Ogłoszenie Krajowego planu działania w przypadku długoterminowych zagrożeń wynikających z narażenia na radon w budynkach przeznaczonych na pobyt ludzi oraz w miejscach pracy.
M.P.2021.169
Akt obowiązującyOBWIESZCZENIE
MINISTRA ZDROWIA 1
z dnia 22 stycznia 2021 r.
w sprawie ogłoszenia Krajowego planu działania w przypadku długoterminowych zagrożeń wynikających z narażenia na radon w budynkach przeznaczonych na pobyt ludzi oraz w miejscach pracy
ZAŁĄCZNIK
KRAJOWY PLAN DZIAŁANIA W PRZYPADKU DŁUGOTERMINOWYCH ZAGROŻEŃ WYNIKAJĄCYCH Z NARAŻENIA NA RADON W BUDYNKACH PRZEZNACZONYCH NA POBYT LUDZI ORAZ W MIEJSCACH PRACY
KRAJOWY PLAN DZIAŁANIA W PRZYPADKU DŁUGOTERMINOWYCH ZAGROŻEŃ WYNIKAJĄCYCH Z NARAŻENIA NA RADON W BUDYNKACH PRZEZNACZONYCH NA POBYT LUDZI ORAZ W MIEJSCACH PRACY
I.
Cele i harmonogram
Cele i harmonogram
Ograniczenie ryzyka negatywnego wpływu występującego w środowisku radonu na zdrowie ludzi.
Cel zasadniczy osiągany jest przez realizację celów szczegółowych.
Cele szczegółowe:
Realizacja:
Zgodnie z art. 23c ust. 7 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 1792, z późn. zm.), minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia, tereny, na których średnioroczne stężenie promieniotwórcze radonu w powietrzu wewnątrz pomieszczeń w znacznej liczbie budynków może przekraczać poziom odniesienia 300 Bq/m3. Na podstawie tego przepisu, wydane zostało rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 18 czerwca 2020 r. w sprawie terenów, na których średnioroczne stężenie promieniotwórcze radonu w powietrzu wewnątrz pomieszczeń w znacznej liczbie budynków może przekraczać poziom odniesienia (Dz. U. poz. 1139).
Kryteria wskazywania terenów, o których mowa w wyżej wymienionym rozporządzeniu - powiaty, w których stwierdza się stężenie uranu U-238 w strukturach geologicznych powyżej 4 g/t, oraz powiaty, w których stwierdzono w badanych ujęciach wody stężenie radonu powyżej 100 Bq/l.
Przeglądu kryteriów i ewentualnego ustalenia nowych kryteriów dokonują przedstawiciele instytutów badawczych wchodzący w skład powołanego przez Ministra Zdrowia w dniu 14 grudnia 2019 r. Zespołu do spraw krajowego planu działania w przypadku narażenia na radon 2 (dalej Zespół).
Harmonogram:
przegląd kryteriów - raz na dwa lata, poczynając od końca 2021 r.
Realizacja:
Brak konieczności podejmowania odrębnych działań - istniejące regulacje są wystarczające:
pracodawca jest obowiązany chronić pracownika przed promieniowaniem jonizującym, pochodzącym ze źródeł sztucznych i naturalnych, występujących w środowisku pracy;
kierownicy jednostek wykonujących działalność, w których występują miejsca pracy, o których mowa w art. 23c ust. 1 i 2, zapewniają:
Harmonogram:
Zespół będzie dokonywać oceny skuteczności wskazanych regulacji raz na 2 lata.
Realizacja:
Brak konieczności podejmowania odrębnych działań - istniejące regulacje są wystarczające:
Harmonogram:
Zespół będzie dokonywać sprawdzenia aktów prawnych dotyczących ograniczenia używania tytoniu i wyrobów tytoniowych raz na 2 lata.
Realizacja:
Harmonogram:
ad. 1) I kwartał 2021 r., a w kolejnych latach coroczna analiza;
ad. 2) 2021-2023;
ad. 3) w sposób ciągły.
Realizacja:
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego - Państwowy Zakład Higieny opracowuje i udostępnia na swojej stronie internetowej informacje dotyczące radonu oraz zagrożeń dla zdrowia związanych z narażeniem na radon, w tym również informacje na temat znaczenia przeprowadzania pomiarów radonu oraz na temat dostępnych środków technicznych służących ograniczeniu stężeń radonu.
Główny Inspektorat Sanitarny oraz Państwowa Agencja Atomistyki prowadzą działania w zakresie objętym niniejszym celem zgodnie z art. 23g ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe.
Harmonogram:
Działanie ciągłe - od IV kwartału 2020 r.
