ZSRR-Polska. Układ handlowy oraz protokół dodatkowy do tegoż układu. Moskwa.1939.02.19.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.24.153

Akt utracił moc

Wersja od: 27 marca 1939 r.

ROZPORZĄDZENIE

PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ

z dnia 11 marca 1939 r.

o tymczasowym wprowadzeniu w życie postanowień układu handlowego między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Rad oraz protokołu dodatkowego do tegoż układu.

Na podstawie art. 52 ust. (2) ustawy konstytucyjnej postanawiam co następuje:

Art.  1.

(1) Wprowadza się tymczasowo w życie postanowienia układu handlowego między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Rad oraz protokołu dodatkowego do tegoż układu, podpisanych w Moskwie dnia 19 lutego 1939 r.

(2) Teksty wspomnianych wyżej układu i protokołu dodatkowego zawarte są w załączniku do rozporządzenia niniejszego.

Art.  2.

Wykonanie rozporządzenia niniejszego porucza się Ministrom: Spraw Zagranicznych, Przemysłu i Handlu oraz Skarbu.

Art.  3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK 

UKŁAD HANDLOWY

między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Rad.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Prezydium Rady Najwyższej Związku Socjalistycznych Republik Rad, pragnąc przyczynić się do rozwoju stosunków handlowych między obydwoma krajami, postanowili zawrzeć Układ Handlowy i mianowali w tym celu swymi Pełnomocnikami:

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej:

Pana Doktora Wacława GRZYBOWSKIEGO, Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego Rzeczypospolitej Polskiej w Moskwie,

Pana Doktora Tadeusza ŁYCHOWSKIEGO, Naczelnika Wydziału w Ministerstwie Przemysłu i Handlu Rzeczypospolitej Polskiej;

Prezydium Rady Najwyższej Związku Socjalistycznych Republik Rad:

Anastasa Iwanowicza MIKOJANA, Komisarza Ludowego Handlu Zewnętrznego Związku Socjalistycznych Republik Rad,

którzy, po wymianie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie, zgodzili się na postanowienia następujące:

Artykuł  I.

Wytwory gleby i przemysłu, pochodzące i przychodzące z obszaru celnego jednej z Umawiających się Stron nie będą podlegały przy przywozie na obszar celny drugiej Strony innemu lub mniej przychylnemu traktowaniu pod względem celnym, aniżeli to, które jest lub będzie stosowane do takich samych wytworów przywożonych z jakiegokolwiek państwa trzeciego.

Również i wytwory gleby i przemysłu, pochodzące i wywożone z obszaru celnego jednej z Umawiających się Stron a przeznaczone do obszaru celnego drugiej Strony, nie będą podlegały przy ich wywozie innemu lub mniej przychylnemu traktowaniu pod względem celnym, aniżeli to, które jest lub będzie stosowane do takich samych wytworów wywożonych do jakiegokolwiek państwa trzeciego.

Wobec powyższego, przewidzianemu w niniejszym artykule traktowaniu na stopie kraju najbardziej uprzywilejowanego podlegać będą w szczególności:

a) cła, dodatki do ceł i opłaty, tak z tytułu przywozu jak i wywozu;

b) formalności celne, a w liczbie ich warunki płatności wspomnianych ceł, dodatków i opłat;

c) składowanie towarów, użytkowanie w tym celu składów celnych, normowanie przywozu i pozostawania towarów w portach, w składach publicznych i celnych oraz wywozu z nich;

d) sposób kontroli i analizy towarów, warunki dopuszczenia przywozu towarów lub zastosowania do nich ulg celnych w zależności od składu towaru, stopnia jego czystości, właściwości sanitarnych itp.;

e) klasyfikacja celna i interpretacja stosowanych taryf.

Artykuł  II.

Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się, w sprawie opłat wewnętrznych, przypadających na obszarze celnym jednej z Umawiających się Stron na towary Strony drugiej z tytułu ich produkcji, obrobienia, obrotu lub konsumpcji odnośnych towarów i niezależnie od tego w czyim imieniu i na czyj rachunek opłaty te byłyby pobierane, stosować traktowanie jak do towarów własnych lub traktowanie na stopie kraju najbardziej uprzywilejowanego, o ile to ostatnie dla Strony drugiej jest bardziej przychylne.

Artykuł  III.

W celu zastrzeżenia dla wytworów gleby i przemysłu pochodzących z obszaru celnego każdej z Umawiających się Stron korzyści wynikających z postanowień artykułów I i II niniejszego Układu, Umawiające się Strony będą miały możność wymagania, ażeby wytwory gleby i przemysłu, przywożone na ich terytorium były zaopatrzone w świadectwo pochodzenia według wzoru załączonego do niniejszego Układu.

