Nadanie statutu Najwyższej Izbie Kontroli.

Monitor Polski

M.P.1995.45.510

Akt utracił moc

Wersja od: 15 grudnia 1996 r.

UCHWAŁA

PREZYDIUM SEJMU

z dnia 29 sierpnia 1995 r.

w sprawie nadania statutu Najwyższej Izbie Kontroli.

Na podstawie art. 25 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 1995 r. Nr 13, poz. 59), na wniosek Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, Prezydium Sejmu uchwala, co następuje:

§ 1. Najwyższej Izbie Kontroli nadaje się statut w brzmieniu ustalonym w załączniku do uchwały.

§ 2. Prezes Najwyższej Izby Kontroli dostosuje - w terminie 3 miesięcy - organizację wewnętrzną Najwyższej Izby Kontroli do niniejszego statutu oraz zadań wynikających z ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli.

§ 3. Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK  ¹

STATUT NAJWYŻSZEJ IZBY KONTROLI

§ 1. Organizacja wewnętrzna Najwyższej Izby Kontroli jest jednostopniowa; departamenty i delegatury stanowią równorzędne jednostki organizacyjne.

§  2.

1. Jednostkami organizacyjnymi Najwyższej Izby Kontroli, wykonującymi w szczególności zadania w zakresie postępowania kontrolnego, są następujące departamenty:

1) Administracji Publicznej,

2) Budżetu Państwa,

3) Edukacji, Nauki i Kultury,

4) Finansów i Bankowości,

5) Gospodarki i Integracji Europejskiej,

6) Kontroli Doraźnych,

7) Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Państwa,

8) Ochrony Środowiska i Budownictwa,

9) Pracy i Spraw Socjalnych,

10) Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,

11) Skarbu Państwa i Prywatyzacji,

12) Transportu, Gospodarki Morskiej i Łączności,

13) Zdrowia i Kultury Fizycznej.

2. Jednostkami organizacyjnymi Najwyższej Izby Kontroli, wykonującymi w szczególności zadania w zakresie postępowania kontrolnego, są delegatury z siedzibami w:

1) Białymstoku - dla województw: białostockiego, łomżyńskiego i suwalskiego,

2) Bydgoszczy - dla województw: bydgoskiego, toruńskiego i włocławskiego,

3) Gdańsku - dla województw: gdańskiego i elbląskiego,

4) Katowicach - dla województw: katowickiego i bielskiego,

5) Kielcach - dla województw: kieleckiego i tarnobrzeskiego,

6) Koszalinie - dla województw: koszalińskiego i słupskiego,

7) Krakowie - dla województw: krakowskiego, nowosądeckiego i tarnowskiego,

8) Lublinie - dla województw: lubelskiego, bialskopodlaskiego, chełmskiego i zamojskiego,

9) Łodzi - dla województw: łódzkiego, piotrkowskiego, sieradzkiego i skierniewickiego,

10) Olsztynie - dla województw: olsztyńskiego, ciechanowskiego i ostrołęckiego,

11) Opolu - dla województw: opolskiego, częstochowskiego i kaliskiego,

12) Poznaniu - dla województw: poznańskiego, konińskiego i pilskiego,

13) Rzeszowie - dla województw: rzeszowskiego, krośnieńskiego i przemyskiego,

14) Szczecinie - dla województw: szczecińskiego i gorzowskiego,

15) Warszawie - dla województw: warszawskiego, płockiego, radomskiego i siedleckiego,

16) Wrocławiu - dla województw: wrocławskiego, jeleniogórskiego, legnickiego i wałbrzyskiego,

17) Zielonej Górze - dla województw: zielonogórskiego i leszczyńskiego.

3. Jednostkami organizacyjnymi Najwyższej Izby Kontroli, wykonującymi w szczególności zadania w zakresie organizacji i obsługi jej funkcjonowania, są departamenty:

1) Gospodarczy,

2) Informacji i Analiz Systemowych,

3) Kadr i Szkolenia,

4) Organizacyjny,

5) Planowania i Koordynacji,

6) Prawny,

7) Rachunkowości.

§ 3. W jednostkach organizacyjnych Najwyższej Izby Kontroli mogą być tworzone wydziały lub sekcje.

