Zwalczanie wścieklizny u ludzi i zwierząt.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.20.145

Akt utracił moc

Wersja od: 28 lutego 1925 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRÓW: SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ROLNICTWA I DÓBR PAŃSTWOWYCH

z dnia 2 lutego 1925 roku

w sprawie zwalczania wścieklizny u ludzi i zwierząt.

Na podstawie art. 11 punkt 4 tudzież art. 19 punkt 2 ustawy z dn. 25 lipca 1919 roku w przedmiocie zwalczania chorób zakaźnych oraz innych chorób, występujących nagminnie (Dz. U. R. P. № 67, poz. 402), art. 1090 do 1190 rosyjskiej ustawy lekarskiej (ros. zbiór praw tom XIII, wyd. 1905), ustawy austrjackiej z dnia 6 sierpnia 1909 r. (Dz. U. P. № 177) o zapobieganiu zaraźliwym chorobom zwierzęcym i ich tępieniu i niemieckiej ustawy z dnia 26 czerwca 1909 r. (Dz. Ust. Rzeszy r. 1909, str. 519) zarządza się co następuje:

§ 1. O każdym przypadku pokąsania człowieka, przez zwierzę wściekłe lub nawet podejrzane o wściekliznę należy natychmiast donieść właściwej władzy administracyjnej I instancji (lekarzowi powiatowemu).

Osoby pokąsane powinny pozostawać pod obserwacją miejscowego lekarza urzędowego (t. j. rządowego, względnie samorządowego) aż do stwierdzenia u zwierzęcia wścieklizny, względnie jej podejrzenia.

W razie najmniejszego podejrzenia o wściekliznę osoba pokąsana powinna być natychmiast odesłana, celem poddania szczepieniom przeciw wściekliźnie, do najbliższego zakładu Pasteurowskiego, w razie niezamożności na koszt tej gminy, w której pokąsany ma prawo do bezpłatnej opieki lekarskiej ze strony gminy.

§ 2. Przed interwencją państwowego lekarza weterynaryjnego nie wolno u zwierząt chorych lub podejrzanych o wściekliznę wykonywać żadnych zabiegów leczniczych.

§ 3. W razie zabicia lub padnięcia zwierzęcia wściekłego lub podejrzanego o wściekliznę obowiązane są właściwe władze administracyjne I instancji (powiatowy lekarz weterynaryjny), o ile zostali ludzie pokąsani, przesłać bezzwłocznie łeb zwierzęcia odcięty, wraz ze skórą, w odpowiedniem opakowaniu do najbliższego Państwowego Zakładu Higjeny (Warszawa, Lwów, Kraków, Toruń, Lublin, Łódź).

§ 4. Osobie pokąsanej przez zwierzę wściekłe lub podejrzane o wściekliznę, udającej się do zakładu Pasteurowskiego, powinno być wydane przez starostwo lub przez urząd gminny miejsca zamieszkania świadectwo urzędowe, zawierające następujące dane:

a) nazwisko, imię, wiek, zajęcie i miejsce zamieszkania osoby pokąsanej,

b) datę pokąsania, opis rany i udzielenia pierwszej pomocy,

c) szczegóły o pochodzeniu zwierzęcia i o przebiegu u niego wścieklizny.

Świadectwo to wydaje się bezpłatnie.

Pierwszą pomoc osoby poszkodowane otrzymują bezpłatnie od lekarza urzędowego (t. j. rządowego, względnie samorządowego).

§ 5. Osoby niezamożne, udające się same lub z dozorcą do zakładu Pasteurowskiego, mają prawo do zniżkowej jazdy kolejami w 3 klasie do miejsca, w którem znajduje się najbliższy zakład Pasteurowski, i na powrót do domu dla siebie i dla osoby dozorującej, jeżeli wykażą się urzędowem świadectwem o potrzebie wyjazdu do zakładu i urzędowem świadectwem ubóstwa (Dz. U. R. P. z r. 1923 № 31, poz. 193).

§ 6. Koszty leczenia w zakładach Pasteurowskich, względnie koszty pobytu osób szczepionych w szpitalu, ponosi osoba leczona, a w razie jej niezamożności ta gmina, w której osoba leczona ma prawo do bezpłatnej opieki lekarskiej ze strony gminy.

Za osoby, którym przysługuje prawo do pomocy lekarskiej dla funkcjonarjuszów państwowych, wnosi opłatę Skarb Państwa według obowiązujących pod tym wzglądem przepisów.

§ 7. Chorych z rozwiniętą wścieklizną nie należy przesyłać do zakładów Pasteurowskich, lecz przenieść do najbliższego szpitala.

§ 8. Przekroczenia niniejszego rozporządzenia będą, - o ile czyn karygodny nie podlega karaniu w myśl ogólnych postanowień karnych, - karane podług art. 25 ustawy z dnia 25 lipca 1919 r. w przedmiocie zwalczania chorób zakaźnych w drodze administracyjnej grzywną do 1000 zł. lub aresztem do 3 miesięcy; kara pieniężna z karą aresztu mogą być zastosowane jednocześnie.

§ 9. Co do traktowania zwierząt obowiązują odnośne przepisy weterynaryjno-policyjne.

§ 10. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Jednocześnie traci moc obowiązującą rozporządzenie z dnia 30 stycznia 1922 r. w przedmiocie zwalczania wścieklizny u ludzi i zwierząt (Dz. U. R. P. № 10, poz. 79).