Świadectwa pochodzenia będą wystawiane przez urzędy celne, lub przez izby handlowe, w których okręgu działalności stale przebywa eksporter, bądź przez jakiekolwiek organy państwowe, związki gospodarcze i inne organizacje uznane przez kraj przeznaczenia, świadectwa te będą podlegały uwierzytelnianiu przez urzędy dyplomatyczne bądź konsularne, z wyjątkiem przypadków, gdy świadectwa te będą wydawane przez organy celne kraju pochodzenia, bądź przez inne kompetentne organy państwowe.

Artykuł  IV.

Z zastrzeżeniem zachowania obowiązujących przepisów o tymczasowym dopuszczeniu na obszary celne obydwóch Umawiających się Stron, będą tymczasowo zwalniane od ceł i innych opłat, następujące przedmioty przywożone i wywożone:

a) przedmioty przeznaczone do remontu;

b) przedmioty przeznaczone dla doświadczeń i prób;

c) maszyny i części ich, wysyłane w celu wypróbowania;

d) towary przeznaczone na wystawy, konkursy i jarmarki;

e) instrumenty i narzędzia monterów, przywożone lub wywożone przez nich samych, bądź te, które są im przesyłane przed lub po przekroczeniu przez nich granicy;

f) furgony do przewożenia (i ich akcesoria) załadowane lub próżne, również gdy na furgony te w drodze powrotnej przyjęty zostanie inny ładunek w jakimkolwiek miejscu, lecz pod warunkiem iż podczas pobytu czasowego na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, nie będą one używane do przewozów wewnętrznych;

g) używana, znakowana tara, przywożona celem jej napełnienia;

h) próbki i modele.

Artykuł  V.

Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się nie stosować do przywozu z obszaru celnego drugiej Strony lub do wywozu na obszar celny tej ostatniej, jakichkolwiek ograniczeń bądź zakazów, o ile nie będą one zastosowane do wszystkich innych krajów, z wyjątkiem:

a) rozciąganych bez różnicy na wszystkie kraje znajdujące się w jednakowych warunkach, ograniczeń lub zakazów związanych z ładem społecznym, ochroną zdrowotności, bezpieczeństwem państwowym, zwalczaniem chorób roślinnych i zwierzęcych, oraz

b) ograniczeń i zakazów koniecznych do wykonania zobowiązań międzynarodowych, w których uczestniczą lub będą uczestniczyły obie Umawiające się Strony.

Artykuł  VI.

Każda z Umawiających się Stron zapewni statkom morskim drugiej Strony w swych portach morskich i na wodach terytorialnych traktowanie, stosowane do swych statków morskich lub traktowanie, z którego korzysta lub będzie korzystał najbardziej uprzywilejowany kraj w przypadku, gdyby to ostatnie traktowanie dawało drugiej Stronie więcej korzyści.

Wskazane w pierwszym ustępie niniejszego artykułu traktowanie będzie miało, w szczególności zastosowanie do warunków wejścia statków do portów morskich i na wody terytorialne drugiej Strony, do pobytu w nich i wyjścia z nich, do całkowitego wykorzystywania urządzeń i udogodnień udzielanych żegludze, do czynności handlowych, dotyczących statków morskich, ich towarów, pasażerów i bagażu; do wszelkiego rodzaju ulg, dotyczących przydziału miejsc przy nadbrzeżu dla załadowywania i wyładowywania; do należności i opłat wszelkiego rodzaju, nakładanych i pobieranych w imieniu lub na rachunek rządu, władz publicznych, koncesjonariuszy lub rozmaitych instytucyj; do zarządzeń mających na celu udzielenie kapitanowi, załodze i pasażerom współdziałania i pomocy zarówno osobistej, jak i dla statku, ładunków i bagażu - w wypadkach rozbicia się statku, osadzenia na mieliźnie i innych awaryj morskich, bądź przymusowego zawinięcia statku do portów, bądź wejścia na wody terytorialne drugiej Strony.

Przynależność krajowa statków morskich uznawana będzie obustronnie na podstawie dokumentów i świadectw, wystawionych w tym celu przez właściwe władze Umawiających się Państw i zgodnie z obowiązującymi w nich ustawami, przepisami i rozporządzeniami.

Artykuł  VII.

Korzyści, wynikające z traktowania krajowego, udzielone na podstawie artykułu VI niniejszego Układu przez każdą z Umawiających się Stron drugiej Stronie, nie obejmują:

1) korzyści, udzielanych własnemu rybołówstwu;

2) zarządzeń specjalnych i zapomóg dla rozwoju własnej żeglugi;

3) korzyści udzielanych własnym organizacjom sportowym;

4) kabotażu;

5) pilotowania oraz trudnienia się pilotażem, holowaniem, sygnalizacją i ratownictwem.

Artykuł  VIII.

