§ 5. - Amortyzacja środków trwałych.

Monitor Polski

M.P.1973.25.151

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1977 r.

§  5.

1. Nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od nie użytkowanych zespołów środków trwałych lub agregatów, które na podstawie zezwolenia jednostki nadrzędnej lub ministra zostały uznane za trwale nieczynne.

2. Za trwale nieczynne mogą być uznawane zespoły środków trwałych lub agregaty:

1) znajdujące się w zakładach lub wydziałach całkowicie nieczynnych, jeżeli nieczynność ma trwać według planu nie krócej niż pół roku,

2) przeznaczone do produkcji obronnej - całkowicie nieczynne, jeżeli nieczynność ma trwać według planu nie krócej niż pół roku,

3) całkowicie nieczynne w okresie usuwania skutków wypadku losowego (np. pożar, powódź) w przedsiębiorstwie, jeżeli okres ten ma trwać nie krócej niż 3 miesiące,

4) w innych szczególnie uzasadnionych wypadkach np. budynki i budowle przejęte z Państwowego Funduszu Ziemi do czasu ich wyremontowania i przekazania do użytkowania, budynki i budowle o charakterze zabytkowym, które nie mogą być wykorzystane zgodnie z przeznaczeniem ani przekazane innym jednostkom.

Nie mogą być uznane za trwale nieczynne środki zbędne oraz środki nieczynne na skutek sezonowej działalności.

3. Środki trwałe służące celom obrony terytorialnej uznaje się za trwale nieczynne bez obowiązku uzyskiwania zezwolenia określonego w ust. 1.

4. Zezwolenia na uznanie środków trwałych za trwale nieczynne mogą być wydawane przez właściwe jednostki nadrzędne na okres nie dłuższy od dwóch lat. W uzasadnionych wypadkach zezwolenia te mogą być przedłużane przez właściwego ministra, a w odniesieniu do przedsiębiorstw rozliczających się z budżetami terenowymi - przewodniczącego prezydium wojewódzkiej rady narodowej.