ZSRR-Polska. Konwencja o bezpośredniej osobowej i towarowej komunikacji kolejowej. Warszawa.1924.04.24.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.50.344

Akt utracił moc

Wersja od: 21 lipca 1935 r.

KONWENCJA

między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Rad o bezpośredniej osobowej i towarowej komunikacji kolejowej, podpisana w Warszawie dnia 24 kwietnia 1924 r.

(Ratyfikowana zgodnie z ustawą z dnia 17 grudnia 1924 r. - D. U. R. P. i 1925 r. № 1, poz. 6).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

MY, STANISŁAW WOJCIECHOWSKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dwudziestego czwartego kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego czwartego roku w Warszawie podpisana została pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Związku Socjalistycznych Republik Rad Konwencja o bezpośredniej osobowej i towarowej komunikacji kolejowej wraz z Protokółem dodatkowym, które to Konwencja i Protokół brzmią słowo w słowo jak następuje:

Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Rad o bezpośredniej osobowej i towarowej komunikacji kolejowej.

Rzeczpospolita Polska z jednej strony, a Związek Socjalistycznych Republik Rad z drugiej strony, pragnąc zewrzeć Konwencie o bezpośredniej osobowej i towarowej komunikacji kolejowej między obu Państwami, mianowały w tym celu jako swoich Pełnomocników:

Rzeczpospolita Polska pp.: Bronisława Chodkiewicza, Franciszka Moskwę i Kazimierza Tyszyńskiego.

Związek Socjalistycznych Republik Rad pp.: Grzegorza Biesiedowskiego, Jana Mironowa, Piotra Orłowa i Konstantyna Miaskowa, którzy, po wymianie pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone we właściwej formie, uzgodnili co następuje:

Artykuł  1. ¹

Pomiędzy kolejami żelaznemi Rzeczypospolitej Polskiej, a kolejami żelaznemi Związku Socjalistycznych Republik Rad ustanawia się bezpośrednią osobową i towarową komunikację kolejową.

Dla powyższej komunikacji obowiązują się obie umawiające się Strony utrzymywać normalny ruch kolejowy przez następujące stacje zdawczo-odbiorcze:

	Polskie stacje:	Sowieckie stacje:
I.	Zahacie	Firanowo
II.	Stołpce	Niegorełoje
III.	Mikaszewicze	Żytkowiczi
IV.	Zdołbunowo	Szepietowka
V.	Podwołoczyska	Wołoczysk
VI	Olechnowicze	Radoszkowiczy

Interesowane zarządy kolejowe będą władne dla powyższej komunikacji podejmować we wzajemnem porozumieniu normalny ruch kolejowy również przez inne stacje zdawczo-odbiorcze.

Czynności zdawczo-odbiorcze będę mogły być przeniesione przez każdą z umawiających się Stron na stacje, położone bliżej granicy państwowej, po poprzedniem zawiadomieniu o tem Strony drugiej.

Przewóz ładunków będzie się odbywał w rzeczonej komunikacji pomiędzy wszystkiemi stacjami kolejowemi umawiających się Stron, otwartemi dla czynności towarowych w wewnętrznej komunikacji bezpośredniej. Przewóz osób i bagażu w komunikacji bezpośredniej będzie się odbywał pomiędzy określonemi stacjami, których listę będzie się ustalało na zjazdach kolejowych. (Art. 16 i 1 Protokółu dodatkowego).

Artykuł  2.

Stacje zdawczo-odbiorcze obu Stron (art. 1) i tory, łączące je, powinny być tak urządzone, aby pociągi kolei zdającej mogły dojeżdżać do stacji przyjmującej.

O ile osobne umowy graniczne (stacyjne) (art. 5) nie przewidują inaczej, zdawanie ładunków i bagażu, oraz przesiadanie się podróżnych będzie się odbywało na stacji zdawczo-odbiorczej (art. 1) kolei przyjmującej.

