Gospodarka finansowa państwowych przedsiębiorstw widowiskowych.

Monitor Polski

M.P.1972.5.25

Akt utracił moc

Wersja od: 28 stycznia 1972 r.

UCHWAŁA Nr 11

RADY MINISTRÓW

z dnia 11 stycznia 1972 r.

w sprawie gospodarki finansowej państwowych przedsiębiorstw widowiskowych.

Na podstawie art. 9 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1960 r. Nr 18, poz. 111), art. 16 ustawy z dnia 2 grudnia 1958 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. Nr 72, poz. 356) i art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. Nr 29, poz. 244) Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§  1.

1. Uchwała określa zasady gospodarki finansowej następujących przedsiębiorstw widowiskowych, podległych radom narodowym, nadzorowanych przez Ministra Kultury i Sztuki:

1) teatrów dramatycznych i lalkowych,

2) teatrów muzycznych,

3) oper,

4) operetek,

5) filharmonii i orkiestr symfonicznych,

6) zespołów pieśni i tańca,

7) estrad i

8) wojewódzkich zarządów kin,

zwanych dalej "przedsiębiorstwami".

2. Uchwała określa również zasady gospodarki finansowej przedsiębiorstw widowiskowych, podległych Ministrowi Kultury i Sztuki.

3. Użyte w uchwale określenie "prezydium rady narodowej" oznacza prezydium właściwej rady narodowej, której podlega przedsiębiorstwo.

§  2.

1. Zysk przedsiębiorstwa podlega podziałowi na następujące cele:

1) odpis na fundusz materialnej zachęty - na podstawie odrębnych przepisów,

2) wpłatę z zysku do budżetu,

3) odpis na finansowanie zapasów,

4) odpis na fundusz inwestycyjno-remontowy.

2. Przepis ust. 1 pkt 1 nie ma zastosowania do wojewódzkich zarządów kin.

3. Przedsiębiorstwo przekazuje należne wpłaty z zysku do budżetu według ustalonej przez prezydium rady narodowej normy procentowej określonej w stosunku do zysku planowanego i zastosowanej do zysku faktycznie osiągniętego, zmniejszonego o zysk niezależny od działalności przedsiębiorstwa i zysk nieprawidłowy oraz o odpis na fundusz materialnej zachęty; zbiorczą normę wpłaty z zysku przedsiębiorstw do budżetu ustala Minister Finansów w porozumieniu z prezydium właściwej wojewódzkiej rady narodowej.

4. Przedsiębiorstwo dokonuje odpisu na finansowanie zapasów według rzeczywistej relacji procentowej, która zachodziła w ciągu trzech lat przed wejściem w życie uchwały między wzrostem zapasów w granicach sfinansowania funduszem własnym w obrocie a wzrostem wartości sprzedaży usług oraz na podstawie wzrostu wartości sprzedaży usług w latach następnych; relację tę ustala dla przedsiębiorstwa prezydium rady narodowej. Relacja może być skorygowana w przedsiębiorstwach, w których dynamika środków obrotowych w ubiegłych latach wykazywała duże wahania i nieprawidłowości.

5. Przedsiębiorstwo dokonuje odpisu na fundusz inwestycyjno-remontowy według procentowego wskaźnika liczonego od wartości brutto środków trwałych zaliczonych do grupy 3-7 klasyfikacji środków trwałych, ulegającego odpowiedniemu zwiększeniu w zależności od stopnia umorzenia środków trwałych. Procentowe wskaźniki w stosunku do wartości środków trwałych i ich umorzenia określa dla poszczególnych przedsiębiorstw prezydium rady narodowej.

6. Po potrąceniu odpisów przewidzianych w ust. 1 część pozostałości zysku przedsiębiorstwa podlega przekazaniu na fundusz rezerwowy przedsiębiorstw widowiskowych (§ 14) według normy ustalonej przez prezydium rady narodowej. Różnica pozostająca w przedsiębiorstwie przeznaczona jest na zwiększenie funduszu własnego w obrocie oraz na dodatkowe zasilenie funduszu inwestycyjno-remontowego. Dodatkowy odpis na fundusz inwestycyjno-remontowy nie może być większy od odpisu określonego w ust. 5.

§  3.

1. Przedsiębiorstwo planowo-deficytowe otrzymuje z budżetu rady narodowej dotację na:

1) pokrycie planowanej straty, wynikającej z działalności przedsiębiorstwa,

2) finansowanie wzrostu zapasów w wysokości określonej w § 2 ust. 4.

2. Jeżeli przedsiębiorstwo planowo-deficytowe zmniejszy planowaną stratę, kwotę odpowiadającą zmniejszeniu straty przeznacza się na:

1) fundusz materialnej zachęty - na podstawie odrębnych przepisów,

2) fundusz rezerwowy przedsiębiorstw widowiskowych (§ 14) według normy ustalonej przez prezydium rady narodowej,

3) zwiększenie funduszu własnego w obrocie,

4) zwiększenie funduszu inwestycyjno-remontowego.

