Białoruś-Polska. Porozumienie o współpracy w dziedzinie ochrony środowiska. Białowieża.2009.09.12.

Monitor Polski

M.P.2011.74.737

Akt obowiązujący

Wersja od: 13 września 2010 r.

POROZUMIENIE

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białorusi o współpracy w dziedzinie ochrony środowiska,

podpisane w Białowieży dnia 12 września 2009 r.

POROZUMIENIE

MIĘDZY

RZĄDEM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

A

RZĄDEM REPUBLIKI BIAŁORUSI

O WSPÓŁPRACY W DZIEDZINIE OCHRONY ŚRODOWISKA

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Białorusi, zwane dalej Stronami,

- działając w duchu Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Białoruś o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy z dnia 23 czerwca 1992 roku,

- dążąc do rozszerzenia współpracy w dziedzinie ochrony środowiska,

- świadome znaczenia ochrony i poprawy stanu środowiska dla dobra obecnych i przyszłych pokoleń,

- kierując się prawodawstwem swoich państw i ogólnie przyjętymi normami prawa międzynarodowego,

- biorąc pod uwagę doświadczenie zdobyte w ramach współpracy międzynarodowej w dziedzinie ochrony środowiska,

- opierając się na ustaleniach międzynarodowych umów w dziedzinie ochrony środowiska, których stronami są Strony,

- uznając, że realizacja zasad zrównoważonego rozwoju przyjętych podczas Konferencji Organizacji Narodów Zjednoczonych "Środowisko i Rozwój" w Rio de Janeiro w 1992 roku i potwierdzonych w Deklaracji z Johannesburga w sprawie zrównoważonego rozwoju z 2002 roku, wymaga odpowiedzialnego korzystania z zasobów naturalnych;

uzgodniły, co następuje:

Artykuł  1

Strony będą współpracowały w dziedzinie ochrony środowiska na zasadzie równouprawnienia i wzajemnej korzyści, kierując się celami i zasadami zrównoważonego rozwoju.

Artykuł  2

Współpraca będzie realizowana w następujących kierunkach:

1) wymiana doświadczeń w zakresie regulacji prawnych w dziedzinie ochrony środowiska;

2) wykorzystanie instrumentów ekonomicznych w gospodarowaniu zasobami naturalnymi;

3) monitoring środowiska;

4) metodologiczne podejście do przygotowania i przeprowadzenia ocen oddziaływania na środowisko;

5) państwowa kontrola w dziedzinie ochrony środowiska;

6) normowanie, standaryzacja, metrologia i certyfikacja w dziedzinie ochrony środowiska;

7) państwowe raporty o stanie ochrony środowiska;

8) ochrona powietrza;

9) ochrona wód powierzchniowych i podziemnych;

10) badania geologiczne, ochrona złóż i racjonalne ich wykorzystywanie;

11) ochrona i odtwarzanie krajobrazów i ekosystemów;

12) ochrona i rozwój szczególnie chronionych obszarów przyrodniczych;

13) ochrona gleb;

14) ochrona lasów i prowadzenie gospodarki leśnej, a także racjonalne wykorzystanie zasobów leśnych;

15) ochrona świata zwierząt i roślin, w szczególności rzadkich i zagrożonych wyginięciem gatunków flory i fauny;

16) odzysk i unieszkodliwianie odpadów;

17) ochrona środowiska podczas transgranicznego przemieszczania niebezpiecznych substancji chemicznych i radioaktywnych, a także niebezpiecznych

i radioaktywnych odpadów;

18) ochrona i poprawa stanu środowiska w miastach i na innych obszarach zamieszkanych;

19) badania naukowe w dziedzinie ochrony środowiska i racjonalnego wykorzystania zasobów naturalnych;

20) przegląd ekologiczny;

21) edukacja, wykształcenie i oświata ekologiczna społeczeństwa, wspieranie rozwoju turystyki ekologicznej mającej na celu zapoznanie społeczeństwa z bogactwami przyrody i potrzebą jej ochrony;

22) inne dziedziny współpracy, które Strony uznają za celowe.

Artykuł  3

1. Współpraca może być realizowana w następujących formach:

1) opracowanie i realizacja wspólnych programów współpracy, projektów zgodnie z kierunkami, o których mowa w artykule 2;

2) przeprowadzanie konsultacji, konferencji, sympozjów, seminariów;

3) realizacja uzgodnionych przedsięwzięć, celem których będzie zmniejszenie negatywnego wpływu globalnych zmian środowiska przyrodniczego i klimatu na człowieka;

4) publikacja wspólnych artykułów, monografii, wyników badań, wymiana raportów państwowych o stanie środowiska oraz innych oficjalnych informacji dotyczących stanu środowiska;

5) wymiana naukowców i specjalistów z różnych dziedzin ochrony środowiska w celach poznawczych, naukowych i szkoleniowych;

6) wymiana normatywnych aktów prawnych, informacji na temat innych aktów prawnych, metodycznej, naukowo-technicznej literatury oraz innych informacji z dziedziny gospodarowania zasobami naturalnymi i ochrony środowiska;

7) udział polskich i białoruskich specjalistów w przedsięwzięciach międzynarodowych dotyczących ochrony środowiska, realizowanych w Rzeczypospolitej Polskiej i w Republice Białorusi;

8) realizacja wspólnych naukowych i praktycznych badań w dziedzinie ochrony środowisk;

9) powoływanie wspólnych grup ekspertów lub specjalistów.