Umawiające się Strony zobowiązują się urządzać swoje stacje zdawczo - odbiorcze odpowiednio do rozmiaru przewozów i wymagań ruchu.

Strony zobowiązują się również zapewnić sobie wzajemnie, w miarę potrzeb komunikacji sąsiedzkiej, korzystanie z urządzeń stacyjnych i wymianę usług z nią połączonych, a w miarę możności wzajemne dostarczanie pomieszczenia na mieszkania dla personelu służbowego kolei sąsiedniej, zatrudnionego stale lub czasowo na stacji zdawczo-odbiorczej (II Prot. dodatk.).

Artykuł  3.

Obie umawiające się Strony zobowiązują się do udzielania sobie wzajemnie pomocy w razie nieszczęśliwych wypadków lub niedomagań ruchu na pogranicznych szlakach i stacjach. Osobne umowy graniczne (stacyjne) (art. 5) mają ściśle określić terytorjum, na które rozciąga się to zobowiązanie, oraz ustalić sposób udzielania pomocy (III Prot. dodatk.)

Artykuł  4.

Ruch pociągów między stacjami granicznemi ma się odbywać według rozkładów jazdy, ustalanych periodycznie we wzajemnem porozumieniu Zarządów interesowanych kolei sąsiednich, z uwzględnieniem ruchu pociągów bezpośredniej komunikacji międzynarodowej pasażerskiej, potrzeb komunikacji pocztowej oraz rozmiaru przewozów.

Artykuł  5. ²

Centralne Zarządy Kolejowe obu Umawiających się Stron zawierają w rozwinięciu niniejszej Konwencji:

A) jedną Umowę graniczną (stacyjną) dla komunikacji kolejowej na wszystkich stacjach zdawczo-odbiorczych i na szlaku pomiędzy temi stacjami przy współudziale innych zainteresowanych resortów, która oprócz spraw, przekazanych jej przez inne artykuły niniejszej Konwencji, ma za zadanie ustalić:

1) sposób przesiadania się podróżnych, zdawania bagażu i ładunków oraz wykonywania formalności, połączonych z temi czynnościami, ze wskazaniem obowiązku dostarczania dokumentów kolejowo-celnych, wymaganych przez przepisy kolejowe i celne;

2) sposób i warunki wykonywania ruchu w obrębie stacyj zdawczo-odbiorczych i na łączących je szlakach, korzystania z taboru oraz jego technicznego zdawania i przyjmowania;

3) sposób korzystania z telegrafu i telefonu kolejowego dla potrzeb służbowych, przesyłania i tłumaczenia korespondencji służbowej, tudzież tłumaczenia dokumentów przewozowych oraz określania, w jakim języku ma się odbywać porozumiewanie się wzajemne stacyj granicznych i zdawczo-odbiorczych w sprawach służbowych;

4) sposób korzystania z budowli, pomieszczeń i urządzeń kolejowych na stacjach granicznych i zdawczo-odbiorczych (art. 1), wysokość opłat za korzystanie z nich w wypadkach, gdy niema kompensaty w naturze (art. 6), sposób dostarczania materjałów (wody, węgla, smarów i t. d.) i obrachunku za nie, tudzież sposób świadczenia i opłaty wzajemnych usług na wymienionych stacjach i szlakach (art. 2);

5) wysokość wynagrodzenia za prowadzenie pociągów parowozami jednej Umawiającej się Strony na szlaku między granicą państwową a stacją zdawczo-odbiorczą drugiej Umawiającej się Strony.

B) Umowy, mające za zadanie ustalenie warunków wzajemnego używania wagonów w komunikacji bezprzeładunkowej (przestawczej)

Artykuł  6. ³

Z niezbędnych dla wykonywania komunikacji sąsiedzkiej budowli, pomieszczeń i urządzeń kolejowych na stacjach granicznych i zdawczo-odbiorczych (art. 1) oraz na szlakach pogranicznych, obie Umawiające się Strony korzystają bezpłatnie, o ile nie zostały im udzielone do wyłącznego używania i jako takie nie mają kompensaty w naturze.

