Izrael-Polska. Umowa o Wymianie Młodzieży. Warszawa.1991.08.29.

Monitor Polski

M.P.2006.27.298

Akt obowiązujący
Wersja od: 7 kwietnia 2004 r.

UMOWA
o Wymianie Młodzieży między Rzędem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael,
podpisana w Warszawie dnia 29 sierpnia 1991 r.

UMOWA

o Wymianie Młodzieży między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Izraelska Rada Społeczna do spraw Wymiany Młodzieży ze strony Rządu Państwa Izrael, mając na uwadze wspólną przeszłość oraz wspólne dziedzictwo obu narodów, kierując się dążeniem do wszechstronnego rozwoju wzajemnych stosunków i wzajemnego zrozumienia, przeświadczone o doniosłej roli młodego pokolenia w tym dziele, uwzględniając Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael o współpracy kulturalnej, naukowej i oświatowej, podpisaną w maju 1991 roku, postanowiły zawrzeć niniejszą umowę i uzgodniły, co następuje:

Umawiające się Strony będą inspirować i popierać różnorodne formy kontaktów i wymiany młodzieży oraz tworzyć warunki niezbędne dla ich rozwoju.

Wymiana obejmować będzie uczniów, studentów, młodych pracowników, członków stowarzyszeń i organizacji młodzieżowych, przywódców politycznych, pracowników administracji terenowej, a także inne grupy młodzieży oraz działaczy instytucji i organizacji prowadzących pracę z młodzieżą.

Umawiające się Strony będą popierać wymianę młodzieży szczególnie w takich dziedzinach, jak:

- organizowanie i udział we wspólnych imprezach popularyzujących i poszerzających stan wiedzy młodzieży zarówno o historii, jak i o teraźniejszości kraju partnera,

- wzajemne poznawanie dorobku kulturalnego i naukowego obu społeczeństw, między innymi poprzez organizowanie seminariów, spotkań, konferencji i imprez artystycznych, służących zbliżeniu między młodymi pokoleniami obu krajów,

- organizowanie praktyk, szkoleń i staży oraz innych przedsięwzięć mających na celu wzbogacenie wiedzy i podniesienie kwalifikacji zawodowych młodzieży, zwłaszcza związanych z problematyką rolnictwa, bankowości, prawoznawstwa, administracji i zarządzania, konserwacji zabytków,

- współpraca i wymiana pomiędzy organizacjami i stowarzyszeniami młodzieżowymi,

- wspólne przedsięwzięcia młodzieży w zakresie ochrony oraz opieki nad zabytkami historii, kultury i sztuki obu krajów,

- wymiana i współpraca młodzieży w dziedzinie środków masowej informacji.

Wymiana młodzieży realizowana na podstawie niniejszej umowy będzie przebiegała na zasadzie wzajemności według następujących reguł, chyba że bezpośredni partnerzy wymiany wspólnie postanowią inaczej:

1.
Strona przyjmująca ponosi koszty pobytu oraz koszty związane z realizacją programu.
2.
Strona wysyłająca ponosi koszty podróży do miejsca docelowego na terytorium Strony przyjmującej, koszty podróży powrotnej oraz całość kosztów ubezpieczenia za zguby, opiekę medyczną i od nieszczęśliwych wypadków.
1.
W celu realizacji niniejszej umowy Umawiające się Strony powołają Wspólną Komisję składającą się z obustronnie uzgodnionych przedstawicieli Umawiających się Stron.
2.
Wspólna Komisja w oparciu o zgłaszane propozycje będzie ustalać roczne programy wymiany młodzieży zawierające wielkość dofinansowywanej wymiany w zależności od środków finansowych pozostających do dyspozycji w danym roku, a także określać preferowane kierunki wymiany.

Wspólna Komisja będzie spotykać się raz w roku, na przemian w Polsce i Izraelu.

Umawiające się Strony prowadzić będą wymianę informacji na temat działań służących rozwojowi wzajemnej wymiany młodzieży.

Umowa niniejsza podlega przyjęciu zgodnie z prawem każdej z Umawiających się Stron, co zostanie stwierdzone w drodze wymiany not.

Za dzień wejścia umowy w życie będzie się uważać dzień otrzymania noty późniejszej.

Umowa niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony. Może być wypowiedziana w drodze notyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron i w takim przypadku traci moc po upływie 12 miesięcy od dnia wypowiedzenia.

Umowę niniejszą sporządzono w Warszawie dnia 29 sierpnia 1991 r. w trzech egzemplarzach, każdy w językach polskim, hebrajskim i angielskim, przy czym wszystkie trzy teksty mają jednakową moc.

W przypadku odmiennej interpretacji tekstu umowy w języku polskim i języku hebrajskim za tekst wiążący będzie uważany tekst umowy w języku angielskim.