 października 1952 r. zostały złożone w Ministerstwie Finansów następujące zgłoszenia budżetowe na rok 1953:

1) w zakresie budżetu centralnego – projekty jednostkowych i zbiorczych preliminarzy władz naczelnych w zakresie jednostek i zadań budżetowych, jak również projekty bilansów dochodów i wydatków instytucji finansowych oraz przedsiębiorstw wchodzących w skład urządzeń socjalnych i kulturalnych;

2) w zakresie budżetów terenowych – projekty zbiorczych budżetów województw z załączeniem preliminarzy zbiorczych oraz zbiorczych bilansów dochodów i wydatków przedsiębiorstw terenowych.

§ 3. Prezydia wojewódzkich rad narodowych (Rad Narodowych m. st. Warszawy i m. Łodzi), niezależnie od złożenia w Ministerstwie Finansów materiałów wymienionych w § 2 pkt 2, przekażą w tym samym terminie w pionach resortowych właściwym władzom naczelnym projekty zbiorczych preliminarzy oraz bilansów dochodów i wydatków przedsiębiorstw im podległych.

§ 4. Władze naczelne, po otrzymaniu w swych pionach z prezydiów wojewódzkich rad narodowych materiałów budżetowych wymienionych w § 3, powinny przeprowadzić ich szczegółową analizę, uzgadniając w porozumieniu z zainteresowanymi prezydiami i w ramach obowiązujących liczb kontrolnych powiązanie tych materiałów z projektami resortowych planów gospodarczych. W terminie do 18 października 1952 r. materiały te powinny być złożone w Ministerstwie Finansów wraz z wprowadzonymi poprawkami.

§ 5. Równocześnie ze złożeniem w Ministerstwie Finansów materiałów wymienionych w § 2 pkt 1 oraz w § 4 władze naczelne przekażą odpowiednim departamentom Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego zbiorcze preliminarze jednostek budżetowych, wykonujących zadania objęte narodowym planem gospodarczym.

§ 6. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  Nr 1.

INSTRUKCJA MINISTRA FINANSÓW W SPRAWIE ZASAD I TRYBU OPRACOWANIA PROJEKTU BUDŻETU PAŃSTWA NA ROK 1953

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  Nr 2.

INSTRUKCJA MINISTRA FINANSÓW

z dnia 30 czerwca 1952 r.

w sprawie planowania budżetowego nakładów inwestycyjnych objętych planem inwestycyjnym na rok 1953.

CZĘŚĆ  I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Rozdział  1.

Zakres działania instrukcji.

§ 1. Instrukcja niniejsza reguluje zasady planowania budżetowego nakładów inwestycyjnych na inwestycje scentralizowane i na limitowe inwestycje niescentralizowane, jednostek finansowanych z budżetu Państwa i jednostek rozliczających się z budżetem Państwa.

W szczególności do jednostek tych zaliczają się:

1) jednostki budżetowe oraz należące do nich gospodarstwa pomocnicze,

2) działające według zasad pełnego lub pełnego wewnętrznego rozrachunku gospodarczego:

a) państwowe przedsiębiorstwa i zakłady,

b) centrale spółdzielczo-państwowe,

c) banki i instytucje ubezpieczeniowe,

d) przedsiębiorstwa i zakłady nie będące jednostkami gospodarki uspołecznionej, zorganizowane w formie spółek prawa cywilnego lub handlowego, w których Skarb Państwa lub osoby prawa publicznego posiadają udział przenoszący 50% kapitału zakładowego,

e) przedsiębiorstwa pod zarządem państwowym wykonywanym przez jednostki państwowe;

3) organizacje polityczne i społeczne.

§ 2. Instrukcja niniejsza nie dotyczy inwestycji niescentralizowanych pozalimitowych.

§  3.

1. Szczegółowe określenie pojęcia inwestycji oraz podziału inwestycji (m. in. na inwestycje scentralizowane i niescentralizowane oraz na inwestycje I i II grupy) zawiera instrukcja Nr 93 Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, stanowiąca załącznik do zarządzenia Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego Nr 163 z dnia 20 maja 1952 r. w sprawie zasad i ramowego trybu sporządzania rocznych planów inwestycyjnych.

2. Budżetami gmin wiejskich objęte są wyłącznie inwestycje niescentralizowane, natomiast inwestycje scentralizowane gmin wiejskich obejmowane są jednostkowymi budżetami powiatowymi.

CZĘŚĆ  II.

PLANOWANIE BUDŻETOWE NAKŁADÓW INWESTYCYJNYCH NA INWESTYCJE SCENTRALIZOWANE.

Rozdział  2.

Liczby kontrolne dla planowania budżetowego limitowych inwestycji scentralizowanych.

§  4.

1. Inwestorzy centralni (ministerstwa i inne urzędy centralne, oznaczone w budżecie symbolem części) obowiązani są wprowadzić do "liczb kontrolnych planowania budżetowego" (wzór "L") przesłanych przez Ministerstwo Finansów, otrzymane od Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego limity inwestycyjne brutto przeznaczone dla jednostek budżetowych, organizacji politycznych i społecznych oraz dla przedsiębiorstw objętych działami usług kulturalno-socjalnych. W liczbach kontrolnych planowania budżetowego należy wymienione limity inwestycyjne podzielić z taką szczegółowością, z jaką zostały przez inwestorów centralnych podzielone pozostałe liczby kontrolne. W zakresie limitów inwestycyjnych dla inwestorów finansowanych z budżetu centralnego, podział ten musi nastąpić ze szczegółowością do rozdziału budżetowego. W zakresie limitów inwestycyjnych dla inwestorów finansowanych z budżetów terenowych podział ten może być dokonany jedynie ze szczegółowością do działów budżetowych.

2. Rozdział limitów inwestycyjnych między budżet centralny i zbiorcze budżety poszczególnych województw (m. st. Warszawy i m. Łodzi) podlega zatwierdzeniu przez Ministerstwo Finansów łącznie z zatwierdzeniem pozostałych liczb kontrolnych.

3. Liczby kontrolne dotyczące limitów inwestycyjnych, przeznaczonych dla jednostek finansowanych z budżetów terenowych są przekazywane przez Ministerstwo Finansów prezydiom wojewódzkich rad narodowych łącznie z pozostałymi liczbami kontrolnymi dla zbiorczych budżetów województw.

§ 5. Dla przedsiębiorstw i zakładów, objętych działem 1 – Gospodarka narodowa, przesyłanie liczb kontrolnych dla limitów inwestycyjnych nie obowiązuje, a kredyty budżetowe na inwestycje dla tej kategorii jednostek zostaną opracowane w ramach ich bilansów dochodów i wydatków.

§ 6. Liczbami kontrolnymi i bilansami dochodów i wydatków mogą być objęte jedynie limity inwestycyjne podlegające podziałowi, tj. bez uwzględniania przydzielonej inwestorowi centralnemu rezerwy na okres realizacji planu inwestycyjnego. Sprawa zabezpieczenia stosownych środków na sfinansowanie limitów, które zostaną uruchomione w ramach tej rezerwy, zostanie załatwiona odrębnie.