Za korzystanie z innych pomieszczeń służbowych oraz wypoczynkowych i mieszkalnych, które zostały oddane drugiej Umawiającej się Stronie do wyłącznego używania, należy się czynsz, uzgodnić się mający w Umowie granicznej (stacyjnej), (p. A art. 2), o ile niema kompensaty w naturze.

Artykuł  7.

Utrzymywanie i obsługa podtorza, nawierzchni, budowli i wszelkich urządzeń, służących do wykonywania ruchu sąsiedzkiego, należy do tego zarządu kolejowego, na którego terytorjum one się znajdują.

Sposób utrzymywania mostów granicznych określą postanowienia osobnych umów granicznych (stacyjnych) (art. 5 i IV Prot. dodatk.).

Artykuł  8.

O ile osobne umowy graniczne (stacyjne) nie ustalą inaczej, przeładunku towarów z toru ogólno-europejskiego na szeroki lub naodwrót dokonywa kolej przyjmująca, przyczem przy oddawaniu i przyjmowaniu ładunków waga i stan przesyłek będą sprawdzane przy udziale obu Stron.

Artykuł  9.

Rewizji celnej i paszportowej dokonywają właściwe urzędy każdej Strony na jej terytorjum (V Prot. dodatk.).

Artykuł  10.

O ile w niniejszej Konwencji lub też w osobnych umowach granicznych (stacyjnych) (art. 5) nie przewidziano inaczej, ruch sąsiedzki na terytorjum każdej z umawiających się Stron będzie się odbywał stosownie do ustaw i przepisów, tam obowiązujących.

Przepisy ruchu i sygnalizacji dla szlaków pomiędzy sąsiedniemi stacjami granicznemi winny być uzgodnione w osobnych umowach granicznych (stacyjnych) (art. 5), które ustalą również sposób rachuby czasu na tych szlakach.

Artykuł  11.

Zarządowi kolei każdej z umawiających się Stron służy prawo wyznaczenia na stację graniczną drugiej Strony swoich pracowników w niezbędnej liczbie dla dokonywania czynności zdawczo-odbiorczych.

Personel jednej ze Stron umawiających się podlega podczas służbowego pobytu na terytorjum kolejowem drugiej Strony miejscowym organom kolejowym i jest obowiązany spełniać ich zarządzenia służbowe; pod względem dyscyplinarnym personel ten odpowiada jedynie przed własnym zarządem.

Artykuł  12.

Zarządy kolejowe każdej Strony ponoszą odpowiedzialność za czynności służbowe i zaniedbania swoich pracowników i robotników.

Za szkody, wyrządzone Zarządowi kolejowemu drugiej Strony działaniem, lub powstałe wskutek służbowych zaniedbań personelu, stale lub czasowo zajętego w niniejszej komunikacji, odpowiada Zarząd kolejowy tej Strony, która ten personel wyznaczyła.

Odpowiedzialność za szkody, wskazane w niniejszym artykule, określa się podług praw i przepisów, obowiązujących w miejscu ich spowodowania.

Do bagażu i towarów, a także do podróżnych, o ile odpowiedzialność nie wynikła ze spowodowania kalectwa lub śmierci podróżnego, stosują się osobne postanowienia (art. 13).

O ile śmierć lub kalectwo osób, zniszczenie lub uszkodzenie taboru, względnie środków przewozowych lub urządzeń kolejowych, nastąpiło na stacji zdawczo-odbiorczej (art. 1) lub na odcinku pomiędzy tą stacją a linją graniczną Państwa - z powodu nie uwzględnienia obowiązujących tam przepisów ruchowych lub sygnałowych (art. 10), odpowiada za nie ten zarząd kolejowy, którego pracownicy nie przestrzegali właściwych przepisów. Jeżeli szkody powstały z winy pracowników obydwóch Stron, lub jeżeli nie da się ustalić, kto mianowicie spowodował szkodę, odpowiadają za nią obydwa zarządy kolejowe w równych częściach.

