Chorwacja-Polska. Umowa o transporcie morskim. Warszawa.2001.02.12.

Monitor Polski

M.P.2002.34.533

Akt obowiązujący

Wersja od: 6 marca 2002 r.

UMOWA

sporządzona w Warszawie dnia 12 lutego 2001 r.

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Chorwacji o transporcie morskim.

UMOWA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Chorwacji o transporcie morskim

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Chorwacji, zwane dalej "Umawiającymi się Stronami",

- pragnąc rozwijać przyjazne stosunki między obydwoma Państwami,

- mając na celu rozwój współpracy gospodarczej w transporcie morskim, w oparciu o zasady równości praw, wzajemnych korzyści, wolności żeglugi i niedyskryminacji,

- uwzględniając umowy międzynarodowe w dziedzinie transportu morskiego, które wiążą obydwie Umawiające się Strony,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł  1

Definicje

Dla celów niniejszej umowy:

1. Określenie "właściwe organy Umawiających się Stron" oznacza:

- w Rzeczypospolitej Polskiej - Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej i inne odpowiednie organy,

- w Republice Chorwacji - Ministerstwo Spraw Morskich, Transportu i Łączności.

2. Określenie "statek Umawiającej się Strony" oznacza każdy statek morski, wpisany do rejestru okrętowego zgodnie z przepisami prawa obowiązującymi na terytorium Państwa Umawiającej się Strony i podnoszący jej banderę. Określenie to nie obejmuje okrętów marynarki wojennej, statków organów ochrony wybrzeża i policji, statków rybackich oraz statków pełniących służbę państwową z wyłączeniem statków szkolnych.

3. Określenie "przedsiębiorstwo żeglugi morskiej Umawiającej się Strony" oznacza osobę fizyczną lub prawną, która we własnym imieniu uprawia żeglugę międzynarodową statkiem własnym lub cudzym i ma swoją siedzibę na terytorium Państwa jednej Umawiającej się Strony.

4. Określenie "członek załogi" oznacza kapitana i każdą inną osobę, która jest zatrudniona na statku i wpisana na listę załogi.

5. Określenie "port Umawiającej się Strony" oznacza każdy port morski, włączając redy, uznany za otwarty dla żeglugi międzynarodowej przez tę Umawiającą się Stronę, znajdujący się na terytorium Państwa tej Umawiającej się Strony.

Artykuł  2

Rozwój transportu morskiego

1. Umawiające się Strony będą:

a) wspierać rozwój transportu morskiego między ich Państwami,

b) powstrzymywać się od wszelkich działań, które mogłyby ujemnie wpływać na swobodny i nieograniczony udział przedsiębiorstw żeglugi morskiej obydwu Umawiających się Stron w przewozie towarów wymienianych między ich Państwami, a także między Państwem Umawiającej się Strony a państwami trzecimi.

2. Statki jednej Umawiającej się Strony mają prawo do zawijania do portów drugiej Umawiającej się Strony i do przewozu pasażerów i ładunków między Państwami Umawiających się Stron, jak również między każdym z nich a państwami trzecimi.

3. Przedsiębiorstwa żeglugi morskiej państw trzecich oraz statki pod banderą państwa trzeciego mogą bez ograniczeń uczestniczyć w przewozie towarów wymienianych w ramach handlu zagranicznego Państw Umawiających się Stron.

4. Statki pod obcymi banderami, eksploatowane przez przedsiębiorstwa żeglugi morskiej Państw Umawiających się Stron, mają takie same prawa i obowiązki, jakby podnosiły banderę jednej z Umawiających się Stron.

Artykuł  3

Zobowiązania międzynarodowe

1. Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają praw i zobowiązań Umawiających się Stron, wynikających z wiążących je umów międzynarodowych lub z ich członkostwa w organizacjach międzynarodowych.

2. Umawiające się Strony dołożą starań, aby stać się stroną odpowiednich umów międzynarodowych o bezpieczeństwie w żegludze morskiej, o socjalnych warunkach marynarzy i o ochronie środowiska morskiego.

