Dział 1 - GOSPODARKA FINANSOWA PRZEDSIĘBIORSTW. - Gospodarka finansowa państwowych przedsiębiorstw, kombinatów i zjednoczeń przemysłowych oraz budowlano-montażowych, objętych planowaniem centralnym.

Monitor Polski

M.P.1971.26.166 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1975 r.

Dział  I.

GOSPODARKA FINANSOWA PRZEDSIĘBIORSTW.

Przepisy ogólne.

§  1.
Użyte w uchwale określenie:
1)
akumulacja finansowa przedsiębiorstwa - oznacza różnicę między wartością sprzedaży krajowej i na eksport według cen sprzedaży a kosztem własnym tej sprzedaży, skorygowaną o saldo strat i zysków nadzwyczajnych;
2)
wynik finansowy przedsiębiorstwa - oznacza akumulację finansową przedsiębiorstwa:
a)
zmniejszoną o:

– podatek obrotowy,

– dodatnie różnice budżetowe,

– inne odpisy, jeżeli są przewidziane w obowiązujących przepisach,

b)
zwiększoną o:

– dopłaty do cen transakcyjnych,

– akumulację pośrednią,

– dotacje przedmiotowe,

– ujemne różnice budżetowe,

– inne zwiększenia, jeżeli są przewidziane w obowiązujących przepisach;

3)
zysk lub strata - oznacza odpowiednio dodatni lub ujemny wynik finansowy przedsiębiorstwa;
4)
ceny transakcyjne - dotyczy cen transakcyjnych w eksporcie i oznacza dewizowe ceny sprzedaży FOB port polski lub franco granica Polski, przeliczone na złote według obowiązujących przeliczników; szczegółowy sposób ustalania cen transakcyjnych regulują odrębne przepisy;
5)
sprzedaż na eksport - oznacza sprzedaż za granicę na własny rachunek, to znaczy według cen transakcyjnych (w tym również za pośrednictwem jednostek handlu zagranicznego eksportujących towary na podstawie umowy komisu lub agencyjnej);
6)
produkcja przedsiębiorstw budowlano-montażowych - oznacza wykonaną siłami własnymi produkcję budowlano-montażową, produkcję pomocniczą i usługi;
7) 1
(skreślony);
8)
akumulacja pośrednia - oznacza zwrot z budżetu podatku obrotowego i dodatnich różnic budżetowych, zawartych w cenie zakupu surowców i materiałów zużytych do produkcji wyrobów sprzedanych na eksport.
§  2.
W przedsiębiorstwach przemysłowych dokonujących sprzedaży na eksport na własny rachunek wynikiem finansowym z eksportu jest różnica między wartością sprzedaży na eksport według cen transakcyjnych a wartością tej sprzedaży według cen fabrycznych, zwiększona o dopłaty do cen transakcyjnych i o akumulację pośrednią, skorygowana o saldo strat i zysków nadzwyczajnych związanych z eksportem oraz zmniejszoną o prowizję jednostek handlu zagranicznego i prowizję agenta zagranicznego. Przy ustalaniu wartości sprzedaży według cen fabrycznych należy uwzględniać obowiązujące na podstawie odrębnych przepisów dodatki do cen uzyskiwane przez przedsiębiorstwo w związku z zastosowaniem - na uzasadnione żądanie odbiorcy zagranicznego - specjalnych norm technicznych, specjalnych opakowań itp.
§  3.
1.
W przedsiębiorstwach budowlano-montażowych, dokonujących sprzedaży na eksport na własny rachunek, wynikiem finansowym z eksportu jest różnica między wartością sprzedaży na eksport według cen transakcyjnych, a kosztem własnym tej sprzedaży, obejmującym również prowizje jednostek handlu zagranicznego i prowizję agenta zagranicznego, zwiększona o dopłaty do cen transakcyjnych oraz o akumulację pośrednią i skorygowana o saldo strat i zysków nadzwyczajnych związanych z eksportem.
2.
W uzasadnionych wypadkach wynik finansowy z eksportu przedsiębiorstw przemysłowych dokonujących sprzedaży na własny rachunek może być ustalany według zasad określonych w ust. 1, za zgodą Ministra Finansów wyrażoną na wniosek właściwego ministra.
3.
Przedsiębiorstwa, które nie dokonują sprzedaży na eksport na własny rachunek, nie wyodrębniają wyniku finansowego z eksportu.
§  4.
1.
Wynik finansowy z eksportu wchodzi w skład łącznego wyniku finansowego przedsiębiorstwa.
2.
W uzasadnionych wypadkach rozliczenie wyniku finansowego z eksportu może być dokonywane w skali całego zjednoczenia lub branży według zasad określonych przez Ministra Finansów na wniosek właściwego ministra.