O każdym wypadku, w którym odpowiedzialność za szkodę może obciążyć drugą Stronę, należy tę Stronę niezwłocznie zawiadomić. Dochodzenia dla ustalenia szkody mają być prowadzone przez pełnomocników zarządów kolejowych obu Stron. Jeżeli szkoda ma być ustalona także w ładunku pocztowym, który był przewożony w wagonie pocztowym lub towarowym, należy powołać do udziału w tem dochodzeniu również przedstawicieli zarządu pocztowego (VI A. Prot. dodatk.).

Za szkody, wywołane przez zły stan szlaków, parowozów lub urządzeń kolejowych na stacjach i na szlakach odpowiada ten zarząd, który jest obowiązany do utrzymywania w należytym stanie tych szlaków, parowozów i urządzeń.

Za szkody, wywołane przez zły stan wagonów, odpowiada ten zarząd, który ostatnio przyjął te wagony pod względem technicznym.

Za szkody, wywołane działaniem siły wyższej (vis major) zarządy kolejowe nic ponoszą odpowiedzialności (VI B Prot. dodatk.).

Każda Strona ma prawo regresu do drugiej Strony, jeżeli została zniewolona prawomocnym wyrokiem sądowym do zapłaty za szkodę, za którą według niniejszych postanowień druga Strona ponosi odpowiedzialność w całości lub w części. Również takie same prawo regresu działa w wypadku, jeżeli obiedwie Strony zgodzą się, aby jedna ze Stron załatwiała w drodze pozasądowej pretensje o odszkodowanie, chociaż druga Strona ponosi odpowiedzialność za szkodę całkowicie lub w części.

Artykuł  13. ⁴

Przewóz podróżnych, bagażu, w tem i przesyłek ekspresowych, odbywa się w niniejszej komunikacji na podstawie osobnych przepisów, ustalanych zgodnie przez Centralne Zarządy Kolejowe obu Umawiających się Stron.

Przewóz towarów odbywa się na podstawie przepisów Konwencji Międzynarodowej o przewozie towarów kolejami żelaznemi (K. M. T.) z dnia 23 października 1924 r., wraz z ujednostajnionemi postanowieniami dodatkowemi Międzynarodowego Komitetu Przewozów Kolejami Żelaznemi, oraz z odchyleniami, jakie ustalają Władze Komunikacyjne obu Umawiających się Stron we wzajemnem porozumieniu.

W razie zastąpienia wymienionej Konwencji Międzynarodowej inną międzynarodową umową, Władze Komunikacyjne obu Umawiających się Stron są uprawnione, po wzajemnem porozumieniu użyć tej ostatniej za podstawę prawną do uregulowania komunikacji, o jakiej mowa.

Artykuł  14.

Za przewóz osób, bagażu i towarów w komunikacji bezpośredniej pomiędzy kolejami polskiemi i kolejami Związku Socjalistycznych Republik Rad, pobiera się opłatę przewozową i opłaty dodatkowe według taryf bezpośrednich, a w braku takich taryf tudzież za przewóz towarów tranzytem z jednego z wymienionych państw lub do jednego z nich kolejami drugiego państwa - podług sumy stawek taryfowych, obowiązujących na kolejach polskich i Z. S. R. R.

Opłaty przewozowe, należne kolejom polskim i Z. S. R. R. w tych komunikacjach oblicza się za odległość od i do linji granicznej pomiędzy umawiającemi się państwami.

