Dział 1 - GOSPODARKA FINANSOWA PRZEDSIĘBIORSTW - Gospodarka finansowa państwowych przedsiębiorstw przemysłowych, budowlanych, usług rolniczych i gospodarki komunalnej oraz ich zjednoczeń objętych planowaniem terenowym.

Monitor Polski

M.P.1971.26.167 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1972 r.

Dział  I.

GOSPODARKA FINANSOWA PRZEDSIĘBIORSTW

Rozdział  1

Przepisy ogólne.

§ 3. Użyte w uchwale określenie:

1) akumulacja finansowa przedsiębiorstwa oznacza różnicę między wartością sprzedaży krajowej i na eksport według cen sprzedaży a kosztem własnym tej sprzedaży skorygowaną o saldo strat i zysków nadzwyczajnych;

2) wynik finansowy przedsiębiorstwa - oznacza akumulację finansową przedsiębiorstwa:

a) zmniejszoną o:

podatek obrotowy, dodatnie różnice budżetowe i inne odpisy, jeżeli są przewidziane w obowiązujących przepisach,

b) zwiększoną o:

dopłaty do cen transakcyjnych, akumulację pośrednią, dotacje przedmiotowe, ujemne różnice budżetowe i inne zwiększenia, jeżeli są przewidziane w obowiązujących przepisach;

3) zysk lub strata - oznacza odpowiednio dodatni lub ujemny wynik finansowy przedsiębiorstwa;

4) ceny transakcyjne - dotyczy cen transakcyjnych w eksporcie i oznacza dewizowe ceny sprzedaży FOB port polski lub franco granica Polski, przeliczone na złote według obowiązujących przeliczników; szczegółowy sposób ustalania cen transakcyjnych regulują odrębne przepisy;

5) sprzedaż na eksport - oznacza sprzedaż za granicę na własny rachunek, to znaczy według cen transakcyjnych (w tym również za pośrednictwem jednostek handlu zagranicznego eksportujących towary na podstawie umowy komisu lub agencyjnej);

6) produkcja przedsiębiorstw budowlanych - oznacza wykonaną siłami własnymi produkcję budowlano-montażową, produkcję pomocniczą i usługi;

7) akumulacja pośrednia - oznacza zwrot z budżetu podatku obrotowego i dodatnich różnic budżetowych zawartych w cenie zakupu surowców i materiałów zużytych do produkcji wyrobów sprzedanych na eksport.

§  4.

1. W przedsiębiorstwach dokonujących sprzedaży na eksport na własny rachunek wynikiem finansowym z eksportu jest różnica między wartością sprzedaży na eksport według cen transakcyjnych a wartością tej sprzedaży według cen zbytu zmniejszonych o podatek obrotowy, zwiększona o dopłaty do cen transakcyjnych i o akumulację pośrednią, skorygowana o saldo strat i zysków nadzwyczajnych związanych z eksportem oraz zmniejszona o prowizję jednostek handlu zagranicznego i prowizję agenta zagranicznego.

2. W przedsiębiorstwach budowlanych, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2 lit. a-d, dokonujących sprzedaży na eksport na własny rachunek, wynikiem finansowym z eksportu jest różnica między wartością sprzedaży na eksport według cen transakcyjnych a kosztem własnym tej sprzedaży, obejmującym również prowizję jednostek handlu zagranicznego i prowizję agenta zagranicznego, zwiększona o dopłaty do cen transakcyjnych oraz o akumulację pośrednią i skorygowana o saldo strat i zysków nadzwyczajnych związanych z eksportem.

3. W uzasadnionych wypadkach wynik finansowy z eksportu przedsiębiorstw dokonujących sprzedaży na własny rachunek, a nie będących przedsiębiorstwami budowlanymi, może być ustalany według zasad określonych w ust. 2 za zgodą Ministra Finansów wyrażoną na wniosek właściwego ministra.

4. Przedsiębiorstwa, które nie dokonują sprzedaży na eksport na własny rachunek, nie wyodrębniają wyniku finansowego z eksportu.

§  5.

1. Wynik finansowy z eksportu wchodzi w skład łącznego wyniku finansowego przedsiębiorstwa.

2. W uzasadnionych wypadkach rozliczenie wyniku finansowego z eksportu może być dokonywane w skali całego zjednoczenia według zasad określonych przez Ministra Finansów na wniosek właściwego ministra lub prezydium wojewódzkiej rady narodowej.

Rozdział  2.

Rozliczenie zysków.

§  6.

1. Zysk przedsiębiorstwa w pierwszej kolejności podlega podziałowi na następujące cele:

1) odpis na fundusz zakładowy, na podstawie odrębnych przepisów,

2) oprocentowanie środków trwałych na zasadach przewidzianych odrębnymi przepisami,

3) wpłatę z zysku do budżetu terenowego,

4) wpłatę na fundusz efektów wdrożeniowych jednostek badawczych lub na inne cele określone odrębnymi przepisami.

Odpisy wymienione w pkt 1-4 dokonywane są obowiązkowo; jeżeli osiągnięty zysk nie wystarcza na pełne pokrycie tych odpisów, brakującą kwotą przedsiębiorstwo obciąża fundusz statutowy.

2. Wpłatę z zysku do budżetu ustala się według następujących zasad:

1) przedsiębiorstwo przemysłowe dokonuje wpłaty z zysku do budżetu właściwej rady narodowej według stawek określonych przez Ministra Finansów;

2) przedsiębiorstwo gospodarki komunalnej osiągające rentowność do 3% dokonuje wpłat do budżetu właściwej rady narodowej w wysokości 10% zysku, a każdy procent wzrostu rentowności powyżej 3% powoduje zwiększanie wpłat do budżetu o dalsze 3% zysku; podwyższenie stawek wpłat z zysku do budżetu stosuje się do granic zapewniających dokonanie należnych odpisów na fundusz zakładowy oraz planowanych odpisów na finansowanie zapasów i na fundusz inwestycyjny lub na fundusz inwestycyjno-remontowy;

3) przedsiębiorstwo budowlane zgrupowane w zjednoczeniu przekazuje należne wpłaty z zysku do budżetu za pośrednictwem zjednoczenia lub bezpośrednio do budżetu właściwej rady narodowej według ustalonej przez zjednoczenie wieloletniej procentowej normy określonej w stosunku do zysku planowanego zmniejszonego o oprocentowanie środków trwałych i zastosowanej do zysku faktycznie osiągniętego, zmniejszonego o oprocentowanie środków trwałych oraz o zyski niezależne od działalności przedsiębiorstw i zyski nieprawidłowe; normę wpłaty z zysku do budżetu dla zjednoczenia ustala Minister Finansów w porozumieniu z prezydium wojewódzkiej rady narodowej; przedsiębiorstwa robót remontowo-budowlanych przemysłu terenowego i przemysłu terenowego materiałów budowlanych oraz przedsiębiorstwa geodezyjne i geologiczno-wiertnicze dokonują wpłat z zysku do budżetu właściwej rady narodowej według stawek określonych w pkt 2; decyzje o wyborze formy rozliczeń z budżetem dla przedsiębiorstw budowlanych zgrupowanych w zjednoczeniach podejmują prezydia wojewódzkich rad narodowych;

4) przedsiębiorstwo usług rolniczych przekazuje należne wpłaty z zysku do budżetu za pośrednictwem zjednoczenia według normy ustalonej w trybie określonym w pkt 3; jeżeli prezydium wojewódzkiej rady narodowej uzna za stosowne, wpłata z zysku do budżetu może być przekazywana przez przedsiębiorstwo usług rolniczych bezpośrednio do budżetu właściwej rady narodowej.

3. Po dokonaniu odpisów przewidzianych w ust. 1 przedsiębiorstwo przeznacza pozostałą część zysku w dowolnej kolejności na następujące cele:

1) odpis na finansowanie zapasów,

2) odpis na fundusz inwestycyjny lub inwestycyjno-remontowy,

3) odpisy na inne cele przewidziane w odrębnych przepisach.

4. Przedsiębiorstwo dokonuje odpisu na finansowanie zapasów według wieloletniej rzeczywistej relacji procentowej, która zachodziła w ciągu trzech lat przed wejściem w życie uchwały, między wzrostem zapasów w granicach sfinansowania funduszem własnym w obrocie, a wzrostem wartości sprzedaży produkcji towarowej i usług nieprzemysłowych (produkcji przedsiębiorstw budowlanych) według cen sprzedaży oraz na podstawie wzrostu wartości sprzedaży w latach następnych; relację tę ustala dla przedsiębiorstwa zjednoczenie w ramach analogicznej relacji określonej dla zjednoczenia przez prezydium wojewódzkiej rady narodowej. Relacja może być skorygowana w branżach lub przedsiębiorstwach, w których dynamika środków obrotowych w ubiegłych latach wykazywała duże wahania i nieprawidłowości. Dla przedsiębiorstw nowo utworzonych relację przyjmuje się w wysokości relacji określonej dla zjednoczenia.