Rozliczenie zysków.

§  5.
1.
Zysk przedsiębiorstwa w pierwszej kolejności podlega podziałowi na następujące cele:
1) 2
(skreślony);
2)
oprocentowanie środków trwałych;
3) 3
spłatę kredytu zaciągniętego na inwestycje branżowe, w części nie podlegającej spłacie z funduszu inwestycyjnego zjednoczenia; spłata kredytu z zysku następuje w wysokości i w ratach określonych w umowie kredytowej, zawartej między inwestorem a bankiem; szczegółowe zasady spłaty kredytu regulują odrębne przepisy;
4)
wpłatę na fundusz efektów wdrożeniowych jednostek badawczych lub na inne cele, jeżeli obowiązujące przepisy przewidują dokonywanie takich odpisów;
5)
wpłatę z zysku do budżetu przekazywaną do centrali zjednoczenia według wieloletniej normy procentowej ustalonej dla zjednoczenia przez Ministra Finansów w porozumieniu z właściwym ministrem i stosowanej w stosunku do sumy wartości brutto przeciętnego rocznego stanu środków trwałych i wartości przeciętnego rocznego stanu zapasów.
1a. 4
Po dokonaniu odpisów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się odpisów na fundusz premiowy pracowników na kierowniczych i samodzielnych stanowiskach pracy, na zasadach określonych odrębnymi przepisami.
2.
W uzasadnionych wypadkach naczelny dyrektor zjednoczenia może zróżnicować w stosunku do poszczególnych przedsiębiorstw zgrupowanych w zjednoczeniu wieloletnią normę wpłat z zysku do budżetu pod warunkiem, że łączna suma obowiązujących wpłat przedsiębiorstw do budżetu nie będzie niższa od kwoty wynikającej z normy ustalonej dla zjednoczenia.
3. 5
Odpisy wymienione w ust. 1 dokonywane są obowiązkowo; jeżeli osiągnięty zysk nie wystarcza na pokrycie odpisów wymienionych w ust. 1 pkt 2 i 4, brakującą kwotą przedsiębiorstwo obciąża fundusz statutowy; jeżeli osiągnięty zysk nie wystarcza na spłatę kredytu na inwestycje branżowe, nie spłacony w terminie kredyt uznaje się za kredyt przeterminowany, podlegający spłacie z zysku roku następnego; jeżeli bank dokona spłaty kredytu przeterminowanego ze środków obrotowych przedsiębiorstwa, to równowartość tej spłaty obciąża fundusz statutowy; jeżeli po dokonaniu odpisów wymienionych w ust. 1 pkt 2-4 zysk nie wystarcza na dokonanie pełnej wpłaty do budżetu (ust. 1 pkt 5), to wpłacie do budżetu podlega różnica między zyskiem a tymi odpisami; brakującą kwotę wpłaty do budżetu zjednoczenie uzupełnia z części zysku pozostającej do jego dyspozycji, o której mowa w § 50 ust. 3.
4.
Przy ustalaniu przeciętnego rocznego stanu środków trwałych wyłącza się środki trwałe służące działalności o charakterze socjalno-bytowym, do ochrony powietrza i wód przed zanieczyszczeniem oraz uznane w obowiązującym trybie za trwale nieczynne. Wartość środków trwałych, wchodzących w skład inwestycji oddanych do użytku w okresie osiągania projektowanej zdolności produkcyjnej, ustala się na koniec kwartałów z uwzględnieniem procentu zdolności produkcyjnej, który zgodnie z założeniami techniczno-ekonomicznymi powinien być osiągnięty.
5.
Przy ustalaniu przeciętnego rocznego stanu zapasów wyłącza się zapasy, które zgodnie z obowiązującymi przepisami finansowane są w całości kredytem bankowym.
6.
Przeciętne stany środków trwałych i zapasów oblicza się jako iloraz, wynikający z podzielenia przez pięć sumy stanu tych środków na początek danego roku i na koniec każdego kwartału.
7.
Przedsiębiorstwom mogą być przyznane ulgi w zakresie wpłat z zysku do budżetu na okres spłaty z zysku kredytu bankowego na inwestycje branżowe.
§  6.
1. 6
Przedsiębiorstwo przeznacza pozostałą część zysku po potrąceniu odpisów przewidzianych w § 5 ust. 1 i 1a w dowolnej kolejności na następujące cele:
1)
odpis na finansowanie zapasów w przedsiębiorstwach zgrupowanych w zjednoczeniach, które nie tworzą funduszu środków obrotowych;
2) 7
odpis na fundusz inwestycyjny,
3)
odpisy na inne cele, jeżeli obowiązujące przepisy przewidują dokonywanie takich odpisów.
2.
