Azerbejdżan-Polska. Umowa o transporcie morskim. Warszawa.2015.05.20.

Monitor Polski

M.P.2016.551

Akt obowiązujący

Wersja od: 20 października 2015 r.

UMOWA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Azerbejdżanu o transporcie morskim,

podpisana w Warszawie dnia 20 maja 2015 r.

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Azerbejdżanu, zwane dalej "Umawiającymi się Stronami",

- pragnąc rozwijać współpracę w dziedzinie transportu morskiego pomiędzy obu Państwami i mając na celu wkład w rozwój międzynarodowej żeglugi w oparciu o zasady wolności żeglugi handlowej,

- uwzględniając zasady zawarte w międzynarodowym prawie morza, a w szczególności w międzynarodowych konwencjach morskich, które wiążą obie Umawiające się Strony,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł  1

Definicje

Dla celów niniejszej Umowy:

1) określenie "właściwe organy Umawiających się Stron" oznaczają:

- w Rzeczypospolitej Polskiej - Ministra Infrastruktury I Rozwoju,

- w Republice Azerbejdżanu - Państwową Administrację Morską;

2) określenie "statek Umawiającej się Strony" oznacza każdy statek morski wpisany do rejestru okrętowego tej Umawiającej się Strony i podnoszący jej banderę.

Określenie to jednakże nie obejmuje:

a) okrętów i jednostek pomocniczych marynarki wojennej,

b) statków pełniących wyłącznie służbę administracyjną lub państwową,

c) statków państwowych eksploatowanych w usługach niekomercyjnych,

d) statków naukowo - badawczych,

e) statków rybackich;

3) określenie "członek załogi" oznacza kapitana i każdą inną osobę, która jest zatrudniona na statku i wpisana na listę załogi;

4) określenie "kabotaż" oznacza transport dóbr lub pasażerów pomiędzy portami jednej z Umawiających się Stron. Określenie "kabotaż" oznacza każdy transport towarów, niezależnie czy jest on zaopatrzony w konosament i niezależnie, jakie jest jego miejsce pochodzenia lub przeznaczenia, lub czy jest przewożony bezpośrednio lub pośrednio do portów jakiejkolwiek z Umawiających się Stron, w celu przewiezienia do innego portu tej samej Umawiającej się Strony. Te same postanowienia powinny obowiązywać w przypadku przewozu pasażerów, jeśli posiadają oni ważny bilet;

5) określenie "międzynarodowy transport morski" oznacza każdy transport morski statkiem, za wyjątkiem kiedy statek jest eksploatowany wyłącznie pomiędzy miejscami położonymi na terytorium Państwa Umawiającej się Strony;

6) określenie "terytorium" oznacza ustalone przez prawo wewnętrzne i prawo międzynarodowe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Azerbejdżanu;

7) określenie "przedsiębiorstwo żeglugi morskiej Umawiającej się Strony" oznacza osobę prawną lub inną jednostkę organizacyjną zarejestrowaną na terytorium Państwa jednej z Umawiających się Stron zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, posiadającą swoją siedzibę na terytorium Państwa tej Umawiającej się Strony, upoważnioną do prowadzenia żeglugi międzynarodowej;

8) określenie "port Umawiającej się Strony" oznacza zespół urządzeń na określonym akwenie wodnym usytuowanym na terytorium Państwa Umawiającej się Strony, przeznaczony dla obsługi statków i pasażerów w żegludze handlowej, przewozu ładunków, przeprowadzania operacji i innych usług zapewnianych w portach morskich.

Artykuł  2

Niedyskryminacja i wolna konkurencja

Umawiające się Strony będą opierać rozwój swojej współpracy w żegludze na zasadach wolnej i uczciwej konkurencji i wolności żeglugi będą powstrzymywać się od wszelkich działań, które mogłyby niekorzystnie wpłynąć na rozwój międzynarodowego transportu morskiego. Zasada niedyskryminacji odnosi się do działań komercyjnych armatorów eksploatujących statki pod banderą jednej z Umawiających się Stron na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  3