Artykuł  4

Niedyskryminacja i wolna konkurencja

Umawiające się Strony będą przestrzegać zasad niedyskryminacji i wolnej konkurencji w międzynarodowej żegludze morskiej i zapewniać prawo do swobodnego wyboru przedsiębiorstwa żeglugi morskiej.

Artykuł  5

Traktowanie statków w portach i na wodach terytorialnych

1. Każda z Umawiających się Stron przyznaje statkom drugiej Umawiającej się Strony takie samo traktowanie, jakie jest przyznawane statkom państwa najbardziej uprzywilejowanego w swoich portach, na morzu terytorialnym i innych obszarach morskich podlegających jej suwerennym prawom. Dotyczy to również dostępu do portów, poboru opłat i podatków portowych, traktowania podczas pobytu w portach i wyjścia z portów, przy korzystaniu z urządzeń portowych do przeładunku towarów oraz do zaokrętowania, wyokrętowania pasażerów, jak również dostępu do wszystkich usług i innych urządzeń portowych.

2. Postanowienie ustępu 1 obejmuje prawo przedsiębiorstw żeglugi morskiej obydwu Umawiających się Stron do tworzenia przedstawicielstw na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony, zgodnie z przepisami prawa obowiązującymi na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony.

3. Ustęp 1 nie odnosi się do statków niespełniających wymogów stosowanych konwencji międzynarodowych dotyczących bezpieczeństwa morskiego oraz ochrony środowiska morskiego.

Artykuł  6

Swobodny transfer przychodów

Jedna Umawiająca się Strona przyznaje przedsiębiorstwom żeglugi morskiej drugiej Umawiającej się Strony prawo wykorzystywania przychodów otrzymywanych za usługi żeglugi morskiej świadczone na terytorium Państwa tej Umawiającej się Strony na wszelkie płatności i opłaty związane z tymi usługami lub zapewni swobodny transfer tych przychodów w przeliczeniu na waluty wymienialne.

Artykuł  7

Dziedziny wyłączone z zakresu umowy

Niniejsza umowa nie narusza przepisów prawa obowiązujących Umawiające się Strony, dotyczących:

a) przywilejów własnej bandery do krajowej żeglugi przybrzeżnej, usług pogłębiania, holowania i pilotowania zastrzeżonych dla przedsiębiorstw żeglugi morskiej lub innych przedsiębiorstw oraz obywateli Państwa tej Umawiającej się Strony; nie dotyczy to jednak żeglugi przybrzeżnej, jeżeli statek jednej Umawiającej się Strony pływa między portami drugiej Umawiającej się Strony w celu wyładowania towarów lub wyokrętowania pasażerów przewożonych z państwa trzeciego albo w celu załadowania na pokład towarów lub zaokrętowania pasażerów przewożonych do państwa trzeciego;

b) badań morza.

Artykuł  8

Przestrzeganie przepisów prawa

1. Statki jednej Umawiającej się Strony oraz ich załogi, pasażerowie i ładunek, znajdujące się na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony, podlegają odnośnym przepisom prawa obowiązującym w tym Państwie, a w szczególności dotyczącym bezpieczeństwa morskiego, wjazdu, pobytu i wyjazdu załóg i pasażerów, obrotu towarowego, przekraczania granicy, imigracji, ceł, podatków i kwarantanny.

2. Podczas pobytu na terytorium Państwa jednej Umawiającej się Strony statki drugiej Umawiającej się Strony podlegają przepisom dotyczącym wyposażenia, urządzeń, środków bezpieczeństwa, pomiaru i zdolności pływania, obowiązującym na podstawie odpowiednich umów międzynarodowych w Państwie swojej przynależności.

Artykuł  9

Działania w celu ułatwienia i popierania transportu morskiego

Umawiające się Strony podejmą, w ramach przepisów prawa obowiązujących na terytoriach ich Państw, wszelkie niezbędne działania w celu ułatwienia i popierania transportu morskiego, unikania zbędnego przedłużania czasu postoju statków w porcie, przyspieszania i upraszczania formalności celnych i innych formalności portowych oraz korzystania z portowych urządzeń do odbioru zanieczyszczeń ze statków.

