§ 1. - Gospodarka makulaturą oraz zwiększenie wykorzystania tego surowca przez przemysł papierniczy.

Monitor Polski

M.P.1962.33.154

Akt utracił moc

Wersja od: 13 kwietnia 1962 r.

§  1.

1. Ilekroć w uchwale mowa o makulaturze, rozumie się przez to zadrukowane, zapisane lub w inny sposób wykorzystane i nie nadające się już do użycia zgodnie z przeznaczeniem papier, karton lub tekturę, a także zniszczone lub uszkodzone worki papierowe, jak również ścinki papieru, kartonu lub tektury powstałe w zakładach graficznych, przetwórczych lub introligatorskich, nie nadające się do użycia przez posiadacza.

2. Do makulatury nie zalicza się odpadków i ścinków celofanu, celuloidu, cynfolii, pergaminu sztucznego (roślinnego), papierów laminowanych i impregnowanych smołą, kalki maszynowej, ołówkowej i hektograficznej oraz opakowań po środkach trujących.

3. Akta, księgi i dokumenty, które zgodnie z obowiązującymi przepisami powinny być przechowywane przez czas w tych przepisach oznaczony, uznaje się za makulaturę dopiero po upływie okresu przechowania lub w razie wydania decyzji przez powołany do tego organ, że podlegają zniszczeniu.

4. Akta archiwalne, nie wyłączając akt tajnych i poufnych, których okres przechowywania zgodnie z obowiązującymi przepisami upłynął, należy przynajmniej raz w roku dostarczać do punktu skupu. Akta tajne i poufne przed przekazaniem ich do punktu skupu powinny być pocięte przez specjalne maszyny krajarki bądź – jeżeli są przekazywane bezpośrednio do zakładów papierniczych – przerobione w obecności przedstawiciela instytucji dostarczającej.