Niewypłacanie wynagrodzenia za czas nie usprawiedliwionej nieobecności w pracy.

Monitor Polski

M.P.1960.48.231

Akt utracił moc
Wersja od: 11 czerwca 1960 r.

PISMO OKÓLNE Nr 85
PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 3 czerwca 1960 r.
w sprawie niewypłacania wynagrodzenia za czas nie usprawiedliwionej nieobecności w pracy.

W związku z niejednolitą praktyką w zakresie niewypłacania wynagrodzenia za czas nie usprawiedliwionej nieobecności w pracy, w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych wyjaśnia się, co następuje:
1.
Pracownikom płatnym miesięcznie, opuszczającym pracę bez usprawiedliwienia, nie przysługuje – zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa – wynagrodzenie za czas nie usprawiedliwionej nieobecności w pracy.
2.
Zasada określona w ust. 1 dotyczy również pracowników zatrudnionych w urzędach, instytucjach i przedsiębiorstwach państwowych, których stosunki służbowe są unormowane szczególnymi przepisami prawnymi (pragmatyką służbową lub innymi przepisami normującymi prawa i obowiązki pracowników), oraz pracowników kontraktowych.
3.
Pracownicy płatni miesięcznie z góry obowiązani są do zwrotu takiej części otrzymanego wynagrodzenia miesięcznego, jaka przypada za każdy dzień nie usprawiedliwionej nieobecności w pracy.
4.
Wszystkim pracownikom płatnym miesięcznie, opuszczającym pracę bez usprawiedliwienia, należy przy najbliższej wypłacie zmniejszać wynagrodzenie o odpowiednią część miesięcznego wynagrodzenia obejmującą czas nie usprawiedliwionej nieobecności w pracy – bez względu na to, czy wynagrodzenie jest wypłacane z dołu, czy z góry. Wynagrodzenie tych pracowników za jeden dzień wynosi 1/25 ich wynagrodzenia miesięcznego, jeżeli układ zbiorowy lub przepisy szczególne nie stanowią inaczej.