§ 7. Liczby kontrolne na inwestycje scentralizowane przekazywane są w kwotach brutto, opartych na kwotach limitów inwestycyjnych, które określają wartości kosztorysowe lub cennikowe nakładów inwestycyjnych na bazie cen obowiązujących w dniu 31 marca 1952 r.

Rozdział  3.

Plany pokrycia finansowego inwestycji.

§  8.

1. Plany pokrycia finansowego inwestycji określają wysokość środków, jakie z poszczególnych źródeł zostaną przeznaczone na pokrycie zapotrzebowania środków finansowych obliczonego na sfinansowanie inwestycji scentralizowanych.

2. Plany pokrycia finansowego inwestycji stanowią podstawę finansowania inwestycji scentralizowanych wraz z dokumentacją planu inwestycyjnego, dokumentacją projektowo-kosztorysową oraz umową o wykonawstwo.

§  9.

1. Inwestorzy bezpośredni sporządzają jednostkowe, a w określonych dalszymi przepisami przypadkach – również odcinkowe plany pokrycia finansowego inwestycji.

2. Jednostki sporządzające zbiorcze bilanse dochodów i wydatków lub zbiorcze preliminarze budżetowe sporządzają zbiorcze plany pokrycia finansowego inwestycji. Jeśli między sporządzeniem jednostkowych planów a opracowaniem zbiorczych planów lub między sporządzeniem zbiorczych planów niższego szczebla a opracowaniem zbiorczych planów wyższego szczebla nastąpiły zmiany wysokości limitów inwestycyjnych inwestorów objętych zbiorczymi planami, jednostki sporządzające zbiorcze plany pokrycia finansowego inwestycji uwzględniają w nich dokonane zmiany wysokości limitów inwestycyjnych, przeprowadzając równocześnie odpowiednie zmiany w planach jednostkowych (zbiorczych niższego szczebla) i odcinkowych.

3. Jednostkowe i zbiorcze plany pokrycia sporządzane są na formularzach wg wzoru PF/53/1 stanowiącego załącznik nr 1, a odcinkowe plany pokrycia – na formularzach według wzoru PF/53/2 stanowiącego załącznik nr 2. Inwestorzy wypełniają w tych planach symbole budżetowe wg następujących zasad: jednostki budżetowe oraz organizacje polityczne i społeczne podają numery i nazwy działu i rozdziału w ramach których otrzymały limit inwestycyjny. Inwestorzy działający na zasadach rozrachunku gospodarczego podają numer i nazwę działu i rozdziału, właściwe dla nich bieżącej działalności. W planach sporządzonych przez jednostki administracji gospodarczej dla tytułów zbiorczych obejmujących inwestycje podległych przedsiębiorstw, działających na zasadach rozrachunku gospodarczego, podaje się dział i rozdział, właściwy dla finansowania bieżącej działalności podległych przedsiębiorstw.

4. Jednostki sporządzające bilanse dochodów i wydatków sporządzają plany pokrycia (jednostkowe, odcinkowe i zbiorcze) z rozbiciem na kwartały. Jednostki budżetowe oraz organizacje polityczne i społeczne wypełniają w tych planach tylko rubryki roczne.

§ 10. Jednostkowe plany pokrycia finansowego inwestycji na rok 1953 obowiązane są sporządzić wszystkie jednostki, które otrzymały limit na rok 1953 na limitowe inwestycje scentralizowane lub przewidują przejście na rok 1953 zobowiązań z tytułu działalności inwestycyjnej wykonywanej w ramach limitów inwestycyjnych na rok 1952.

§  11.

1. Jednostki, które posiadać będą kilka tytułów inwestycyjnych, z których poszczególne finansowane będą z poszczególnych rozdziałów budżetowych, jak również jednostki, których poszczególne tytuły inwestycyjne finansowane będą przez różne oddziały banków finansujących inwestycje, sporządzają oddzielne plany jednostkowe dla tytułów finansowanych z poszczególnych rozdziałów budżetowych lub przez poszczególne oddziały banków.

2. Jednostki, które w ramach otrzymanego limitu na limitowe inwestycje scentralizowane sporządzają kilka wniosków inwestycyjnych obowiązane są niezależnie od planu jednostkowego (lub w okolicznościach określonych w ust. 1 od planów jednostkowych) sporządzić dla każdego wniosku inwestycyjnego odcinkowy plan pokrycia, który będzie miał na celu ułatwienie aktualizacji planów.

3. Jednostki, które swym jednostkowym planem pokrycia obejmują zobowiązania dotyczące tytułów inwestycyjnych 1952 r., których dalsza realizacja nie jest przewidziana w ramach otrzymanego limitu na inwestycje scentralizowane na rok 1953, niezależnie od wprowadzenia tych zobowiązań do jednostkowego planu pokrycia sporządzają dla nich oddzielny odcinkowy plan pokrycia.

4. Odcinkowe plany pokrycia stanowią załączniki do jednostkowych planów pokrycia.

§ 12. Jednostkowe plany pokrycia stanowią załączniki do bilansów dochodów i wydatków lub preliminarzy budżetowych i przesyłane są jednostkom nadrzędnym wraz z bilansami dochodów i wydatków lub preliminarzami budżetowymi w terminach ustalonych odrębnymi przepisami dla przesyłania tych dokumentów.

§  13.

1. W odcinkowych planach pokrycia jako pokrycie na określone nimi zapotrzebowanie środków finansowych wykazywane są jedynie środki, które mogą być przeznaczone wyłącznie na finansowanie objętej danym planem odcinkowym inwestycji.

2. Szczegółowsze objaśnienia postanowienia ust. 1 zawarte jest w załączniku Nr 6 w części dotyczącej wzoru PF/53/2.

§  14.

1. Zbiorcze plany pokrycia (§ 9 ust. 2) sporządzane są dla każdego rozdziału budżetowego oddzielnie.

2. Wykazane w zbiorczych planach kwoty pokrycia z kredytu budżetowego wprowadzane są zarówno do § 17 właściwych preliminarzy wydatków, jak i do bilansów dochodów i wydatków.

3. Do zbiorczych planów pokrycia dołącza się wszystkie jednostkowe plany pokrycia stanowiące podstawę ich sporządzenia wraz z dołączonymi do nich planami odcinkowymi.

4. Centralne zarządy (analogiczne jednostki organizacyjne) dołączają ponadto do zbiorczych planów pokrycia plany akumulacji i podziału amortyzacji scentralizowanej sporządzone wg wzoru PF/53/3, stanowiącego załącznik Nr 3 – osobno dla każdego rozdziału budżetowego. Plany te obejmują również akumulację amortyzacji przedsiębiorstw nie inwestujących w 1953 r. jak i przedsiębiorstw, które otrzymały limity na 1953 r. tylko na limitowe inwestycje niescentralizowane. Wydziały wojewódzkich rad narodowych na r. 1953 planów akumulacji i podziału amortyzacji scentralizowanej nie sporządzają, gdyż w 1953 r. amortyzacja przedsiębiorstw terenowych nie będzie centralizowana.