Realizacja:
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego - Państwowy Zakład Higieny oraz Agencja Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji dokonają wspólnie oceny wpływu na zdrowie publiczne wynikające z narażenia ludzi na występujący w środowisku radon w celu ewentualnej modyfikacji realizowanych programów ochrony zdrowia.
Harmonogram:
Zespół dokonuje oceny krajowego planu radonowego w zakresie jego kompletności (czy plan obejmuje wymagane obszary działalności) i aktualności (czy nie wymaga wprowadzenia zmian).
Harmonogram:
Ocena dokonywana jest na koniec każdego kolejnego roku, poczynając od 2021 r.
II.
Część opisowa
Część opisowa
Radon może przedostawać się z podłoża gruntowego do budynku, co oznacza, że ryzyko wystąpienia narażenia na radon może mieć miejsce m.in. w miejscu zamieszkania, miejscu pracy oraz w budynkach o mieszanym przeznaczeniu.
W zamkniętych przestrzeniach, tj. w budynkach, możliwe jest gromadzenie się radonu do bardzo dużych wartości stężenia. Radon w powietrzu pomieszczeń może pochodzić z kilku źródeł: z podłoża pod i wokół budynku, z wyrobów budowlanych zawierających rad i tor oraz, na ogół w znacznie mniejszym stopniu, z powietrza atmosferycznego w sąsiedztwie budynku, a także z używanej w gospodarstwie domowym wody (szczególnie podziemnej) i gazu ziemnego 3 .
Ustawa z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe określiła w art. 23b poziom odniesienia dla średniorocznego stężenia promieniotwórczego radonu w powietrzu w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi oraz miejscach pracy wewnątrz pomieszczeń w wysokości 300 Bq/m3. Powyższa regulacja wdraża w tym zakresie przepisy dyrektywy Rady 2013/59/Euratom 4 .
Kwestie dotyczące działalności obejmującej sprawy projektowania, budowy oraz utrzymania obiektów budowlanych oraz zasad działania organów administracji publicznej w tych dziedzinach normuje ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane 5 .
Zgodnie z przepisami ww. ustawy 6 zadania z zakresu nadzoru budowlanego (z wyłączeniem działalności górniczej) są sprawowane przez:
Do podstawowych obowiązków organów administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego 7 należy nadzór i kontrola nad przestrzeganiem przepisów prawa budowlanego, w szczególności:
1.1 Normy dotyczące bezpieczeństwa wyrobów budowlanych w zakresie przeciwdziałania narażeniu na radon
Kwestia bezpieczeństwa wyrobów budowlanych stosowanych w budynkach przeznaczonych na pobyt ludzi w zakresie występowania w nich wybranych pierwiastków została uregulowana w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 2 stycznia 2007 r. w sprawie wymagań dotyczących zawartości naturalnych izotopów promieniotwórczych potasu K-40, radu Ra-226 i toru Th-228 w surowcach i materiałach stosowanych w budynkach przeznaczonych na pobyt ludzi i inwentarza żywego, a także w odpadach przemysłowych stosowanych w budownictwie, oraz kontroli zawartości tych izotopów 8 .
Instytut Techniki Budowlanej wydał publikację nr 455/2010 Badania promieniotwórczości naturalnej wyrobów budowlanych.
Ponadto Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego i wojewódzcy inspektorzy nadzoru budowlanego są organami właściwymi w sprawach wyrobów budowlanych wprowadzonych do obrotu lub udostępnianych na rynku krajowym (wyłącznie) w zakresie uregulowanym w ustawie z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku 9 . Jednocześnie przepisy ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe zawierały i zawierają postanowienia dotyczące informowania organów nadzoru budowlanego przez laboratoria prowadzące kontrolę/laboratoria dokonujące oznaczeń stężeń izotopów promieniotwórczych potasu K-40, radu Ra-226 i toru Th-232 (Th-228 lub gamma promieniotwórcze produkty jego rozpadu) o przekroczeniu, odpowiednio wartości określonych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 6b tej ustawy w wyrobach budowlanych.
Wymagania techniczne dla wyrobów budowlanych są określane w specyfikacjach technicznych, którymi mogą być:
Organy nadzoru budowlanego są uprawnione do prowadzenia kontroli wyrobów budowlanych wprowadzonych do obrotu w zakresie dotyczącym emisji niebezpiecznego promieniowania, jeżeli wymagania w tym zakresie oraz metody badań zostały odpowiednio uwzględnione w tych specyfikacjach technicznych. Szczególną rolę odgrywają w przedmiotowej kwestii jednostki oceny technicznej i krajowe jednostki oceny technicznej, wydając na przykład krajową ocenę techniczną. Jednostka oceny technicznej jest bowiem zobowiązana uwzględnić m.in. mające zastosowanie przepisy (a więc również dotyczące zawartości naturalnych izotopów).