Rozwój transportu morskiego

1. Umawiające się Strony będą:

1) zapewniać nieograniczony dostęp statków podnoszących banderę Rzeczypospolitej Polskiej lub Republiki Azerbejdżanu w morskim transporcie towarów i pasażerów pomiędzy portami Umawiających się Stron, jak również pomiędzy ich portami i krajami trzecimi w takim zakresie w jakim jest to zgodne z prawem i polityką Państw Umawiających się Stron;

2) wzajemnie współpracować w eliminowaniu wszelkich przeszkód, które mogłyby utrudniać rozwój przewozu towarów drogą morską pomiędzy portami Umawiających się Stron;

3) powstrzymać się od działań mających na celu uniemożliwienie udziału statków Umawiającej się Strony w przewozie towarów drogą morską pomiędzy portami Umawiających się Stron i portami krajów trzecich.

2. Przepisy ustępu 1 niniejszego artykułu nie naruszają praw statków podnoszących banderę krajów trzecich w przewozie towarów drogą morską pomiędzy portami Umawiających się Stron.

3. Przepisy niniejszego artykułu nie naruszają praw Umawiających się Stron do podejmowania odpowiednich kroków w celu zapewnienia nieograniczonego udziału ich flot handlowych w przewozie towarów drogą morską w oparciu o zasady wolnej konkurencji.

Artykuł  4

Opłaty portowe

1. Statki pod banderą każdej z Umawiających się Stron, po zawinięciu do portu drugiej Umawiającej się Strony w celu wyładowania części swojego towaru, mogą po zastosowaniu się do prawa i przepisów tej Umawiającej się Strony zatrzymać na pokładzie statku część swoich ładunków, które są przeznaczone do innego portu, niezależnie czy jest on w tym samym czy w innym kraju, lub przetransferować go na inny statek, bez ponoszenia dodatkowych opłat, za wyjątkiem tych opłat, które są nakładane w podobnych sytuacjach przez drugą Umawiającą się Stronę na jej statki.

2. Zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, statki podnoszące banderę każdej z Umawiających się Stron mogą zawijać do jednego lub więcej portów drugiej Umawiającej się Strony w celu załadowania całości lub części jego ładunków przeznaczonych do portów obcych, bez uiszczania opłat celnych innych niż te, które są nakładane w podobnych sytuacjach przez drugą Umawiającą się Stronę na jej statki.

Artykuł  5

Traktowanie statków w portach, wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym

1. Każda z Umawiających się Stron zapewni statkom, ładunkom, załogom i pasażerom drugiej Umawiającej się Strony w swoich portach, na wodach wewnętrznych i na morzu terytorialnym takie samo traktowanie, jakie jest przewidziane dla statków, ładunków, załóg i pasażerów państwa najbardziej uprzywilejowanego.

2. Zasada wyrażona w ustępie 1 niniejszego artykułu dotyczy również dostępu statków Umawiających się Stron do portów Umawiających się Stron, cumowania i pełnego dostępu do wszystkich innych usług i urządzeń portowych, załadowywania i wyładowywania towarów, przemieszczania się statków, zaokrętowania i wyokrętowania pasażerów, płatności należności i opłat portowych, korzystania z usług przeznaczonych dla żeglugi i wykonywania innych zwykłych operacji handlowych.

3. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu nie będą:

1) dotyczyć portów, które nie są otwarte dla statków zagranicznych;

2) naruszać przepisów dotyczących wjazdu i pobytu cudzoziemców;

3) dotyczyć działalności zarezerwowanych przez każdą z Umawiających się Stron dla statków podnoszących ich narodową banderę lub przedsiębiorstw i organizacji włączając, w szczególności, kabotaż, rybołówstwo morskie, usługi pilotażu, pogłębiania, pomocy i ratownictwa morskiego.

Artykuł  6

Ułatwienia dla transportu morskiego

Umawiające się Strony podejmą, w ramach przepisów prawa krajowego i przepisów portowych, jak również obowiązujących ich przepisów międzynarodowych, wszelkie niezbędne działania w celu ułatwienia i uproszczenia formalności dotyczących handlu morskiego, zapobiegania niepotrzebnym przestojom statków, i w takim zakresie w jakim jest możliwe przyspieszanie i ułatwianie procedur i formalności portowych podejmowanych przez organy państwa portu zgodnie z przepisami krajowymi i prawem międzynarodowym.