Przedsiębiorstwo dokonuje odpisu na finansowanie zapasów według wieloletniej rzeczywistej relacji procentowej, która zachodziła w ciągu trzech lat przed wejściem w życie uchwały, między wzrostem zapasów w granicach sfinansowania funduszem własnym w obrocie a wzrostem wartości sprzedaży produkcji towarowej (produkcji przedsiębiorstw budowlano-montażowych) według cen sprzedaży oraz na podstawie wzrostu wartości sprzedaży w latach następnych; relację tę ustala dla przedsiębiorstwa zjednoczenie w ramach analogicznej relacji określonej dla zjednoczenia przez Ministra Finansów w porozumieniu z właściwym ministrem. Relacja może być skorygowana w branżach lub przedsiębiorstwach, w których dynamika środków obrotowych w ubiegłych latach wykazywała duże wahania i nieprawidłowości. Dla przedsiębiorstw nowo utworzonych relację przyjmuje się w wysokości relacji określonej dla zjednoczenia.
3. 8
Przedsiębiorstwa dokonują odpisu na fundusz inwestycyjny według określonego dla branży wieloletniego procentowego wskaźnika liczonego od wartości brutto środków trwałych zaliczanych do grupy 3-7 klasyfikacji środków trwałych, ulegającego odpowiedniemu zwiększeniu w zależności od stopnia umorzenia środków trwałych. Procentowe wskaźniki w stosunku do wartości środków trwałych grupy 3-7 uwzględniające stopień ich umorzenia określa dla poszczególnych zjednoczeń lub grup zjednoczeń Minister Finansów w porozumieniu z właściwymi ministrami. W uzasadnionych wypadkach naczelny dyrektor zjednoczenia, po zasięgnięciu opinii kolegium, może zróżnicować wieloletnie wskaźniki procentowe dla zgrupowanych w zjednoczeniu przedsiębiorstw w granicach wskaźnika ustalonego dla zjednoczenia.
4.
Jeżeli zysk nie wystarcza na pełne pokrycie potrzeb przewidzianych w ust. 1, przedsiębiorstwo może dokonać odpisów na te cele w wysokości niższej, niż to wynika z ustalonych norm.
§  7.
1. 9
Po potrąceniu odpisów przewidzianych w § 5 i 6, co najmniej 70% pozostałości zysku przedsiębiorstwa podlega wpłacie do centrali zjednoczenia według normy ustalonej przez naczelnego dyrektora zjednoczenia, która nie powinna jednak obejmować pełnej pozostałości zysku przedsiębiorstwa. Różnica pozostaje w przedsiębiorstwie i może być przeznaczona na dodatkowe odpisy na finansowanie zapasów lub wcześniejszą spłatę kredytu zaciągniętego na inwestycje branżowe oraz na zasilenie funduszu inwestycyjnego. Dodatkowy odpis na zasilenie funduszu inwestycyjnego nie może być wyższy od odpisu określonego w § 6 ust. 3.
2.
Minister Finansów w porozumieniu z właściwym ministrem może ustalić inną niż określoną w ust. 1 minimalną normę wpłaty pozostałości zysku do centrali zjednoczenia.
§  8.
1.
Przed rozliczeniem wynik finansowy przedsiębiorstwa podlega weryfikacji w celu wyeliminowania:
1)
zysku niezależnego od działalności przedsiębiorstwa,
2)
zysku nieprawidłowego.
2.
Za zysk niezależny od działalności przedsiębiorstwa uważa się zysk osiągnięty w wyniku zmian cen, taryf i płac, stawek amortyzacyjnych, stawek ubezpieczeniowych lub podatkowych, jeżeli decyzje w sprawie tych zmian ustalają, że jest to zysk niezależny od działalności przedsiębiorstwa oraz w wyniku zmian metodologicznych i organizacyjnych.
3.
Za nieprawidłowy uważa się zysk osiągnięty przez przedsiębiorstwo w sposób naruszający interes społeczny lub obowiązujące przepisy, np. wskutek stosowania niewłaściwych cen i taryf, pogorszenia jakości produkcji w stosunku do obowiązujących norm, standardów lub receptur, nieuzasadnionego obniżenia nakładów na bezpieczeństwo i higienę pracy. Za nieprawidłowy uważa się również zysk nadmierny określony odrębnymi przepisami.
4.
Zysk niezależny od działalności przedsiębiorstwa podlega przekazaniu:
1)
w wysokości 15% na rachunek funduszu rezerwowego lub funduszu środków obrotowych zjednoczenia, jeżeli zysk ten został ujawniony przez samo przedsiębiorstwo lub zjednoczenie, a w pozostałej wysokości do budżetu,
2) 10
w wysokości 100% do budżetu, jeżeli zysk ten został ujawniony przez organy kontroli zewnętrznej, bank lub terenowy organ administracji państwowej.
5.
Kwota odpowiadająca 150% sumy zysku nieprawidłowego podlega przekazaniu:
1)
w wysokości 85% do budżetu i 15% na rachunek funduszu rezerwowego zjednoczenia, jeżeli zysk ten został ujawniony przez zjednoczenie,
2) 11
w wysokości 100% do budżetu, jeżeli zysk ten został ujawniony przez organy kontroli zewnętrznej, bank lub terenowy organ administracji państwowej.