2. Współpraca może także być realizowana w innych niż wymienione w ustępie 1 formach, uzgodnionych przez Strony.

Artykuł  4

1. Strony dla osiągnięcia celów niniejszego Porozumienia powołują Polsko-Białoruską Komisję do spraw współpracy w dziedzinie ochrony środowiska, zwaną dalej "Komisją".

2. Komisji przewodniczy dwóch Współprzewodniczących wyznaczonych przez Strony, mających jednakowe uprawnienia.

3. Kompetentne organy Państw Stron wciągu dwóch miesięcy od dnia wejścia w życie Porozumienia powiadomią się wzajemnie w drodze dyplomatycznej o wyznaczeniu Współprzewodniczących Komisji.

4. Mając na uwadze zapewnienie równej reprezentacji Stron w Komisji Współprzewodniczący uzgadniają liczbę członków Polskiej i Białoruskiej części Komisji i określają jej skład osobowy. Po raz pierwszy skład Komisji powinien być określony przez Współprzewodniczących w terminie nie dłuższym niż sześć miesięcy od dnia ostatniego powiadomienia o wyznaczeniu Współprzewodniczących Komisji.

5. Posiedzenia Komisji będą odbywać się w miarę konieczności jednak nie rzadziej niż raz do roku, po uzgodnieniu przez Współprzewodniczących na przemian w obydwu państwach.

6. Komisja, jeśli będzie to konieczne, może tworzyć grupy robocze dla poszczególnych kierunków współpracy.

7. Koszty organizacji i przeprowadzenia posiedzenia Komisji ponosi Strona przyjmująca. Koszty związane z udziałem w posiedzeniu Komisji ponosi Strona delegująca.

8. Komisja określi tryb swojej pracy na pierwszym posiedzeniu Komisji.

Artykuł  5

1. Zasady finansowania współpracy i realizacji wspólnych projektów rozpatrywane będą przez Strony w każdym indywidualnym przypadku stosownie do ich możliwości budżetowych zgodnie z prawodawstwem ich państw.

2. Poza uzgodnionymi przez Strony przypadkami, każda ze Stron ponosi swoje koszty powstałe w związku z realizacją niniejszego Porozumienia.

Artykuł  6

1. Strony, zgodnie z prawodawstwem swoich państw, będą wspierać rozwój bezpośrednich kontaktów między właściwymi organami oraz instytucjami i przedsiębiorstwami obydwu państw, których działalność jest związana z ochroną środowiska.

2. Podmioty, o których mowa w ustępie 1, na podstawie niniejszego Porozumienia mogą zawierać umowy i kontrakty określające zasady współpracy, w tym warunki finansowania, trybu rozliczeń i odpowiedzialności za niedotrzymanie zobowiązań.

3. Strony nie odpowiadają za zobowiązania podmiotów, o których mowa w ustępie 1 w ramach umów i kontraktów, zawartych na podstawie niniejszego Porozumienia.

Artykuł  7

Rozbieżności wynikające z interpretacji i realizacji niniejszego Porozumienia, będą rozstrzygane w drodze konsultacji lub rokowań między Stronami.

Artykuł  8

Niniejsze Porozumienie nie narusza praw i obowiązków Stron, wynikających z wcześniej zawartych przez nie umów międzynarodowych, lub związanych z ich członkostwem w organizacjach międzynarodowych w dziedzinie ochrony środowiska i gospodarowania zasobami naturalnymi.

Artykuł  9

1. Niniejsze Porozumienie podlega przyjęciu zgodnie z prawem każdej ze Stron, co zostanie stwierdzone w drodze wymiany not. Porozumienie wejdzie w życie w dniu otrzymania noty późniejszej.

2. Niniejsze Porozumienie zawarte jest na okres pięciu lat i ulega automatycznie przedłużeniu na kolejne okresy pięcioletnie, jeżeli żadna ze Stron, nie wypowie go w drodze notyfikacji na sześć miesięcy przed upływem okresu jego ważności.

Porozumienie sporządzono w Białowieży, w dniu 12 września 2009 roku w dwóch oryginalnych egzemplarzach, każdy w językach polskim i rosyjskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne.