ZSRR-Polska. Umowa o wzajemnych bezwizowych podróżach obywateli obu Państw. Moskwa.1970.02.05.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1970.15.129

Akt utracił moc

Wersja od: 11 grudnia 1973 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 16 maja 1970 r.

w sprawie wejścia w życie Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich o wzajemnych bezwizowych podróżach obywateli obu Państw, sporządzonej w Moskwie dnia 5 lutego 1970 r. ^*

Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 16 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich o wzajemnych bezwizowych podróżach obywateli obu Państw, sporządzonej w Moskwie dnia 5 lutego 1970 r., nastąpiła dnia 11 kwietnia 1970 r. wymiana not stwierdzających jej zatwierdzenie zgodnie z prawem każdego z obu Państw.

Na podstawie artykułu 16 wyżej wymienionej umowy weszła ona w życie dnia 12 maja 1970 r.

ZAŁĄCZNIK

UMOWA

MIĘDZY RZĄDEM POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ A RZĄDEM ZWIĄZKU SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RADZIECKICH O WZAJEMNYCH BEZWIZOWYCH PODRÓŻACH OBYWATELI OBU PAŃSTW

Rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Rząd Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich,

kierując się pragnieniem dalszego zacieśnienia więzów przyjaźni między obu Państwami i pragnąc uregulować zagadnienia wzajemnych bezwizowych podróży swoich obywateli,

postanowiły zawrzeć niniejszą Umowę i w tym celu wyznaczyły swych Pełnomocników:

Rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej -

Jerzego ROSZAKA, Dyrektora Departamentu Konsularnego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych,

Rząd Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich -

Mikołaja Iwanowicza MOLAKOWA, Dyrektora Departamentu Konsularnego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych,

którzy po wymianie pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w należytej formie, uzgodnili, co następuje:

Artykuł  1

1. Obywatele jednego Państwa mogą wjeżdżać na terytorium drugiego Państwa, wyjeżdżać z tego terytorium i przejeżdżać przez nie bez wiz, zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy.

2. Obywatele jednego Państwa, zamieszkali stale na terytorium drugiego Państwa, udający się do Państwa ojczystego lub do państwa trzeciego, wyjeżdżają zgodnie z przepisami Państwa, na terytorium którego stale zamieszkują.

3. Obywatele jednego Państwa, udający się na stałe zamieszkanie na terytorium drugiego Państwa, zobowiązani są posiadać odpowiednie zezwolenie Państwa, na terytorium którego mają się osiedlić.

Artykuł  2

Obywatele jednego Państwa odbywają podróże służbowe na terytorium drugiego Państwa na podstawie ważnych dokumentów podróży. Postanowienie to rozciąga się odpowiednio na członków ich rodzin.

Artykuł  3

Grupowe i indywidualne podróże obywateli jednego Państwa na terytorium drugiego Państwa w ramach wymiany między towarzystwami przyjaźni, województwami, powiatami, miastami, przedsiębiorstwami, organizacjami społecznymi, szkołami i innymi instytucjami odbywają się na podstawie ważnych dokumentów podróży.

Artykuł  4

Obywatele jednego Państwa mogą odbywać indywidualne lub grupowe podróże turystyczne na terytorium drugiego Państwa na podstawie ważnych dokumentów podróży oraz dokumentów turystycznych, których wzory będą uzgadniane między właściwymi instytucjami turystycznymi obu Państw.

Artykuł  5

1. Obywatele każdego z obu Państw mogą udawać się w odwiedziny do krewnych i znajomych na podstawie ważnych dokumentów podróży oraz zaproszeń otrzymanych od tych krewnych i znajomych, poświadczonych przez właściwe organy Państwa, na terytorium którego ma odbyć się podróż.

2. W wyjątkowych przypadkach zaproszenie może być zastąpione telegramem, poświadczonym przez właściwy organ Państwa, na terytorium którego ma odbyć się podróż.

Artykuł  6

Podróże w sprawach prywatnych obywateli jednego Państwa do krewnych i znajomych, którzy czasowo przebywają na terytorium drugiego Państwa, odbywają się na warunkach przewidzianych w artykule 5 niniejszej Umowy.

Artykuł  7

1. Obywatele jednego Państwa, udający się na terytorium drugiego Państwa w celach służbowych, mogą przebywać na tym terytorium przez okres wykonywania swych obowiązków służbowych. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do członków rodzin tych osób.