Artykuł  7

Wzajemne uznawanie dokumentów na statkach

1. Dokumenty stwierdzające przynależność państwową statków, jak również inne dokumenty pozostające na statku wydane lub uznane przez jedną lub obie Umawiające się Strony, będą uznawane przez drugą Umawiającą się Stronę. W takim zakresie w jakim dotyczy to sektora bezpieczeństwa, Umawiające się Strony uznają odpowiednie dokumenty znajdujące się na statkach, wydane przez odpowiednie organy, pod warunkiem, że są one w zgodności z obowiązującymi odpowiednimi Konwencjami międzynarodowymi.

2. Statki podnoszące banderę każdej z Umawiających się Stron wyposażone zgodnie z Międzynarodowym Świadectwem Pomiarowym, będą zwolnione z ponownego pomiaru w portach drugiej Umawiającej się Strony, zaś pojemność wskazana w świadectwie pomiarowym będzie brana pod uwagę jako podstawa do naliczania jakichkolwiek opłat portowych lub należności; pod warunkiem, że dokumenty te zostały wydane zgodnie z obowiązującymi przepisami Międzynarodowej Konwencji o Pomierzeniu Pojemności Statków z 1969 r.

3. Świadectwa pomiarowe statków poniżej 24 metrów długości, wydane zgodnie z prawem krajowym, powinny być wzajemnie uznawane.

Artykuł  8

Dokumenty tożsamości członków załogi

1. Obie Umawiające się Strony uznają dokumenty tożsamości członków załóg, wydane przez odpowiednie organy drugiej Umawiającej się Strony, będących obywatelami Państw Umawiających się Stron i przyznają posiadaczom tych dokumentów prawa, o których mowa w artykułach 9 i 10 niniejszej Umowy, na warunkach w nich określonych. Dokumentami tymi są:

- dla obywateli Rzeczypospolitej Polskiej - paszport lub książeczka żeglarska,

- dla obywateli Republiki Azerbejdżanu - paszport obywatela Republiki Azerbejdżanu i dokument tożsamości marynarza.

2. Przepisy artykułów 9 i 10 odnoszą się odpowiednio do każdego członka załogi niebędącego obywatelem żadnej z Umawiających się Stron, który posiada ważny dokument tożsamości, zgodnie z przepisami Konwencji o ułatwieniu międzynarodowego obrotu morskiego z 1965 r., sporządzonej w Londynie dnia 9 kwietnia 1965 r. wraz z Załącznikiem i odpowiednio do Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) dotyczącej krajowych dowodów tożsamości marynarzy: z 1958 r. Nr 108 dla Rzeczypospolitej Polskiej oraz z 2003 r. Nr 185 dla Republiki Azerbejdżanu.

3. Członek załogi statku Umawiającej się Strony, będący obywatelem państwa trzeciego musi posiadać ważne dokumenty tożsamości uprawniające go do przekroczenia granicy państwowej wydane przez odpowiednie organy drugiej Umawiającej się Strony lub państwa trzeciego.

Artykuł  9

Pozwolenie na czasowe zejście na ląd

1. Członkowie załogi statku każdej z Umawiających się Stron posiadający dokument tożsamości marynarza wymieniony w artykule 8 niniejszej Umowy, są upoważnieni do czasowego pobytu w granicach miasta portowego podczas zejścia na ląd w czasie postoju statku drugiej Umawiającej się Strony, pod warunkiem, że kapitan statku przekaże listę załogi odpowiednim władzom zgodnie z przepisami obowiązującymi w tym porcie.

2. W przypadku zejścia na ląd i powrotu na statek osoby wymienione w ustępie 1 podlegają kontroli granicznej i celnej zgodnie z obowiązującym krajowym prawodawstwem w tym porcie.

Artykuł  10

Wjazd, tranzyt i pobyt członków załogi

1. Posiadacze dokumentów tożsamości wymienionych w artykule 8 niniejszej Umowy i wizy, o ile jest ona wymagana, są upoważnieni do wjazdu lub opuszczenia terytorium drugiej Umawiającej się Strony jako pasażerowie każdym środkiem transportu w celu udania się na ich statek lub transferu na inny statek, przejazdu w tranzycie w celu udania się na statek w innym kraju lub w celu repatriacji lub w razie grożącego niebezpieczeństwa lub w każdym innym celu potwierdzonym przez organy tej drugiej Umawiającej się Strony.