1.2 Regulacje prawne dotyczące przeciwdziałania narażeniu na radon w nowych budynkach
Wymóg uregulowania kwestii zabezpieczenia nowych budynków przed przenikaniem radonu z podłoża wynika z art. 103 ust. 2 dyrektywy Rady 2013/59/Euratom.
W przedmiocie przepisów krajowych wydawane przez ministra właściwego do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa rozporządzenia wykonawcze dotyczące budynków pośrednio odnoszą się do sposobów zabezpieczania nowych budynków przed przenikaniem radonu ze środowiska. Biorąc pod uwagę główne źródło przenikania radonu do budynków, przepisami, dzięki którym następuje ograniczenie tego przenikania, są przepisy nakazujące stosowanie izolacji przeciwwilgociowych na elementach budynku stykających się z gruntem 10 . Innym pośrednim zabezpieczeniem mającym wpływ na poziom stężenia radonu pochodzącego ze środowiska oraz z użytych w budynku wyrobów budowlanych są wymagania dotyczące obowiązku zapewnienia wentylacji w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi 11 .
1.3 Narażenie na radon w budynku, lokalu lub pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt ludzi będącym przedmiotem umowy sprzedaży lub najmu
W polskim ustawodawstwie przyjęto rozwiązanie polegające na wprowadzeniu obowiązku zbywcy lub wynajmującego 12 budynku, lokalu lub pomieszczenia przeznaczonego na pobyt ludzi przekazania nabywcy lub najemcy, na jego żądanie, informacji o wartości średniorocznego stężenia promieniotwórczego radonu w powietrzu odpowiednio w budynku, lokalu lub pomieszczeniu 13 . W przekazywanej nabywcy bądź najemcy informacji należy wskazać:
Pomiary, których wyniki należy uwzględnić w informacji o wartości średniorocznego stężenia promieniotwórczego radonu w powietrzu, w będącym przedmiotem umowy sprzedaży lub najmu budynku, lokalu lub pomieszczeniu, prowadzą laboratoria, które posiadają akredytację w zakresie prowadzenia takich pomiarów. Laboratoria te przygotowują również informację o wartości średniorocznego stężenia promieniotwórczego radonu w powietrzu odpowiednio w budynku, lokalu lub pomieszczeniu.
Do dnia 22 września 2024 r. ww. pomiarów mogą dokonywać (poza laboratoriami posiadającymi akredytację) 14 także laboratoria, które:
W przypadkach przekroczenia wartości średniorocznego stężenia promieniotwórczego radonu w powietrzu w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi (300 Bq/m3) laboratoria prowadzące ww. pomiary niezwłocznie informują o tym państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego.
1.4 Zmniejszenie poziomu stężenia radonu w pomieszczeniach budynku
W przypadku stwierdzenia występowania w pomieszczeniu budynku radonu należy podjąć odpowiednie kroki w celu minimalizacji ryzyka dla zdrowia ludzkiego.
Nagromadzony w pomieszczeniach budynku radon jest wypadkową dwóch procesów: dopływu z podłoża, ścian i stropów oraz usuwania go w drodze naturalnej lub wymuszonej wentylacji.
W celu zastosowania odpowiednich środków zaradczych w domach o znacznie podwyższonym stężeniu radonu w pierwszej kolejności należy ustalić źródło oraz drogę przenikania radonu do wnętrza pomieszczenia budynku, jak również przyczyny występowania wysokiego stężenia.
Zmniejszenie poziomu stężenia radonu w pomieszczeniu budynku można osiągnąć, zwiększając częstość wymian powietrza za pomocą mechanicznego systemu wentylacyjnego albo stosując odpowiednie rodzaje pokrycia ścian, które obniżą współczynnik ekshalacji.
Metodą obniżenia stężenia radonu w domu jest mikrowentylacja, która powoduje, że zarówno ciśnienie powietrza, jak i stężenie radonu wewnątrz pomieszczenia zrównuje się z ciśnieniem atmosferycznym i stężeniem radonu na zewnątrz. Skutecznym sposobem usuwania radonu z budynku jest wentylowanie strefy podpodłogowej pierwszego poziomu zamieszkania - parteru. Należy jednak zwrócić uwagę, że nieodpowiednie wietrzenie może spowodować także wzrost stężenia radonu w budynku, np. otwarcie okna na poddaszu może spowodować "zassanie" radonu np. z piwnicy lub parteru przez wystąpienie tzw. efektu kominowego.
