Obowiązek i sposób zgłaszania oraz dostarczania zwłok zwierzęcych do zakładów utylizacyjnych.

Monitor Polski

M.P.1960.11.51

Akt utracił moc

Wersja od: 31 lipca 1986 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRÓW ROLNICTWA ORAZ PRZEMYSŁU SPOŻYWCZEGO I SKUPU

z dnia 18 stycznia 1960 r.

w sprawie obowiązku i sposobu zgłaszania oraz dostarczania zwłok zwierzęcych do zakładów utylizacyjnych. ^*

Na podstawie art. 17 ust. 2 przepisów z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych (Dz. U. z 1927 r. Nr 77, poz. 673 i Nr 114, poz. 975, z 1928 r. Nr 26, poz. 229, z 1932 r. Nr 26, poz. 229, Nr 60, poz. 573 i Nr 67, poz. 622, z 1934 r. Nr 110, poz. 976 z 1938 r. Nr 27, poz. 245, z 1948 r. Nr 49, poz. 373 i z 1951 r. Nr 1, poz. 4) oraz art. 2 i 4 ustawy z dnia 1 marca 1949 r. o zakładach utylizacyjnych (Dz. U. Nr 18, poz. 113) zarządza się, co następuje:

§ 1. Za zwłoki zwierzęce w rozumieniu niniejszego zarządzenia uważa się padłe lub zabite nie w celu spożycia:

1) zwierzęta jednokopytne (konie, osły, muły, osłomuły), bydło, świnie, owce i kozy, jeżeli waga tych zwierząt przekracza 20 kg.

2) zwierzęta bez względu na gatunek, jeżeli łączna waga zwłok znajdujących się u jednego posiadacza przekracza 20 kg.

§ 2. 1

1. Na terenie okręgów działalności zakładów utylizacyjnych wprowadza się obowiązek zgłaszania albo dostarczania zwłok zwierzęcych do tych zakładów lub do prowadzonych przez te zakłady punktów zbiorczych.

2. Obowiązek ustalony w ust. 1 nie dotyczy zwłok zwierzęcych, będących własnością ogrodów zoologicznych, z wyjątkiem przypadków, gdy zwierzęta padły na zaraźliwe choroby zwierzęce.

3. Wykaz zakładów utylizacyjnych i okręgów ich działania ustala Minister Przemysłu Spożywczego i Skupu na wniosek Naczelnego Dyrektora Zjednoczenia Przemysłu Paszowego "Bacutil", zgłoszony w uzgodnieniu z właściwymi do spraw rolnych organami prezydiów wojewódzkich rad narodowych.

§  3.

1. Obowiązek zgłaszania zwłok zwierzęcych ciąży na:

1) posiadaczu lub użytkowniku padłego bądź zabitego nie w celu spożycia zwierzęcia,

2) użytkowniku gruntu, na którym znajdują się porzucone zwłoki zwierzęce,

3) jednostce prowadzącej gospodarkę na drodze, na której znajdują się porzucone zwłoki zwierzęce,

4) kierowniku zakładu, na terenie którego zwierzę leczone padło, w razie nieobecności posiadacza bądź użytkownika zwierzęcia.

2. Osoby lub jednoski określone w ust. 1 obowiązane są niezwłocznie, a najpóźniej w ciągu 24 godzin od chwili padnięcia zwierzęcia bądź od chwili wykrycia zwłok dokonać zgłoszenia zwłok zwierzęcych ustnie, telefonicznie, telegraficznie lub pisemnie przez posłańca do odpowiedniego zakładu utylizacyjnego lub punktu zbiorczego albo do biura gromadzkiej rady narodowej lub do właściwego organu administracji rolnej prezydium miejskiej, dzielnicowej rady narodowej bądż rady narodowej osiedla, podając następujące dane:

1) gatunek zwierzęcia,

2) przypuszczalny ciężar zwłok,

3) nazwisko, imię i adres posiadacza bądź użytkownika, o ile dane te są znane zgłaszającemu,

4) miejce znajdowania się zwłok,

5) przypuszczalną przyczynę śmierci zwierzęcia bądź objawy choroby, o ile te dane są znane zgłaszającemu,

6) nazwisko, imię i adres zgłaszającego.

3. Organy, o których mowa w ust. 2, zobowiązane są natychmiast przekazać zgłoszenie zwłok zwierzęcych właściwemu zakładowi utylizacyjnemu lub punktowi zbiorczemu wraz z danymi określonymi w ust. 2.