Dodatkowy odpis na zasilenie funduszu inwestycyjno-remontowego nie może być większy od odpisu określonego wskaźnikiem, o którym mowa w § 2 ust. 5.

3. Przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania do wojewódzkich zarządów kin.

4. W razie przekroczenia przez przedsiębiorstwo planowanej straty kwota odpowiadająca zwiększeniu straty zmniejsza fundusz własny w obrocie.

§  4.

1. Przed rozliczeniem zysk lub strata podlega weryfikacji w celu wyeliminowania:

1) zysku niezależnego od działalności przedsiębiorstwa,

2) zysku nieprawidłowego.

2. Za zysk niezależny od działalności przedsiębiorstwa uważa się zysk osiągnięty w wyniku zmian cen, taryf i opłat, stawek amortyzacyjnych lub stawek ubezpieczeniowych, jeżeli decyzje w sprawie tych zmian ustalają, że jest to zysk niezależny od działalności przedsiębiorstwa, oraz w wyniku zmian metodologicznych i organizacyjnych.

3. Za zysk nieprawidłowy uważa się zysk osiągnięty przez przedsiębiorstwo w sposób naruszający interes społeczny lub obowiązujące przepisy, np. wskutek nieuzasadnionego obniżenia nakładów na bezpieczeństwo i higienę pracy, niewykonania planu remontów bieżących, niedokonywania prawidłowych odpisów amortyzacyjnych.

4. W przedsiębiorstwie planowo-deficytowym za zysk niezależny od działalności przedsiębiorstwa i za zysk nieprawidłowy uważa się zmniejszenie planowanej straty, uzyskane w sposób określony w ust. 2 i 3.

5. Zysk niezależny od działalności przedsiębiorstwa podlega wpłacie:

1) w wysokości 100% do budżetu rady narodowej, jeżeli zysk ten został ujawniony przez organy kontroli zewnętrznej, bank lub wydział finansowy prezydium rady narodowej,

2) w wysokości 70% do budżetu rady narodowej i 30% na rachunek funduszu rezerwowego przedsiębiorstw widowiskowych, jeżeli zysk ten został ujawniony przez samo przedsiębiorstwo.

6. Zysk nieprawidłowy podlega wpłacie:

1) na rachunek funduszu rezerwowego przedsiębiorstw widowiskowych w kwocie odpowiadającej 125% tego zysku i w 25% do budżetu rady narodowej, jeżeli zysk ten został ujawniony przez organy kontroli zewnętrznej, bank lub wydział finansowy prezydium rady narodowej,

2) w wysokości 100% na rachunek funduszu rezerwowego przedsiębiorstw widowiskowych, jeżeli zysk ten został ujawniony przez samo przedsiębiorstwo.

7. Dochody budżetów terenowych z tytułu zysków określonych w ust. 5 i 6 podlegają na podstawie upoważnienia ustawowego rozliczeniu z dochodami wyrównawczymi rad narodowych.

§ 5. W wypadku realizacji zleconych poza planem imprez o szczególnej wartości społecznej przedsiębiorstwo powinno otrzymać od zleceniodawcy dopłatę na pokrycie dodatkowych kosztów imprezy.

§  6.

1. Przedsiębiorstwo tworzy:

1) fundusz statutowy,

2) fundusz inwestycyjno-remontowy.

2. Przedsiębiorstwo może tworzyć inne fundusze na podstawie odrębnych przepisów.

§  7.

1. Fundusz statutowy odzwierciedla wartość środków trwałych, wartości niematerialne i prawne oraz wartość środków obrotowych i zachodzące w nich zmiany.

2. Zwiększenie lub zmniejszenie funduszu statutowego następuje w wypadkach określonych przez Ministra Finansów.

§  8.

1. Fundusz statutowy powinien równać się co najmniej wartości netto posiadanych środków trwałych, zmniejszonej o dotyczące tych środków zobowiązania z tytułu kredytu bankowego, zaciągniętego na określone zadania inwestycyjne, wartościom niematerialnym i prawnym oraz środkom obrotowym w części podlegającej sfinansowaniu funduszem własnym w obrocie.

2. W przedsiębiorstwie nowo utworzonym fundusz statutowy stanowi równowartość otrzymanych nieodpłatnie środków trwałych i środków obrotowych oraz dotacji z budżetu rady narodowej na nabycie tych środków.

§ 9. Przez fundusz własny w obrocie należy rozumieć różnicę między funduszem statutowym a wartością netto środków trwałych, zmniejszoną o dotyczące tych środków zobowiązania z tytułu kredytu bankowego, zaciągniętego na określone zadania inwestycyjne, oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi.