§ 15. Jednostki sporządzające zbiorcze plany pokrycia sporządzają również zestawienia jednostkowych planów pokrycia wg wzoru PF/53/4, stanowiącego załącznik Nr 4.

§  16.

1. Inwestorzy centralni w zakresie budżetu centralnego a prezydia rad narodowych w zakresie budżetów terenowych sporządzają zestawienia zbiorczych planów pokrycia (sporządzonych dla poszczególnych rozdziałów budżetowych) według wzoru PF/53/5, stanowiącego załącznik Nr 5.

2. Zestawienia, o których mowa w ust. 1, przez inwestorów centralnych sporządzane są odrębnie dla każdego działu budżetowego, a w rumach działu 1 (Gospodarka narodowa) odrębnie dla:

1) przemysłu,

2) budownictwa,

3) rolnictwa i leśnictwa,

4) komunikacji i łączności,

5) obrotu towarowego,

6) gospodarki komunalnej i mieszkaniowej.

3. Zestawienia, o których mowa w ust. 1, sporządzane są przez prezydia rad narodowych (wydziały finansowe) w odniesieniu do całości danego budżetu, w układzie klasyfikacji wydatków budżetowych.

4. Zestawienia, o których mowa w ust. 1, przesyłane są równocześnie z projektami preliminarzy budżetowych.

Rozdział  4.

Źródła finansowania inwestycji scentralizowanych.

§ 17. Inwestycje scentralizowane finansowane są ze środków własnych inwestorów oraz z kredytu budżetowego.

§ 18. W okresie planowania na finansowanie inwestycji scentralizowanych przeznaczane są następujące środki własne:

1) różne środki, do których zalicza się:

a) obowiązkowe świadczenia ludności w naturze,

b) wpływy z produktów ubocznych,

c) amortyzację środków trwałych przedsiębiorstw w budowie i S. O. W. I.

2) amortyzacja.

2. Obowiązkowe świadczenia ludności w naturze planowane są przez poszczególne jednostki jedynie wówczas, jeśli prezydium właściwej rady narodowej zgodnie z obowiązującymi przepisami przydzieli odnośnym jednostkom przed sporządzeniem przez nie planów pokrycia określoną ilość tych świadczeń z podaniem ich wartości.

3. Wpływy z produktów ubocznych są to wpływy ze sprzedaży produktów uzyskanych ubocznie przy wykonywaniu inwestycji (np. złom i cegła z rozbiórki, węgiel i inne kopaliny). Wysokość tych wpływów określa się na zasadzie przewidywań opartych na praktyce lat ubiegłych lub na szacunku. W przypadku gdy planowana jest nie sprzedaż, lecz zużycie produktów ubocznych, uzyskanych przy wykonywaniu inwestycji na realizację tejże inwestycji, wartość tych produktów jest czynnikiem zmniejszającym zapotrzebowanie środków finansowych na daną inwestycję, a nie źródłem jej finansowania.

4. Amortyzacja środków trwałych jako źródło finansowania inwestycji w ramach różnych środków planowana jest:

1) w przedsiębiorstwach w budowie – od ich środków trwałych,

2) w innych jednostkach – jeśli przewidują wykonanie robót za pośrednictwem S.O.W.I. – od środków trwałych S.O.W.I.

Ustala się, że wymienione jednostki w określonych wyżej okolicznościach przeznaczają na finansowanie inwestycji 60% amortyzacji wymienionych środków trwałych, obliczając jej wysokość na zasadach obowiązujących dla przedsiębiorstw czynnych.

§  19.

1. Amortyzacja przeznaczona jest na finansowanie inwestycji przez czynne przedsiębiorstwa i zakłady, działające według zasad rozrachunku gospodarczego, z wyjątkiem gospodarstw pomocniczych należących do jednostek budżetowych. Zasady planowania amortyzacji ustalone są w wytycznych do sporządzenia bilansów dochodów i wydatków.

2. Procentową część amortyzacji, która ma być przeznaczona na finansowanie inwestycji, określają odrębne przepisy.

3. Jednostki, u których planowana suma środków własnych (różne środki i amortyzacja) nie przekracza obliczonego na rok 1953 zapotrzebowania na środki finansowe, planowaną kwotę amortyzacji przeznaczonej na inwestycje przeznaczają na finansowanie własnych inwestycji scentralizowanych, w przypadku jeśli jednostka sporządza kilka jednostkowych planów pokrycia, które mają być finansowane w ramach różnych rozdziałów budżetowych, pokrycie z amortyzacji wprowadza się do planu pokrycia, który ma być finansowany z rozdziału, z którego finansowana jest zasadnicza działalność danej jednostki.

4. Jednostki, którym na rok 1953 nie został w ogóle przydzielony limit inwestycyjny, oraz jednostki, których planowane środki własne (różne środki i amortyzacja) przewyższają planowane zapotrzebowanie środków finansowych, odprowadzają całość amortyzacji przeznaczonej na inwestycje lub nadwyżkę tej amortyzacji ponad kwotę planowaną na pokrycie własnego zapotrzebowania środków finansowych:

1) na rachunek amortyzacji scentralizowanej właściwego centralnego zarządu (analogicznej jednostki organizacyjnej) – jeśli podlegają centralnemu zarządowi (analogicznej jednostce organizacyjnej),

2) na dochód budżetu centralnego – jeśli podlegają bezpośrednio ministerstwu lub urzędowi centralnemu,

3) na dochód właściwego terenowego budżetu jednostkowego – jeśli rozliczają się z budżetem terenowym.

5. Centralne zarządy (analogiczne jednostki organizacyjne) planowaną na rachunku amortyzacji scentralizowanej akumulację przeznaczają:

1) na pokrycie zapotrzebowania środków finansowych podległych im jednostek, których planowane środki własne (różne środki i amortyzacja) nie wystarczają na pokrycie planowanego przez nie zapotrzebowania środków finansowych,

2) do odprowadzenia na dochód budżetu centralnego części pozostającej po zaspokojeniu potrzeb wszystkich podległych jednostek na zasadach określonych w pkt 1.

§ 20. Kredyt budżetowy planowany jest w wysokości różnicy między planowaną kwotą zapotrzebowania środków finansowych a sumą planowanego pokrycia ze środków własnych i (u jednostek rozliczających się z budżetem centralnym) amortyzacji scentralizowanej, jeśli suma ta jest niższa od planowanej kwoty zapotrzebowania środków finansowych.

Rozdział  5.

Ustalenie wysokości zapotrzebowania środków finansowych na inwestycje scentralizowane.

§  21.

1. Kwotą wyjściową dla ustalenia zapotrzebowania środków finansowych na inwestycje scentralizowane jest kwota przydzielonego inwestorowi bezpośredniemu na te inwestycje limitu pomniejszonego o obliczone według odrębnych przepisów zadania oszczędnościowe.

2. Określony w ust. 1 limit może być przez poszczególnych inwestorów bezpośrednich zwiększony o wartość przydzielonych im przez prezydium właściwej rady narodowej obowiązkowych świadczeń ludności w naturze.

3. Od zwiększenia limitu, o którym mowa w ust. 2, zadania oszczędnościowe nie są obliczane.

§  22.