2. We wszystkich przypadkach wskazanych w ustępie 1 niniejszej Umowy marynarze muszą posiadać odpowiednio wizy drugiej Umawiającej się Strony, które są wydane przez odpowiednie organy w możliwie najkrótszym czasie.

Artykuł  11

Krajowe przepisy dotyczące wjazdu, pobytu i wyjazdu

1. Zawarte w artykułach 8-10 postanowienia niniejszej Umowy nie naruszają przepisów krajowych Umawiających się Stron dotyczących wjazdu, pobytu i wyjazdu cudzoziemców na terytorium Państw Umawiających się Stron.

2. Każda Umawiająca się Strona zastrzega sobie prawo do odmowy wjazdu i/lub pobytu na terytorium ich Państwa marynarzy, których uznano za osoby niepożądane.

Artykuł  12

Przedstawicielstwa i oddziały

Przedsiębiorstwa żeglugi morskiej każdej Umawiającej się Strony mogą tworzyć na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony przedstawicielstwa lub oddziały, zgodnie z przepisami prawa obowiązującymi w Państwie, na terytorium którego przedstawicielstwa lub oddziały są tworzone.

Artykuł  13

Transfer dochodów i innych przychodów przedsiębiorstw żeglugi morskiej

1. Każda Umawiająca się Strona przyznaje przedsiębiorstwom żeglugi morskiej drugiej Umawiającej się Strony prawo do wykorzystywania przychodów działalności morskiej uzyskanej na terytoriach ich Państw.

2. Każda Umawiająca się Strona przyznaje przedsiębiorstwom żeglugi morskiej wymienionym w ustępie 1 niniejszego artykułu prawo do transferu tych dochodów i innych przychodów, po uiszczeniu wszystkich wymaganych płatności zgodnie z prawem Państwa tej Umawiającej się Strony.

Artykuł  14

Postępowanie o popełnienie czynów zabronionych

1. Jeżeli członek załogi statku każdej Umawiającej się Strony popełni czyn zabroniony na pokładzie statku, podczas gdy statek ten znajduje się na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony, władze tej Umawiającej się Strony nie będą prowadzić przeciwko niemu postępowania bez zgody właściwych przedstawicieli dyplomatycznych lub urzędników konsularnych pierwszej Umawiającej się Strony, chyba że:

1) czyn zabroniony wywołuje skutki na terytorium Państwa, na którym statek się znajduje; lub

2) czyn zabroniony jest takiego rodzaju, iż narusza pokój lub porządek publiczny i bezpieczeństwo;

3) czyn zabroniony uważany jest za przestępstwo na terytorium Państwa, na którym statek się znajduje;

3) czyn zabroniony popełniony został przeciwko jakiejkolwiek osobie, innej niż członek załogi tego statku;

4) prowadzenie postępowania jest niezbędne dla przeciwdziałania nielegalnemu obrotowi substancjami psychoaktywnymi i odurzającymi i ich prekursorami.

2. Postanowienia niniejszego artykułu nie naruszają prawa odpowiednich organów Umawiających się Stron do podejmowania środków w celu wykonywania przepisów i zarządzeń dotyczących wjazdu cudzoziemców, spraw celnych, zdrowia publicznego i bezpieczeństwa życia, bezpieczeństwa ładunków oraz zabezpieczenia portu i statków.

Artykuł  15

Wypadki morskie

1. Jeżeli statek jednej Umawiającej się Strony ulegnie katastrofie, osiądzie na mieliźnie, zostanie wyrzucony na brzeg lub ulegnie jakiemukolwiek innemu wypadkowi na brzegu drugiej Umawiającej się Strony, statek i ładunek znajdujący się na terytorium Państwa tej drugiej Umawiającej się Strony będzie korzystał z takiego samego traktowania, jakie jest przyznane jej własnym statkom i ładunkom.

2. Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się do udzielenia pomocy statkowi, członkom załogi, pasażerom i ładunkom, w każdym czasie i w tym samym zakresie, w jakim byłaby udzielona jej własnemu statkowi.