5. Przedsiębiorstwo dokonuje odpisu na fundusz inwestycyjny lub inwestycyjno-remontowy według określonego dla branży wieloletniego procentowego wskaźnika liczonego od wartości brutto środków trwałych ulegającego odpowiedniemu zwiększeniu w zależności od stopnia umorzenia środków trwałych. Procentowe wskaźniki w stosunku do wartości środków trwałych i ich umorzenia określać będzie dla poszczególnych zjednoczeń prezydium wojewódzkiej rady narodowej; wskaźnik ten może być odpowiednio zróżnicowany przez zjednoczenie dla poszczególnych przedsiębiorstw.

6. Po potrąceniu odpisów przewidzianych w ust. 1 i 3 co najmniej 50% pozostałości zysku przedsiębiorstwa podlega wpłacie do zjednoczenia według normy ustalonej przez dyrektora zjednoczenia, która nie powinna jednak obejmować pełnej pozostałości zysku przedsiębiorstwa. Różnica pozostającą w przedsiębiorstwie przeznaczona jest na dodatkowe odpisy na finansowanie zapasów oraz na dodatkowe zasilenie funduszu inwestycyjnego lub inwestycyjno-remontowego. Dodatkowy odpis na zasilenie funduszu inwestycyjnego lub inwestycyjno-remontowego nie może być wyższy od odpisu określonego w ust. 5.

7. Przekazana przez przedsiębiorstwo do zjednoczenia kwota wpłat z zysku podlega:

1) zarachowaniu na fundusz rezerwowy zjednoczenia - gdy przedsiębiorstwo dokonuje wpłat z zysku do budżetu na podstawie stawek określonych w ust. 2 pkt 1 i 2,

2) podziałowi na cele określone w § 27 ust. 2 i 3 - gdy przedsiębiorstwo dokonuje wpłat z zysku do budżetu na podstawie normy procentowej określonej w ust. 2 pkt 3 i 4.

8. W razie powstania w przedsiębiorstwie pilnych potrzeb w zakresie finansowania zapasów, w szczególności w przedsiębiorstwie charakteryzującym się rozwojem produkcji rynkowej, prezydium rady narodowej może obniżać stawki wpłat z zysku do budżetu, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2.

9. Prezydium rady narodowej może przekazać wydziałowi finansowemu uprawnienie wymienione w ust. 8.

§  7.

1. Przed rozliczeniem wynik finansowy podlega weryfikacji w celu wyeliminowania:

1) zysku niezależnego od działalności przedsiębiorstwa,

2) zysku nieprawidłowego.

2. Za zysk niezależny od działalności przedsiębiorstwa uważa się zysk osiągnięty w wyniku zmian cen, taryf i opłat, stawek amortyzacyjnych, stawek ubezpieczeniowych lub podatkowych, jeżeli decyzje w sprawie tych zmian ustalają, że jest to zysk niezależny od działalności przedsiębiorstwa oraz w wyniku zmian metodologicznych i organizacyjnych.

3. Za nieprawidłowy uważa się zysk osiągnięty przez przedsiębiorstwo w sposób naruszający interes społeczny lub obowiązujące przepisy, np. wskutek stosowania niewłaściwych cen i taryf, pogorszenia jakości produkcji w stosunku do obowiązujących norm, standardów lub receptur, nieuzasadnionego obniżenia nakładów na bezpieczeństwo i higienę pracy, realizacji ponadplanowej produkcji i usług wysokorentownych, przy nieuzasadnionym zmniejszeniu produkcji i usług niskorentownych, określonych w planach wielkością zadań i wzajemną proporcją tych wyrobów i usług, ujmowania w fakturach nie wykonanych robót, niedokonywania prawidłowych odpisów amortyzacyjnych, nieprawidłowego rozliczania odzysku materiałów oraz materiałów zleceniodawców.

4. Zysk niezależny od działalności przedsiębiorstwa podlega wpłacie:

1) w wysokości 100% do budżetu właściwej rady narodowej, jeżeli zysk ten został ujawniony przez organy kontroli zewnętrznej, bank lub wydział finansowy prezydium rady narodowej,

2) w wysokości 70% do budżetu właściwej rady narodowej i 30% na rachunek funduszu rezerwowego zjednoczenia, jeśli zysk ten został ujawniony przez samo przedsiębiorstwo lub zjednoczenie.