Ustalone w artykułach I, II, V i VI niniejszego Układu bezwarunkowe traktowanie na stopie największego uprzywilejowania nie obejmuje:

1) uprawnień i korzyści, udzielonych lub mogących być udzielonymi przez każdą z Umawiających się Stron celem ułatwienia stosunków nadgranicznych z sąsiednimi państwami w strefie nie przenoszącej piętnastu kilometrów z każdej strony granicy;

2) uprawnień i korzyści, wynikających z unii celnej, zawartej zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami, zaciągniętymi przez obie Umawiające się Strony;

3) uprawnień i korzyści, udzielonych lub które mogą być udzielone:

a) przez Związek Socjalistycznych Republik Rad - Łotwie, Litwie, Finlandii i Estonii, oraz kontynentalnym państwom azjatyckimi, sąsiadującym z terytorium Związku Socjalistycznych Republik Rad;

b) przez Rzeczpospolitą Polską - Łotwie, Litwie, Finlandii i Estonii,

przy czym wyjątki wskazane sub a) lub b) niniejszego punktu 3 są ważne tylko do chwili udzielenia przez odnośną Stronę Umawiającą się tychże uprawnień i korzyści jakiemukolwiek trzeciemu krajowi.

Artykuł  IX.

Wobec tego, że zgodnie z ustawodawstwem Związku Socjalistycznych Republik Rad monopol handlu zagranicznego należy do państwa, Związek Socjalistycznych Republik Rad ma w składzie swej Ambasady w Rzeczypospolitej Polskiej Handlowe Przedstawicielstwo, którego statut prawny jest określony przez odrębne Porozumienie między Rzecząpospolitą Polską i Związkiem Socjalistycznych Republik Rad.

Artykuł  X.

Obywatele jako też osoby prawne jednej z Umawiających się Stron będą mieli wolny dostęp do sądów i do władz administracyjnych drugiej Strony, oraz prawo występowania przed nimi osobiście lub przez swych pełnomocników i nie będą podlegali w tym zakresie innym ograniczeniom, aniżeli tym, które są lub będą przewidziane przez obowiązujące na terytorium tej drugiej Strony ustawy i przepisy, a w każdym razie będą traktowani w taki sposób, jaki stosowany jest lub będzie do obywateli i osób prawnych jakiegokolwiek innego państwa.

Artykuł  XI.

Rząd Polski, któremu powierzone zostało prowadzenie spraw zagranicznych Wolnego Miasta Gdańska, zgodnie z artykułem 104 Traktatu Wersalskiego i artykułami 2 i 6 Konwencji Paryskiej z dnia 9 listopada 1920 roku pomiędzy Polską i Wolnym Miastem Gdańskiem, zastrzega sobie prawo oświadczenia, że Wolne Miasto jest stroną kontraktującą w niniejszym Układzie i, że bierze na siebie obowiązki oraz nabywa prawa w nim ustalone.

Zastrzeżenie to nie dotyczy postanowień niniejszego Układu, które Rzeczpospolita Polska odnośnie do Wolnego Miasta Gdańska już zawarła na zasadzie praw, przysługujących Polsce traktatowo.

Artykuł  XII.

Układ niniejszy będzie ratyfikowany i wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w Warszawie w terminie możliwie jak najkrótszym.

Układ wejdzie w życie piętnastego dnia po dacie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.

Układ niniejszy jest zawarty na czas nieograniczony.

Każda z Umawiających się Stron ma prawo zakomunikować drugiej Stronie wypowiedzenie Układu w którymkolwiek roku jego mocy obowiązującej, nie później jednak, aniżeli na trzy miesiące przed upływem odnośnego okresu rocznego, przy czym za początek pierwszego z tych okresów rocznych uznana zostaje data wejścia Układu w życie. W razie takiego wypowiedzenia, Układ przestaje obowiązywać z wygaśnięciem tego okresu rocznego, w którym nastąpiło wypowiedzenie.

Układ niniejszy sporządzony został w dwóch oryginalnych egzemplarzach, każdy w języku polskim i rosyjskim, przy czym obydwa teksty są jednakowo miarodajne.

Na dowód czego, wyżej wymienieni Pełnomocnicy podpisali Układ niniejszy i wycisnęli na nim swe pieczęcie.

Sporządzono w Moskwie, dnia 19 lutego 1939 roku.

Załącznik 

ŚWIADECTWO POCHODZENIA.

....................................... niniejszym zaświadcza,

że niżej wymienione towary wysłane ...........................

..............................................................

statkiem za konosamentem Nr ...........

---------- ".................." -------------

koleją za frachtem

z dn. .............. 19.... r. z .............................

według adresu ................................................

do ................................ obszaru celnego, istotnie

pochodzą z Rzeczypospolitej Polskiej.