2. Obywatele jednego Państwa, udający się zgodnie z postanowieniami artykułów 4 i 5 niniejszej Umowy na terytorium drugiego Państwa, mogą przebywać na tym terytorium przez okres 90 dni, licząc od dnia przekroczenia granicy państwowej. Przedłużenie okresu pobytu ponad 90 dni może być dokonane przez właściwy organ Państwa, na terytorium którego odbywa się podróż, za zgodą odpowiedniego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego.

Artykuł  8

Obywatele jednego Państwa mogą przejeżdżać przez terytorium drugiego Państwa na podstawie ważnych dokumentów podróży, w terminach ustalonych przepisami Państwa, na terytorium którego odbywa się przejazd.

Artykuł  9

Podróże obywateli każdego z obu Państw, dokonywane zgodnie z niniejszą Umową, mogą odbywać się przez przejścia graniczne, udostępnione dla międzynarodowego ruchu osobowego.

Artykuł  10

Podróże małoletnich mogą odbywać się zgodnie z niniejszą Umową na podstawie ich własnych dokumentów podróży albo dokumentów podróży rodziców lub osób towarzyszących, jeżeli małoletni wpisani są do tych dokumentów.

Artykuł  11

Obywatel jednego Państwa, który na terytorium drugiego Państwa utracił dokument podróży, zobowiązany jest powiadomić o tym właściwy organ Państwa pobytu, jak również odpowiednie przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny w celu uzyskania nowego dokumentu podróży. Wyjazd na podstawie nowego dokumentu podróży określają przepisy Państwa, na terytorium którego utracono dokument. O utracie paszportu dyplomatycznego przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny Państwa, które wystawiło paszport, powiadamia Ministerstwo Spraw Zagranicznych Państwa pobytu.

Artykuł  12

1. Obywatele jednego Państwa zobowiązani są w czasie przebywania na terytorium drugiego Państwa przestrzegać jego ustaw i przepisów.

2. Postanowienia niniejszej Umowy nie naruszają prawa każdego z obu Państw do zakazu osobom niepożądanym - obywatelom drugiego Państwa wjazdu na swoje terytorium, ani też prawa do skrócenia im pobytu na tym terytorium. W przypadku skrócenia pobytu obywatela jednego Państwa, przebywającego na terytorium drugiego Państwa, powiadamia się o tym przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny Państwa, którego obywatelem jest dana osoba.

Artykuł  13

Właściwe organy obu Państw na drodze dyplomatycznej wymienią wzory dokumentów podróży i zaproszeń oraz będą powiadamiać się wzajemnie, nie mniej aniżeli na trzydzieści dni wcześniej, o wprowadzeniu nowych lub zmianie dotychczas obowiązujących dokumentów podróży i zaproszeń, załączając wzory tych dokumentów.

Artykuł  14

Właściwe organy obu Państw będą w miarę potrzeby wymieniać informacje w sprawach związanych ze stosowaniem niniejszej Umowy.

Artykuł  15

Z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy tracą moc wszystkie dotychczas zawarte porozumienia dotyczące bezwizowych podróży.

Artykuł  16

Umowa niniejsza wejdzie w życie po upływie trzydziestu dni od dnia wymiany not stwierdzających jej zatwierdzenie zgodnie z prawem każdego z obu Państw.

Artykuł  17

Umowa niniejsza zawarta jest na czas nieograniczony. W przypadku jej wypowiedzenia przez jedną z Umawiających się Stron przestanie ona obowiązywać po upływie sześciu miesięcy od dnia notyfikacji o wypowiedzeniu.

Sporządzono w Moskwie dnia 5 lutego 1970 roku, w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i rosyjskim, przy czym oba teksty posiadają jednakową moc.

PROTOKÓŁ DODATKOWY

do Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich o wzajemnych bezwizowych podróżach obywateli obu Państw, podpisanej dnia 5 lutego 1970 roku.

I

Dokumenty podróży, wymienione w Umowie, wydawane są przez właściwe organy każdego z obu Państw; muszą stwierdzać tożsamość posiadacza oraz uprawniać go do wyjazdu z państwa stałego zamieszkania i powrotu do tego państwa. Dokumentami tymi są:

dla obywateli Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

- paszport dyplomatyczny,

- paszport ministerialny,

- paszport służbowy,

- paszport zwykły,

- paszport zbiorowy,

- wkładka paszportowa wraz z dokumentem stwierdzającym tożsamość,

- paszport konsularny książeczkowy,

- paszport konsularny blankietowy (dla przejazdu tranzytowego),

- książeczka żeglarska z delegacją służbową,

- licencja dla członków personelu latającego lotnictwa cywilnego;

dla obywateli Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich:

- paszport dyplomatyczny,

- paszport służbowy,

- paszport zwykły,

- radziecki "wid na życielstwo" za granicą,

- zaświadczenie na powrót (dla przejazdu tranzytowego),

- zaświadczenie na wyjazd za granicę dla wyjazdów służbowych,

- zaświadczenie na wyjazd za granicę dla wyjazdów prywatnych,

- paszport wewnętrzny z odpowiednią wkładką,

- paszport marynarski z wpisem o celu podróży i o punkcie docelowym,

- zaświadczenie służbowe dla członka załogi samolotu lotnictwa cywilnego.