5. Zysk nieprawidłowy podlega wpłacie:

1) na rachunek funduszu rezerwowego zjednoczenia w kwocie odpowiadającej 125% tego zysku i w 25% do budżetu właściwej rady narodowej, jeżeli zysk ten został ujawniony przez organy kontroli zewnętrznej, bank lub wydział finansowy prezydium rady narodowej albo zjednoczenie,

2) w wysokości 100% na rachunek funduszu rezerwowego zjednoczenia, jeżeli zysk ten został ujawniony przez samo przedsiębiorstwo.

6. Niezależnie od weryfikacji, o której mowa w ust. 1-5, wynik finansowy przedsiębiorstwa przemysłowego podlega dodatkowej weryfikacji z tytułu zysków nadmiernych i szczególnie nadmiernych określonych odrębnymi przepisami.

7. Dochody budżetów terenowych z tytułu zysków, określonych w ust. 1 i 6, podlegają na podstawie upoważnienia ustawowego rozliczeniu z dochodami wyrównawczymi rad narodowych.

8. Szczegółowe zasady obliczania zysku niezależnego i nieprawidłowego ustali Minister Finansów.

Rozdział  3.

Fundusze przedsiębiorstw.

§  8.

1. Przedsiębiorstwa tworzą:

1) fundusz statutowy,

2) fundusz inwestycyjny lub fundusz inwestycyjno-remontowy.

2. Przedsiębiorstwa mogą również tworzyć inne fundusze na podstawie odrębnych przepisów.

§  9.

1. Fundusz statutowy przedsiębiorstwa odzwierciedla wartość jego środków trwałych, wartości niematerialne i prawne oraz wartość środków obrotowych i zachodzące w nich zmiany.

2. Zwiększenie lub zmniejszenie funduszu statutowego następuje w wypadkach określonych przez Ministra Finansów.

§  10.

1. W przedsiębiorstwach nowo utworzonych fundusz statutowy stanowi równowartość otrzymanych nieodpłatnie środków trwałych i środków obrotowych oraz dotacji właściwej rady narodowej przeznaczonej na nabycie lub wytworzenie tych środków.

2. W przedsiębiorstwach istniejących, w których są organizowane nowe zakłady, oddziały produkcyjne i usługowe albo stanowiska pracy, w szczególności związane ze wzrostem usług dla ludności i produkcji nakładczej, jak również w przedsiębiorstwach budowlanych, w których następuje znaczne rozszerzenie zakresu robót budowlano-montażowych, zwiększenie funduszu statutowego jest dokonywane z dotacji, właściwych rad narodowych.

§  11.

1. Fundusz statutowy przedsiębiorstwa powinien równać się co najmniej wartości netto posiadanych środków trwałych, zmniejszonej o dotyczące tych środków zobowiązania z tytułu kredytu bankowego, zaciągniętego na określone zadania inwestycyjne, wartościom niematerialnym i prawnym oraz środkom obrotowym w części podlegającej sfinansowaniu funduszem własnym w obrocie.

2. Przez fundusz własny w obrocie należy rozumieć różnicę między funduszem statutowym a wartością netto środków trwałych, zmniejszoną o dotyczące tych środków zobowiązania z tytułu kredytu bankowego, zaciągniętego na określone zadania inwestycyjne, oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi.

§ 12. 1 (uchylony).

§ 13. 2 (uchylony).

§ 14. 3 (uchylony).

§ 15. Zasady wykorzystywania funduszu inwestycyjnego oraz funduszu inwestycyjno-remontowego przedsiębiorstw regulują przepisy o finansowaniu inwestycji jednostek państwowych.

Rozdział  4.

Finansowanie środków obrotowych.

§  16.

1. Do środków obrotowych zalicza się następujące składniki majątkowe przedsiębiorstwa (zwane dalej zapasami):

1) materiały wraz z kosztami zakupu (materiały podstawowe, konstrukcje, elementy kooperacyjne, materiały pomocnicze, paliwo, części zapasowe maszyn i urządzeń, opakowania, odpadki, przedmioty nietrwałe oraz tymczasowe budynki i urządzenia placu budowy),

2) produkcję nie zakończoną (produkcję podstawową, pomocniczą i uboczną w toku, roboty i usługi w toku, półfabrykaty oraz produkcję w toku działalności socjalno-bytowej wraz z saldem rozliczeń międzyokresowych kosztów tej działalności, jak również gotowe obiekty i roboty budowlane, na które nie wystawiono jeszcze faktury dla zamawiającego),

3) wyroby gotowe oraz roboty i usługi własnej produkcji przedsiębiorstwa wykonane, lecz nie zafakturowane,

4) towary,

5) inwentarz żywy,

6) koszty przyszłych okresów.

