Zwolnienie od obowiązku zabezpieczenia na wypadek bezrobocia niektórych kategoryj robotników.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.58.558

Akt utracił moc
Wersja od: 11 lipca 1932 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 6 lipca 1932 r.
w porozumieniu z Ministrami: Spraw Wewnętrznych, Spraw Wojskowych, Skarbu, Rolnictwa i Reform Rolnych, Przemysłu i Handlu i Komunikacji w sprawie zwolnienia od obowiązku zabezpieczenia na wypadek bezrobocia niektórych kategoryj robotników.

Na podstawie art. 5 ustawy z dnia 18 lipca 1924 r. o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia w brzmieniu obwieszczenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 24 czerwca 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 58, poz. 555) zarządza się co następuje:
Nie podlegają obowiązkowi zabezpieczenia na wypadek bezrobocia robotnicy, zatrudnieni przy robotach melioracyjnych, które trwają krócej niż 8 miesięcy w ciągu roku oraz robotnicy, zatrudnieni w czynnych zazwyczaj krócej niż 6 miesięcy w roku, działach niżej wymienionych przedsiębiorstw:
a)
cukrowni,
b)
krochmalni,
c)
syropiarni,
d)
gorzelni,
e)
suszarni wszelkiego rodzaju,
f)
fabryk przetworów owocowych,
g)
wytwórni napojów chłodzących,
h)
tartaków.

Wyłączenie od obowiązku zabezpieczenia na wypadek bezrobocia nie dotyczy tych robotników, którzy bezpośrednio przed zatrudnieniem ich w czynnych zazwyczaj krócej niż 6 miesięcy w ciągu roku działach tych przedsiębiorstw, zatrudnieni byli w innych działach tychże przedsiębiorstw.

Nie podlegają obowiązkowi zabezpieczenia na wypadek bezrobocia niewykwalifikowani robotnicy zatrudnieni przy robotach kolejowych, drogowych, wodnych (budowlanych i regulacyjnych), o ile wymienione roboty trwają normalnie krócej niż 6 miesięcy w ciągu roku.

Przepis powyższy nie dotyczy tych robotników zatrudnionych przy robotach kolejowych, drogowych i wodnych, którzy w okresie ostatnich 12 miesięcy przed przyjęciem do tych robót podlegali obowiązkowi zabezpieczenia na wypadek bezrobocia przez co najmniej 13 tygodni.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 11 lipca 1932 r.

Jednocześnie traci moc obowiązującą rozporządzenie Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 27 października 1924 r. w porozumieniu z Ministrem Skarbu, Ministrem Spraw Wojskowych, Ministrem Przemysłu i Handlu, Ministrem Rolnictwa i Dóbr Państwowych, Ministrem Kolei i Ministrem Robót Publicznych w sprawie zabezpieczenia na wypadek bezrobocia robotników sezonowych (Dz. U. R. P. Nr. 96, poz. 896).