Jeżeli zjednoczenie nie tworzy funduszu rezerwowego, część zysku, o którym mowa w pkt 1, podlega przekazaniu na fundusz środków obrotowych zjednoczenia.

6.
Jeżeli zysk nieprawidłowy ujawniony został przez samo przedsiębiorstwo, przekazaniu do budżetu podlega kwota odpowiadająca 100% tego zysku.
7.
Szczegółowe zasady obliczania zysku niezależnego i nieprawidłowego ustali Minister Finansów.
§  9.
Dla regulacji rentowności produkowanych przez przedsiębiorstwa wyrobów może być przez zjednoczenie stosowany system wyrównawczy cen.
§  10.
1.
System wyrównawczy cen może być stosowany przez zjednoczenie (zjednoczenie wiodące) za zgodą właściwego ministra i Ministra Finansów w celu wyrównania skutków obiektywnych różnic warunków produkcji poszczególnych przedsiębiorstw, powodujących znaczną i trwałą rozpiętość jednostkowych kosztów własnych produkcji określonych wyrobów.
2.
Zjednoczenie stosujące system wyrównawczy cen prowadzi specjalny rachunek wyrównawczy cen, który służy do:
1)
przejmowania dodatnich odchyleń między ceną fabryczną (powszechną), a ceną rozliczeniową (indywidualną) wyrobów, występującą w jednych przedsiębiorstwach,
2)
sfinansowania ujemnych odchyleń między cenami fabrycznymi a rozliczeniowymi tych samych wyrobów, występujących w innych przedsiębiorstwach.
3.
W uzasadnionych wypadkach Minister Finansów na wniosek właściwego ministra może zezwolić na stosowanie w określonych zjednoczeniach odmiennego systemu wyrównawczego cen.
4.
Saldo rachunku wyrównawczego cen wpływa na łączny wynik finansowy zjednoczenia.
5.
Szczegółowe zasady stosowania systemu wyrównawczego cen regulują odrębne przepisy.
§  11.
Jeżeli ceny fabryczne produkowanych wyrobów są wyższe od cen zbytu tych wyrobów, przedsiębiorstwa mogą otrzymać dotacje przedmiotowe.

Fundusze przedsiębiorstw.