Zmniejszenie poziomu stężenia radonu w pomieszczeniach budynku możliwe jest również w drodze działań polegających na zwiększeniu szczelności materiałów budowlanych i zwiększeniu retencji radonu, wyposażeniu domów w specjalne systemy usuwania lub wentylacji powietrza 15 .
Badania wpływu rodzaju pokrycia ścian na wartość ekshalacji radonu przeprowadzone w Centralnym Laboratorium Ochrony Radiologicznej 16 wskazują, że przy zastosowaniu tynku cementowo-wapiennego podwójna warstwa farby olejnej zmniejsza współczynnik ekshalacji radonu o ok. 75%, farba emulsyjna - o ok. 35%, a farba klejowa - o ok. 20%. Z kolei w przypadku toronu zastosowanie podwójnej farby olejnej obniża współczynnik ekshalacji aż 150-krotnie, farby emulsyjnej - siedmiokrotnie, a farby klejowej - o ok. 25%.
Skuteczną metodą obniżenia stężenia radonu w domach jest radykalne zmniejszenie prędkości wnikania radonu z podłoża przez uszczelnienie pęknięć w fundamentach, szczelin w okolicach rur i wszelkich innych nieszczelności, przez które może przedostawać się gaz (w tym m.in. radon) z podłoża do wnętrza budynku. Często jednak nie jest możliwe znalezienie i szczelne wypełnienie wszystkich miejsc przedostawania się powietrza glebowego i wtedy należy zastosować dodatkowe instalacje zewnętrzne. Polegają one na obniżeniu ciśnienia pod budynkiem, a przez to zniwelowaniu tzw. efektu kominowego. Konieczne jest jednak wówczas zapewnienie odprowadzenia powietrza glebowego wzbogaconego w radon spod budynku do atmosfery. Rozwiązaniem alternatywnym jest wytworzenie nadciśnienia pod budynkiem, które hamuje dopływ powietrza do budynku. Można również wykorzystać aktywne studnie radonowe zbierające powietrze glebowe wzbogacone w radon z dala od budynku i następnie odprowadzające radon do atmosfery.
Zależnie od rodzaju podłoża stosuje się wysysanie powietrza spod budynku za pomocą wentylatorów o dużej mocy umieszczonych pod fundamentami lub obok budynku (w podłożu o dużej przepuszczalności gazu) instaluje się tzw. studnie radonowe, w których zainstalowane wentylatory wyciągają powietrze z podłoża i wyrzucają je do atmosfery na wysokość ok. 2 m, obniżając w ten sposób ciśnienie powietrza w podłożu w promieniu kilkudziesięciu metrów.
W celu zmniejszenia poziomu stężenia radonu w pomieszczeniu budynku stosowany jest również system poduszki powietrznej, działający na zasadzie przeciwnej do opisanych powyżej rozwiązań. Polega on na wypompowywaniu powietrza z wnętrza budynku (lub z atmosfery) pod jego fundamenty. Chociaż zwiększa się w ten sposób ciśnienie w podłożu pod budynkiem, a więc i prędkość wnikania powietrza z podłoża do budynku, to, ponieważ powietrze jest wypychane spod fundamentów przez powietrze z wewnątrz budynku, czyli znacznie uboższe w radon, stężenie radonu w podłożu ulega znacznemu obniżeniu. W ten sposób uzyskuje się efekt spadku poziomu stężenia radonu również wewnątrz budynku.
W dyrektywie 2013/59/Euratom zwrócono również uwagę na aspekt obecności radonu w miejscach pracy, wskazując iż przenikanie radonu z gruntu do pomieszczeń ze stanowiskami pracy należy uznać za sytuację narażenia istniejącego, ponieważ występowanie radonu jest w większości niezależne od działań człowieka prowadzonych w danym miejscu pracy. Takie narażenie może być znaczące na niektórych obszarach lub w określonego rodzaju miejscach pracy, które zostaną określone przez państwa członkowskie, i jeżeli zostanie przekroczony krajowy poziom referencyjny, należy podjąć odpowiednie środki ograniczające występowanie radonu lub ograniczające narażenie. W przypadku, gdy poziomy będą utrzymywały się powyżej krajowego poziomu referencyjnego, takich działań człowieka prowadzonych w miejscu pracy nie należy uznawać za działalności. Państwa członkowskie powinny jednak zapewnić, aby te miejsca pracy zostały zgłoszone i aby - w przypadku, gdy narażenie pracowników może przekroczyć dawkę skuteczną 6 mSv rocznie lub odpowiadającą jej zintegrowaną w czasie wartość narażenia na radon - podlegały zarządzaniu, jako sytuacja narażenia planowanego oraz aby zastosowanie miały dawki graniczne; powinny również określić, które wymogi praktycznej ochrony należy zastosować 17 .