§ 4. Jednostki organizacyjne Najwyższej Izby Kontroli używają nazw:

1) "Najwyższa Izba Kontroli Departament...",

2) "Najwyższa Izba Kontroli Delegatura w...".

§  5.

1. Departamenty, o których mowa w § 2 ust. 1, przeprowadzają postępowanie kontrolne w naczelnych i centralnych organach państwowych w zakresie swojej właściwości rzeczowej; w uzasadnionych przypadkach mogą, w porozumieniu z właściwą terytorialnie delegaturą, przeprowadzać postępowanie kontrolne w organach i jednostkach terenowych. Departamenty te są jednostkami koordynującymi kontrole.

2. Delegatury przeprowadzają postępowanie kontrolne w organach i jednostkach terenowych w zakresie swojej właściwości terytorialnej, określonej w § 2 ust. 2; w uzasadnionych przypadkach mogą, w porozumieniu z właściwym rzeczowo departamentem, przeprowadzać postępowanie kontrolne w naczelnych i centralnych organach państwowych. Prezes Najwyższej Izby Kontroli może powierzyć delegaturze wykonywanie zadań jednostki koordynującej kontrole.

3. Departamenty, o których mowa w § 2 ust. 3, mogą w granicach określonych przez Prezesa Najwyższej Izby Kontroli uczestniczyć w postępowaniu kontrolnym, w szczególności wykonywać zadania w zakresie przygotowywania kontroli, rozpatrywania zastrzeżeń oraz przygotowywania informacji o wynikach przeprowadzonych kontroli i innych opracowań pokontrolnych.

§ 6. Prezes Najwyższej Izby Kontroli może, w uzasadnionych przypadkach, wyznaczyć do przeprowadzenia postępowania kontrolnego jednostkę organizacyjną z pominięciem jej właściwości rzeczowej lub terytorialnej.

§  7.

1. Prezes Najwyższej Izby Kontroli kieruje jej działalnością przy pomocy wiceprezesów oraz dyrektora generalnego.

2. Wiceprezesi Najwyższej Izby Kontroli sprawują bieżący nadzór nad działalnością określonych przez Prezesa departamentów i delegatur, w szczególności w zakresie wykonywania zadań w postępowaniu kontrolnym.

3. Dyrektor generalny Najwyższej Izby Kontroli zapewnia warunki do sprawnego funkcjonowania Najwyższej Izby Kontroli; Prezes może powierzyć dyrektorowi generalnemu sprawowanie bieżącego nadzoru nad działalnością określonych departamentów.

§ 8. Prezes Najwyższej Izby Kontroli może, w formie pisemnej, upoważnić wiceprezesów, dyrektora generalnego oraz dyrektorów jednostek organizacyjnych do załatwiania spraw w jego imieniu, w tym do podejmowania określonych decyzji; w uzasadnionym przypadku takie upoważnienie może być wydane także innemu pracownikowi Najwyższej Izby Kontroli.

§  9.

1. Prezes Najwyższej Izby Kontroli zwołuje posiedzenia Kolegium z własnej inicjatywy lub na wniosek co najmniej 1/3 członków Kolegium, zaprasza osoby nie wchodzące w skład Kolegium do wzięcia w nich udziału oraz proponuje porządek dzienny posiedzeń; posiedzeniom przewodniczy Prezes Najwyższej Izby Kontroli lub wyznaczony przez niego wiceprezes.

2. Sekretarz Kolegium zapewnia sprawną organizację i dokumentowanie prac Kolegium.

3. Z posiedzenia Kolegium sporządza się protokół.

§ 10. Prezes Najwyższej Izby Kontroli może powoływać zespoły o charakterze stałym lub doraźnym, jako jednostki opiniodawcze lub doradcze, określając ich nazwy, skład osobowy oraz zakres i tryb działania.

§ 11. Prezes Najwyższej Izby Kontroli określa, w drodze zarządzenia, szczegółową organizację wewnętrzną jednostek organizacyjnych Najwyższej Izby Kontroli oraz ich właściwość, a także wprowadza zmiany w tym zakresie.

¹ Załącznik § 2 ust. 1 zmieniony przez § 1 uchwały z dnia 5 listopada 1996 r. (M.P.96.71.659) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 15 grudnia 1996 r.