§  12.
1.
Przedsiębiorstwa tworzą:
1)
fundusz statutowy,
2) 12
fundusz inwestycyjny.
2.
Przedsiębiorstwa mogą również tworzyć inne fundusze na podstawie odrębnych przepisów.
§  13.
1.
Fundusz statutowy przedsiębiorstwa odzwierciedla wartość jego środków trwałych, wartości niematerialne i prawne oraz wartość środków obrotowych i zachodzące w nich zmiany.
2.
Zwiększenie lub zmniejszenie funduszu statutowego następuje w wypadkach określonych przez Ministra Finansów.
§  14. 13
W przedsiębiorstwach nowo utworzonych fundusz statutowy stanowi równowartość otrzymanych nieodpłatnie środków trwałych i obrotowych oraz dotacji budżetowych na nabycie lub wytworzenie środków obrotowych. Minister Finansów może podjąć decyzję, że potrzeby nowo utworzonego przedsiębiorstwa w zakresie środków obrotowych pokrywa się w części lub w całości z funduszu rezerwowego zjednoczenia lub ministerstwa.
§  15.
1.
Fundusz statutowy przedsiębiorstwa powinien równać się co najmniej wartości netto posiadanych środków trwałych, zmniejszonej o dotyczące tych środków zobowiązania z tytułu kredytu bankowego zaciągniętego na określone zadania inwestycyjne, wartościom niematerialnym i prawnym oraz środkom obrotowym w części podlegającej sfinansowaniu funduszem własnym w obrocie.
2.
Przez fundusz własny w obrocie należy rozumieć różnicę między funduszem statutowym a wartością netto środków trwałych, zmniejszoną o dotyczące tych środków zobowiązania z tytułu kredytu bankowego, zaciągniętego na określone zadania inwestycyjne, oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi.
§  16. 14
(uchylony).
§  17. 15
(uchylony).
§  18. 16
(uchylony).
§  19. 17
Zasady wykorzystywania funduszu inwestycyjnego regulują przepisy o finansowaniu inwestycji jednostek państwowych.

Finansowanie środków obrotowych.