II

Ministerstwa, urzędy, inne instytucje i organizacje społeczne każdego z obu Państw w każdym przypadku uzgadniają uprzednio między sobą sprawy związane z podróżami osób pojedynczych i grup, realizowanymi na podstawie postanowień artykułów 2 i 3 Umowy.

Postanowienie to nie dotyczy obywateli każdego z obu Państw, udających się do pracy lub na czasowy pobyt służbowy do stałych przedstawicielstw swoich Państw, a także członków ich rodzin.

III

Przy podróżach, o których mowa w artykule 3 Umowy, właściwe organy każdego z obu Państw dokonują w dokumentach podróży wpisu: "wymiana".

IV

Warunki podróży turystycznych (terminy, trasy i inne) określane będą przez właściwe organizacje turystyczne obu Państw na podstawie obowiązujących między nimi porozumień.

Termin ważności dokumentu turystycznego nie powinien przekraczać terminu ważności dokumentu podróży.

V

Przez wyjątkowe przypadki, o których mowa w artykule 5 Umowy, rozumie się takie przypadki, jak na przykład ciężka choroba lub śmierć.

VI

Prywatne podróże, o których mowa w artykule 6 Umowy, mogą odbywać się na zaproszenie osób czasowo przebywających na terytorium jednego z Państw, o ile ich pobyt trwa nie mniej niż 90 dni.

VII

Zaproszenia są sporządzane w języku tego Państwa, na terytorium którego odbywa się podróż. Zaproszenia są ważne w ciągu jednego roku od daty ich wystawienia i dają prawo do wjazdu na terytorium drugiego Państwa w tym samym terminie.

VIII

Podróże samochodami i autobusami powinny odbywać się, jeśli przewidują to przepisy Państwa, na terytorium którego odbywa się podróż, po trasach ustalonych dla międzynarodowego samochodowego ruchu turystycznego.

W przypadku konieczności wjazdu do miejscowości położonych poza wyznaczoną trasą należy zostawić samochody lub autobusy w miejscach specjalnie wyznaczonych do tego celu przez właściwe organy.

IX

Wystawianie własnych dokumentów podróży osobom małoletnim albo wpisywanie ich do dokumentów podróży rodziców lub osób towarzyszących dokonywane jest zgodnie z przepisami wewnętrznymi tego Państwa, które wystawia dokument podróży.

X

Właściwe organy każdego z obu Państw podejmą niezbędne kroki, aby obywatele jednego Państwa, udający się na terytorium drugiego Państwa, byli informowani o podstawowych przepisach dotyczących rejestracji, pobytu, poruszania się po terytorium tego Państwa, przejazdu tranzytowego, podróży samochodami, jak również o przepisach celno-dewizowych.

W tym celu kompetentne organy obu Państw będą wymieniać niezbędne materiały informacyjne dotyczące tych zagadnień.

XI

Zagadnienie zabezpieczenia w minimum niezbędnych środków pieniężnych obywateli jednego Państwa na czas pobytu na terytorium drugiego Państwa, w związku z ich podróżami w celach prywatnych, zostanie uregulowane w drodze porozumienia między właściwymi organami finansowymi obu Państw.

Niniejszy Protokół Dodatkowy stanowi integralną część Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich o wzajemnych bezwizowych podróżach obywateli obu Państw z dnia 5 lutego 1970 roku; jego postanowienia mogą być zmienione lub uzupełnione za zgodą obu Stron.

Sporządzono w Moskwie, dnia 5 lutego 1970 roku w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i rosyjskim, przy czym oba teksty mają jednakową moc.

^* Umowa została uzupełniona przez Drugi protokół dodatkowy z dnia 22 maja 1973 r. do Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich o wzajemnych bezwizowych podróżach obywateli obu Państw z dnia 5 lutego 1970 r. (Dz.U.74.4.27) z dniem 11 grudnia 1973 r.