§ 4. Osoby lub jednostki wymienione w § 3 ust. 1 oprócz zgłoszenia obowiązane są do:

1) zabezpieczenia zwłok zwierzęcych przed rozwleczeniem i uszkodzeniem,

2) wydania zwłok zwierzęcych w całości wraz ze skórą, włosiem i rogowizną właściwym zakładom utylizacyjnym lub punktom zbiorczym,

3) dostarczenia zwłok do najbliższego miejsca drogi, do którego środek przewozowy zakładu utylizacyjnego lub punktu zbiorczego może dojechać, jeżeli zwłoki znajdują się na obszarze gromady w miejscu niedostępnym dla tego środka przewozowego, z tym że jeżeli osoba zobowiązana nie może dostarczyć zwłok z braku własnego środka przewozowego, obowiązek ten ciąży na biurze gromadzkiej rady narodowej,

4) udzielenia pracownikowi zakładu utylizacyjnego lub punktu zbiorczego pomocy przy ładowaniu zwłok.

§  5.

1. Jednostki przyjmujące zgłoszenia (§ 3 ust. 2) zobowiązane są w razie podejrzenia, że zwłoki pochodzą od zwierząt padłych na choroby zaraźliwe objęte obowiązkiem zgłoszenia w myśl art. 20 przepisów z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych (Dz. U. z 1927 r. Nr 77, poz. 673 z późniejszymi zmianami) zawiadomić o tym powiatowego (miejskiego) lekarza weterynarii.

2. W przypadku określonym w ust. 1 odbiór zwłok przez zakład utylizacyjny lub punkt zbiorczy może nastąpić tylko za zezwoleniem powiatowego (miejskiego) lekarza weterynarii.

§ 6. 2 Jednostki przyjmujące zgłoszenia prowadzą ewidencję zwłok zwierzęcych według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do niniejszego zarządzenia; organy wymienione w § 3 ust. 2 wypełniają tylko rubryki 1-5 księgi ewidencji zwłok zwierzęcych. Prowadzenie tej ewidencji podlega kontroli powiatowego (miejskiego) lekarza weterynarii.

§  7.

1. Przewiezienie zwłok zwierzęcych do zakładu utylizacyjnego lub do punktu zbiorczego powinno odbywać się środkiem przewozowym zakładu utylizacyjnego lub punktu zbiorczego.

2. W razie gdy nie zachodzi przypadek zaraźliwej choroby zwierzęcej ani jej podejrzenie, posiadacz (użytkownik) może dostarczyć odpłatnie zwłoki zwierzęce własnym środkiem przewozowym.

3. Zakład utylizacyjny bądź punkt zbiorczy otrzymawszy powiadomienie o zwłokach obowiązany jest odebrać je w okresie od 1 kwietnia do 30 września najpóźniej w ciągu 24 godzin, w okresie od 1 października do 31 marca najpóźniej w ciągu 48 godzin.

§ 8. Jeżeli odebranie zwłok zwierzęcych nie nastąpiło w terminach określonych w § 7 ust. 3, osoby lub jednostki wymienione w § 3 ust. 1 powinny je nieszkodliwie usunąć w inny sposób stosownie do obowiązujących w tym zakresie przepisów weterynaryjnych.

§ 9. Odbiór zwłok zwierzęcych przez zakład utylizacyjny lub punkt zbiorczy powinien być każdorazowo potwierdzony przez wydanie oddawcy zwłok pokwitowania odbioru na blankiecie właściwego zakładu utylizacyjnego.

§  10.

1. Za zwłoki zwierzęce, a także za ich przewóz w razie przewiezienia zwłok środkiem przewozowym posiadacza (§ 7 ust. 2), zakład utylizacyjny lub punkt zbiorczy obowiązany jest wypłacić posiadaczowi zwłok odpowiednią należność w wysokości określonej w trybie przepisów o ustalaniu cen, opłat i stawek taryfowych. Koszty związane z dostarczeniem środków przewozowych przez biuro gromadzkiej rady narodowej pokrywa zakład utylizacyjny lub punkt zbiorczy w wysokości ustalonej w podanym wyżej trybie.

2. Za zgłoszenie zwłok zakład utylizacyjny lub punkt zbiorczy obowiązany jest zwrócić osobom lub jednostkom wyszczególnionym w § 3 ust. 1 poniesione w związku ze zgłoszeniem koszty za odbiorem dowodów stwierdzających ich wysokość. Koszty zgłoszenia należy zwracać także w przypadku nieodebrania zgłoszonych zwłok.