1. Zapotrzebowanie środków finansowych określone na zasadach ustalonych w § 21 może być zwiększone o:

1) przewidywane zobowiązania budowy z tytułu działalności inwestycyjnej wykonanej przed okresem planowanym,

2) przewidywaną pozostałość środków obrotowych budowy na koniec planowanego okresu.

Ponadto u jednostek planujących pokrycie z amortyzacji może w planowaniu pokrycia na kwartały II, III i IV występować zwiększenie zapotrzebowania na spłatę kredytów, antycypacyjnych, udzielonych w poprzednich kwartałach na poczet akumulacji amortyzacji.

2. Szczegółowe objaśnienie sposobu obliczania zwiększenia zapotrzebowania środków finansowych z przyczyn, o których mowa w ust. 1, zawiera załącznik nr 6 w części dotyczącej objaśnienia wzoru PF/53/1.

§ 23. Zapotrzebowanie środków finansowych określone na zasadach ustalonych w §§ 21 i 22 zmniejsza się o:

1) przewidywaną pozostałość środków obrotowych budowy na początek planowanego okresu,

2) przewidywany stan zobowiązań budowy na koniec planowanego okresu z tytułu działalności inwestycyjnej wykonanej w okresie planowanym,

3) przewidywany zysk na robotach prowadzonych systemem gospodarczym,

4) przewidywany zysk zakładów pomocniczych przedsiębiorstw w budowie,

5) wartość przewidywanego zużycia produktów ubocznych na realizację inwestycji objętych planem pokrycia.

2. Szczegółowe objaśnienie sposobu obliczania zmniejszenia zapotrzebowania środków inwestycyjnych z przyczyn, o których mowa w ust. 1, zawiera załącznik nr 6 w części dotyczącej objaśnienia wzoru PF/53/1.

CZĘŚĆ  III.

PLANOWANIE BUDŻETOWE NAKŁADÓW INWESTYCYJNYCH NA LIMITOWE INWESTYCJE NIESCENTRALIZOWANE.

Rozdział  6.

Liczby kontrolne dla planowania budżetowego limitowych inwestycji niescentralizowanych.

§  24.

1. Inwestorzy centralni (ministerstwa i inne urzędy centralne oznaczone w budżecie symbolem części) obowiązani są wprowadzić do "liczb kontrolnych dla planowania budżetowego" (wzór "L"), przesłanych przez Ministerstwo Finansów, otrzymane od Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego limity inwestycyjne na inwestycje niescentralizowane, przeznaczone dla jednostek budżetowych, organizacji politycznych i społecznych oraz dla przedsiębiorstw objętych działami usług kulturalno-socjalnych. W "liczbach kontrolnych dla planowania budżetowego" należy wymienione limity inwestycyjne podzielić z taką szczegółowością, z jaką zostały przez inwestorów centralnych podzielone pozostałe liczby kontrolne. W zakresie limitów inwestycyjnych dla inwestorów finansowanych z budżetu centralnego, podział ten musi nastąpić ze szczegółowością do rozdziału budżetowego. W zakresie limitów inwestycyjnych dla inwestorów finansowanych z budżetów terenowych podział ten może być dokonany jedynie ze szczegółowością do działów budżetowych.

2. Rozdział limitów inwestycyjnych między budżet centralny i zbiorcze budżety poszczególnych województw podlega zatwierdzeniu przez Ministerstwo Finansów łącznie z zatwierdzeniem pozostałych liczb kontrolnych.

3. Liczby kontrolne dotyczące limitów inwestycyjnych, przeznaczonych dla jednostek finansowanych z budżetów terenowych są przekazywane przez Ministerstwo Finansów prezydiom wojewódzkich rad narodowych łącznie z pozostałymi liczbami kontrolnymi dla zbiorczych budżetów województw.

§ 25. Dla przedsiębiorstw i zakładów objętych działem 1 – Gospodarka narodowa – przesyłanie liczb kontrolnych dla limitów inwestycyjnych na inwestycje niescentralizowane nie obowiązuje, a kredyty budżetowe na inwestycje dla tej kategorii jednostek zostaną opracowane w ramach ich bilansów dochodów i wydatków.

§ 26. Zasady i tryb planowania rzeczowego limitowych inwestycji niescentralizowanych i ich pokrycia finansowego określają oddzielne przepisy. Wobec tego, że stosownie do tych przepisów inwestorzy naczelni objęci planowaniem centralnym, rozdzielają – po otrzymaniu zapotrzebowań – na inwestorów podległych tylko 70% przydzielonych im limitów na inwestycje niescentralizowane, zatrzymując 30% do rezerwy na okres realizacji planu, w zbiorczych preliminarzach i bilansach dochodów i wydatków na szczeblu tych inwestorów naczelnych figurować będą większe kwoty limitów na te inwestycje oraz kredytów budżetowych, aniżeli w preliminarzach i bilansach jednostek niższego szczebla.

§ 27. Przekazywanymi jednostkom budżetowym limitami wydatków bieżących (normowanych) mogą być objęte wydatki na zakup sprzętu i inwentarza, obliczone według obowiązujących w 1952 r. zasad, tj. o wartości jednostkowej do zł 900, i o okresie używalności powyżej jednego roku, oraz wydatki na zakup ruchomości biurowych i środków transportowych o wartości powyżej zł 900, (dolna zaś granica wartości nakładów, zaliczających się do inwestycji objętych planem inwestycyjnym została na rok 1953 ustalona na zł 300, a zakup ruchomości biurowych i środków transportowych jednostek budżetowych zostanie w 1953 r. objęty planem inwestycyjnym w ramach inwestycji niescentralizowanych). W związku z tym inwestorzy centralni w odniesieniu do liczb kontrolnych dla poszczególnych części budżetu centralnego oraz prezydia wojewódzkich rad narodowych – w odniesieniu do liczb kontrolnych zbiorczego budżetu wojewódzkiego mogą – celem całkowitego wyeliminowania wydatków inwestycyjnych z limitów wydatków bieżących – zwiększać w poszczególnych rozdziałach kwoty liczb kontrolnych na limitowe inwestycje niescentralizowane kosztem obniżenia limitów wydatków bieżących, spowodowanego wyżej opisanym przesunięciem do planu inwestycyjnego. W objaśnieniach do preliminarzy dochodów i wydatków, zawierających wydatki na limitowe inwestycje niescentralizowane, należy podać wysokość pokrycia tych wydatków, uzyskanego drogą zmniejszenia limitów wydatków bieżących, wyodrębniając wydatki inwestycyjne finansowane w 1952 r. z §§ 14, 15 i 16 poz. b.

§ 28. Pokrycie finansowe na limitowe inwestycje niescentralizowane planowane jest wyłącznie z kredytu budżetowego.

CZĘŚĆ  IV.

PRZEPISY KOŃCOWE.

§ 29. Zasady i tryb:

1) aktualizacji i zatwierdzania rocznych planów pokrycia finansowego inwestycji,

2) sporządzania i zatwierdzenia planów rzeczowo-finansowych limitowych inwestycji niescentralizowanych,

3) dokonywania zmian w planach pokrycia i w planach rzeczowo-finansowych.

