Norwegia-Polska. Międzynarodowe przewozy drogowe podróżnych i ładunków. Warszawa.1970.02.13.

Monitor Polski

M.P.2003.24.343

Akt obowiązujący

Wersja od: 15 września 2003 r.

UMOWA

między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o międzynarodowych przewozach drogowych podróżnych i ładunków,

sporządzona w Warszawie dnia 13 lutego 1970 r.

Przekład

Rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Rząd Królestwa Norwegii,

pragnąc popierać międzynarodowe przewozy drogowe między obu Państwami, jak również w tranzycie przez ich terytoria,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł  1

1. Każda z Umawiających się Stron przyznaje przewoźnikom drugiej Umawiającej się Strony prawo wykonywania przewozów podróżnych i ładunków między obu Państwami i tranzytem przez ich terytoria pojazdami samochodowymi, zarejestrowanymi na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

2. Prawo, o którym mowa w ustępie 1, przyznaje się tylko przewoźnikom, którzy zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym są upoważnieni lub mają prawo do wykonywania przewozów na terytorium swojego kraju.

Artykuł  2

1. Przewoźnicy jednej Umawiającej się Strony nie są upoważnieni do wykonywania przewozów podróżnych i ładunków pomiędzy dwiema miejscowościami położonymi na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

2. Przewoźnicy jednej Umawiającej się Strony nie są upoważnieni do wykonywania przewozów podróżnych i ładunków między terytorium drugiej Umawiającej się Strony i krajem trzecim, z wyjątkiem przewozów wykonywanych w tranzycie przez kraj rejestracji pojazdu lub przewozów, na które wydane zostało specjalne zezwolenie przez właściwą władzę tej drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  3

1. Przewoźnicy jednej Umawiającej się Strony mogą wykonywać regularne przewozy podróżnych autobusami na terytorium drugiej Umawiającej się Strony tylko pod warunkiem otrzymania zezwolenia właściwej władzy tej drugiej Umawiającej się Strony.

2. W razie potrzeby właściwe władze Umawiającej się Strony porozumieją się w sprawie ustalenia trybu wydawania zezwoleń, o których mowa w ustępie 1.

3. Na wykonywanie przewozów ładunków między obu Państwami lub tranzytem przez ich terytoria mogą być wymagane zezwolenia, zgodnie z warunkami, które zostaną ustalone w protokole przewidzianym w artykule 11.

Artykuł  4

Każda Umawiająca się Strona zastrzega sobie prawo wymagania specjalnego zezwolenia na wykonywanie na jej terytorium przewozów przy użyciu pojazdów samochodowych, których rozmiary i ciężar z załadunkiem lub bez załadunku przekraczają najwyższe dopuszczalne rozmiary lub ciężar na tym terytorium, jak również na wykonywanie przewozów materiałów niebezpiecznych.

Artykuł  5

1. Przewoźnicy wykonujący na terytorium drugiej Umawiającej się Strony przewozy przewidziane w niniejszej umowie uiszczają obowiązujące na tym terytorium podatki i opłaty.

2. Właściwe władze Umawiających się Stron mogą w drodze wspólnego porozumienia zastosować częściowe lub całkowite zwolnienie od tych podatków i opłat.

Artykuł  6

Przewoźnicy każdej Umawiającej się Strony są obowiązani przestrzegać przepisów prawnych drugiej Umawiającej się Strony, w szczególności przepisów dotyczących przewozów i ruchu drogowego.

Artykuł  7

Prawa jazdy ważne na terytorium jednej Umawiającej się Strony będą uznawane za ważne na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  8 ¹

Paliwo i materiały pędne, zawarte w zwykłych zbiornikach pojazdów samochodowych, będą wolne od należności i podatków wjazdowych.

Artykuł  9

Rozliczenia i płatności wynikające z wykonywania niniejszej umowy będą każdorazowo dokonywane zgodnie z umowami płatniczymi obowiązującymi obie Umawiające się Strony.

Artykuł  10

Właściwe władze Umawiających się Stron wspólnie ustalą zasady wymiany informacji statystycznych, dotyczących wykonywania niniejszej umowy.

Artykuł  11

1. Właściwe władze Umawiających się Stron szczegółowo regulują w protokole wykonawczym sprawy związane z wykonywaniem niniejszej umowy.

2. W celu zapewnienia wykonania postanowień niniejszej umowy Umawiające się Strony powołują Komisję Mieszaną.

3. Komisja Mieszana zbiera się w miarę potrzeby na wniosek właściwej władzy jednej z Umawiających się Stron.

Artykuł  12

Umawiające się Strony podadzą sobie wzajemnie do wiadomości, które władze powinny być uważane za właściwe w rozumieniu poszczególnych postanowień niniejszej umowy.

Artykuł  13

Niniejsza umowa podlega zatwierdzeniu zgodnie z przepisami prawnymi każdego z obu Państw i wchodzi w życie w dniu wymiany not stwierdzających spełnienie tego warunku.

Artykuł  14

Niniejsza umowa jest zawarta na czas nieokreślony. Może być wypowiedziana przez każdą z Umawiających się Stron najpóźniej na trzy miesiące przed upływem każdego roku kalendarzowego i w takim przypadku utraci moc z upływem danego roku.

Sporządzono w Warszawie dnia 13 lutego 1970 r. w dwóch egzemplarzach w języku francuskim.

¹ Art. 8 zmieniony przez obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 2003 r o sprostowaniu błędu (M.P.03.43.649).