Zwalczanie stonki ziemniaczanej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1946.54.308

Akt utracił moc

Wersja od: 31 października 1946 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ROLNICTWA i REFORM ROLNYCH

z dnia 17 września 1946 r.

o zwalczaniu stonki ziemniaczanej.

Na podstawie art. 2, 3, 4, 8, 9 i 19 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 19 listopada 1927 r. o zwalczaniu chorób roślin oraz o tępieniu chwastów i szkodników roślin (Dz. U. R. P. Nr 108, poz. 922) w brzmieniu, ustalonym art. 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr 67, poz. 622) i ustawą z dnia 16 marca 1937 r. (Dz. U. R. P. Nr 21, poz. 131) oraz w związku z art. 1 śląskiej ustawy z dnia 19 listopada 1934 r. o zwalczaniu chorób roślin oraz o tępieniu chwastów i szkodników roślin (Dz. U. Śl. Nr 20, poz. 40) zarządzam, co następuje:

§ 1. Ustanawia się obowiązek zwalczania stonki ziemniaczanej (Leptinotarsa decemlineata Say).

§  2.

1. Osoby użytkujące grunty lub zarządzające gruntami, a także osoby zarządzające miejscami przechowania i środkami transportu ziemniaków oraz innych roślin, podlegających opanowaniu przez stonkę, obowiązane są zgłosić bezpośrednio zarządowi właściwej gminy (zarządowi miejskiemu) każdy wypadek świadczący o pojawieniu się stonki ziemniaczanej lub wzbudzający podejrzenie jej pojawienia się.

2. Zgłoszenie to powinno nastąpić w ciągu 24 godzin od chwili dostrzeżenia stonki ziemniaczanej lub zaistnienia podejrzenia jej pojawienia się.

3. Jednocześnie ze zgłoszeniem osoby do tego obowiązane powinny dostarczyć bezpłatnie zarządowi gminy (zarządowi miejskiemu) okazów owadów, larw, poczwarek i jaj stonki, w każdym wypadku uśmierconych naftą, benzyną, spirytusem lub wrzątkiem.

§ 3. O każdym przypadku zgłoszenia objawów wzbudzających podejrzenie pojawienia się stonki ziemniaczanej zarząd gminy (zarząd miejski) powiadomi niezwłocznie właściwego starostę oraz właściwą terenową stację ochrony roślin. Równocześnie zarząd gminy (zarząd miejski) obowiązany jest przesłać do stacji ochrony roślin nieżywe okazy owada, dostarczonego przez wymienione w § 2 osoby.

§  4.

1. Stacja ochrony roślin niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o pojawieniu się lub podejrzeniu pojawienia się stonki ziemniaczanej dokona właściwych badań i lustracji ziemniaków i innych roślin na odnośnych terenach.

2. Po ustaleniu przez stację ochrony roślin pojawienia się stonki ziemniaczanej starosta na podstawie szczegółowych wskazań stacji ochrony roślin z powołaniem się na nie wyda niezwłocznie niezbędne zarządzenia.

3. Zarządzenia te starosta prześle zarządowi gminy, który doręczy je niezwłocznie osobom interesowanym, dopilnowując ścisłego wykonania tych zarządzeń. Wydane zarządzenia starosta poda niezwłocznie do wiadomości wojewodzie.

§ 5. W miejscowości, w której została stwierdzona stonka ziemniaczana, każda osoba użytkująca grunty lub zarządzająca gruntami, znajdującymi się pod ziemniakami lub roślinami pokrewnymi, albo zarządzająca pomieszczeniami wspomnianych roślin obowiązana jest ściśle wykonywać wszystkie nakazane zabiegi zwalczania stonki.

§ 6. Każdy przypadek pojawienia się stonki ziemniaczanej starosta poda do wiadomości publicznej, oznaczając miejscowości, w których stonka się pojawiła, oraz miejscowości bezpośrednio zagrożone.

§ 7. Zabrania się przetrzymywania żywych okazów chrząszczy, jaj, larw i poczwarek stonki ziemniaczanej na terenie całego Państwa. Wyjątek mogą stanowić okazy, niezbędne do prowadzenia przez Państwowy Instytut Naukowy Gospodarstwa Wiejskiego (Wydział Ochrony Roślin) prac doświadczalnych, związanych z akcją zwalczania stonki. Doświadczenia te mogą być przeprowadzane wyłącznie na terenach opanowanych przez stonkę ziemniaczaną.

§ 8. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.