4) uruchamiania kwartalnych limitów finansowania na inwestycje scentralizowane i niescentralizowane oraz przeprowadzania zmian w tych limitach – uregulowane zostaną odrębnymi przepisami.

§ 30. Ilekroć jest mowa w niniejszej instrukcji o limitach inwestycyjnych, należy w zakresie tytułów inwestycyjnych, finansowanych częściowo z kredytów budżetowych i częściowo z kredytów bankowych, rozumieć tylko tę część limitu (brutto), która będzie finansowana z kredytów budżetowych. Plany pokrycia finansowego inwestycji są sporządzane wyłącznie w odniesieniu do tej części limitu inwestycyjnego.

§ 31. W zakresie inwestycji organizacji politycznych i społecznych, finansowanych wyłącznie ze środków własnych, plany pokrycia finansowego i inwestycji nie będą sporządzane.

§ 32. Środki własne, które w 1952 r. mogły stanowić podstawę do zwiększenia limitu inwestycyjnego w okresie planowania (za wyjątkiem obowiązkowych świadczeń ludności w naturze), będą mogły być włączone do planu inwestycyjnego dopiero w okresie jego realizacji.

Załącznik  Nr 1

Wzór PF/53/1

Zbiorczy^*) / Jednostkowy^*) plan pokrycia finansowego inwestycji na rok 1953^*) / inwestora bezpośredniego, głównego, naczelnego^*)

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Załącznik  Nr 2

Wzór PF/53/2

ODCINKOWY PLAN POKRYCIA FINANSOWEGO INWESTYCJI NA R. 1953

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Załącznik  Nr 3

Wzór PF/53/3

Plan akumulacji i podziału amortyzacji scentralizowanej na rok 1953

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Załącznik  Nr 4

Wzór PF/53/4

ZESTAWIENIE

jednostkowych planów pokrycia finansowego inwestycji na r. 1953

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Załącznik  Nr 5.

Wzór PF/53/5

ZESTAWIENIE ZBIORCZYCH PLANÓW POKRYCIA FINANSOWEGO INWESTYCJI NA ROK 1953

Załącznik  Nr 6.

OBJAŚNIENIA DO WZORÓW

Wzór Nr PF/53/1 – Zbiorczy – jednostkowy plan pokrycia finansowego inwestycji na rok 1953.

1. Plan jednostkowy według tego wzoru sporządzają inwestorzy bezpośredni, którym przydzielono limit inwestycyjny na rok 1953 na inwestycje scentralizowane, lub którzy nie mając przydzielonego limitu przewidują przejście z r. 1952 na r. 1953 zobowiązań z tytułu ich działalności inwestycyjnej wykonywanej w ramach limitu r. 1952.

2. Plan zbiorczy według tego wzoru wypełniają w planowaniu centralnym inwestorzy główni – według planów podległych im inwestorów bezpośrednich i własnego planu jednostkowego – oraz inwestorzy naczelni – według danych podległych im inwestorów głównych i własnego planu jednostkowego finansowanego z tego samego rozdziału budżetowego, z którego finansowani są inwestorzy podlegli. W planowaniu terenowym plany zbiorcze według tego wzoru sporządzają wydziały prezydiów rad narodowych dla inwestorów objętych tymi samymi rozdziałami budżetowymi.

Do planów zbiorczych należy dołączyć plany jednostkowe (i odcinkowe) stanowiące podstawę ich sporządzania.

Zarówno w planach jednostkowych jak i zbiorczych rubryki dotyczące poszczególnych kwartałów wypełniane są jedynie wówczas, gdy plany te dotyczą jednostek sporządzających bilanse dochodów i wydatków.

3. Część wstępna planu nie wymaga szerszego omówienia poza wyjaśnieniem, iż:

1) oznaczenie klasyfikacji budżetowej należy wypełnić zgodnie z klasyfikacją rozdziału, z którego inwestor sporządzający plan pokrycia otrzymał limit inwestycyjny w ramach liczb kontrolnych, w zakresie przedsiębiorstw objętych Dz. 1 klasyfikacji wydatków budżetowych należy podać rozdział, z którego finansowana będzie zasadnicza bieżąca działalność jednostki,

2) numerów tytułów inwestycyjnych w okresie planowania wstępnego, gdy nie są one jeszcze znane, nie wypełnia się.

4. Przed wypełnieniem zasadniczej części planu pokrycia jaką jest część dotycząca źródeł pokrycia, należy wypełnić część dotyczącą danych informacyjnych, następne przeto objaśnienia podane są w kolejności w jakiej plan powinien być opracowywany.

5.

Obliczenie zapotrzebowania środków finansowych – rubrykę planu na rok 1953 – należy wypełnić według następujących zasad:

1) w poz. 1 – kwotą brutto przydzielonego limitu inwestycyjnego na inwestycje scentralizowane;

2) w poz. 2 – kwotą obliczonych od przydzielonego limitu zadań oszczędnościowych – według norm oszczędności obowiązujących na r. 1953;

3) w poz. 3 – kwotą wynikającą z odjęcia kwoty poz. 2 od kwoty poz. 1;

4) w poz. 4 – inwestorzy, którzy przed sporządzeniem jednostkowego planu pokrycia otrzymali od właściwych prezydiów rad narodowych przydział obowiązkowych świadczeń w naturze uprawnieni są wprowadzić wartość przydzielonych im świadczeń;

5) w poz. 5 – kwotą wynikającą z dodania kwot poz. 3 i 4;

6) w poz. 6 – za podstawę obliczenia należy przyjąć wartość netto tytułów inwestycyjnych realizowanych w 1952 r., przy czym:

a) zobowiązania – od tytułów inwestycyjnych, których realizacja będzie kontynuowana w ramach limitu inwestycyjnego na r. 1953 – należy przyjąć w wysokości ¹/₈ części wartości netto tych tytułów;

b) od tytułów inwestycyjnych, w odniesieniu do których zakończenie realizacji i rozliczeń przewidywane jest w r. 1952, zobowiązań w tej pozycji w rubryce rocznej w ogóle nie należy planować.

Pozycji tej nie wypełniają również inwestorzy, którzy mają przydzielony na rok 1953 limit inwestycyjny, a w roku 1952 limitu takiego nie mieli,

7) w poz. 7 – należy za podstawę obliczenia przyjąć wartość netto robót budowlano-montażowych planowanych do wykonania w ramach tytułów inwestycyjnych r. 1953 z uwzględnieniem planowanego systemu ich wykonawstwa.

