Rozdział 5 - Uproszczenia inwentaryzacji. - Ogólne zasady rachunkowości jednostek gospodarki uspołecznionej.

Monitor Polski

M.P.1972.56.300

Akt utracił moc

Wersja od: 15 maja 1981 r.

Rozdział  5

Uproszczenia inwentaryzacji.

§  70.

1. Na wniosek przewodniczącego komisji inwentaryzacyjnej, zaopiniowany przez głównego księgowego i zatwierdzony przez kierownika jednostki, inwentaryzacja trwale oznaczonych numerami inwentarzowymi środków trwałych oraz przedmiotów nietrwałych w użytkowaniu na terenie jednostki może być przeprowadzona w sposób uproszczony.

2. Inwentaryzacja środków trwałych oraz przedmiotów nietrwałych użytkowanych na terenie jednostki według uproszczonych zasad polega na sprawdzeniu prawidłowości ich ewidencji księgowej przez bezpośrednie porównanie jej danych ze stanem rzeczywistym oraz na ustaleniu i wyjaśnieniu różnic ilościowych.

3. Ujawnione różnice (niedobory, nadwyżki) ujmuje się na odrębnych arkuszach (kartach) spisowych. Przepisy §§ 39-59 stosuje się odpowiednio.

4. Fakt dokonania sprawdzenia oraz data sprawdzenia powinny być potwierdzone w ewidencji analitycznej podpisami członków zespołu spisowego oraz osoby majątkowo odpowiedzialnej albo w sporządzonym w tym celu protokole, w którym należy podać numery inwentarzowe objętych uproszczoną inwentaryzacją środków trwałych i przedmiotów nietrwałych.

§  71.

1. Na wniosek przewodniczącego komisji inwentaryzacyjnej, zaopiniowany przez głównego księgowego i zatwierdzony przez kierownika jednostki, przedmioty nietrwałe wydane do stałego użytkowania określonym pracownikom jednostki (odzież, narzędzia itp.), jak też inne składniki majątku wydane poza jednostkę (np. chałupnikom, na wystawy, targi itp.), mogą być inwentaryzowane w sposób uproszczony; sposób ten polega na porównaniu stanu składników majątku według danych ewidencji z dokumentami zawierającymi pokwitowanie ich pobrania (książeczkami narzędziowymi, listami wydanej odzieży itp.), pod warunkiem jednak wprowadzenia systemu nie zapowiedzianych kontroli stanu posiadania składników majątku przez poszczególne odpowiedzialne za nie osoby. Kontrola ta powinna być dokonywana wyrywkowo z częstotliwością i w zakresie zapewniającym weryfikację danych ewidencji, a jej wyniki należy ujmować w odpowiednim protokole.

2. Stwierdzone w czasie inwentaryzacji niedobory lub nadwyżki powinny być ujęte na odrębnych arkuszach (kartach) spisowych. Przepisy §§ 39-59 stosuje się odpowiednio.

§  72.

1. Na wniosek przewodniczącego komisji inwentaryzacyjnej, zaopiniowany przez głównego księgowego i zatwierdzony przez kierownika jednostki, inwentaryzacja książek, czasopism i innych druków wchodzących w skład biblioteki jednostki może być przeprowadzona według uproszczonych zasad.

2. Inwentaryzacja książek, czasopism i innych druków według uproszczonych zasad polega na sprawdzeniu prawidłowości ich ewidencji przez porównanie zapisów w księdze inwentarzowej biblioteki ze stanem rzeczywistym i kartami książek lub kartami czytelników oraz na wyrywkowym sprawdzeniu zgodności zapisów w kartach książek lub kartach czytelników ze stanem rzeczywistym.

3. Stwierdzone w czasie inwentaryzacji niedobory lub nadwyżki powinny być ujęte na odrębnych arkuszach, zawierających wszelkie dane przewidziane w księdze inwentarzowej biblioteki. Przepisy §§ 39-59 stosuje się odpowiednio.

4. Fakt dokonania sprawdzenia oraz data sprawdzenia powinny być potwierdzone w księdze inwentarzowej podpisami członków zespołu spisowego oraz osoby majątkowo odpowiedzialnej albo ujęte w sporządzonym w tym celu protokole.

5. Zasady ustalone w ust. 1-4 nie dotyczą książek, czasopism i innych druków, dla których przepisy szczególne ustalają odmienne zasady inwentaryzacji materiałów bibliotecznych.

§  73.