2. Zapasy dzieli się na bieżące, nieprawidłowe, sezonowe i rezerwy; kryteria podziału zapasów na te grupy ustalają instrukcje bankowe.

§  17.

1. Zapasy bieżące i nieprawidłowe - z wyjątkiem zapasów generalnych dostawców, generalnych realizatorów inwestycji oraz produkcji w toku przedsiębiorstw budowlanych, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2 lit. a-d, finansowane są funduszem własnym w obrocie oraz kredytem bankowym.

2. Zapasy sezonowe i rezerwy, zapasy generalnych dostawców, generalnych realizatorów inwestycji oraz nie zakończona produkcja budowlano-montażowa przedsiębiorstw budowlanych finansowane są w całości kredytem bankowym.

§  18.

1. Zapasy bieżące i nieprawidłowe, o których mowa w § 17 ust. 1 przedsiębiorstwo powinno finansować w 70% funduszem własnym w obrocie; w pozostałej części zapasy te mogą być pokrywane kredytem bankowym. Dla ustalenia stopnia sfinansowania zapasów funduszem własnym w obrocie i kredytem bankowym przyjmuje się przeciętny roczny stan zapasów wynikający z podzielenia przez 5 sumy stanu zapasów na początek roku i na koniec każdego kwartału. Wielkość funduszu własnego w obrocie ustala się według stanu na koniec roku. Dla ustalenia stopnia finansowania zapasów kredytem bankowym przyjmuje się różnicę między przeciętnym rocznym stanem zapasów a wielkością funduszu własnego w obrocie na koniec roku.

2. Jeżeli stopień sfinansowania zapasów bieżących i nieprawidłowych kredytem bankowym wynosi powyżej 35% wartości tych zapasów, bank podwyższy oprocentowanie kredytu udzielonego na finansowanie tych zapasów w następującej wysokości:

1) od 1 do 2% wartości kredytów w stosunku rocznym, jeżeli stopień sfinansowania zapasów kredytem bankowym ukształtował się w granicach 35-40% wartości tych zapasów,

2) od 2 do 6% wartości kredytów w stosunku rocznym, jeżeli stopień sfinansowania zapasów kredytem bankowym ukształtował się powyżej 40% wartości tych zapasów.

3. Jeżeli stopień sfinansowania zapasów bieżących i nieprawidłowych kredytem bankowym wynosi poniżej 25% wartości tych zapasów - bank obniży oprocentowanie udzielonego na ich finansowanie kredytu. Obniżenie oprocentowania powinno wynosić od 1 do 2% wartości kredytów w stosunku rocznym.

4. Decyzję o podwyższeniu lub obniżeniu oprocentowania bank obowiązany jest przekazać przedsiębiorstwu nie później niż w ciągu 15 dni od daty otrzymania rocznego sprawozdania finansowego. Dodatkowe lub zbonifikowane oprocentowanie przedsiębiorstwo zarachowuje w ciężar lub na dobro rachunku wyników roku, którego oprocentowanie dotyczy.

5. Bank może pobierać podwyższone odsetki od całości lub części kredytów obrotowych w innych wypadkach niż określone w ust. 2. W szczególności bank może pobierać podwyższone odsetki w razie nieuzasadnionego zwolnienia wskaźnika rotacji środków obrotowych w stosunku do okresu ubiegłego lub w stosunku do planu albo powstania lub nieupłynnienia zapasów nieprawidłowych, albo innego rodzaju niegospodarności przedsiębiorstwa.

6. W razie zastosowania przez bank podwyższonego oprocentowania przedsiębiorstwo traci prawo do ulg w okresie obowiązywania podwyższonej stopy procentowej.

7. Upoważnia się Ministra Finansów do obniżania wysokości oprocentowania kredytu bankowego udzielonego na nie zakończoną produkcję przedsiębiorstw budowlano-montażowych, dotyczącą tych obiektów, które zostały wykonane w okresie krótszym od obowiązującego cyklu.

§  19.