§  10.

1. Fundusz inwestycyjno-remontowy tworzy się z:

1) odpisu z zysku,

2) części amortyzacji przeznaczonej do dyspozycji przedsiębiorstwa,

3) dochodów z likwidacji i sprzedaży środków trwałych,

4) dotacji z terenowego funduszu inwestycyjnego,

5) innych źródeł określonych odrębnymi przepisami.

2. Przedsiębiorstwo planowo-deficytowe może przeznaczyć na fundusz inwestycyjno-remontowy także środki, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 4.

3. Dotacje z terenowego funduszu inwestycyjnego mogą być udzielane do wysokości określonej wskaźnikiem, o którym mowa w § 2 ust. 5, przedsiębiorstwom planowo-deficytowym oraz pozostałym przedsiębiorstwom, jeżeli osiągnięty przez te przedsiębiorstwa zysk nie wystarcza na dokonanie odpisu na fundusz inwestycyjno-remontowy w wysokości określonej wskaźnikiem.

4. Fundusz inwestycyjno-remontowy służy do finansowania inwestycji przedsiębiorstwa nie związanych z działalnością socjalną i kapitalnych remontów środków trwałych.

5. Zasady wykorzystywania funduszu inwestycyjno-remontowego przedsiębiorstw regulują przepisy o finansowaniu inwestycji i kapitalnych remontów jednostek państwowych.

§  11.

1. Do środków obrotowych przedsiębiorstwa zalicza się materiały wraz z kosztami zakupu, produkcję nie zakończoną, wyroby gotowe oraz koszty przyszłych okresów, zwane dalej "zapasami".

2. Zapasy przedsiębiorstwo powinno finansować w 70% funduszem własnym w obrocie; w pozostałej części zapasy mogą być pokrywane kredytem bankowym. Dla ustalenia stopnia sfinansowania zapasów funduszem własnym w obrocie i kredytem bankowym przyjmuje się przeciętny roczny stan zapasów wynikający z podzielenia przez 5 sumy stanu zapasów na początek roku i na koniec każdego kwartału. Wielkość funduszu własnego w obrocie ustala się według stanu na koniec roku. Dla ustalenia stopni finansowania zapasów kredytem bankowym przyjmuje się różnicę między przeciętnym rocznym stanem zapasów a wielkością funduszu własnego w obrocie na koniec roku.

3. Jeżeli stopień sfinansowania zapasów kredytem bankowym wynosi powyżej 35% wartości tych zapasów, bank podwyższy oprocentowanie kredytu udzielonego na finansowanie tych zapasów w następującej wysokości:

1) od 1 do 2% wartości kredytów w stosunku rocznym, jeżeli stopień sfinansowania zapasów kredytem bankowym ukształtował się w granicach 35-40% wartości tych zapasów,

2) od 2 do 6% wartości kredytów w stosunku rocznym, jeżeli stopień sfinansowania zapasów kredytem bankowym ukształtował się powyżej 40% wartości tych zapasów.

4. Jeżeli stopień sfinansowania zapasów kredytem bankowym wynosi poniżej 25% wartości tych zapasów - bank obniży oprocentowanie udzielonego na ich finansowanie kredytu. Obniżenie oprocentowania powinno wynosić od 1 do 2% wartości kredytów w stosunku rocznym.

5. Decyzję o podwyższeniu lub obniżeniu oprocentowania bank obowiązany jest przekazać przedsiębiorstwu nie później niż w ciągu 15 dni od daty otrzymania rocznego sprawozdania finansowego. Dodatkowe lub zbonifikowane oprocentowanie przedsiębiorstwo zarachowuje w ciężar lub na dobro rachunku wyników roku, którego oprocentowanie dotyczy.

6. Bank może pobierać podwyższone odsetki od całości lub części kredytów obrotowych w innych wypadkach niż określone w ust. 3. W szczególności bank może pobierać podwyższone odsetki w razie powstania lub nieupłynnienia zapasów nieprawidłowych albo innego rodzaju niegospodarności przedsiębiorstwa.

7. W razie zastosowania przez bank podwyższonego oprocentowania przedsiębiorstwo traci prawo do ulg w okresie obowiązywania podwyższonej stopy procentowej.

8. Jeżeli stopień sfinansowania zapasów kredytem bankowym ukształtował się na koniec roku powyżej 50% wartości zapasów, wówczas przedsiębiorstwo w porozumieniu z bankiem finansującym obowiązane jest przedłożyć do akceptacji prezydium rady narodowej program poprawy sytuacji finansowej, określający odpowiednie środki zmierzające do usunięcia nieprawidłowości w gospodarce przedsiębiorstwa.