Aspekt prawny
Kwestie związane z występowaniem radonu w miejscach pracy oraz ochroną zdrowia pracowników zostały uregulowane w polskim prawodawstwie:
- zapewniają w tych miejscach pracy pomiar stężenia radonu lub stężenia energii potencjalnej alfa krótkożyciowych produktów rozpadu radonu. 19
Ponadto wskazani powyżej kierownicy jednostek zapewniają optymalizację narażenia pracowników wykonujących pracę w tych miejscach pracy oraz informują na bieżąco na piśmie takich pracowników o zwiększonym narażeniu na radon, wynikach pomiarów stężenia radonu lub stężenia energii potencjalnej alfa krótkożyciowych produktów rozpadu radonu w miejscu pracy, otrzymanych przez nich dawkach promieniowania oraz działaniach podejmowanych w celu ograniczenia narażenia na radon w miejscu pracy. 20 W przypadku gdy w ww. miejscach pracy wynik pomiaru będzie wskazywał na możliwość przekroczenia poziomu odniesienia (300 Bq/m3), kierownicy tych jednostek mają obowiązek podjęcia działań zapewniających ograniczenie narażenia pracowników na radon. 21
2.1 Rodzaje miejsc pracy oraz budynków potencjalnie narażonych na wystąpienie podwyższonego stężenia radonu
Do miejsc pracy narażonych na występowanie podwyższonego stężenia radonu, poza miejscami pracy wskazanymi w art. 23 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe 24 , należy zaliczyć:
2.2 Sposoby zmniejszania narażenia na stężenia radonu w miejscach pracy
Do sposobów zmniejszania narażenia na radon w miejscach pracy należą m.in.:
Do przesłanek wskazujących na możliwość przekroczenia poziomu odniesienia dla średniorocznego stężenia promieniotwórczego radonu w powietrzu w budynkach należą m.in.: budowa geologiczna terenu, stężenie radu Ra-226 w gruncie, stan techniczny budynków - stosowanie instalacji GWC (gruntowe wymienniki ciepła), rodzaj materiałów budowlanych i wykończeniowych zastosowanych w budynkach. Istotnym aspektem w powyższym zakresie jest również występowanie dyslokacji tektonicznych i struktur zwiększających przepuszczalność skał, np. zjawisk krasowych i stref intensywnej erozji i wietrzenia.
3.1 Potencjał radonowy Rzeczypospolitej Polskiej
Zgodnie ze stanowiskiem Państwowego Instytutu Geologicznego - Państwowego Instytutu Badawczego część Rzeczypospolitej Polskiej, której powierzchnię terenu budują polodowcowe skały czwartorzędowe, a jest to ok. 70% powierzchni kraju, cechuje niski i średni potencjał radonowy.
Jak wynika z badań prowadzonych przez ww. Instytut, najwyższym potencjałem radonowym cechują się niektóre typy skał występujących na terenie Sudetów, takie jak granity karkonoskie, granity strzegomskie, gnejsy Gór Izerskich, czy niektóre inne rodzaje skał metamorficznych i magmowych Gór Kaczawskich czy Kotliny Kłodzkiej. Wynika to z historii geologicznej rozwoju tych struktur geologicznych i podwyższonych zawartości uranu w tych skałach. Na północno-wschodnim obszarze Rzeczypospolitej Polskiej występują dość zróżnicowane stężenia radonu w powietrzu glebowym, co jest związane z bardzo zmiennym wykształceniem litologicznym skał czwartorzędowych (polodowcowych) występujących na powierzchni terenu. Z innych obszarów Rzeczypospolitej Polskiej należy stwierdzić, że obszar Karpat nie jest potencjalnie narażony na występowanie wysokich stężeń radonu w powietrzu glebowym. Stosunkowo najwyższe stężenia radonu mogą występować szczególnie w rejonie Suwalszczyzny, gdzie powierzchnię terenu budują skały najmłodszego zlodowacenia, z których uran nie został wyługowany. Z pozostałych obszarów Rzeczypospolitej Polskiej, których powierzchnię terenu budują skonsolidowane skały starsze od czwartorzędu, na obszarze Gór Świętokrzyskich mogą występować podwyższone stężenia radonu na obszarach, których powierzchnię terenu budują skały iłowcowe dewonu i syluru (np. rejon kopalni Staszic w Rudkach k/Nowej Słupi), na obszarze Wyżyny Lubelskiej zbudowanej ze skał węglanowych kredy wartości stężenia radonu są dość niskie, chociaż średnie wartości stężenia radonu stwierdzano w niektórych obszarach występowania pokryw lessowych.