1. Jeżeli stopień sfinansowania zapasów bieżących i nieprawidłowych kredytem bankowym ukształtował się na koniec roku powyżej 50% wartości zapasów, wówczas przedsiębiorstwo w porozumieniu z bankiem finansującym i zjednoczeniem obowiązane jest przedłożyć do akceptacji prezydium rady narodowej program poprawy sytuacji finansowej określający odpowiednie środki zmierzające do usunięcia nieprawidłowości w gospodarce przedsiębiorstwa.

2. Jeżeli przedsiębiorstwo nie przedstawi w ustalonym przez bank terminie programu poprawy lub jeżeli zastosowane w tym celu środki nie dały wyniku, bank może odmówić dalszego kredytowania przedsiębiorstwa i zażądać spłaty udzielonych kredytów.

3. O zamiarze odmowy dalszego kredytowania przedsiębiorstwa i o zamiarze żądania spłaty udzielonych kredytów bank zawiadamia prezydium rady narodowej.

§  20.

1. Bank udzielając przedsiębiorstwu kredytów zmniejsza ich wysokość o występujące w przedsiębiorstwie zobowiązania prawidłowe.

2. Do zobowiązań prawidłowych zalicza się nie przeterminowane zobowiązania przedsiębiorstwa, w szczególności z tytułu:

1) płac,

2) ubezpieczeń społecznych,

3) rozliczeń międzyokresowych biernych,

4) rozliczeń za dostawy, roboty i usługi,

5) wpłat z zysku na rzecz budżetu lub zjednoczenia.

§  21.

1. W razie znacznego rozmiaru zobowiązań prawidłowych Minister Finansów może ustalić niższy od określonego w § 18 ust. 1 stopień sfinansowania zapasów funduszem własnym w obrocie. Wówczas odpowiedniej zmianie ulegają normy finansowania zapasów bieżących i nieprawidłowych kredytem bankowym.

2. Minister Finansów może ustalić, że poza zapasami określonymi w § 17 ust. 2 wszystkie pozostałe lub niektóre zapasy będą finansowane w całości kredytem bankowym.

§  22.

1. Przedsiębiorstwo uzupełnia fundusz własny w obrocie z odpisów części osiągniętego zysku (§ 6 ust. 3 pkt 1) zaliczkowo na podstawie kwartalnych sprawozdań finansowych i ostatecznie na podstawie rocznego zatwierdzonego sprawozdania finansowego oraz z dotacji zjednoczenia i z budżetu właściwej rady narodowej.

2. Jeżeli fundusz własny w obrocie przedsiębiorstwa na koniec roku ukształtował się poniżej 60% przeciętnego rocznego stanu zapasów bieżących i nieprawidłowych, wówczas powstały niedobór funduszu własnego w obrocie podlega pokryciu w tych granicach:

1) z budżetu wojewódzkiej rady narodowej - gdy przedsiębiorstwo rozlicza się z budżetem za pośrednictwem zjednoczenia,

2) z budżetu właściwej rady narodowej - w pozostałych wypadkach.

3. Udzielenie dotacji budżetowych, o których mowa w ust. 2, może nastąpić po uprzednim dokonaniu przez zjednoczenie szczegółowej analizy przyczyn powstania w przedsiębiorstwie niedoboru funduszu własnego w obrocie i określeniu środków zmierzających do uzdrowienia gospodarki finansowej przedsiębiorstwa.

§ 23. Jeżeli następuje planowe zmniejszenie w stosunku do roku poprzedniego wartości sprzedaży produkcji towarowej i usług nieprzemysłowych (sprzedaży produkcji przedsiębiorstw budowlanych) według cen sprzedaży, zjednoczenie może przejąć odpowiednią część funduszu własnego w obrocie przedsiębiorstwa na fundusz rezerwowy.

¹ § 12 uchylony przez § 60 pkt 6 uchwały nr 74 z dnia 10 marca 1972 r. w sprawie zasad finansowania inwestycji i remontów w jednostkach państwowych. (M.P.72.23.132) z dniem 1 stycznia 1972 r.

² § 13 uchylony przez § 60 pkt 6 uchwały nr 74 z dnia 10 marca 1972 r. w sprawie zasad finansowania inwestycji i remontów w jednostkach państwowych. (M.P.72.23.132) z dniem 1 stycznia 1972 r.

³ § 14 uchylony przez § 60 pkt 6 uchwały nr 74 z dnia 10 marca 1972 r. w sprawie zasad finansowania inwestycji i remontów w jednostkach państwowych. (M.P.72.23.132) z dniem 1 stycznia 1972 r.