Opłata na Centralny Fundusz Turystyki i Wypoczynku przy wyjazdach prywatnych za granicę.

Monitor Polski

M.P.1967.18.91

Akt utracił moc

Wersja od: 30 marca 1967 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 21 marca 1967 r.

w sprawie opłaty na Centralny Fundusz Turystyki i Wypoczynku przy wyjazdach prywatnych za granicę.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy dewizowej z dnia 28 marca 1952 r. (Dz. U. Nr 21, poz. 133) i w związku z art. 11 pkt 1 ustawy z dnia 17 lutego 1960 r. o organizacji spraw kultury fizycznej i turystyki (Dz. U. Nr 10, poz. 65) w celu rozbudowy w kraju bazy do obsługi turystyki zagranicznej zarządza się, co następuje:

§ 1. Sprzedaż krajowcom dewizowym zagranicznych środków płatniczych przy wyjazdach prywatnych za granicę uzależnia się od uiszczenia opłaty na Centralny Fundusz Turystyki i Wypoczynku (opłaty turystycznej).

§  2.

1. Opłata turystyczna od zakupu dokonywanego dla poszczególnej wyjeżdżającej osoby wynosi:

1) przy zakupie zagranicznych środków płatniczych krajów, z którymi Polska rozlicza się w rublach:

a) w razie wyjazdu organizowanego przez uprawnione do tego biura turystyczne - na podstawie dokumentu zbiorowego

– 75 zł od kwoty kieszonkowego nie przekraczającej równowartości 150 zł oraz 15 zł od każdej następnej rozpoczętej kwoty równowartości 50 zł kieszonkowego,

b) w razie wyjazdu innego niż wymieniony pod lit. a)

– 300 zł od kwoty zakupu zagranicznych środków płatniczych w równowartości 500 zł oraz 150 zł od każdej następnej rozpoczętej kwoty równowartości 500 zł, a w razie zakupu poniżej równowartości kwoty 500 zł - 50 zł od każdej pełnej lub rozpoczętej kwoty równowartości 80 zł;

2) przy zakupie zagranicznych środków płatniczych krajów, z którymi Polska nie rozlicza się w rublach:

a) 10 zł od każdej rozpoczętej kwoty 10 zł równowartości zakupywanych zagranicznych środków płatniczych, jeżeli równowartość zakupywanych zagranicznych środków płatniczych nie przekracza 480 zł,

b) 12,50 zł od każdej rozpoczętej kwoty 10 zł równowartości zakupywanych zagranicznych środków płatniczych, jeżeli równowartość zakupywanych zagranicznych środków płatniczych przekracza 480 zł.

§ 3. Opłatę turystyczną pobiera Narodowy Bank Polski lub instytucja uprawniona do sprzedaży zagranicznych środków płatniczych (biuro podróży).

§ 4. W razie zwrotu zakupionych zagranicznych środków płatniczych opłata turystyczna podlega zwrotowi w całości lub w części odpowiednio do wysokości zwróconej kwoty. Zwrotu opłaty turystycznej dokonuje jednostka, która opłatę pobrała.

§ 5. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów nr 52 z dnia 24 kwietnia 1964 r. w sprawie opłat na Centralny Fundusz Turystyki i Wypoczynku przy wyjazdach prywatnych za granicę.

§ 6. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1967 r.