Katyń.

Monitor Polski

M.P.1990.18.136

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 maja 1990 r.

UCHWAŁA

SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

z dnia 28 kwietnia 1990 r.

w sprawie Katynia.

W następstwie wkroczenia we wrześniu 1939 r. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej sprzymierzonych z Trzecią Rzeszą oddziałów Armii Czerwonej wzięto do niewoli znaczną liczbę polskich żołnierzy. W pół roku później około 15 tys. polskich jeńców, w znacznej większości oficerów, podstępnie zamordowano. Do dziś znane jest tylko jedno miejsce ich kaźni - las katyński w pobliżu Smoleńska.

Polska opinia publiczna od początku była świadoma, że odpowiedzialność za tę zbrodnię, wbrew zaprzeczeniom i rozmaitym manipulacjom, obarcza Związek Radziecki. Obecnie po 50 latach od tamtego wydarzenia naród polski został oficjalnie poinformowany przez najwyższe władze ZSRR, że zbrodni na polskich jeńcach wojennych dokonały organy NKWD pod bezpośrednim nadzorem Berii.

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uważa, że stanowisko władz ZSRR jest ważnym krokiem w kierunku porozumienia i pojednania narodu polskiego z narodami Związku Radzieckiego. Narody te także poniosły wiele ofiar i doznały wielu cierpień. Wyrażamy im swe współczucie, a także solidarność w ich dążeniach do wolności, sprawiedliwości i demokracji.

Stanowisko władz ZSRR jest bardzo ważnym faktem w historii stosunków między Polską a ZSRR, nie stanowi on jednak jeszcze zamknięcia i podsumowania tragicznej problematyki w tych stosunkach. Nadal nie wyjaśnione pozostaje miejsce zgładzenia i wiecznego spoczynku polskich jeńców z obozów w Starobielsku i Ostaszkowie. Otwarta jest wciąż sprawa zbrodniczych aktów wymierzonych przeciw polskiej ludności cywilnej na ziemiach Rzeczypospolitej Polskiej, zajętych przez Armię Czerwoną w roku 1939, a następnie ponownie w latach 1944 i 1945. Więziono setki tysięcy obywateli polskich, wśród nich tysiące żołnierzy Armii Krajowej, półtora miliona osób deportowano w głąb ZSRR, a niektórych przywódców polskiego państwa podziemnego niesłusznie osądzono i dotychczas nie znamy ich miejsca spoczynku.

Narodowi i państwu polskiemu zależy na przyjaznych stosunkach ze Związkiem Radzieckim; mogą się one rozwijać tylko na fundamencie prawdy, dlatego właśnie Sejm Rzeczypospolitej Polskiej żywi przekonanie, ze rząd Związku Radzieckiego w ślad za komunikatem w sprawie zbrodni katyńskiej wyjaśni także inne, nie wyjaśnione dotychczas kwestie oraz podejmie problem zadośćuczynienia. Cała prawda o przeszłości będzie dla Polaków motywem nadziei, zrozumienia i pojednania.