Okręgi energetyczne.

Monitor Polski

M.P.1969.2.8

Akt utracił moc
Wersja od: 23 stycznia 1969 r.

UCHWAŁA Nr 21
RADY MINISTRÓW
z dnia 15 stycznia 1969 r.
w sprawie okręgów energetycznych.

Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 30 maja 1962 r. o gospodarce paliwowo-energetycznej (Dz. U. Nr 32, poz. 150) Rada Ministrów uchwala, co następuje:
Ustanawia się dla potrzeb planowej gospodarki paliwowo-energetycznej sześć okręgów energetycznych, obejmujących łącznie obszar całego Państwa, a mianowicie:
1)
okręg centralny obejmujący miasto stołeczne Warszawę, miasto Łódź oraz województwa: białostockie, łódzkie i warszawskie,
2)
okręg wschodni obejmujący województwa: kieleckie, lubelskie i rzeszowskie,
3)
okręg południowy obejmujący miasto Kraków oraz województwa: katowickie, krakowskie i opolskie,
4)
okręg dolnośląski obejmujący miasto Wrocław i województwo wrocławskie,
5)
okręg zachodni obejmujący miasto Poznań oraz województwa: poznańskie, szczecińskie i zielonogórskie,
6)
okręg północny obejmujący województwa: bydgoskie, gdańskie, koszalińskie i olsztyńskie.
Upoważnia się Ministra Górnictwa i Energetyki do dokonywania niezbędnych zmian granic okręgów energetycznych wynikających z planowych potrzeb gospodarki paliwowo-energetycznej.
Traci moc rozporządzenie Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 6 marca 1958 r. w sprawie podziału Państwa na okręgi energetyczne (Dz. U. z 1958 r. Nr 19, poz. 84, z 1959 r. Nr 9, poz. 47 i z 1960 r. Nr 4, poz. 27).
Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.