§ 2. - Określenie wysokości wzrostu kolejowych emerytur i rent.

Monitor Polski

M.P.1968.18.116

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1973 r.

§  2.

1. Pracownik przeniesiony na stanowisko uprawniające do niższego procentowo wzrostu emerytury lub renty w porównaniu ze stanowiskiem poprzednio zajmowanym zachowuje prawo do wzrostu emerytury lub renty w procencie przewidzianym dla stanowiska poprzednio zajmowanego, jeżeli na tym stanowisku był zatrudniony co najmniej 10 lat albo jeżeli przeniesienie nastąpiło w wyniku orzeczenia komisji lekarskiej.

2. Pracownik, który spełnił warunki wymagane do nabycia prawa do emerytury lub renty w czasie zatrudnienia określonego w art. 4 ust. 1 pkt 2–5 ustawy i potem nie podjął ponownie zatrudnienia na kolei, ma prawo do wzrostu emerytury lub renty w procencie przewidzianym dla stanowiska zajmowanego ostatnio na kolei. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

3. Jeżeli pracownik po przejściu do zatrudnienia określonego w art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy uzyskał stanowisko uprawniające do wyższego wzrostu emerytury lub renty niż stanowisko zajmowane w chwili przejścia do tego zatrudnienia albo jeżeli pracownik przed przejściem do zatrudnienia określonego w art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy zajmował stanowisko uprawniające do wyższego wzrostu emerytury lub renty niż stanowisko zajmowane w chwili przejścia, pracownik ten ma prawo do wzrostu emerytury lub renty w procencie przewidzianym dla wyższego stanowiska.

4. Kolejowa renta rodzinna wzrasta o procent odpowiadający procentowi wzrostu emerytury lub renty inwalidzkiej, jaki przysługiwał lub przysługiwałby pracownikowi kolejowemu, po którym przyznawana jest renta rodzinna (art. 19 ust. 4 ustawy).