Przy przejeździe podróżnych i przewozie bagażu odbywającym się nie na podstawie biletów i kwitów bezpośredniej komunikacji, bilety i kwity bagażowe będą wydawane do linji granicznej - a podróżni będą płacili za przejazd i przewóz bagażu od granicy do stacji zdawczo-odbiorczej drugiej Strony na tej stacji zdawczo-odbiorczej (art. 1); sposób pobierania tych opłat określą osobne umowy graniczne (stacyjne) (art. 5); władze komunikacyjne umawiających się Stron będą miały prawo we wzajemnem porozumieniu zmienić wspomniany sposób wydawania biletów jazdy i kwitów bagażowych, oraz pobierania opłat przewozowych.

Artykuł  15.

Zasady i przepisy niniejszej komunikacji, z których wynikają prawa lub obowiązki kolei względem osób trzecich, będą ogłaszane przed ich wprowadzeniem w wykonanie według tekstu uzgodnionego przez władze kolejowe obu umawiających się Stron w wydawnictwach oficjalnych każdej Strony w jej języku urzędowym i stosownie do obowiązujących przepisów.

Artykuł  16. ⁵

Celem możliwego rozwoju i udoskonalania bezpośredniej komunikacji winny być zwoływane co najmniej raz do roku Zjazdy przedstawicieli kolei uczestniczących w niniejszej komunikacji, w składzie najwyżej po 6 przedstawicieli każdej Strony. Na zjazdach mogą być także rozważane sprawy dotyczące zmian i uzupełnień Umowy granicznej (stacyjnej), umów o używaniu wagonów w komunikacji bezprzeładunkowej (przestawczej) oraz uzgadniane projekty tych zmian i uzupełnień. Każdej Stronie służy prawo powoływać do udziału w Zjazdach ekspertów z głosem doradczym.

Na Zjazdach mają być rozważane sprawy, dotyczące warunków i taryf komunikacji bezpośredniej, a Jakże wzajemnych pretensyj i rozbieżności zdań między kolejami, wynikających z niniejszej komunikacji, o ile co do tych pretensyj lub rozbieżności nie osiągnięto wcześniej bezpośredniego porozumienia między interesowanemi Zarządami kolejowemi. Ponadto może być poruczone Zjazdom wypracowywanie projektów bezpośrednich taryf niniejszej komunikacji.

Nadzwyczajne Zjazdy mogą być zwoływane na żądanie jednej z umawiających się Stron.

Uchwały Zjazdów winny być przedstawiane do zatwierdzenia własnych władz komunikacyjnych każdej z umawiających się Stron.

Pierwszy Zjazd ma być zwołany natychmiast po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych niniejszej Konwencji.

Terminy i miejsce Zjazdów ustalają w drodze porozumienia władze komunikacyjne umawiających się Stron (VII Prot. dodatkowy).

Artykuł  17.

Obie umawiające się Strony polecą swym zarządom kolejowym, aby się wzajemnie powiadamiały bezzwłocznie o wypadkach przerw ruchu i ograniczeń w przyjmowaniu ładunków, tudzież o wprowadzaniu i znoszeniu zakazów przywozu, względnie ograniczeń tranzytu z Polski przez terytorjum Z. S. R. R. i odwrotnie z terytorjum Z. S. R. R. przez Polskę.

Artykuł  18.

Korespondencję między zarządami kolejowemi, stacjami i innemi urzędami umawiających się Stron będzie się prowadziło w języku urzędowym Strony wysyłającej (art. 5 punkt 3).

Artykuł  19.

Korzystanie z telegrafu i z telefonów kolejowych w celach służbowych i przesyłka kolejowej korespondencji służbowej będą bezpłatne; również bezpłatnie przewozić się będzie paczki z kolejowemi drukami i instrukcjami do stacji zdawczo-odbiorczej (art. 1) drugiego zarządu.

Artykuł  20.