W szczególności:

A) w odniesieniu do robót budowlano-montażowych objętych tytułami inwestycyjnymi na rok 1953, których dalsza realizacja planowana jest na rok 1954 należy planować:

a) od wartości robót budowlano-montażowych wykonywanych systemem zleconym pełną kwotę zaliczki na materiały udzielanej przedsiębiorstwu wykonawczemu na r. 1953 według zasad ustalonych zarządzeniem Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego i Ministra Finansów z dnia 28 lutego 1952 r. w sprawie udzielania i umarzania zaliczek na materiały udzielanych przez zleceniodawców przedsiębiorstwom budowlano-montażowym (Monitor Polski Nr A-27, poz. 371);

b) od wartości robót budowlano-montażowych wykonywanych systemem gospodarczym za pośrednictwem samodzielnego oddziału wykonawstwa inwestycyjnego (S. O. W. I.) 80% wartości przerobu robót budowlano-montażowych przewidywanych do wykonania tym systemem w IV kwartale 1953 r. W przypadku gdy mimo przewidywanej dalszej realizacji danego tytułu inwestycyjnego w r. 1954 wykonania robót budowlano-montażowych za pośrednictwem S. O. W. I. w IV kwartale 1953 r. nie jest przewidziane – nie należy w tym zakresie planować żadnej pozostałości środków obrotowych;

c) od wartości robót budowlano-montażowych wykonywanych systemem gospodarczym przy użyciu własnych brygad roboczych przez jednostki budżetowe, przedsiębiorstwa w budowie oraz organizacje polityczne i społeczne należy obliczyć kwotę zaliczki materiałowej jaka przysługiwałaby na zasadzie wymienionego pod lit. a) zarządzenia przedsiębiorstwu wykonawczemu na r. 1953 w przypadku gdyby roboty te były wykonywane systemem zleconym i kwotę te pomnożyć przez dwa. Tak obliczona wartość środków obrotowych ma zapewnić odnośnym inwestorom utrzymywanie na właściwym poziomie zapasów materiałów podstawowych i pomocniczych oraz przedmiotów nietrwałych niezbędnych do wykonywania robót,

d) od wartości robót budowlano-montażowych wykonywanych systemem gospodarczym za pośrednictwem drobnych wykonawców (spółdzielni rzemieślników itp.) w przypadkach, gdy inwestorami są jednostki budżetowe lub przedsiębiorstwa w budowie – należy obliczyć środki obrotowe w wysokości zaliczki materiałowej jaka przysługiwałaby przedsiębiorstwu wykonawczemu na r. 1953 w przypadku gdyby roboty były wykonywane systemem zleconym.

Obliczona w ten sposób wysokość środków obrotowych ma zapewnić odnośnym inwestorom możliwość utrzymywania na odpowiednim poziomie zapasów materiałów podstawowych, które obowiązani są przekazywać do przerobienia drobnym wykonawcom robót budowlano-montażowych.

Jednostki działające według zasad rozrachunku gospodarczego w przypadkach określonych pod lit. c) i d) finansowania środków obrotowych budowy ze środków inwestycyjnych nie planują, gdyż odnośne wydatki pokrywają przejściowo ze swych środków obrotowych (eksploatacyjnych).

B) W odniesieniu do tytułów inwestycyjnych, których realizacja ma być według przewidywań zakończona w r. 1953 – pozostałości środków obrotowych w omawianej rubryce pozycji 7 nie należy planować w ogóle.

Ewentualna pozostałość środków obrotowych związana z przejściem na r. 1954 rozliczeń z działalności inwestycyjnej wykonywanej w r .1953 będzie podstawą do odprowadzenia do budżetu kwot równających się wartości tej pozostałości, tytułem zwrotu niewykorzystanych środków inwestycyjnych.

8) poz. 8 w rubryce planu rocznego nie jest wypełniana.

9) poz. 9 w rubryce planu rocznego stanowi sumę kwot poz. 6 i 7.

10) poz. 10 – należy wypełnić kwotą wynikającą z obliczeń dokonanych na zasadach określonych w ust. 7 w stosunku co wartości netto robót budowlano-montażowych wykonywanych poszczególnymi systemami w ramach tytułów inwestycyjnych na rok 1952.

11) w poz. 11 – za podstawę obliczenia należy przyjąć wartość netto tytułów inwestycyjnych (wniosków) planowanych na r. 1953, przy czym:

a) zobowiązania – od tytułów inwestycyjnych, których realizacja będzie według przewidywań kontynuowana w r. 1954 – należy przyjąć w wysokości ¹/₁₀ części wartości netto tych tytułów,

b) od tytułów inwestycyjnych, w odniesieniu do których zakończenie realizacji i rozliczeń przewidywane jest w r. 1953 – zobowiązań w tej pozycji w rubryce rocznej w ogóle nie należy planować.

12) W pozycji 12 inwestorzy, którzy planują w r. 1953 wykonanie w ramach posiadanego limitu inwestycyjnego robót budowlano-montażowych systemem gospodarczym za pośrednictwem S.O.W.I. lub przy użyciu własnych brygad roboczych – wprowadzają kwotę wynikającą z obliczenia 3% od wartości netto powyższych robót.

Powyższe zmniejszenie zapotrzebowania tłumaczy się tym, że wartość robót budowlano-montażowych obliczona we wnioskach inwestycyjnych oparta jest na cenach kosztorysowych zawierających marżę zysku przedsiębiorstw wykonawczych, zysk ten zaś przez S. O. W. I. ani przez jednostki, których zasadniczym zadaniem nie jest wykonywanie robót budowlano-montażowych, nie jest skumulowany.

Od planowania zmniejszenia zapotrzebowania o omawiany zysk zwolnione są:

a) Państwowe Gospodarstwa Rolne;

b) przedsiębiorstwa budowlano-montażowe w zakresie robót stanowiących przedmiot ich zasadniczej działalności, tj. robót rozliczanych fakturami opartymi na cenach jednostkowych kosztorysowych.

13) W pozycji 13 – inwestorzy będący przedsiębiorstwami w budowie i przewidujący działanie w ich ramach w r. 1953 zakładów pomocniczych wprowadzają kwotę zysku planowanego we wstępnych planach finansowych tych zakładów.

14) W poz. 14 inwestorzy planujący w r. 1953 uzyskanie w roku realizacji inwestycji produktów ubocznych wprowadzają wartość tych produktów, które zamierzają zużyć na wykonanie inwestycji.

15) Poz. 15 i 16 nie wymagają wyjaśnień.

6.

Specyfikacje różnych środków – rubrykę planu na rok 1953 i rubryki kwartalne należy wypełnić według następujących zasad:

1) w poz. 1 – według wartości świadczeń przydzielonych przez właściwe prezydium rady narodowej i przewidywanego ich wykorzystania w poszczególnych kwartałach;

2) w poz. 2 – według przewidywań opartych na praktyce lat ubiegłych lub szacunku;

3) w poz. 3 – według dokonanych obliczeń 60% odnośnego funduszu amortyzacyjnego.

7.

Podział amortyzacji – rubrykę planu na rok 1953 i rubryki kwartalne, należy wypełnić według następujących zasad:

1) wszystkie pozycje i rubryki tej części – wypełnia się kwotami obliczonymi dla bilansu dochodów i wydatków;

2) jednostki podległe jednostkom administrującym rachunkami amortyzacji scentralizowanej nadwyżki amortyzacji własnej nie przeznaczonej na pokrycie własnego zapotrzebowania środków finansowych wprowadzają do poz. 5 – wszystkie inne jednostki do poz. 6.

8.

