Zwalczanie mątwika ziemniaczanego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1957.49.243

Akt utracił moc

Wersja od: 8 września 1958 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ROLNICTWA

z dnia 30 sierpnia 1957 r.

w sprawie zwalczania mątwika ziemniaczanego.

Na podstawie art. 6 ust. 1 i art. 10 ustawy z dnia 19 listopada 1956 r. o ochronie roślin uprawnych przed chorobami, szkodnikami i chwastami (Dz. U. Nr 55, poz. 253) zarządza się, co następuje:

§ 1. Ustanawia się obowiązek zwalczania mątwika ziemniaczanego (Heterodera rostochiensis Woll.).

§ 2. Obszar gruntu (pole, działkę, ogródek przydomowy i inne), na którym wystąpił mątwik ziemniaczany, uważa się za grunt zarażony mątwikiem ziemniaczanym.

§  3.

1. Stwierdzenie wystąpienia mątwika ziemniaczanego następuje w drodze orzeczenia prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa).

2. Orzeczenie to powinno zawierać:

1) datę wydania orzeczenia;

2) stwierdzenie wystąpienia mątwika ziemniaczanego;

3) dokładne określenie gruntu uznanego za zarażony lub miejsca przechowania albo środka transportowego, w którym znaleziono ziemniaki lub pomidory opanowane przez mątwika ziemniaczanego;

4) podanie czasu, w ciągu którego stosownie do § 4 uprawa ziemniaków i pomidorów jest zakazana.

§  4.

1. Na gruntach zarażonych zabrania się uprawy ziemniaków i pomidorów przez 5 lat.

2. Prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa) może po przeprowadzeniu badania gleby zakaz ten znieść przed upływem terminu pięcioletniego lub czas trwania zakazu przedłużyć.

3. W przypadkach uzasadnionych szczególnymi względami gospodarczymi prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa) może zakazać uprawy ziemniaków lub pomidorów w całym gospodarstwie, w którego skład wchodzi grunt zarażony.

4. Ograniczenia, wynikające z ust. 1 i 3, nie dotyczą instytutów naukowo-badawczych w razie prowadzenia przez nie badań naukowych nad uprawą ziemniaków i pomidorów.

§ 5. Grunty przestaje się uważać za zarażone z chwilą, kiedy przestaje na nich obowiązywać zakaz uprawy ziemniaków i pomidorów.

§  6.

1. Ziemniaków zebranych z gruntów zarażonych nie wolno używać do sadzenia. Ziemniaki te należy przechowywać w takich warunkach, aby nie pozostawały w styczności z ziemniakami pochodzącymi z innych gruntów.

2. Osoby użytkujące grunty zobowiązane są spalić na gruncie, na którym rosły, ukorzenione łęciny ziemniaków i pomidorów oraz ukorzenione rośliny, które rosły między ziemniakami lub pomidorami na gruncie zarażonym, po zbiorze ziemniaków lub pomidorów.

3. 1 Ziemniaki zebrane z gruntu nie zarażonego wolno kopcować tylko na gruncie nie zarażonym. Ziemniaki zebrane z gruntu zarażonego mogą być kopcowane bądź przechowywane:

1) na gruncie, z którego zostały zebrane,

2) na gruncie nieuprawnym (podwórzu, placu itp.), nie częściej jednak niż co 3 lata w tym samym kopcu i w obrębie 5 m od granic tego kopca,

3) w piwnicach i innych tego rodzaju pomieszczeniach.

4. 2 Osoby użytkujące grunty zobowiązane są zniszczyć ziemniaki dziko rosnące na gruntach zarażonych z chwilą ich wzejścia. W przypadkach, o których mowa w § 4 ust. 3, ziemniaki dziko rosnące należy zniszczyć na wszystkich gruntach objętych zakazem uprawy.

5. Miejsce przechowywania ziemniaków pochodzących z gruntów zarażonych należy oczyścić z resztek ziemi i resztki te zakopać na głębokości co najmniej 75 cm.

§  7.

1. Z gospodarstwa, w którego skład wchodzi grunt zarażony, nie wolno wywozić (wynosić) ziemniaków, ich odpadków, roślin z korzeniami, podziemnych części roślin, chwastów, ziemi i nawozów naturalnych.

2. W przypadkach uzasadnionych szczególnymi względami gospodarczymi prezydium powiatowej rady narodowej (rady narodowej miasta stanowiącego powiat) lub rady narodowej miasta wyłączonego z województwa może zezwolić na wywóz ziemniaków, które wyrosły poza gruntem zarażonym, dla zużycia na cele przemysłowe.

3. Prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa) ustali zakłady przemysłowe, do których dozwolony jest wywóz ziemniaków określonych w ust. 2, i wykaz tych zakładów poda do publicznej wiadomości. W wykazie tym mogą być uwzględnione tylko te zakłady przemysłowe, w których proces technologiczny daje gwarancję zniszczenia mątwika ziemniaczanego.

§  8.

1. W razie stwierdzenia wystąpienia mątwika ziemniaczanego w czasie przechowywania ziemniaków na terenie gospodarstwa rolnego - ziemniaki z partii, w której wykryło mątwika ziemniaczanego, można zużyć tylko na miejscu, przy czym mają zastosowanie do nich odpowiednio przepisy § 6 ust. 1 i 5.

