§ 4. - Zwalczanie klasycznego pomoru świń.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2004.231.2324

Akt utracił moc
Wersja od: 22 października 2004 r.
§  4.
1.
Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku stwierdzenia choroby w gospodarstwie wyznacza je jako ognisko choroby oraz:
1)
przeprowadza dochodzenie epizootyczne, w tym pobiera, zgodnie z instrukcją diagnostyczną, reprezentatywną ilość próbek od świń zabitych i wysyła je do badań laboratoryjnych;
2)
nakazuje i nadzoruje:
a)
niezwłoczne zabicie wszystkich świń,
b)
zniszczenie:
zwłok świń,
materiału biologicznego świń, pobranego w okresie od dnia prawdopodobnego wprowadzenia czynnika zakaźnego do gospodarstwa do dnia stwierdzenia choroby w tym gospodarstwie,
mięsa świń poddanych ubojowi w okresie od dnia prawdopodobnego wprowadzenia czynnika zakaźnego do gospodarstwa do dnia stwierdzenia choroby w tym gospodarstwie,

w sposób określony w rozporządzeniu 1774/2002/WE z dnia 3 października 2002 r. wprowadzającym przepisy zdrowotne odnoszące się do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 273 z 10.10.2002),

c)
zniszczenie wszystkich materiałów i substancji, które mogły zostać skażone, chyba że poddano je obróbce zapewniającej zniszczenie wirusa choroby,
d)
zniszczenie przedmiotów jednorazowego użytku, które mogły zostać skażone, w tym wykorzystywanych przy uboju,
e)
czyszczenie i odkażenie, a jeżeli to konieczne także dezynsekcję, pomieszczeń, w których były utrzymywane świnie, środków transportu używanych do transportu świń lub ich tusz oraz przedmiotów, sprzętu, ściółki, obornika i gnojowicy, które mogły być skażone;
3)
wysyła próbki, pobrane zgodnie z instrukcją diagnostyczną, do badań laboratoryjnych w celu określenia serotypu wirusa choroby - w przypadku pierwotnego ogniska choroby.
2.
Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c i d, przeprowadza się zgodnie z instrukcjami powiatowego lekarza weterynarii.