Członkostwo Polski w Unii Europejskiej.
M.P.1998.9.174
Akt nienormatywnyUCHWAŁA
SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 20 marca 1998 r.
w sprawie członkostwa Polski w Unii Europejskiej.
Nierozerwalnie związane ze sobą procesy, jakimi są: rozszerzenie Unii Europejskiej i reformy wewnętrzne, powinny jej pozwolić wejść w nowe stulecie wzmocnioną i zdolną do sprostania wyzwaniom globalnym przyszłego wieku. Polska pragnie członkostwa w Unii Europejskiej silnej, spójnej i solidarnej - opartej o zasady subsydiarności Unii państw, narodów i społeczeństw. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraża przekonanie, że spełnienie europejskich aspiracji Polaków będzie możliwe w perspektywie najbliższych paru lat. Doceniamy dążenia innych krajów europejskich do uzyskania członkostwa. Poszerzenie Unii Europejskiej o Polskę i inne kraje będzie zasadniczym krokiem na drodze przezwyciężenia skutków podziału Europy. Będzie też stanowić czynnik stabilizacji demokratycznego ładu i rozwoju w naszym regionie Europy.
Polska od przełomu 1989 r. intensywnie przygotowywała się do członkostwa w Unii Europejskiej i obecnie kontynuuje ten proces. Stworzone są podstawy formalne i instytucjonalne, zaawansowany jest proces dostosowawczy, a pozycja Polski w Europie ulega stałemu wzmocnieniu. To cenny atut w przededniu rokowań, choć pozostało jeszcze szereg poważnych i trudnych zadań na drodze do pełnego członkostwa. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej z uwagą obserwuje działania Rządu. Oczekujemy pilnego zaprezentowania przez Rząd Narodowego Programu Przygotowania Polski do Członkostwa w Unii Europejskiej oraz przedstawienia osiągniętych w negocjacjach rezultatów, zwłaszcza tych, które powinny zabezpieczyć rozwiązanie najbardziej wrażliwych społecznie problemów, jak w szczególności perspektywy rozwoju obszarów wiejskich i rolnictwa. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej pragnie również podkreślić, że warunkiem sukcesu negocjacji jest nie tylko sam przebieg rozmów, ale kontynuowanie reform i modernizacji w gospodarce, dostosowanie prawodawstwa i utrzymanie należytego poziomu społecznej akceptacji dla integracji z Unią Europejską. W tym celu konieczna jest konsolidacja wszystkich proeuropejskich inicjatyw. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej oczekuje zgodnego współdziałania Parlamentu, Prezydenta i Rządu na rzecz uzyskania optymalnych warunków członkostwa Polski w Unii Europejskiej. To na tych organach wspólnie spoczywa odpowiedzialność za efekty integracji i obowiązek realizacji oczekiwań Polaków. Konieczne jest współdziałanie w dostosowywaniu prawodawstwa, w realizacji reform ustrojowych, gospodarczych i społecznych oraz w prowadzeniu rokowań akcesyjnych. Szczególną rolę odgrywa Rząd, od którego należy oczekiwać okresowej prezentacji Parlamentowi i Prezydentowi stanu negocjacji i zaawansowania procesu dostosowawczego.
Podjęcie szansy i wyzwań, jakie stwarza dla Polski integracja z Unią Europejską, zależy od ugruntowania w społeczeństwie przekonania, że proces ten prowadzić będzie również do poszerzenia osobistych możliwości Polaków i zapewnienia lepszych warunków indywidualnego rozwoju. Należy w pełni zaprezentować społeczeństwu, czym jest Unia Europejska, jakie daje możliwości, jakie stawia oczekiwania, jakie są argumenty na rzecz członkostwa Polski, jakie będą jego korzyści i możliwe koszty. Należy równie przedstawiać występujące obawy i przewidywane trudności. Bez społecznego przyzwolenia nie jest możliwa realizacja tak zasadniczego przedsięwzięcia jak integracja z Unią Europejską.
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej zwraca uwagę na potrzebę podmiotowego traktowania obywateli w całym okresie negocjacji i realizacji przemian dostosowawczych. Należy poszerzyć pole społecznych konsultacji z różnymi grupami społecznymi i zawodowymi, środowiskami naukowymi i opiniotwórczymi. Silne poparcie Polaków dla członkostwa naszego kraju w Unii Europejskiej legitymizuje działania polityków na rzecz szybkiej integracji, ale nie wolno zapominać o tych, którzy obawiają się konsekwencji wejścia do Unii Europejskiej. Potrzebna jest wszechstronna informacja oraz szeroka i odpowiedzialna debata społeczna.
Polska potrzebuje Unii Europejskiej, tak jak Unia Europejska potrzebuje Polski. To, czy potrafimy jak najlepiej wykorzystać tę okoliczność, zależy od naszej determinacji, współdziałania wszystkich organów państwa i wszystkich sił politycznych oraz zaangażowania Polaków na rzecz członkostwa w Unii Europejskiej.