2. 3 W razie stwierdzenia wystąpienia mątwika ziemniaczanego w czasie przechowywania ziemniaków poza gospodarstwem rolnym - ziemniaki te można zużyć tylko na miejscu lub skierować do najbliższego zakładu przemysłowego przerobu ziemniaków, określonego w § 7 ust. 3. Przepisy § 6 ust. 1 i 5 stosuje się odpowiednio.

§  9.

1. W razie wykrycia mątwika ziemniaczanego w czasie transportu ziemniaków poza granicami gospodarstwa, w którym zostały one wyprodukowane, należy ziemniaki te skierować do najbliższego zakładu przemysłowego przerobu ziemniaków, określonego w § 7 ust. 3.

2. W przypadkach uzasadnionych szczególnymi względami gospodarczymi prezydium powiatowej rady narodowej (rady narodowej miasta stanowiącego powiat) lub rady narodowej miasta wyłączonego z województwa może zezwolić na zużycie ziemniaków, określonych w ust. 1, na miejscu przeznaczenia, do którego miały być przetransportowane. W tych przypadkach do wymienionych ziemniaków mają zastosowanie odpowiednio przepisy § 6 ust. 1 i 5.

§  10.

1. Środki transportowe, które służyły do przewozu ziemniaków, w których stwierdzono mątwika ziemniaczanego, lub ziemniaków pochodzących z gruntu zarażonego, powinny być oczyszczone z resztek ziemniaków i ziemi, która się z nich osypała.

2. Resztki ziemniaków oraz ziemię, która się z nich osypała, należy zakopywać na głębokość co najmniej 75 cm.

3. Do wykonania czynności, określonych w ust. 1 i 2, obowiązany jest odbiorca, jeżeli transport odbywa się na podstawie umowy przewozu, a w innych przypadkach - właściciel ziemniaków.

§  11.

1. Środki transportowe, które służyły do przewozu do zakładu przemysłowego przerobu ziemniaków, w których stwierdzono mątwika ziemniaczanego, lub ziemniaków pochodzących z gospodarstwa, w skład którego wchodzi grunt zarażony, powinny być oczyszczone (§ 10) przed opuszczeniem terenu zakładu przemysłowego.

2. Do oczyszczenia środków transportowych oraz zakopywania resztek ziemniaków i ziemi obowiązany jest zakład przemysłowy.

§  12.

1. Osoby użytkujące grunty, na których rosną ziemniaki i pomidory, oraz osoby mające w swym władaniu ziemniaki zebrane z gruntu obowiązane są zgłaszać do prezydiów rad narodowych każdy przypadek wykrycia mątwika ziemniaczanego lub objawów wzbudzających podejrzenie mątwika ziemniaczanego na tych gruntach lub wśród tych ziemniaków. W razie wykrycia mątwika ziemniaczanego lub objawów wzbudzających podejrzenie mątwika ziemniaczanego w czasie transportu ziemniaków należy powiadomić o tym prezydium rady narodowej właściwej dla miejsca wyładowania tych ziemniaków.

2. Osoby wymienione w ust. 1 zobowiązane są dokonać zgłoszenia przed upływem 48 godzin od chwili wykrycia mątwika ziemniaczanego lub objawów wzbudzających podejrzenie mątwika ziemniaczanego.

3. Dokonując zgłoszenia, należy równocześnie:

1) w razie wykrycia mątwika ziemniaczanego lub objawów wzbudzających podejrzenie mątwika ziemniaczanego na gruntach - dostarczyć próbkę korzeni ziemniaków czy pomidorów wraz z otaczającą te korzenie ziemią, podając dokładny adres gospodarstwa oraz nazwisko i imię osoby użytkującej grunt, z którego pochodzi próbka;

2) w razie wykrycia mątwika ziemniaczanego wśród ziemniaków zebranych z gruntu - dostarczyć próbkę ziemi, która się z tych ziemniaków osypała, podając imię i nazwisko oraz adres osoby mającej w swym władaniu ziemniaki.

4. Próbki korzeni ziemniaków i pomidorów oraz próbki ziemi określone w ust. 3 powinny być dostarczone w szczelnym opakowaniu.

5. Prezydium rady narodowej, do której wpłynęło zgłoszenie, powinno przesłać je wraz z próbką do prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa).

§ 13. W celu zbadania, czy nie występuje mątwik ziemniaczany, oraz przeprowadzenia kontroli wykonywania obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia i z zarządzeń wydanych w sprawie zwalczania mątwika ziemniaczanego przez prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) organy służby kwarantanny i ochrony roślin mają prawo:

1) wstępu na grunty, na których rosną lub rosły ziemniaki i pomidory, a także wstępu do miejsc przechowania i przerobu ziemniaków, do środków transportowych, w których znajdują się lub znajdowały się ziemniaki, oraz do miejsc, gdzie znajduje się ziemia podejrzana o zarażenie mątwikiem ziemniaczanym;

2) bezpłatnego pobierania próbek korzeni ziemniaków i pomidorów oraz próbek ziemi;

3) żądania potrzebnych informacji.

§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 6 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 28 lipca 1958 r. (Dz.U.58.54.268) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 września 1958 r.

² § 6 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia z dnia 28 lipca 1958 r. (Dz.U.58.54.268) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 września 1958 r.

³ § 8 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 28 lipca 1958 r. (Dz.U.58.54.268) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 września 1958 r.