§ 3. - Zwalczanie klasycznego pomoru świń.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2004.231.2324

Akt utracił moc

Wersja od: 22 października 2004 r.

§  3.

1. Powiatowy lekarzy weterynarii po otrzymaniu zawiadomienia o podejrzeniu choroby w gospodarstwie podejmuje następujące czynności, mające na celu wykrycie albo wykluczenie choroby:

1) sporządza spis wszystkich świń, z podziałem na kategorie wiekowe, określając liczbę świń padłych, podejrzanych o chorobę lub zakażenie; dane w spisie uaktualnia się, uwzględniając urodzenia oraz padnięcia świń do dnia stwierdzenia albo wykluczenia choroby;

2) przeprowadza:

a) dochodzenie epizootyczne,

b) kontrolę prawidłowości oznakowania świń i prowadzenia księgi rejestracji, które są określone w przepisach o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt;

3) zakazuje:

a) wyprowadzania świń z pomieszczeń, w których są utrzymywane, lub nakazuje utrzymywanie ich w gospodarstwie w miejscu wykluczającym kontakt z pozostałymi świniami,

b) wprowadzania świń do gospodarstwa oraz może zakazać wprowadzania do gospodarstwa lub wyprowadzania z gospodarstwa innych zwierząt;

4) nakazuje:

a) przeprowadzenie dezynsekcji lub deratyzacji, jeżeli to konieczne,

b) stosowanie określonych środków dezynfekujących przy wejściach i wyjściach, wjazdach i wyjazdach z gospodarstwa oraz z pomieszczeń, w których są utrzymywane świnie,

c) zachowanie zasad higieny niezbędnych do ograniczenia ryzyka szerzenia się choroby, w szczególności odkażanie rąk i obuwia przez osoby wchodzące do gospodarstwa lub z niego wychodzące,

d) oczyszczenie i odkażenie środków transportu przed opuszczeniem przez nie gospodarstwa.

2. Powiatowy lekarz weterynarii wyraża na piśmie zgodę na:

1) przemieszczanie:

a) osób do gospodarstwa oraz z gospodarstwa, w którym są utrzymywane świnie podejrzane o chorobę lub zakażenie,

b) środków transportu do gospodarstwa lub z gospodarstwa, w którym są utrzymywane świnie podejrzane o chorobę lub zakażenie;

2) wynoszenie lub wywożenie z gospodarstwa zwłok świń, mięsa świń, materiału biologicznego świń, środków żywienia zwierząt, ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego oraz nawozów naturalnych w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu, które mogłyby przenieść czynnik zakaźny.

3. Niedopuszczalne jest wynoszenie lub wywożenie z gospodarstwa mięsa świń podejrzanych o chorobę lub zakażenie oraz materiału biologicznego tych świń przeznaczonego do handlu.

4. Środki, o których mowa w ust. 1-3, stosuje się do dnia wykluczenia choroby przez powiatowego lekarza weterynarii.

5. Dochodzenie epizootyczne, oprócz ustaleń, o których mowa w art. 42 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, ma na celu ustalenie dróg przemieszczania osób, zwierząt, zwłok zwierzęcych, środków transportu, sprzętu oraz przedmiotów, które mogą przyczynić się do szerzenia się choroby.

6. Powiatowy lekarz weterynarii może zastosować środki przewidziane w § 4, jeżeli wymaga tego sytuacja epizootyczna, w szczególności gdy gospodarstwo jest położone na obszarze o wysokim zagęszczeniu świń.