Spory, mogące wyniknąć przy stosowaniu mniejszej Konwencji, jak również spory, co do wszelkiego rodzaju pretensyj, powstających w niniejszej komunikacji, o ile w tych sprawach nie osiągnięto porozumienia na Zjazdach (art. 16), oddawane będą do rozstrzygnięcia sądowi polubownemu. W razie istnienia takiego sporu, każda z umawiających się Stron wyznaczy po jednym sędzi polubownym, a ci wybiorą przewodniczącego. Jeżeli nie mogą się pogodzić, co do osoby przewodniczącego, Rządy obu Stron porozumieją się co do sposobu jego wyznaczenia.

Artykuł  21.

Niniejszą Konwencję zawiera się na czas nieograniczony, może ona być wypowiedziana przez każdą z umawiających się Stron za sześciomiesięcznem wymówieniem.

Obie umawiające się Strony mają prawo zażądać rewizji poszczególnych artykułów niniejszej Konwencji. Strona, pragnąca korzystać z tego prawa, obowiązana będzie złożyć drugiej Stronie swój projekt. Strona druga wypowie swoją opinię, lub przedstawi swój kontrprojekt nie później, niż w ciągu dwóch miesięcy, poczem jeżeli zajdzie tego potrzeba, wszczęte zostaną rokowania między obu umawiającami się Stronami, względnie ich właściwemi władzami.

Artykuł  22.

Niniejsza Konwencja ma być ratyfikowana w możliwie najkrótszym czasie. Dokumenty ratyfikacyjne będą wymienione w Warszawie. Konwencja nabiera mocy prawnej po upływie 15 dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych (VIII prot. dodatkowy).

Sporządzono i podpisano w Warszawie dnia dwudziestego czwartego kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego czwartego roku w dwóch egzemplarzach, po polsku i rosyjsku, przyczem oba teksty uważa się za jednakowo obowiązujące.

(-) Chodkiewicz. (-) Гp. Бeceдoвcкий.

(-) Fr. Moskwa. (-) И. Mиpoнoв.

(-) K. Tyszyński. (-) П. Opлoв.

(-) K. Mяcкoв.

PROTOKÓŁ DODATKOWY. ⁶

W chwili podpisania Konwencji Pełnomocnicy obu Stron uzgodnili w jej uzupełnieniu i wyjaśnieniu, co następuje:

I.

Do art. 1.

A)  Przez komunikację osobową należy rozumieć komunikację, obejmującą przewóz podróżnych, ręcznego bagażu, bagażu, w tem przesyłek nadzwyczajnych i przewóz poczty; przez komunikację towarową rozumie się przewóz wszelkich towarów.

B) Postanowienia niniejszej Konwencji, dotyczące przewozów pocztowych, wchodzą w życie po uzyskaniu mocy prawnej przez Konwencję pocztowo-telegraficzną, podpisaną w Moskwie dnia 24 maja 1923 r.

C) Umawiające się Strony, celem popierania rozwoju przewozów tranzytowych, wyrażają na przyszłość gotowość brać, w miarę możności, udział w komunikacjach bezpośrednich z innemi państwami, leżących w interesie jednej z umawiających się Stron.

D) Każda z Umawiających się Stron będzie czuwała nad tem, aby na jej terytorjum w pobliżu granicy państwowej, w pasie stumetrowym, nie dokonywano żadnych poczynań, które mogłyby narazić na niebezpieczeństwo eksploatację kolei drugiej Umawiającej się Strony.

Tak samo każda z Umawiających się Stron wyda odpowiednie zarządzenia, w ramach własnych ustaw i rozporządzeń, niezbędne do ochrony szlaku i bezpieczeństwa ruchu.

II.

Do art. 2.

Pomieszczenia służbowe i mieszkalne powinny być ogrzewane i oświetlane.

III.

Do art. 3.

Pociągi ratownicze powinny zatrzymywać się na granicy, celem przyjęcia konwoju, pod którego dozorem jadą dalej. Pociągi te z całą obsługą niezwłocznie po spełnieniu zadania powinny wrócić do swej stacji. Powrót pociągu powinien być uprzednio zgłoszony władzom celnym i policyjnym.