§  20.
1.
Do środków obrotowych zalicza się następujące składniki majątkowe przedsiębiorstwa (zwane dalej zapasami):
1)
materiały wraz z kosztami zakupu (materiały podstawowe, konstrukcje, elementy kooperacyjne, materiały pomocnicze, paliwo, części zapasowe maszyn i urządzeń, opakowania, odpadki, przedmioty nietrwałe oraz tymczasowe budynki i urządzenia placu budowy),
2)
produkcję nie zakończoną (produkcję podstawową, pomocniczą i uboczną w toku, roboty i usługi w toku, półfabrykaty oraz produkcję w toku działalności socjalno-bytowej wraz z saldem rozliczeń międzyokresowych kosztów tej działalności, jak również gotowe obiekty i roboty budowlane jeszcze nie zafakturowane zamawiającemu),
3)
wyroby gotowe oraz roboty i usługi własnej produkcji przedsiębiorstwa wykonane, lecz jeszcze nie zafakturowane,
4)
towary,
5)
inwentarz żywy,
6)
koszty przyszłych okresów.
2.
Zapasy dzieli się na bieżące, nieprawidłowe, sezonowe i rezerwy; kryteria podziału zapasów na te grupy ustalają instrukcje bankowe.
§  21.
1.
Zapasy bieżące i nieprawidłowe - z wyjątkiem zapasów generalnych dostawców, generalnych realizatorów inwestycji oraz produkcji w toku przedsiębiorstw budowlano-montażowych - finansowane są funduszem własnym w obrocie oraz kredytem bankowym.
2.
Zapasy sezonowe i rezerwy, zapasy generalnych dostawców, generalnych realizatorów inwestycji oraz nie zakończona produkcja przedsiębiorstw budowlano-montażowych finansowane są w całości kredytem bankowym.
§  22.
1.
Przedsiębiorstwo powinno finansować w 60% funduszem własnym w obrocie, a w 40% kredytem bankowym zapasy bieżące i nieprawidłowe, z wyjątkami, o których mowa w § 21 ust. 2. Dla ustalenia stopnia sfinansowania zapasów funduszem własnym w obrocie i kredytem bankowym przyjmuje się przeciętny roczny stan zapasów wynikający z podzielenia przez 5 sumy stanu zapasów na początek roku i koniec każdego kwartału. Wielkość funduszu własnego w obrocie ustala się według stanu na koniec roku. Dla ustalenia stopnia finansowania zapasów kredytem bankowym przyjmuje się różnicę między przeciętnym rocznym stanem zapasów a wielkością funduszu własnego w obrocie na koniec roku.
2-6. 18
(skreślone).
7.
Upoważnia się Ministra Finansów do obniżania oprocentowania kredytu bankowego udzielonego na nie zakończoną produkcję przedsiębiorstw budowlano-montażowych, dotyczącą tych obiektów, które zostały wykonane w okresie krótszym od obowiązującego cyklu.
§  23.
1.
Jeżeli stopień sfinansowania zapasów bieżących i nieprawidłowych kredytem bankowym kształtował się powyżej 60% wartości zapasów, wówczas zjednoczenie w porozumieniu z bankiem finansującym obowiązane jest zastosować odpowiednie środki zmierzające do usunięcia nieprawidłowości w gospodarce przedsiębiorstwa.
2.
Jeżeli zjednoczenie nie przedstawi w ustalonym przez bank terminie programu poprawy sytuacji finansowej przedsiębiorstwa lub zastosowane w tym celu środki nie dały efektu, bank może odmówić dalszego kredytowania przedsiębiorstwa i zażądać spłaty udzielonych kredytów.
3.
O zamiarze odmowy dalszego kredytowania przedsiębiorstwa i o zamiarze żądania spłaty udzielonych kredytów bank zawiadamia właściwego ministra.
§  24.
1.
Bank udzielając przedsiębiorstwom kredytów zmniejsza ich wysokość o występujące w przedsiębiorstwie zobowiązania prawidłowe.
2.
Do zobowiązań prawidłowych zalicza się nie przeterminowane zobowiązania przedsiębiorstwa, w szczególności z tytułu:
1)
płac,
2)
ubezpieczeń społecznych,
3)
rozliczeń międzyokresowych biernych,
4)
rozliczeń za dostawy, roboty i usługi,
5)
wpłaty z zysku do centrali zjednoczenia.
§  25.
1.
W razie znacznego rozmiaru zobowiązań prawidłowych Minister Finansów może ustalić niższy od określonego w § 22 ust. 1 stopień sfinansowania zapasów funduszem własnym w obrocie. Wówczas odpowiedniej zmianie ulegają normy finansowania zapasów bieżących i nieprawidłowych kredytem bankowym.
2.
Minister Finansów może ustalić, że poza zapasami określonymi w § 21 ust. 2 wszystkie pozostałe lub niektóre zapasy będą finansowane w całości kredytem bankowym.
§  26.
Przedsiębiorstwo może uzupełniać fundusz własny w obrocie ze środków wygospodarowanych lub ze środków zjednoczenia.
§  27.
1.
Przedsiębiorstwa zgrupowane w zjednoczeniu nie tworzącym funduszu środków obrotowych uzupełniają fundusze własne w obrocie przeznaczone na finansowanie zapasów z odpisów części osiągniętego zysku oraz z dotacji zjednoczenia.
2.
Przedsiębiorstwa uzupełniają fundusze własne w obrocie dokonując odpisów z zysku zaliczkowo na podstawie kwartalnych sprawozdań finansowych i ostatecznie na podstawie rocznego zatwierdzonego sprawozdania finansowego.
