§ 3. - Obliczanie zużycia węgla i koksu do ogrzewania budynków mieszkalnych, biurowych i użyteczności publicznej.

Monitor Polski

M.P.1954.119.1678

Akt utracił moc

Wersja od: 17 sierpnia 1976 r.

§  3.

1. Upoważnia się Ministra Handlu Wewnętrznego do ustalenia w wyjątkowo uzasadnionych przypadkach wyższych ilości węgla i koksu do ogrzewania budynków od wynikających z instrukcji, gdy:

1) temperatury wewnętrzne pomieszczeń ze względów zdrowotnych lub z powodu specyficznego charakteru pracy zakładu np. domy małych dzieci, specjalne urządzenia telekomunikacyjne, powinny być wyższe od podanych w instrukcji lub gdy wymagają one stałego ogrzewania;

2) nastąpiło wyjątkowe obniżenie temperatury zewnętrznej;

3) powierzchnia ogrzewalna kotłów centralnego ogrzewania jest mniejsza od wynikającej z obliczeń strat ciepła dla danego budynku;

4) budynek nie może być zaliczony do kategorii podanej w instrukcji stanowiącej załącznik do zarządzenia (tabela nr 1).

2. Wnioski o ustalenie wyższych ilości węgla i koksu powinny być uzasadnione. Do wniosku opartego na przepisie ust. 1 pkt 3 i 4 należy dołączyć protokół komisji, złożonej z fachowca-ogrzewnika, wyznaczonego przez Naczelną Organizację Techniczną - Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych, Ogrzewnictwa i Gazownictwa, przedstawiciela okręgowego przedsiębiorstwa handlu opałem, przedstawiciela administracji budynku i czynnika społecznego (komitet blokowy). Koszty opinii fachowca-ogrzewnika obciążają wnioskodawcę. Sposób sporządzenia protokołu komisji określa § 6 ust. 2 instrukcji.