Artykuł  10

Wzajemne uznawanie dokumentów statku

1. Dokumenty statku wydane lub uznane przez właściwe organy jednej Umawiającej się Strony i znajdujące się na pokładzie statku zgodnie z umowami międzynarodowymi, łącznie z dokumentami dotyczącymi członków załogi, wydane lub uznane przez właściwe organy jednej Umawiającej się Strony, zgodnie z Konwencją STCW 1978 wraz z poprawkami, będą uznawane przez właściwe organy drugiej Umawiającej się Strony.

2. Statki posiadające ważne świadectwa pomiarowe, wydane lub uznane przez właściwe organy jednej Umawiającej się Strony, zgodnie z obowiązującymi regulacjami międzynarodowymi, będą zwolnione z ponownego pomiaru w portach drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  11

Dokumenty tożsamości członków załóg

1. Każda z Umawiających się Stron uznaje oficjalne dokumenty tożsamości członków załóg, uprawniające do przekraczania granicy państwowej, wydane przez właściwe organy drugiej Umawiającej się Strony, które są uprawnione do ich wydania, i przyznaje posiadaczom tych dokumentów prawa, o których jest mowa w artykule 12. Wspomnianymi wyżej dokumentami są:

- dla obywateli Rzeczypospolitej Polskiej: paszport lub książeczka żeglarska,

- dla obywateli Republiki Chorwacji: paszport lub książeczka żeglarska.

2. Umawiające się Strony przekażą w drodze notyfikacji drogą dyplomatyczną wzory dokumentów nie później niż piętnaście dni od daty wejścia w życie niniejszej umowy. Jakiekolwiek zmiany lub wprowadzenie nowych wzorów tych dokumentów powinny być notyfikowane nie później niż w trzydzieści dni od dnia ich zmiany lub wprowadzenia.

3. Członkowie załóg będący obywatelami państw trzecich, którzy są zatrudnieni na statku jednej Umawiającej się Strony, muszą posiadać ważne dokumenty upoważniające do przekraczania granicy państwowej wydane przez właściwe organy państw trzecich, które zgodnie z przepisami obowiązującymi w Państwie danej Umawiającej się Strony wystarczają dla uznania ich jako paszport lub dokument zastępujący paszport.

Artykuł  12

Wjazd, tranzyt i pobyt członków załóg

1. Każda z Umawiających się Stron zezwala członkom załogi statku drugiej Umawiającej się Strony, którzy są posiadaczami jednego z wymienionych w artykule 11 dokumentów, na zejście na ląd bez wizy oraz przebywanie w obrębie miasta portowego podczas postoju statku w jednym z portów Państwa Umawiającej się Strony, zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa obowiązującymi w tym Państwie i w danym porcie.

2. Każdy członek załogi, będący posiadaczem dokumentu wymienionego w artykule 11, może przejechać przez terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony w następujących przypadkach:

- powrotu na terytorium własnego Państwa,

- udania się na swój lub inny statek,

- w każdym innym celu uznanym przez właściwe organy drugiej Umawiającej się Strony za uzasadniony.

3. Jeżeli według przepisów prawa dotyczących cudzoziemców wymagana jest dodatkowo wiza na tranzyt w myśl ustępu 2, należy jej udzielić w możliwie najkrótszym czasie.

4. Organy jednej z Umawiających się Stron, które są właściwe do wydawania pozwolenia na pobyt, zezwolą każdemu członkowi załogi, który został odwieziony do szpitala na terytoriach ich Państw, pozostać tam przez okres czasu wymagany leczeniem szpitalnym.

5. Umawiające się Strony zastrzegają sobie prawo odmowy wjazdu na terytoria ich Państw osób niepożądanych także wówczas, gdy osoby te są posiadaczami jednego z dokumentów wymienionych w artykule 11.

6. Postanowienia ustępów 1-5 nie naruszają regulacji Umawiających się Stron dotyczących wjazdu, pobytu, tranzytu i wyjazdu cudzoziemców.

Artykuł  13

Wypadki morskie

1. Jeżeli statek jednej Umawiającej się Strony ulegnie wypadkowi lub znajdzie się w innej niebezpiecznej sytuacji na morzu terytorialnym lub na obszarze morskich wód wewnętrznych Państwa drugiej Umawiającej się Strony, to właściwe organy drugiej Umawiającej się Strony udzielą w każdym czasie pomocy w tym samym zakresie, w jakim byłaby udzielona statkowi pod własną banderą jego załodze, pasażerom i ładunkowi. Podczas ustalania przyczyn wypadku morskiego Umawiające się Strony będą stosować zasady zawarte w konwencjach Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) wiążących obie Umawiające się Strony.

