§ 4. - Amortyzacja środków trwałych.

Monitor Polski

M.P.1973.25.151

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1977 r.

§  4.

1. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych właściwych dla określonych podgrup, rodzajów lub dalszych szczebli podziału środków trwałych. Obowiązujące roczne stawki amortyzacyjne zawiera wykaz, stanowiący załącznik do uchwały, zwany dalej "wykazem".

2. Stawki amortyzacyjne, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone w wypadkach uzasadnionych:

1) pogorszonymi warunkami użytkowania określonych środków trwałych,

2) krótszym przewidywanym okresem użytkowania środków trwałych od okresu przyjętego za podstawę stawki amortyzacyjnej przewidzianej w wykazie; przyczyną krótszego okresu użytkowania środków trwałych może być w szczególności: ograniczenie zasobów złóż (np. w przemysłach wydobywczych) lub czasu produkcji określonych produktów, ograniczenie z góry okresu użytkowania, użytkowanie maszyn i urządzeń, nie działających ze swej istoty w ruchu ciągłym - w ciągu trzech zmian,

3) szczególnie szybkim postępem techniczno-ekonomicznym.

3. Stawki amortyzacyjne, o których mowa w ust. 1, mogą być obniżone w wypadkach uzasadnionych warunkami użytkowania środków trwałych.

4. W wypadkach szczególnie uzasadnionych odpisy amortyzacyjne środków trwałych, decydujących o zdolności produkcyjnej i poziomie kosztów przedsiębiorstwa, mogą być różnicowane w poszczególnych latach użytkowania tych środków trwałych. Sposób różnicowania odpisów za kolejne lata powinien przewidywać, że w pierwszej połowie okresu użytkowania środków trwałych suma odpisów nie będzie niższa od sumy odpisów wynikających ze stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie i zapewni pełne odpisanie wartości początkowej tych środków w ciągu okresu, stanowiącego podstawę do ustalenia stawki amortyzacyjnej przewidzianej w wykazie.

5. Stawki amortyzacyjne używanych środków trwałych, zakupionych lub przejętych nieodpłatnie, jak również środków trwałych zmodernizowanych w drodze inwestycji, ustala się biorąc pod uwagę przewidywany dalszy okres użytkowania tych środków, nie dłuższy jednak niż 2/3 okresu użytkowania przyjętego za podstawę stawki amortyzacyjnej dla tych środków.