3.2 Regulacje
Zgodnie z art. 23e ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe Główny Inspektor Sanitarny prowadzi działania mające na celu identyfikację terenów, na których wewnątrz pomieszczeń w znacznej liczbie budynków poziom średniorocznego stężenia promieniotwórczego radonu w powietrzu może przekroczyć poziom odniesienia (300 Bq/m3). Informacje o wynikach powyższych działań Główny Inspektor Sanitarny przekazuje na bieżąco ministrowi właściwemu do spraw zdrowia.
Jednocześnie w art. 23c ust. 7 ww. ustawy wskazano, iż minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, tereny, na których średnioroczne stężenie promieniotwórcze radonu w powietrzu wewnątrz pomieszczeń w znacznej liczbie budynków może przekraczać poziom odniesienia (300 Bq/m3), mając na względzie konieczność zapewnienia odpowiedniej ochrony radiologicznej pracowników wykonujących pracę w warunkach zwiększonego narażenia na radon.
Powyższe tereny zostały określone w wydanym na podstawie ww. upoważnienia ustawowego rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 18 czerwca 2020 r. w sprawie terenów, na których średnioroczne stężenie promieniotwórcze radonu w powietrzu wewnątrz pomieszczeń w znacznej liczbie budynków może przekraczać poziom odniesienia.
3.3 Kolejność wykonywania pomiarów
W pierwszej kolejności należy wykonać pomiary stężenia radonu w budynkach znajdujących się na terenach wskazanych w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw zdrowia wydanym na podstawie art. 23c ust. 7 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe. W powyższym akcie prawnym uwzględniono obszary (powiat jeleniogórski, miasto na prawach powiatu Jelenia Góra, powiat kamiennogórski, powiat lwówecki, powiat trzebnicki, powiat wałbrzyski, miasto na prawach powiatu Wałbrzych, powiat złotoryjski, powiat tomaszowski, powiat nyski, powiat prudnicki, powiat bieszczadzki, powiat jasielski, powiat krośnieński, powiat leski, powiat mielecki, powiat sanocki, powiat cieszyński, powiat kielecki, powiat opatowski, powiat skarżyski), na których stwierdza się stężenie uranu w strukturach geologicznych powyżej 4 g/t (4 ppm = 4 mg/kg) - na podstawie mapy Rozmieszczenie uranu w Polsce (źródło Państwowy Instytut Geologiczny - Państwowy Instytut Badawczy).
Uwzględniono również powiaty (powiat dzierżoniowski, powiat kłodzki, powiat polkowicki, powiat zgorzelecki, powiat ząbkowicki), na terenie których w wyniku przeprowadzenia wstępnego monitoringu substancji promieniotwórczych w wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi, wykonanego na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 grudnia 2017 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, stwierdzono przekroczenia, w badanych ujęciach wody, określonej w załączniku nr 4 do ww. rozporządzenia wartości parametrycznej radonu, tj. 100 Bq/l.
Ponadto uwzględniono powiat lubański z uwagi na fakt, iż badania przeprowadzone przez Państwową Agencję Atomistyki we wrześniu 2015 r. w miejscowości Wolimierz (gmina Leśna) wykazały stężenie radonu w wodzie na poziomie 816 Bq/l. Na terenie ww. powiatu leży miejscowość Świeradów-Zdrój gdzie występują wody radonowe, co w ocenie Państwowej Agencji Atomistyki, jest ewidentnym dowodem na wysoki potencjał radonowy ww. okolic.
Kolejne tereny, na których należy wykonać pomiar stężenia radonu w budynkach, będą wskazywane we współpracy z instytutami badawczymi, Zespołem do spraw krajowego planu działania w przypadku narażenia na radon, w szczególności w oparciu o:
Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku krajową jednostką akredytującą, upoważnioną do akredytacji 27 jednostek oceniających zgodność, sprawowania nad nimi nadzoru w zakresie przestrzegania przez nie warunków akredytacji oraz prowadzenia wykazu akredytowanych jednostek oceniających zgodność, jest Polskie Centrum Akredytacji (PCA). PCA prowadzi obecnie procesy akredytacji i sprawuje nadzór m.in. nad laboratoriami badawczymi, laboratoriami wzorcującymi, laboratoriami medycznymi, jednostkami certyfikującymi wyroby, systemy zarządzania i osoby oraz organizatorami badań biegłości.