1. Inwentaryzacja małoseryjnej lub jednostkowej produkcji w toku może być przeprowadzona według uproszczonych zasad.

2. Uproszczona inwentaryzacja małoseryjnej i jednostkowej produkcji w toku polega na porównaniu danych ewidencji ze stanem rzeczywistym; w trakcie inwentaryzacji:

1) porównuje się dane zleceń produkcyjnych z odpowiadającymi im rzeczowymi składnikami majątku;

2) ustala się rzeczowe składniki majątku objęte zakończonymi lub zaniechanymi zleceniami produkcyjnymi;

3) ustala się przez porównanie z dokumentacją produkcyjną dla poszczególnych zleceń ilość półfabrykatów lub innych elementów produkowanych wyrobów:

a) będących brakami produkcyjnymi,

b) stanowiących niedobory lub nadwyżki.

3. Stwierdzone w czasie inwentaryzacji braki produkcyjne, niedobory i nadwyżki oraz składniki majątku objęte zleceniami zakończonymi lub zaniechanymi powinny być uwidocznione w odrębnych arkuszach (kartach) spisów z natury, a następnie wyjaśnione i ujęte w księgach rachunkowych w sposób określony w planie kont.

4. Fakt przeprowadzenia uproszczonej inwentaryzacji małoseryjnej i jednostkowej produkcji w toku powinien być stwierdzony podpisami członków zespołu spisowego oraz osoby odpowiedzialnej za produkcję w ewidencji analitycznej zleceń produkcyjnych lub w sporządzonym w tym celu protokole.

§ 74. Na wniosek przewodniczącego komisji inwentaryzacyjnej, zaopiniowany przez głównego księgowego, kierownik jednostki może zezwolić na posługiwanie się przez zespoły spisowe danymi ewidencji analitycznej o stanie spisywanych z natury określonych imiennie składników majątku, jeżeli:

1) uzasadniają to warunki ich przechowywania lub pomiaru;

2) stworzony zostanie sprawnie działający system kontroli, zapewniający ujęcie w arkuszach (kartach) spisu z natury rzeczywistego stanu tych składników.

§  75.

1. Na wniosek przewodniczącego komisji inwentaryzacyjnej, zaopiniowany przez głównego księgowego, kierownik jednostki może zezwolić na przeprowadzenie zamiast inwentaryzacji pełnej inwentaryzacji materiałów, towarów, wyrobów gotowych i półfabrykatów metodą wyrywkową.

2. Wyrywkowa metoda inwentaryzacji polega na ustalaniu rzeczywistego stanu na dzień inwentaryzacji niektórych tylko składników objętego inwentaryzacją aktywu przy takim ich doborze, aby cel inwentaryzacji, o którym mowa w § 29 pkt 2, został spełniony (np. wyrywkowo inwentaryzuje się niektóre składniki aktywu "materiały" o wartości stanowiącej znaczną część tego aktywu, zużywanych lub sprzedawanych w dużych ilościach itp.).

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien określać zasady doboru składników majątku do objęcia inwentaryzacją metodą wyrywkową.

4. Przy dokonywaniu inwentaryzacji metodą wyrywkową za rzeczywisty stan składników majątku nie objętych inwentaryzacją uważa się ich stan ewidencyjny.

5. Inwentaryzacja metodą wyrywkową nie może być stosowana w wypadku przekazania materiałów, towarów, wyrobów gotowych i półfabrykatów innej jednostce lub zmiany osoby majątkowo za nie odpowiedzialnej. Przekazywane składniki majątku inwentaryzować należy stosując zasady inwentaryzacji pełnej.

§  76.

1. Uzgodnienia stanu należności i zobowiązań z organami finansowymi, z wyjątkiem określonych w § 63 ust. 2, oraz stanu należności i zobowiązań z instytucjami ubezpieczeń społecznych dokonuje się w sposób uproszczony.

2. Uproszczony sposób uzgodnienia stanu należności i zobowiązań wymienionych w ust. 1 polega na:

1) przedstawieniu na piśmie organom finansowym lub instytucjom ubezpieczeń wykazu dokonanych lub otrzymanych wpłat w okresie od początku roku do dnia uzgadniania i uzyskania potwierdzenia ich wysokości, z tym że obowiązek uzgodnienia ciąży na obu stronach;

2) porównaniu sumy wpłat otrzymanych lub dokonanych, o której mowa w pkt 1, ze zweryfikowaną w drodze badania odpowiednich dokumentów sumą wpłat przypadających za okres objęty uzgodnieniem i wyprowadzeniu salda, które przyjmuje się za rzeczywisty stan należności lub zobowiązań.