9. Jeżeli przedsiębiorstwo nie przedstawi w ustalonym przez bank terminie programu poprawy lub jeżeli zastosowane w tym celu środki nie dały wyniku, bank może odmówić dalszego kredytowania przedsiębiorstwa i zażądać spłaty udzielonych kredytów.

10. O zamiarze odmowy dalszego kredytowania przedsiębiorstwa i o zamiarze żądanej spłaty udzielonych kredytów bank zawiadamia prezydium rady narodowej.

§  12.

1. Bank udzielając przedsiębiorstwu kredytów zmniejsza ich wysokość o występujące w przedsiębiorstwie zobowiązania prawidłowe.

2. Do zobowiązań prawidłowych zalicza się nie przeterminowane zobowiązania przedsiębiorstwa, w szczególności z tytułu:

1) płac,

2) ubezpieczeń społecznych,

3) rozliczeń międzyokresowych biernych,

4) rozliczeń za dostawy, roboty i usługi,

5) wpłat z zysku na rzecz budżetu.

§  13.

1. Przedsiębiorstwo uzupełnia fundusz własny w obrocie z odpisów części osiągniętego zysku zaliczkowo na podstawie kwartalnych sprawozdań finansowych i ostatecznie na podstawie rocznego zatwierdzonego sprawozdania finansowego oraz z dotacji z funduszu rezerwowego przedsiębiorstw widowiskowych z budżetu rady narodowej.

2. Jeżeli fundusz własny w obrocie przedsiębiorstwa na koniec roku ukształtował się poniżej 60% przeciętnego rocznego stanu zapasów, wówczas powstały niedobór funduszu własnego w obrocie podlega pokryciu w tych granicach z budżetu rady narodowej.

3. Udzielenie dotacji budżetowej, o której mowa w ust. 2, może nastąpić po uprzednim dokonaniu przez prezydium rady narodowej szczegółowej analizy przyczyn powstania w przedsiębiorstwie niedoboru funduszu własnego w obrocie i określeniu środków zmierzających do uzdrowienia gospodarki finansowej przedsiębiorstwa.

§  14.

1. Prezydium wojewódzkiej rady narodowej tworzy fundusz rezerwowy przedsiębiorstw widowiskowych.

2. Funduszem, o którym mowa w ust. 1, dysponuje wydział kultury prezydium wojewódzkiej rady narodowej.

3. Fundusz rezerwowy tworzy się z części zysku, o której mowa w § 2 ust. 6, oraz z części kwoty odpowiadającej zmniejszeniu planowanej straty (§ 3 ust. 2 pkt 2).

4. Na fundusz rezerwowy przekazuje się także:

1) część zysków niezależnych od działalności przedsiębiorstw,

2) zyski nieprawidłowe przedsiębiorstw.

5. Fundusz rezerwowy przeznacza się na udzielanie przedsiębiorstwom pożyczek lub dotacji na sfinansowanie środków obrotowych, jeżeli ich fundusze własne w obrocie nie pokrywają 70% wartości zapasów, w szczególności na pokrycie niedoborów funduszów własnych w obrocie powstałych na skutek poniesionych strat niezależnych od działalności przedsiębiorstw lub innych nieprzewidzianych przyczyn powodujących w ciągu roku zmniejszenie funduszów własnych w obrocie; pożyczki i dotacje mogą być udzielane zaliczkowo w ciągu roku.

§ 15. Przepisy § 2-14 stosuje się odpowiednio do gospodarki finansowej przedsiębiorstw podległych Ministrowi Kultury i Sztuki oraz ich rozliczeń z budżetem centralnym.

§ 16. Uwzględniając specyficzne warunki przedsiębiorstw wymienionych w § 1 Minister Finansów, działając na wniosek Ministra Kultury i Sztuki lub prezydium wojewódzkiej rady narodowej albo też z własnej inicjatywy, może wprowadzić w stosunku do niektórych przedsiębiorstw odstępstwa od przepisów uchwały.

§ 17. Minister Finansów określi zasady dokonania jednorazowego rozliczenia funduszów przedsiębiorstw w związku z wejściem w życie przepisów niniejszej uchwały.

§  18.

1. Przedsiębiorstwa określone w § 1 obowiązują odrębne przepisy w zakresie:

1) finansowania inwestycji i remontów ze zmianami wynikającymi z niniejszej uchwały,

2) finansowania działalności socjalnej.

2. Do rozliczeń przedsiębiorstw widowiskowych z budżetem stosuje się przepisy o rozliczeniach przedsiębiorstw państwowych.

§ 19. Przepisy uchwały dotyczące prezydiów wojewódzkich rad narodowych stosuje się do prezydiów rad narodowych miast wyłączonych z województw.

§ 20. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i dotyczy gospodarki finansowej począwszy od 1 stycznia 1972 r.