Obliczenie zapotrzebowania środków finansowych – w rubrykach kwartalnych należy wypełniać według następujących zasad (dotyczy tylko planów odnoszących się do jednostek sporządzających bilanse dochodów i wydatków):

1) poz. 1 i 2 – nie wypełnia się;

2) w poz. 3 – limit netto wykazany w rubryce planu rocznego należy podzielić na kwartały według przewidywanego przebiegu wykonania inwestycji w poszczególnych kwartałach (zgodnie z planami odcinkowymi);

3) w poz. 4 – rubryki kwartalne należy wypełnić według przewidywanego wykorzystania świadczeń w poszczególnych kwartałach;

4) w poz. 6:

a) w rubryce I kwartału należy wpisać tę samą kwotę co w rubryce planu rocznego;

b) w rubryce II kwartału należy wpisać kwotę z pozycji 11 rubryki I kwartału;

c) w rubryce III kwartału należy wpisać kwotę z pozycji 11 rubryki II kwartału;

d) w rubryce IV kwartału należy wpisać kwotę z pozycji 11 rubryki III kwartału;

5) w pozycji 7 należy w rubrykach poszczególnych kwartałów wpisać kwoty obliczone według następujących zasad:

A) dla kwartałów I, II i III:

a) w odniesieniu do robót budowlano-montażowych prowadzonych systemem zleconym, jeśli wykonywane są one na podstawie jednej umowy i przewidywane jest ich kontynuowanie w r. 1954 – kwota zaliczki materiałowej na koniec każdego kwartału równa będzie kwocie zaliczki ustalonej w poz. 7 w rubryce planu rocznego;

b) w odniesieniu do robót budowlano-montażowych przeprowadzonych systemem zleconym – jeśli wykonywane są one na podstawie jednej umowy, a kontynuowanie ich w r. 1954 nie jest przewidywane należy zmniejszone zaliczki na koniec poszczególnych kwartałów obliczyć zgodnie z zasadami umarzania zaliczek ustalonymi zarządzeniem powołanym w ust. 5 pkt 7 lit. A lit. a);

c) w odniesieniu do robót budowlano-montażowych prowadzonych systemem zleconym w przypadku wyjątkowym zawarcia umów bezpośrednich należy stosować odpowiednio zasady obliczeń zawarte pod lit. a) i b) z uwzględnieniem również ewentualności różnych terminów wypłaty zaliczek w przypadkach przewidywanego późniejszego terminu zawierania poszczególnych umów;

d) w odniesieniu do robót budowlano-montażowych wykonywanych za pośrednictwem S. O. W. I. należy na koniec każdego kwartału planować stan środków obrotowych w wysokości 80% wartości przerobu przewidywanego w danym kwartale tym systemem;

e) w odniesieniu do robót budowlano-montażowych wykonywanych przy użyciu własnych brygad roboczych lub drobnych wykonawców w przypadkach gdy inwestorami są przedsiębiorstwa w budowie, stan środków obrotowych na koniec każdego kwartału należy planować według zasad w ust. 4 pkt 7) lit. A-c i d nin. objaśnień z tym, że odnośne obliczenia należy ustosunkować do wartości przerobu odnośnymi systemami w poszczególnych kwartałach.

B) W rubryce IV kwartału należy wpisać kwotę obliczoną w tejże pozycji dla rubryki planu rocznego.

6) W poz. 8 rubryka I kwartału nie będzie wypełniana, a rubryki II, III i IV kwartału będą wypełnione na zasadach i w przypadkach określonych w objaśnieniach do poz. 5 części III.

7) W poz. 10 w rubryce I kwartału należy wpisać kwotę obliczoną w tejże pozycji dla rubryki planu rocznego, w rubryce II kwartału kwotę z poz. 7 z rubryki I kwartału, w rubryce III kwartału kwotę z poz. 7 rubryki II kwartału i w rubryce IV kwartału kwotę z poz. 7 z rubryki III kwartału.

8) W poz. 11 do rubryk I, II i III kwartału należy wprowadzić kwoty równe ¹/₃ części kwot wykazanych w tych samych rubrykach w poz. 5, a w rubryce IV kwartału kwotę obliczoną w poz. 11 dla rubryki planu rocznego.

9) W poz. 12 należy kwotę rubryki rocznej podzielić na kwartały stosownie do wartości planowanego na poszczególne kwartały przerobu systemem gospodarczym za pośrednictwem S. O. W. I. i przy użyciu własnych brygad roboczych.

10) W poz. 13 rubryki kwartalne należy wypełnić zgodnie z planem finansowym przedsiębiorstw pomocniczych.

11) W poz. 14 rubryki kwartalne należy wypełnić zgodnie z przewidywaniami dotyczącymi zużycia ubocznie używanych produktów w poszczególnych kwartałach.

9.

Źródła pokrycia finansowego inwestycji – w rubryce planu na rok 1953 – należy wypełnić według następujących zasad:

1) W poz. 1 należy wprowadzić kwotę obliczoną w części II poz. 4 danych informacyjnych.

2) W poz. 2 należy wprowadzić kwotę obliczoną w części III poz. 4 danych informacyjnych.

3) Poz. 3 inwestorzy bezpośredni i główni nie wypełniają – wypełniana jest przez inwestorów naczelnych administrujących rachunkami amortyzacji scentralizowanej.

4) Poz. 4 inwestorzy bezpośredni i główni podlegający jednostkom administrującym rachunkami amortyzacji scentralizowanej (centralnym zarządom i analogicznym jednostkom organizacyjnym) nie wypełniają. Wszyscy inni inwestorzy bezpośredni (a więc wszyscy inwestorzy objęci planowaniem terenowym, a w planowaniu centralnym wszystkie jednostki budżetowe i jednostki działające według zasad rozrachunku gospodarczego podległe bezpośrednio władzom naczelnym) – w poz. 4 wpisują kwotę niedoboru inwestycyjnego wynikającego z odjęcia sumy środków wykazanych w poz. 1 i 2 od kwoty zapotrzebowania wykazanej w poz. 16 części II planu.

5) Poz. 5 w rubryce planu rocznego nie jest wypełniana.

6) Poz. 6 nie wymaga wyjaśnień poza tym, że przez inwestorów mających limit na r. 1953, a podległych jednostkom administrującym rachunkami amortyzacji scentralizowanej nie jest ona wypełniana.

10.

Źródła pokrycia finansowego inwestycji – w rubrykach kwartalnych – należy wypełnić według następujących zasad (dotyczących tylko planów odnoszących się do jednostek sporządzających bilanse dochodów i wydatków):

1) Poz. 1–4 wypełniane są na zasadach analogicznych jak ich rubryki planu rocznego.