PCA, potwierdzając kompetencje podmiotu do realizacji działalności laboratoryjnej, weryfikuje spełnienie wymagań określonych w normie PN-EN ISO/IEC 17025: 2018-02 Ogólne wymagania dotyczące kompetencji laboratoriów badawczych i wzorcujących, w tym dotyczących walidacji metod. W procesach akredytacji i nadzoru laboratoriów funkcjonujących w obszarach, gdzie wyniki badań wykorzystywane są do celów określonych w przepisach prawnych, uwzględniane są także dodatkowe wymagania wskazane przez regulatora, np. dotyczące uczestnictwa w odpowiednich programach badań biegłości, jak ma to miejsce w przypadku art. 25 ustawy z dnia 13 czerwca 2019 r. o zmianie ustawy - Prawo atomowe oraz ustawy o ochronie przeciwpożarowej.
W zakresie pomiaru stężenia izotopu 222Rn w powietrzu dla czasów ekspozycji 1 miesiąca oraz dodatkowo, dla części z nich, dla dowolnego czasu ekspozycji detektora, PCA na dzień 18 lutego 2020 r. udzieliło akredytacji:
Akredytowane laboratoria badawcze ww. podmiotów spełniają wymagania określone w normie PN-EN ISO/IEC 17025:2018-02 Ogólne wymagania dotyczące kompetencji laboratoriów badawczych oraz w politykach PCA: DA-05 Polityka dotycząca uczestnictwa w badaniach biegłości, DA-06 Polityka dotycząca zapewnienia spójności pomiarowej. Dokument DA-05 i DA-06.
Badania stężenia radonu 222Rn w powietrzu prowadzone są przez ww. wymienione podmioty w oparciu o własne metody pomiarowe opisane w procedurach badawczych.
4.1 Metody i narzędzia pomiaru stężenia aktywności radonu w powietrzu
Pomiary stężenia radonu w powietrzu przeprowadza się w celu określenia stopnia narażenia radiologicznego pochodzącego od tego izotopu. Do pomiarów średniorocznego stężenia radonu wewnątrz pomieszczeń należy stosować detektory śladowe w komorze dyfuzyjnej.
Pomiar z wykorzystaniem detektorów śladowych przebiega dwuetapowo. W pierwszym etapie detektor jest eksponowany przez ściśle określony czas (tzw. okres ekspozycji detektora) w pomieszczeniu, w którym chcemy określić stężenie radonu, a następnie po zakończeniu ekspozycji następuje tzw. "odczyt detektora" - najczęściej przeprowadzany w specjalistycznym laboratorium. W oparciu o wynik uzyskany w trakcie "odczytu detektora" oblicza się średnie stężenie radonu w powietrzu występujące w okresie ekspozycji detektora. Detektory śladowe należą do grupy detektorów pasywnych wykorzystujących zjawisko powstawania uszkodzeń radiacyjnych w materiałach (głównie w polimerach) w efekcie pochłonięcia energii cząstki alfa emitowanej w trakcie rozpadu radonu. Cząstki α, przenikając przez detektor, uszkadzają na swojej drodze wiązania chemiczne, tworząc niewidoczny tor utajony. W wyniku wytrawienia chemicznego tor utajony staje się widoczny pod mikroskopem.
Detektory pasywne wymagają wcześniejszej kalibracji, tzn. ustalenia odpowiedzi detektora po ekspozycji na stanowisku o znanym stężeniu radonu. Detektory śladowe mogą być eksponowane w mieszkaniach i miejscach pracy wiele miesięcy, dostarczając wtedy średnią wartość stężenia radonu dla całego czasu ekspozycji. Pomiar stężenia radonu przy użyciu detektorów śladowych jest więc dobrą podstawą do oceny zagrożenia od radonu dla zdrowia mieszkańców lub pracowników.
W opinii ekspertów wykonujących pomiary stężenia radonu w celu uzyskania średniorocznego stężenia radonu w pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt ludzi zalecanym jest wykonywanie pomiarów w okresie grzewczym (zalecany w Polsce okres październik - marzec), z uwzględnieniem sezonowych współczynników korekcyjnych tam, gdzie jest to zasadne.
4.2 Metody pomiaru stężenia radonu w powietrzu gruntowym
Pomiar stężenia radonu w powietrzu gruntowym można przeprowadzić zarówno za pomocą miernika RM-2 (miernik stężenia radonu w glebie z komorami jonizującymi IK-250) oraz systemu komór scyntylacyjnych, zwanych komorami Lucasa, z fotopowielaczem i licznikiem impulsów elektrycznych.
Pomiar stężenia radonu za pomocą komór Lucasa w porównaniu do pomiaru przy użyciu miernika RM-2 jest bardziej wydajny i szybszy, ponieważ pokrywa dużą powierzchnię w krótszym czasie ekspozycji. Komory Lucasa są jedną z najskuteczniejszych metod pomiaru stężenia radonu w powietrzu glebowym.
