Art. 3. - ZSRR-Polska. Konwencja w sprawie kwarantanny i ochrony roślin uprawnych przed szkodnikami i chorobami. Warszawa.1948.04.08.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.2.4

Akt obowiązujący

Wersja od: 22 października 1948 r.

Artykuł  3. 

Biorąc pod uwagę wielkie niebezpieczeństwo, jakie przedstawia stonka ziemniaczana dla produkcji ziemniaków Rzeczpospolitej Polskiej i Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, Umawiające się strony zgodziły się, począwszy od 1947 roku bezwzględnie zastosować na swoich obszarach następujące przedsięwzięcia przeciwko stonce ziemniaczanej:

1. Szeroko zaznajomić z tym szkodnikiem całą ludność Rzeczypospolitej Polskiej i ludność Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w okręgach graniczących ze związkiem Radzieckim oraz zorganizować bezpośrednio całą ludność dla przeprowadzenia powszechnych lustracji upraw ziemniaczanych w celu wykrycia w odpowiednim czasie, a następnie zlikwidowania ujawnionych ognisk wymienionego szkodnika.

2. W promieniu 5 do 10 km od nowoujawnionych i zlikwidowanych ognisk, a także w innych szczególnie zagrożonych miejscowościach, gdzie istnieje możliwość przeniknięcia stonki ziemniaczanej, przeprowadzić lustracje wszystkich upraw ziemniaczanych przy pomocy specjalnie przygotowanych lustratorów, pod kierownictwem wykwalifikowanych specjalistów.

3. W miarę ujawniania ognisk stonki ziemniaczanej niezależnie od ich rozmiarów przeprowadzać natychmiastową ich likwidację przy pomocy radykalnych metod z zastosowaniem środków opartych na ostatnich zdobyczach nauki i praktyki i ustalać kwarantannę w stsosunku do miejscowości albo rejonów, według uznania Służby Kwarantanny.

Wykorzystać w jak największym stopniu doświadczenie, wiedzę i zdobycze naukowe Służby Kwarantanny Rzeczypospolitej Polskiej i Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich we wspólnej walce ze stonką ziemniaczaną.