2) Poz. 5 może być wypełniana jedynie przez jednostki czynne działające według zasad rozrachunku gospodarczego i jedynie w rubrykach I, II i III kwartału w następujących okolicznościach:

a) jeżeli na pokrycie określonego w poz. 16 części dotyczącej zapotrzebowania środków, przewidywane jest pokrycie wyłącznie ze środków własnych i z amortyzacji własnej, zaś zaplanowane w ww. poz. 16 w rubrykach poszczególnych kwartałów zapotrzebowanie środków przewyższa planowaną w tychże kwartałach akumulację środków pokrycia, wówczas w poz. 5 poszczególnych kwartałów może być przez inwestorów bezpośrednich zaplanowane pokrycie kredytem antycypacyjnym w wysokości nie przekraczającej akumulacji, amortyzacji własnej przewidzianej w następnych kwartałach;

b) jeżeli na pokrycie określonego w poz. 16 części dotyczącej zapotrzebowania środków, centralny zarząd (analogiczna jednostka organizacyjna) wprowadza pokrycie z amortyzacji scentralizowanej, w przypadkach określonych pod lit. a) tenże centralny zarząd może wprowadzić do tegoż planu kredyt antycypacyjny do wysokości pokrycia przewidywanego w następnych kwartałach z amortyzacji własnej i scentralizowanej;

c) jeżeli w okolicznościach określonych pod lit. a) do jednostkowego planu pokrycia zostało wprowadzone również pokrycie kredytem budżetowym, kredyt antycypacyjny może być zaplanowany dopiero w tym kwartale, w którym mimo wyczerpania pełnego rocznego pokrycia z kredytu budżetowego planowana akumulacja amortyzacji własnej i ewentualnej scentralizowanej nie wystarcza na pokrycie określonego na dany kwartał w poz. 10 zapotrzebowania środków. Również i w tym przypadku planowany kredyt nie może przekroczyć akumulacji amortyzacji własnej i przydziału amortyzacji scentralizowanej planowanej na następne kwartały.

Zbilansowanie kwartalnych kwot zapotrzebowania z kwartalnymi kwotami pokrycia w drodze wprowadzenia po stronie pokrycia kredytu antycypacyjnego powoduje tym samym konieczność zbilansowania w następnych kwartałach kwot pokrycia z kwotami zapotrzebowania przez wprowadzenie po stronie zapotrzebowania pozycji spłaty kredytów antycypacyjnych (cz. II poz. 8).

Oczywistym jest bowiem, że przejściowe zrównoważenie zapotrzebowania kredytem antycypacyjnym, spowoduje w następnych kwartałach nadwyżkę kwot akumulacji środków pokrycia ponad kwotę zapotrzebowania.

(Przykład. Zapotrzebowanie środków wynosi 1000 i jego podział na kwartały zaplanowany I = 350, II = 200, III – 300 i IV = 150. Całość pokrycia z amortyzacji własnej planowanej w kwartałach równo po 250.

W związku z tym w kwartale I na zapotrzebowanie 350 – zaplanowane będzie pokrycie amortyzacją 250 i kredytem antycypacyjnym 100. W kwartale II zapotrzebowanie 200 – zostanie zwiększone o spłatę kredytu 50 – łącznie wyniesie 250 – będzie pokryte amortyzacją. W kwartale III zapotrzebowanie 300 – zostanie pokryte amortyzacją 250 i kredytem antycypacyjnym 50. W kwartale IV zapotrzebowanie 150 – zostanie zwiększone o spłatę kredytu 100 – łącznie wyniesie 250 i będzie pokryte amortyzacją).

Wzór PF/53/2 – Odcinkowy plan pokrycia finansowego inwestycji na rok 1953.

1. Odcinkowe plany pokrycia mają na celu umożliwienie jednostkom zatwierdzającym plany pokrycia operatywnego dokonania w jednostkowych i zbiorczych planach pokrycia zmian wynikających ze zmian przeprowadzanych po planowaniu wstępnym w wysokości przydzielonych limitów inwestycyjnych.

2. Odcinkowe plany pokrycia sporządzane są przez inwestorów bezpośrednich dla poszczególnych tytułów (wniosków) inwestycyjnych oraz dla zobowiązań przechodzących z r. 1952, które dotyczą tytułów w r. 1952 nie przechodzących na r. 1953.

3. Część informacyjna wzoru wypełniana jest na zasadach ustalonych dla wypełniania takiejże części planu jednostkowego z tym, że nie jest tu planowana ewentualność spłaty i kredytu antycypacyjnego, gdyż plany te nie podlegają bilansowaniu zapotrzebowania z pokryciem, a stanowią jedynie materiał pomocniczy do sporządzenia planów jednostkowych oraz materiał informacyjny dla jednostek nadrzędnych.

4. W części wzoru dotyczącej źródeł pokrycia w wymienionych w niej pozycjach środków pokrycia planuje się na zasadach ustalonych dla takiejże części planu jednostkowego jedynie te środki własne, które są ściśle związane z realizacją tytułu (wniosku) którego dotyczy sporządzany plan.

5. Plany odcinkowe muszą być dołączane do wszystkich egzemplarzy planów jednostkowych.

Wzór PF/53/3 – plan akumulacji i podziału amortyzacji scentralizowanej na rok 1953.

1. Plan ten stanowi załącznik do planów zbiorczych centralnych zarządów i analogicznych jednostek organizacyjnych.

2. W części I należy w pierwszej kolejności wymienić wszystkie jednostki sporządzające jednostkowe plany pokrycia na r. 1953 i przewidujące wpłatę części swej przeznaczonej na inwestycje amortyzacji na rachunek amortyzacji scentralizowanej, a w następnej kolejności wszystkie te jednostki, dla których przewiduje się przydział amortyzacji scentralizowanej na r. 1953 (wypłatę z rachunku amortyzacji scentralizowanej).

3. W części II należy wymienić wszystkie te jednostki, które na r. 1953 planów jednostkowych nie sporządzają i wprowadzić pełne kwoty ich amortyzacji przeznaczonej na inwestycje, a tym samym do odprowadzenia na rachunek amortyzacji scentralizowanej.

4. W części III należy wpisać kwotę bilansującą, ewentualną nadwyżkę wpłat nad planowanymi wypłatami z rachunku amortyzacji scentralizowanej.

5. Plan ten sporządzany jest dla każdego rozdziału budżetowego odrębnie.

Wzór PF/53/4 – Zestawienie jednostkowych planów pokrycia finansowego inwestycji na r. 1953.

1. Zestawienie wg tego wzoru sporządzają w planowaniu centralnym inwestorzy naczelni, a w planowaniu terenowym prezydia rad narodowych miast nie stanowiących powiatu oraz wydziały prezydiów rad narodowych wszystkich szczebli i dla każdego rozdziału budżetowego.

2. Zestawienie to stanowi zbiorówkę planów jednostkowych podległych inwestorów i wyjaśnień szczególnych nie wymaga.

Wzór PF/53/5 – Zestawianie zbiorczych planów pokrycia finansowego inwestycji na r. 1953.

1. Zestawienia wg tego wzoru sporządzają w planowaniu centralnym inwestorzy centralni, a w planowaniu terenowym prezydia rad narodowych wszystkich szczebli (za wyjątkiem prezydiów gminnych rad narodowych) zarówno w odniesieniu do budżetów jednostkowych jak i zbiorczych.

2. Zestawienia te stanowią zbiorówkę sum objętych nimi planów zbiorczych niższego rzędu z dokładnością do rozdziału budżetowego.

3. Zestawienia te powinny być sumowane po każdym dziale.