IV.

Do art. 7.

Osobne umowy między zarządami kolejowemi obu Stron uregulują sprawy głównej naprawy lub odbudowy mostów granicznych.

V.

Do art. 9.

Odchylenia od tego artykułu mogą być w zależności od miejscowych warunków dopuszczane na podstawie osobnych układów umawiających się Stron.

I.

Do art. 12.

A) Udział zarządu pocztowego w dochodzeniach, celem ustalenia szkody w przesyłkach pocztowych nie przesądza wysokości odszkodowania, jakie zarząd kolejowy będzie miał wypłacić zarządowi pocztowemu.

B) Przez siłę wyższą (vis major) rozumie się takie przypadek, któremu nie można zapobiec środkami kolei żelaznych (nieuchronny przypadek).

VII.

Do art. 16.

Pierwszy Zjazd ma wypracować: Statut Zjazdów, a niezależnie od tego postanowienia wykonawcze, niezbędne do wprowadzenia w życie niniejszej Konwencji i przepisy o rozrachunkach wzajemnych, a także rozważyć sprawę komunikacji pasażerskiej bez przesiadania.

VIII.

Do art. 22.

Niniejsza Konwencja zostanie wprowadzona w wykonanie rozporządzeniem Władz komunikacyjnych każdej Strony - od 15 bieżącego lub 1 następnego miesiąca po otrzymaniu wiadomości o zatwierdzeniu postanowie wykonawczych (VII) i osobnych umów granicznych (stacyjnych) (art. 5) przez władze komunikacyjne obu Stron. Równocześnie tracą moc obowiązującą tymczasowe umowy o ruchu granicznym.

Niniejszy Protokół sporządzono i podpisano w Warszawie dnia dwudziestego czwartego kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego czwartego roku, a tem, że stanowi on część składową Konwencji i posiada równą z nią moc obowiązującą.

(-) Chodkiewicz. (-) Гp. Бeceдoвcкий.

(-) Fr. Moskwa. (-) И. Mиpoнoв.

(-) K. Tyszyński. (-) П. Opлoв.

(-) K. Mяcкoв.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  Nr 1

PRZEPISY

o bezpośredniej komunikacji osobowej i bagażowej między Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Rad.

Par. 1. Przepisy niniejsze mają zastosowanie przy przewozie podróżnych i bagażu za biletami bezpośredniemi, względnie bezpośredniemi kwitami bagażowemi, wydawanemi przez stację wyjazdu, względnie nadania na całą odległość przewozu kolejami żelaznemi obydwu umawiających się Stron.

Par. 2. Przewóz podróżnych i bagażu w bezpośredniej komunikacji między Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Rad odbywa się między stacjami, wyszczególnionemi w taryfach tej komunikacji.

Par. 3. Odprawa i przewóz podróżnych i bagażu odbywa się w granicach obszarów każdej z umawiających się Stron na podstawie jej przepisów wewnętrznych.

A.

Podróżni.

Par. 4. Na biletach jazdy powinny być oznaczone:

a) numer porządkowy biletu,

b) rodzaj pociągu i klasa wagonu, wzgl. rodzaj wagonu (miejsce do siedzenia miękkie lub twarde),

c) nazwa stacji wyjazdu i przeznaczenia oraz kierunek (droga) przejazdu,

d) cena,

e) termin ważności i

f) dzień, miesiąc i rok wydania biletu.

Tekst biletów ma być wydrukowany w języku polskim i rosyjskim.

Par. 5. Termin ważności biletu ustala się na podstawie sumy terminów ważności, przewidzianych w taryfach wewnętrznych obu umawiających się Stron i liczy się od północy po wydaniu biletu.