§  28.
1.
Przedsiębiorstwa zgrupowane w zjednoczeniu tworzącym fundusz środków obrotowych uzupełniają fundusze własne w obrocie na finansowanie zapasów z dotacji zjednoczenia udzielanej przedsiębiorstwom w ratach miesięcznych lub kwartalnych. Fundusze te mogą być również uzupełniane z pozostałości zysku, o której mowa w § 7.
2.
Przy udzielaniu dotacji zjednoczenie powinno kierować się rzeczywistą relacją procentową występującą między wzrostem zapasów w granicach sfinansowania funduszem własnym w obrocie a wzrostem wartości sprzedaży produkcji towarowej (produkcji przedsiębiorstw budowlano-montażowych) według cen sprzedaży w okresie ostatnich trzech lat przed wejściem w życie uchwały, jak również wielkością posiadanego funduszu środków obrotowych oraz planowanym wzrostem sprzedaży w latach następnych.
§  29.
Jeżeli następuje planowe zmniejszenie wartości sprzedaży produkcji towarowej (produkcji przedsiębiorstw budowlano-montażowych) według cen sprzedaży przedsiębiorstwa w stosunku do roku poprzedniego, zjednoczenie może przejąć odpowiednią część funduszu własnego w obrocie przedsiębiorstwa na fundusz środków obrotowych, a jeżeli funduszu tego zjednoczenie nie tworzy - na fundusz rezerwowy.
1 § 1 pkt 7 skreślony przez § 1 pkt 1 uchwały nr 66 z dnia 18 marca 1974 r. (M.P.74.10.75) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 29 marca 1974 r.
2 § 5 ust. 1 pkt 1 skreślony przez § 1 pkt 2 lit. a) uchwały nr 66 z dnia 18 marca 1974 r. (M.P.74.10.75) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 29 marca 1974 r.
3 § 5 ust. 1 pkt 3 zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. b) uchwały nr 66 z dnia 18 marca 1974 r. (M.P.74.10.75) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 29 marca 1974 r.
4 § 5 ust. 1a dodany przez § 1 pkt 2 lit. c) uchwały nr 66 z dnia 18 marca 1974 r. (M.P.74.10.75) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 29 marca 1974 r.
5 § 5 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. d) uchwały nr 66 z dnia 18 marca 1974 r. (M.P.74.10.75) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 29 marca 1974 r.
6 § 6 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 3 uchwały nr 66 z dnia 18 marca 1974 r. (M.P.74.10.75) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 29 marca 1974 r.
7 § 6 ust. 1 pkt 2 zmieniony przez § 1 pkt 3 uchwały nr 66 z dnia 18 marca 1974 r. (M.P.74.10.75) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 29 marca 1974 r.
8 § 6 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 4 uchwały nr 66 z dnia 18 marca 1974 r. (M.P.74.10.75) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 29 marca 1974 r.
9 § 7 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 5 uchwały nr 66 z dnia 18 marca 1974 r. (M.P.74.10.75) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 29 marca 1974 r.
10 § 8 ust. 4 pkt 2 zmieniony przez § 1 pkt 6 uchwały nr 66 z dnia 18 marca 1974 r. (M.P.74.10.75) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 29 marca 1974 r.
11 § 8 ust. 5 pkt 2 zmieniony przez § 1 pkt 6 uchwały nr 66 z dnia 18 marca 1974 r. (M.P.74.10.75) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 29 marca 1974 r.
12 § 12 ust. 1 pkt 2 zmieniony przez § 1 pkt 4 uchwały nr 66 z dnia 18 marca 1974 r. (M.P.74.10.75) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 29 marca 1974 r.
13 § 14 zmieniony przez § 1 pkt 7 uchwały nr 66 z dnia 18 marca 1974 r. (M.P.74.10.75) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 29 marca 1974 r.
14 § 16 uchylony przez § 60 pkt 5 uchwały nr 74 z dnia 10 marca 1972 r. w sprawie zasad finansowania inwestycji i remontów w jednostkach państwowych. (M.P.72.23.132) z dniem 1 stycznia 1972 r.
15 § 17 uchylony przez § 60 pkt 5 uchwały nr 74 z dnia 10 marca 1972 r. w sprawie zasad finansowania inwestycji i remontów w jednostkach państwowych. (M.P.72.23.132) z dniem 1 stycznia 1972 r.
16 § 18 uchylony przez § 60 pkt 5 uchwały nr 74 z dnia 10 marca 1972 r. w sprawie zasad finansowania inwestycji i remontów w jednostkach państwowych. (M.P.72.23.132) z dniem 1 stycznia 1972 r.
17 § 19 zmieniony przez § 1 pkt 8 uchwały nr 66 z dnia 18 marca 1974 r. (M.P.74.10.75) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 29 marca 1974 r.
18 § 22 ust. 2-6 skreślone przez § 1 pkt 9 uchwały nr 66 z dnia 18 marca 1974 r. (M.P.74.10.75) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 29 marca 1974 r.