3. Ładunek i towar niewyładowane lub uratowane ze statku wymienionego w ustępie 1 niniejszego artykułu, nie będą podlegały jakimkolwiek opłatom celnym, jeżeli nie zostały one wprowadzone do obrotu towarowego lub konsumpcji na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony.

4. Statek zatopiony lub zniszczony w powyższy sposób, jak również wszystkie jego części, pozostałości lub mechanizmy statku oraz wszystkie uratowane zapasy i towary, włączając także te wyrzucone przez sam statek lub przez niego zniszczone, jak również dochody uzyskane w wyniku sprzedaży powyższego oraz wszystkie dokumenty znalezione na zatopionym lub zniszczonym statku lub przynależne do statku, zostaną zwrócone właścicielowi lub jego przedstawicielowi, gdy ten wystąpi o nie z roszczeniem.

5. Postanowienia niniejszego artykułu nie ograniczają jakichkolwiek praw do roszczeń z tytułu usług poszukiwania i ratownictwa morskiego, opieki i pomocy udzielonej statkowi, jego pasażerom, załodze i ładunkowi.

Artykuł  16

Konsultacje

1. Umawiające się Strony, w zakresie odpowiednich przepisów krajowych, w celu zapewnienia efektywnego stosowania niniejszej Umowy podejmą działania, aby zachować i rozwijać stałą współpracę pomiędzy właściwymi organami w ich krajach. W szczególności, Umawiające się Strony uzgodniły konsultacje i wymianę informacji pomiędzy ich właściwymi organami w sprawach morskich.

2. W przypadku jakichkolwiek zmian dotyczących nazw lub zakresu działania właściwych organów, Umawiające się Strony dokonają niezbędnych notyfikacji w drodze dyplomatycznej.

Artykuł  17

Współpraca techniczna

Umawiające się Strony, w ramach ich właściwości, będą rozwijać wszelkie możliwe formy współpracy technicznej w dziedzinie transportu morskiego. W tym celu, Umawiające się Strony będą promować rozwój kontaktów i współpracy pomiędzy ich agencjami morskimi i odpowiednimi przedsiębiorstwami i organizacjami.

Artykuł  18

Zobowiązania międzynarodowe

Postanowienia niniejszej Umowy nie naruszają praw i zobowiązań Umawiających się Stron, wynikających z wiążących je umów międzynarodowych lub z ich członkostwa w organizacjach międzynarodowych.

Artykuł  19

Rozstrzyganie sporów

1. Wszelkie spory wynikające z interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy będą rozstrzygane w drodze negocjacji przez właściwe organy Umawiających się Stron.

2. W przypadku nie osiągnięcia porozumienia w drodze negocjacji, spory będą rozstrzygane w drodze dyplomatycznej.

Artykuł  20

Zmiany

Wszelkie zmiany do Umowy mogą być dokonywane za obopólną zgodą Umawiających się Stron. Takie zmiany powinny być dokonywane w formie oddzielnych protokołów stanowiących integralną część niniejszej Umowy i powinny wejść w życie zgodnie z procedurą określoną w artykule 21 ustęp 1 niniejszej Umowy.

Artykuł  21

Wejście w życie i wypowiedzenie Umowy

1. Umowa niniejsza wejdzie w życie z dniem otrzymania przez Umawiające się Strony ostatniej pisemnej notyfikacji w drodze dyplomatycznej potwierdzającej wypełnienie ich odpowiednich wewnętrznych procedur wymaganych do wejścia w życie niniejszej Umowy.

2. Umowa niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony. Każda z Umawiających się Stron może w każdym czasie wypowiedzieć niniejszą Umowę, składając pisemną notę w drodze dyplomatycznej drugiej Umawiającej się Stronie. W takim przypadku niniejsza Umowa utraci moc po upływie dwunastu miesięcy od dnia otrzymania takiej noty.

Sporządzono w Warszawie dnia 20 maja 2015 roku, w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, każdy w następujących językach: polskim, azerskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. W razie rozbieżności przy ich interpretacji, tekst w języku angielskim uważany będzie za rozstrzygający.

Na dowód powyższego, niżej podpisani, należycie upoważnieni podpisali niniejszą Umowę.