2. Właściwe organy jednej Umawiającej się Strony, na terytorium Państwa której statek drugiej Umawiającej się Strony doznał wypadku, opisanego w ustępie 1, niezwłocznie powiadomią o tym zdarzeniu najbliższy urząd konsularny Państwa drugiej Umawiającej się Strony.

3. Jeżeli statek jednej Umawiającej się Strony ulegnie wypadkowi lub znajdzie się w innej niebezpiecznej sytuacji na obszarze morskich wód wewnętrznych lub na morzu terytorialnym, to druga Umawiająca się Strona odstąpi od pobierania opłat importowych, włącznie z podatkami konsumpcyjnymi, którym podlegają ładunek, wyposażenie i inne dobra, jeżeli nie będą one wprowadzone do obrotu towarowego na terytorium jej Państwa.

4. O zaistniałym wypadku lub niebezpiecznej sytuacji należy niezwłocznie poinformować właściwe organy celne oraz uzgodnić warunki tymczasowego magazynowania towarów bez pobierania opłat importowych.

5. Postanowienia ustępów 1-4 nie naruszają praw do jakichkolwiek roszczeń z tytułu ratownictwa morskiego odnoszącego się do opieki i pomocy udzielonej statkowi, jego pasażerom, załodze i ładunkowi.

Artykuł  14

Współpraca w zakresie usług związanych z transportem morskim

Umawiające się Strony będą zachęcać przedsiębiorstwa żeglugi morskiej oraz inne instytucje związane z transportem morskim swoich Państw, aby rozwijały wszelkie możliwe formy współpracy, w szczególności w dziedzinach klasyfikacji statków, szkolnictwa morskiego, żeglugi bliskiego zasięgu, ochrony środowiska morskiego, administracji morskiej oraz ratownictwa morskiego.

Artykuł  15

Konsultacje

1. Spotkanie przedstawicieli właściwych organów Umawiających się Stron i ekspertów wyznaczonych przez Umawiające się Strony może zostać zwołane w celu zapewnienia efektywnego stosowania niniejszej umowy.

2. Spotkanie takie odbędzie się, na pisemny wniosek jednej z Umawiających się Stron, w terminie do trzech miesięcy, licząc od dnia otrzymania powyższego wniosku.

Artykuł  16

Rozstrzyganie sporów

1. Spory dotyczące stosowania lub interpretacji niniejszej umowy będą omawiane i rozwiązywane przez właściwe organy Umawiających się Stron.

2. W przypadku nieosiągnięcia porozumienia spory będą rozstrzygane w drodze dyplomatycznej.

Artykuł  17

Zmiany

Niniejsza umowa może być zmieniona w dowolnym czasie przez wzajemne uzgodnienie Umawiających się Stron, zgodnie z procedurą określoną w artykule 19.

Artykuł  18

Wypowiedzenie

Niniejsza umowa zawarta jest na czas nieokreślony. Każda z Umawiających się Stron może w dowolnym czasie wypowiedzieć niniejszą umowę, składając pisemną notyfikację drugiej Umawiającej się Stronie w drodze dyplomatycznej. W takim przypadku umowa utraci moc po upływie trzydziestu dni od daty otrzymania tej notyfikacji przez drugą Umawiającą się Stronę.

Artykuł  19

Wejście w życie

Niniejsza umowa wejdzie w życie trzydziestego dnia od daty otrzymania drogą dyplomatyczną noty późniejszej, w której Umawiające się Strony poinformują się wzajemnie, że warunki wymagane przez ich wewnętrzne ustawodawstwa dla wejścia w życie niniejszej umowy zostały wypełnione.

Sporządzono w Warszawie dnia 12 lutego 2001 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, chorwackim i angielskim, przy czym wszystkie trzy teksty są jednakowo autentyczne. W razie rozbieżności przy ich interpretacji tekst angielski będzie rozstrzygający.