3. Wypłata należności, o której mowa w ust. 1 i 2, powinna być dokonana przez zakład utylizacyjny lub punkt zbiorczy równocześnie z odbiorem zwłok, a w razie nieodebrania zwłok (ust. 2)- przed upływem dwóch tygodni licząc od dnia zgłoszenia zwłok.

§  11.

1. Zakłady utylizacyjne lub podległe im punkty zbiorcze, będące pod nadzorem lekarsko-weterynaryjnym, będą sprzedawać części zwłok zwierzęcych na karmę dla zwierząt:

1) mięsożernych znajdujących się w ogrodach zoologicznych lub specjalnych zakładach hodowli zwierząt mięsożernych,

2) futerkowych, stanowiących własność hodowców zaopatrywanych w trybie przepisów określających zasady rozdziału karmy mięsnej dla mięsożernych zwierząt futerkowych.

2. Na karmę dla zwierząt określonych w ust. 1 mogą być sprzedawane tylko części zwłok zbadane przez lekarza weterynarii i uznane za wolne od zaraźliwych chorób zwierzęcych oraz od pasożytów i składników chemicznych szkodliwych dla ludzi lub zwierząt.

3. Sprzedaż części zwłok może odbywać się w miejscu padnięcia zwierzęcia lub - po otrzymaniu zezwolenia właściwego w zakresie weterynarii organu administracji prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodwej miasta wyłączonego z województwa) - w zakładzie utylizacyjnym albo w punkcie zbiorczym. Zezwolenie to może być wydane tylko po stwierdzeniu, że zakład utylizacyjny lub punkt zbiorczy odpowiada wymaganiom sanitarno-weterynaryjnym, a przede wszystkim posiada urządzenia zabezpieczające przed rozwleczeniem zarazy zwierzęcej.

§ 12. Za sprzedawane części zwłok zwierzęcych, uznane za nadające się na karmę dla zwierząt, zakłady utylizacyjne lub punkty zbiorcze powinny pobierać opłaty określone w trybie przepisów o ustalaniu cen, opłat i stawek taryfowych.

§ 13. Przewóz zwłok do zakładów utylizacyjnych i punktów zbiorczych lub karmy mięsnej dla zwierząt futerkowych powinien się odbywać w taki sposób, aby żadne części zwłok (wnętrzności, krew itp) lub karma nie przedostawały się poza środek przewozowy. Środek przewozowy użyty do przewozu powinien być odpowiednio obudowany, a po dokonaniu przewozu - odkażony. Części zwłok lub karma przewożone środkami przewozowymi nie obudowanymi powinny być szczelnie przykryte.

§ 14. Koszty nadzoru weterynaryjnego oraz dokonanych w toku tego nadzoru badań (sekcji) ponoszą właściwe zakłady utylizacyjne.

§ 15. W powiatach (miastach) objętych działalnością zakładów utylizacyjnych właściwe organy administracji rolnej prezydiów powiatowych rad narodowych (rad narodowych miast stanowiących powiaty i miast wyłączonych z województw) podadzą zarządzenie niniejsze oraz adresy właściwych zakładów utylizacyjnych i punktów zbiorczych do wiadomości publicznej na terenie swych powiatów (miast) sposobem tam przyjętym w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia zarządzenia.

§ 16. Traci moc zarządzenie Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 14 stycznia 1949 r. o obowiązku i sposobie zgłaszania i dostarczania zwłok zwierzęcych do zakładów utylizacyjnych (Monitor Polski z 1949 r. Nr A-7, poz. 82, z 1952 r. Nr A-105, poz. 1633, z 1957 r. Nr 1, poz. 9 i Nr 88, poz. 527 oraz z 1958 r. Nr 42, poz. 241).

§ 17. Zarządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Załącznik nr 1 ³

KSIĘGI EWIDENCJI ZWŁOK ZWIERZĘCYCH

(pominięty)

^*Z dniem 31 lipca 1986 r. zarządzenie traci moc w zakresie uregulowanym przez rozporządzenie Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 16 lipca 1986 r. (Dz.U.86.28.139) zgodnie z § 16 tego rozporządzenia.

¹ § 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 zarządzenia z dnia 19 grudnia 1968 r. (M.P.69.1.6) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 1 lutego 1969 r.

² § 6 zmieniony przez § 1 pkt 2 zarządzenia z dnia 19 grudnia 1968 r. (M.P.69.1.6) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 1 lutego 1969 r.

³ Załącznik nr 1 według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 3 zarządzenia z dnia 19 grudnia 1968 r. (M.P.69.1.6) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 1 lutego 1969 r.