Nazwa towaru	Znaki i numery	Ilość sztuk i rodzaj opakowania	Waga		Wartość
			Brutto	Netto

.................

.........., dnia .......... 19.. r.

Załącznik 

ŚWIADECTWO POCHODZENIA.

....................................... niniejszym zaświadcza,

że niżej wymienione towary wysłane ...........................

..............................................................

statkiem za konosamentem Nr ...........

---------- ".................." -------------

koleją za frachtem

z dn. .............. 19.... r. z .............................

według adresu ................................................

do ................................ obszaru celnego, istotnie

pochodzą ze Związku Socjalistycznych Republik Rad.

Nazwa towaru	Znaki i numery	Ilość sztuk i rodzaj opakowania	Waga		Wartość
			Brutto	Netto

.................

.........., dnia .......... 19.. r.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY.

W związku z podpisaniem w dniu dzisiejszym Układu Handlowego między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Rad, niżej podpisani Pełnomocnicy obydwóch Umawiających się Stron, zgodzili się na następujące postanowienia:

Rządy obydwóch Umawiających się Stron, kierując się koniecznością obopólnego zapewnienia najbardziej przychylnych warunków prawnych dla ich zewnętrznego obrotu handlowego, zobowiązują się podjąć w Moskwie nie później aniżeli w trzy miesiące od daty wejścia w życie niniejszego Protokołu, rokowania, co do zawarcia Porozumienia o ustaleniu warunków i procedury wykonywania zapadłych na terytorium drugiej Umawiającej się Strony decyzji arbitrażowych w sprawach spornych, związanych z transakcjami handlowymi.

Protokół niniejszy stanowi część integralną Układu Handlowego między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Rad, podpisanego w dniu dzisiejszym.

Protokół niniejszy sporządzony został w dwóch oryginalnych egzemplarzach, każdy w języku polskim i rosyjskim, przy czym obydwa teksty są jednakowo miarodajne.

Sporządzono w Moskwie, dnia 19 lutego 1939 roku.

PROTOKÓŁ DODATKOWY

do Układu Handlowego między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Rad, podpisanego w Moskwie dnia 19 lutego 1939 roku.

W związku z podpisaniem w dniu 19 lutego 1939 roku Układu Handlowego między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Rad, niżej podpisani:

Doktor Wacław GRZYBOWSKI, Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny Rzeczypospolitej Polskiej w Moskwie

i

Doktor Tadeusz ŁYCHOWSKI, Naczelnik Wydziału w Ministerstwie Przemysłu i Handlu Rzeczypospolitej Polskiej

z jednej strony

i

Anastas Iwanowicz MIKOJAN, Komisarz Ludowy Handlu Zewnętrznego Związku Socjalistycznych Republik Rad

z drugiej,

upoważnieni przez ich odnośne Rządy, zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł  1.

Kwestie, dotyczące uregulowania tranzytu towarowego poprzez terytoria Rzeczypospolitej Polskiej i Związku Socjalistycznych Republik Rad oraz kwestie o ogólnych podstawach traktowania, jakie ma być stosowane do:

a) przewozów kolejami towarów, przywożonych przez jedną z Umawiających się Stron na terytorium drugiej, bądź też wywożonych z tego terytorium;

b) przewozu pasażerów, bagażu oraz towaro-bagażu, będą stanowiły przedmiot specjalnego Porozumienia, co do zawarcia którego rozpoczną się w Moskwie rokowania nie później, aniżeli w cztery miesiące od daty wejścia w życie niniejszego Protokołu.

Artykuł  2.

Do chwili wejścia w życie wspomnianego Porozumienia, postanowienia o tranzycie towarowym, przewidziane w Artykule XXII Traktatu Pokoju między Polską z jednej strony a Rosją i Ukrainą z drugiej, podpisanego w Rydze w dniu 18 marca 1921 roku, pozostają w mocy.

Artykuł  3.

Niniejszy Protokół podlega ratyfikacji i wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w Warszawie równocześnie z wymianą dokumentów ratyfikacyjnych wspomnianego Układu Handlowego.

Niniejszy Protokół wejdzie w życie piętnastego dnia od daty wymiany dokumentów ratyfikacyjnych i pozostawać będzie w mocy do chwili wejścia w życie Porozumienia wymienionego w Artykule 1 niniejszego Protokołu.

Niniejszy Protokół sporządzony został w dwóch oryginalnych egzemplarzach, każdy w języku polskim i rosyjskim, przy czym obydwa teksty są jednakowo miarodajne.

Na dowód czego wymienieni wyżej Pełnomocnicy podpisali niniejszy Protokół i wycisnęli na nim swe pieczęcie.

Sporządzono w Moskwie, dnia 19 lutego 1939 roku.