Edukacja kulturalna, dziedzictwo kulturowe w regionie oraz promocja i rozwój uzdolnień młodego pokolenia Polaków.
M.P.1997.54.512
Akt nienormatywnyUCHWAŁA
SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 20 sierpnia 1997 r.
w sprawie edukacji kulturalnej, dziedzictwa kulturowego w regionie oraz promocji i rozwoju uzdolnień młodego pokolenia Polaków.
Dotyczy to zarówno poznania bogatego dorobku naszego narodu, na który złożyły się dokonania wielu pokoleń Polaków, jak i osobiste uczestnictwo w jej rozwoju na miarę własnych sił i możliwości.
Proces edukacji kulturalnej młodego pokolenia, a zwłaszcza dziedzictwo kulturowe świata, ojczyzny i na tym tle własnego regionu - to niezwykle ważne zadanie zwłaszcza dziś, kiedy coraz szybciej zmierzamy do struktur Wspólnoty Europejskiej.
Przestaną wówczas istnieć granice, w obecnym tego słowa znaczeniu, a atrakcyjne różnorodne formy kultury, proponowane z zewnątrz, będą na nas coraz silniej oddziaływać, unifikując to, co wyróżnia, czyli odrębność kulturową.
Kultura jako podstawowy element ładu społecznego gwarantuje, poprzez wspólne wartości - tworzenie więzi społecznych i chroni przed kosmopolityzmem.
Jednocześnie należy pamiętać, że kultura nasza, jak każda inna kultura narodowa, jest wynikiem wzajemnego przenikania się i dialogu.
Niezmiernie ważne, zdaniem Senatu RP, jest więc to, ażeby wyniesiona wiedza o dorobku kultury własnego narodu i regionu była na tyle trwała, aby każdy Polak, teraz i w przyszłości, przyjmując z zewnątrz wszystko co najlepsze, umiał zachować własną tożsamość.
"Międzyresortowy program edukacji kulturalnej" opracowany przez resorty Kultury i Edukacji Narodowej z udziałem przedstawicieli radia i telewizji oraz program "Dziedzictwo kulturowe w regionie" w pełni odpowiadają potrzebom edukacji humanistycznej, opartej na wartościach kultury.
To przede wszystkim kultura wyzwala wartości i zapobiega regresowi człowieczeństwa, co jest szczególnie ważne dziś, kiedy szerzy się przemoc, agresja i brutalność. Szanse skutecznego wdrażania opracowanych programów, w tym przywrócenia zajęć pozalekcyjnych i pozaszkolnych, dalece jednak wykraczają poza możliwości tych resortów.
Uznając wartości, rolę i znaczenie edukacyjne tych programów, Senat RP zwraca się do Rządu z prośbą o uwzględnienie kosztów ich wdrażania i realizacji w budżetach Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz Ministerstwa Edukacji Narodowej na rok najbliższy i kolejne lata, aż do osiągnięcia stanu optymalnego. Celowe i niezbędne jest także rozszerzenie tych zadań na inne resorty i instytucje centralne współodpowiedzialne i uczestniczące w realizacji omawianych programów.
Tylko wówczas, gdy zagadnienie to stanie się wspólnym zadaniem, wspólną troską wszystkich odpowiedzialnych i współodpowiedzialnych za edukację młodego pokolenia - samorządów lokalnych, rządowych instytucji kultury i oświaty, innych resortów itp., możliwe jest osiągnięcie zamierzonych celów, a tym samym spełnienie obowiązku pokolenia dorosłego wobec młodego pokolenia.