Komory Lucasa używane są zarówno do pomiarów chwilowych, jak i ciągłych. Chwilowy pomiar stężenia radonu za pomocą komór scyntylacyjnych lub jonizacyjnych polega na odpompowaniu powietrza z komory, napełnieniu jej badanym powietrzem przez filtr odcinający pochodne, odczekaniu ok. 3 godz., żeby wytworzyła się równowaga promieniotwórcza radonu z pochodnymi powstałymi w komorze, i zliczeniu impulsów na jednostkę czasu. Cząstki α, padając na ścianki pokryte scyntylatorem, wywołują scyntylacje (błyski światła), które fotopowielacz przetwarza na impulsy elektryczne i które po wzmocnieniu zliczane są przez licznik impulsów. Do pomiaru stężenia radonu należy pobrać próbkę powietrza glebowego z odpowiedniej głębokości i wprowadzić ją do komory w celu określenia aktywności radonu w metrze sześciennym [Bq/m3]. Pobór próbki powietrza polega na zassaniu do komory Lucasa lub komory jonizacyjnej określonej objętości powietrza z sondy wbitej do gruntu. Odczyt liczby zarejestrowanych impulsów dokonuje się po około 3 godzinach, kiedy ustala się równowaga promieniotwórcza między radonem a jego pochodnymi. Na podstawie odczytu wykonuje się obliczenia, wykorzystując dane kalibracyjne 28 .
Ponadto istnieje możliwość pomiarów bezpośrednich w otworach badawczych (po sondowaniach geotechnicznych) poniżej poziomu terenu na głębokości posadowienia budynków lub głębiej aż do skały macierzystej. W tym celu można stosować detektory z węglem aktywnym, komory jonizacyjne (krótkoterminowe) lub długoterminowe np. detektory śladowe 29 .
Edukacja społeczeństwa w odniesieniu do miejsc, gdzie istnieje ryzyko narażenia na zwiększone promieniowanie jonizujące powodowane przez radon w miejscach pracy, budynkach, lokalach i pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi w kontekście minimalizacji zagrożenia dla zdrowia, znaczenia, jakie ma prowadzenie pomiarów stężenia radonu w budynku oraz dostępnych środków technicznych służących ograniczeniu występowania stężenia radonu:
Informacje kierowane do ogółu społeczeństwa w obszarze związanym z zagadnieniami dotyczącymi radonu będą zawierały:
Sposoby informowania społeczeństwa o radonie:
- będą realizowane na terenach wskazanych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia wydawanym na podstawie art. 23c ust. 7 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe, przez kierowników jednostek, u których znajdują się wskazane powyżej miejsca pracy;
Wskazane powyżej działania będą realizowane w ramach zadań statutowych.
Wskazane powyżej działania będą realizowane w ramach zadań statutowych.
Zgodnie z art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej 30
Państwowa Inspekcja Sanitarna jest powołana do realizacji zadań z zakresu zdrowia publicznego, w szczególności przez sprawowanie nadzoru nad warunkami higieny radiacyjnej - w celu ochrony zdrowia ludzkiego przed m.in. niekorzystnym wpływem szkodliwości i uciążliwości środowiskowych oraz zapobiegania powstawaniu chorób. Wykonywanie przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej zadań w powyższym zakresie, polega m.in. na sprawowaniu zapobiegawczego i bieżącego nadzoru sanitarnego oraz prowadzeniu działalności zapobiegawczej w zakresie chorób powodowanych warunkami środowiska, a także na prowadzeniu działalności oświatowo-zdrowotnej 31 .
Realizowane zadania
Monitorowanie krajowego planu działania w przypadku długoterminowych zagrożeń wynikających z narażenia na radon w budynkach przeznaczonych na pobyt ludzi oraz w miejscach pracy będzie prowadził Główny Inspektorat Sanitarny.
Ocena realizacji celów będzie podlegała stałemu monitoringowi składającemu się z:
1) Centralne Laboratorium Ochrony Radiologicznej w Warszawie,
2) Główny Instytut Górnictwa w Katowicach,
3) Instytut Fizyki Jądrowej imienia Henryka Niewodniczańskiego Polskiej Akademii Nauk w Krakowie,
4) Instytut Techniki Budowlanej w Warszawie,
5) Instytut Medycyny Pracy imienia prof. dra med. Jerzego Nofera w Łodzi,
6) Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego - Państwowy Zakład Higieny,
7) Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
- przekażą nieodpłatnie Głównemu Inspektorowi Sanitarnemu wyniki prowadzonych przez siebie przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy działań mających na celu identyfikację terenów, na których w znacznej liczbie budynków poziom średniorocznego stężenia promieniotwórczego radonu w powietrzu może przekroczyć poziom odniesienia, o którym mowa w art. 23b ustawy zmienianej w art. 1.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »