Ewidencjonowanie na rachunkach środków własnych inwestorów, objętych lub rozliczających się z budżetem Państwa, niektórych wpływów pieniężnych i wartości w naturze, przeznaczonych na finansowanie inwestycji scentralizowanych limitowych.

Monitor Polski

M.P.1953.A-37.468

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1953 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 11 kwietnia 1953 r.

w sprawie ewidencjonowania na rachunkach środków własnych inwestorów, objętych lub rozliczających się z budżetem Państwa, niektórych wpływów pieniężnych i wartości w naturze, przeznaczonych na finansowanie inwestycji scentralizowanych limitowych.

Na podstawie § 1 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1950 r. w sprawie zakresu działania Ministra Finansów i zmiany zakresu działania Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (Dz. U. z 1950 r. Nr 22, poz. 188 oraz z 1951 r. Nr 25, poz. 185) zarządza się, co następuje:

§ 1. Na rachunkach środków własnych inwestorów objętych lub rozliczających się z budżetem Państwa - zwanych dalej inwestorami - powinny być ewidencjonowane następujące wpływy pieniężne i wartości:

1) wartość obowiązkowych świadczeń ludności w naturze, wykonywanych na rzecz inwestorów w robociźnie, materiałach lub środkach transportowych;

2) środki przelewane na rachunki inwestorów z wpływów pochodzących z obowiązkowych świadczeń ludności w naturze, uiszczanych zastępczo w gotówce;

3) wartość dobrowolnych świadczeń obywateli w naturze;

4) wpływy z dobrowolnych świadczeń obywateli w gotówce;

5) wpłaty użytkowników;

6) wpływy ze sprzedaży produktów ubocznych pochodzących z działalności inwestycyjnej;

7) wartość produktów ubocznych pochodzących z działalności inwestycyjnej i zużytych na wykonanie inwestycji prowadzonych systemem gospodarczym;

8) czynsze dzierżawne uiszczane przez wykonawców z tytułu używania w okresie budowy obiektów tymczasowych i obiektów budowlanych;

9) zysk ze sprzedaży materiałów budowlano-montażowych, zakupionych ze środków inwestycyjnych;

10) zysk ze sprzedaży wyrobów i ze świadczenia usług zakładów pomocniczych jednostek nadzoru inwestycyjnego;

11) kary umowne przekazane na rzecz inwestorów w ramach umów o roboty, dostawy i usługi inwestycyjne;

12) zysk samodzielnych oddziałów wykonawstwa inwestycyjnego ustalony w rocznym zamknięciu rachunkowym;

13) przeznaczona na inwestycje część amortyzacji samodzielnych oddziałów wykonawstwa inwestycyjnego i inwestorów do wysokości przewidzianej w planie pokrycia finansowego inwestycji oraz przeznaczona na inwestycje część amortyzacji jednostek nadzoru inwestycyjnego;

14) zysk na gospodarce ubocznej w jednostkach nadzoru inwestycyjnego.

§  2.

1. Nie podlegają ewidencjonowaniu na rachunkach środków własnych inwestorów, lecz są zaliczane w okresie ważności kredytów budżetowych na zmniejszenie dokonanych wypłat ze środków inwestycyjnych następujące wpływy:

1) wpływy ze sprzedaży materiałów budowlano-montażowych zakupionych ze środków inwestycyjnych do wysokości wartości ich nabycia i kosztów sprzedaży;

2) wpływy ze sprzedaży wyrobów i usług zakładów pomocniczych przedsiębiorstw w budowie - do wysokości kosztów ich wytwarzania;

3) wpływy ze sprzedaży wyrobów przedsiębiorstw w budowie, uzyskanych z pierwszej serii próbnej produkcji;

4) refundacje z tytułu części kosztów utrzymania zarządów przedsiębiorstw w budowie, obciążającej ich działalność rozruchową lub eksploatacyjną;

5) wpływy z tytułu innych zwrotów dokonanych wydatków inwestycyjnych.

2. Po wygaśnięciu kredytów budżetowych wpływy wymienione w ust. 1 zaliczane są na dochód budżetu centralnego.

§  3.

1. Inwestorzy obowiązani są podać finansującym ich bankom specjalnym w terminach ustalonych w odrębnych przepisach wartość wykonanych obowiązkowych świadczeń ludności w naturze. Na podstawie powyższych zestawień banki specjalne zaksięgują wartość wykonanych świadczeń jako akumulację środków własnych i jako wypłaty. Wartości dobrowolnych świadczeń w naturze księgowane są przez banki specjalne na analogicznych zasadach w miarę ich zgłaszania.

2. Inwestorzy obowiązani są zgłaszać finansującym ich bankom specjalnym na podstawie zamknięć rachunkowych wartość produktów ubocznych pochodzących z działalności inwestycyjnej i zużytych na inwestycje wykonywane systemem gospodarczym. Na podstawie tych zgłoszeń banki specjalne księgują wartość tych materiałów jako akumulację środków własnych i jako wypłaty.

§ 4. Akumulacje i wypłaty środków, o których mowa w § 3, mogą przekraczać roczny limit finansowania bez potrzeby legalizacji tego przekroczenia w drodze przeprowadzenia zmian w planie inwestycyjnym i rocznym planie pokrycia finansowego inwestycji.

§ 5. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1953 r.