Gospodarka finansowa generalnego realizatora inwestycji i trybu finansowania inwestycji objętych generalną realizacją.

Monitor Polski

M.P.1971.59.393

Akt utracił moc
Wersja od: 27 grudnia 1971 r.

ZARZĄDZENIE
MINISTRA FINANSÓW
z dnia 26 listopada 1971 r.
w sprawie gospodarki finansowej generalnego realizatora inwestycji i trybu finansowania inwestycji objętych generalną realizacją.

Na podstawie § 4 pkt 3 uchwały nr 268 Rady Ministrów z dnia 26 listopada 1971 r. w sprawie generalnego realizatora inwestycji (Monitor Polski Nr 59, poz. 392) zarządza się, co następuje:
1.
Jednostki, o których mowa w § 2 i § 3 ust. 1 uchwały nr 268 Rady Ministrów z dnia 26 listopada 1971 r. w sprawie generalnego realizatora inwestycji (Monitor Polski Nr 59, poz. 392), wykonujące równocześnie działalność generalnego realizatora inwestycji, prowadzą gospodarkę finansową według zasad obowiązujących dla ich podstawowej działalności, ze zmianami wynikającymi z zarządzenia.
2.
Generalny realizator inwestycji, który pełni tylko funkcję organizatora i koordynatora procesu inwestycyjnego, prowadzi gospodarkę finansową według zasad obowiązujących przedsiębiorstwa obrotu zaopatrzeniowego, ze zmianami wynikającymi z niniejszego zarządzenia.
Działalność generalnego realizatora inwestycji, o którym mowa w § 1 ust. 1, prowadzona jest według zasad pełnego wewnętrznego lub ograniczonego rozrachunku gospodarczego.
Środki obrotowe związane z działalnością generalnego realizatora inwestycji finansowane są w pełni kredytem bankowym, oprocentowanym na podstawie odrębnych przepisów. Środki te są wyodrębniane w ewidencji i sprawozdawczości.
1.
Generalny realizator inwestycji tworzy fundusz ryzyka z odpisów obciążających koszt własny zrealizowanej i sprzedanej inwestycji (zadania inwestycyjnego), pod datą dokonania sprzedaży.
2.
Odpisu na fundusz ryzyka dokonuje się w wysokości do 3% od wartości sprzedanej inwestycji (zadania inwestycyjnego); nie może on przekroczyć osiągniętego zysku.
3.
Z funduszu ryzyka generalny realizator inwestycji pokrywa:
1)
straty działalności operacyjnej,
2)
kary umowne płacone kontrahentom w związku z pełnieniem funkcji generalnego realizatora inwestycji,
3)
koszty usunięcia błędów i usterek w okresie działania rękojmi za wady,
4)
inne odszkodowania wynikłe w związku z pełnieniem funkcji generalnego realizatora inwestycji.
4.
Koszty, o których mowa w ust. 3 pkt 2-4, obciążają fundusz ryzyka w wysokości przekraczającej odszkodowania i kary umowne otrzymane lub należne od kontrahentów.
1.
Środki funduszu ryzyka gromadzi się na odrębnym rachunku bankowym.
2.
Jeżeli środki zgromadzone na rachunku funduszu okażą się niewystarczające na pokrycie zobowiązań generalnego realizatora inwestycji, o których mowa w § 4 ust. 3 pkt 2-4, bank może udzielić kredytu antycypacyjnego do wysokości 50% planowanych na dany rok odpisów.
3.
Na przejściowe zasilenie funduszu ryzyka mogą być udzielane pożyczki z funduszu rezerwowego (funduszu środków obrotowych) zjednoczenia.
4.
Zobowiązania obciążające fundusz ryzyka, które nie zostały pokryte z zachowaniem zasad określonych w ust. 2 i 3, stanowią straty nadzwyczajne.
5.
Ewidencja wydatków pokrytych z funduszu ryzyka powinna umożliwić ich podział według umów oraz celów, których dotyczą.
6.
Połowa nie wykorzystanych środków funduszu ryzyka przechodzi na następny rok, a pozostałość przenosi się na rachunek wyników.
1.
Podstawą zawarcia umowy kredytowej między bankiem a inwestorem, określonej w przepisach o finansowaniu inwestycji, jest porozumienie wstępne inwestora z generalnym realizatorem inwestycji.
2.
Spłata kredytu inwestycyjnego wraz z odsetkami następuje według ogólnie obowiązujących zasad finansowania inwestycji.
3.
Uruchamianie kredytu inwestycyjnego dla inwestora następuje stosownie do warunków umowy zawartej między inwestorem a generalnym realizatorem inwestycji.
Jeżeli odsetki karne płacone przez inwestora bankowi z tytułu niedotrzymania planowanego terminu przekazania inwestycji do użytku przewyższają odszkodowania i kary umowne należne od generalnego realizatora inwestycji, a przekroczenie terminu nastąpiło z winy generalnego realizatora inwestycji, jest on obowiązany pokryć stratę poniesioną przez inwestora z tego tytułu z funduszu ryzyka, z tym że przepisy § 5 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1972 r.