§ 3. - Zwalczanie choroby niebieskiego języka.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2012.1158

Akt obowiązujący

Wersja od: 24 października 2012 r.

§  3.

1. Niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o wystąpieniu w gospodarstwie objawów klinicznych albo zmian pośmiertnych u dzikich lub domowych przeżuwaczy, zwanych dalej "zwierzętami z gatunków wrażliwych", łącznie z danymi epizootycznymi wskazującymi na możliwość wystąpienia choroby (podejrzenie choroby) powiatowy lekarz weterynarii podejmuje czynności mające na celu wykrycie obecności wirusa choroby u zwierząt z gatunków wrażliwych albo wykluczenie choroby, w szczególności:

1) przeprowadza:

a) dochodzenie epizootyczne,

b) badanie kliniczne zwierząt z gatunków wrażliwych,

c) oględziny albo sekcję zwłok zwierząt z gatunków wrażliwych;

2) pobiera próbki od zwierząt z gatunków wrażliwych podejrzanych o zakażenie chorobą i wysyła je do badań do laboratorium urzędowego, o którym mowa w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2010 r. Nr 112, poz. 744 oraz z 2011 r. Nr 54, poz. 278);

3) obejmuje nadzór nad gospodarstwem, w ramach którego:

a) prowadzi spis zwierząt z gatunków wrażliwych, z podziałem na gatunki, określając liczbę zwierząt padłych, zwierząt podejrzanych o chorobę lub zakażenie oraz uwzględniając zwierzęta z gatunków wrażliwych, które urodziły się lub padły w okresie podejrzenia o chorobę,

b) sporządza spis miejsc, w których istnieją sprzyjające warunki do namnażania i przetrwania kuczmanów z gatunku Culicoides imicola lub kuczmanów z innych gatunków z rodzaju Culicoides, jeżeli zostały określone w przepisach Unii Europejskiej⁴⁾, zwanych dalej "wektorami", oraz określa środki do ich zwalczenia,

c) nakazuje umieszczenie zwierząt z gatunków wrażliwych w pomieszczeniach, jeżeli istnieją odpowiednie do tego warunki w gospodarstwie,

d) zakazuje wyprowadzania zwierząt z gatunków wrażliwych z gospodarstwa, w którym podejrzewa się wystąpienie choroby, lub wprowadzania ich do tego gospodarstwa,

e) nakazuje postępowanie ze zwłokami zwierzęcymi zgodnie z przepisami Unii Europejskiej dotyczącymi niszczenia i przetwarzania ubocznych produktów zwierzęcych określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającym rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 1, z późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1069/2009",

f) nakazuje podjęcie czynności służących zwalczeniu wektorów w pomieszczeniach lub miejscach, w których są przetrzymywane zwierzęta, oraz wokół nich, w tym określa częstotliwość dezynsekcji w zależności od zastosowanego produktu biobójczego dopuszczonego do obrotu na podstawie przepisów o produktach biobójczych oraz warunków klimatycznych.

2. Powiatowy lekarz weterynarii podejmuje czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i c oraz pkt 2, w czasie regularnych kontroli weterynaryjnych oraz w czasie każdego pobytu w gospodarstwie.

3. Rodzaj próbek, o których mowa w ust. 1 pkt 2, oraz sposób ich pobierania i wysyłania do badań laboratoryjnych są określone w załączniku do rozporządzenia.

4. Krajowe laboratorium referencyjne właściwe do badań prowadzonych w celu wykrycia choroby potwierdza dodatni wynik badania laboratoryjnego uzyskanego w laboratorium urzędowym, o którym mowa w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, i przechowuje wyizolowane wirusy choroby.

5. Dochodzenie epizootyczne, oprócz wymagań, o których mowa w art. 42 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, obejmuje ustalenie:

1) miejsc występowania wektorów;

2) dróg przemieszczania zwłok zwierząt z gatunków wrażliwych z gospodarstwa lub do tego gospodarstwa, w którym podejrzewa się wystąpienie choroby.

6. Powiatowy lekarz weterynarii może zastosować środki, o których mowa w ust. 1 i 2, w gospodarstwach, które miały kontakt z gospodarstwem, w którym podejrzewa się wystąpienie choroby, lub których położenie względem tego gospodarstwa uzasadnia zastosowanie takich środków.

7. W przypadku zwierząt z gatunków wrażliwych wolno żyjących w rezerwatach przyrody, podejrzanych o zakażenie lub chorobę, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 i 2.

8. Środki, o których mowa w ust. 1, 2, 6 i 7, stosuje się do dnia wykrycia lub wykluczenia choroby przez powiatowego lekarza weterynarii.