Par. 6. Dozwala się przerwać podróż w granicach terminu ważności biletu pod warunkiem, że podróżny natychmiast po opuszczeniu pociągu oraz przy wznowieniu podróży przedstawi bilet zawiadowcy stacji przerwy lub wznowienia podróży do właściwego ostemplowania. Podróżny, który przerwał podróż na jednej ze stacyj pośrednich, może wznowić podróż i z innej stacji pośredniej, o ile ta ostatnia leży bliżej stacji przeznaczenia, niż stacja, na której przerwano podróż.

Par. 7. Dzieci do lat 4, jadące z osobami dorosłemi, nie więcej jednak jak jedno dziecko na każdą osobę dorosłą, przewozi się bezpłatnie o ile nie zażądano dla nich oddzielnego miejsca.

Dzieci od lat 4 do 10 oraz dzieci młodsze od lat 4, dla których zażądano miejsc osobnych, przewozi się za połowę opłaty taryfowej, ustalonej dla dorosłych.

Bagaż ręczny.

Par. 8. Podróżny ma prawo zabierać ze sobą do wagonu przedmioty łatwo przenośne (bagaż ręczny), o ile to nie sprzeciwia się przepisom celnym i innym administracyjnym.

Bagaż ręczny może podróżny umieszczać w wagonie jedynie w przeznaczonych na to pomieszczeniach nad lub pod miejscem, które zajmuje. Zabrania się podróżnym brać ze sobą do wagonu przedmioty, zagrażające bezpieczeństwu publicznemu, w szczególności nabitą broń palną oraz materje wybuchowe, łatwo zapalne, źrące, cuchnące i t. p.

Podróżni winni sami troszczyć się o bagaż ręczny. Za całość i stan bagażu ręcznego kolej odpowiedzialności nie przyjmuje.

Zwrot nadpłat.

Par. 9. Reklamacje o zwrot kwot, nadpłaconych za przejazd podróżnych, względnie przewóz bagażu, wskutek nieprawidłowego zastosowania taryfy lub błędnego obliczenia (nadpłaty), winny być składane Zarządowi kolejowemu, który wydał bilet, względnie przyjął do wysłania bagaż.

Reklamujący może jednak zwrócić się do Zarządu kolei przeznaczenia, który przesyła reklamację do właściwego załatwienia zarządowi kolei wysłania, z równoczesnem powiadomieniem o tem reklamującego.

Par. 10. Podróżny, który z powodu opóźnienia pociągu, odwołania pociągu lub przerwy ruchu, nie może rozpocząć podróży, względnie odbywać jej dalej w ciągu najbliższych 12 godzin, ma prawo żądać zwrotu opłaty odległość przez niego niewykorzystaną.

B.

Bagaż.

Par. 11. Jako bagaż dopuszcza się do przewozu pociągami osobowemi tylko takie przedmioty, które są niezbędne podróżnemu w podróży i które są zawarte w kufrach, walizach, koszach podróżnych, ręcznych tłomokach podróżnych, pudłach, pudełkach od kapeluszy i t. p. Pozatem powinien być bagaż łatwy do rozpoznania z powierzchowności i mieć rozmiary takie, aby mógł pomieścić się w wagonie bagazowym. Waga każdej oddzielnej sztuki winna nie przewyższać 100 klg., a objętość jej 1 m.³ nawet gdyby przy nadaniu jednej sztuki okazano kilka biletów jazdy. Na każdy bilet wolno wysłać nie więcej, niż 3 sztuki bagażu.

Par. 12. Do przewozu jako bagaż przyjmuje się również: próbki towarów, jakie wożą ze sobą handlujący, wózki dla dzieci, fotele przenośne dla chorych, welocypedy (rowery), instrumenty muzyczne (dla własnego użytku), zapakowane w pudła lub też w innem odpowiedniem opakowaniu.

Par. 13. Do przewozu jako bagaż nie są dopuszczone:

a) przedmioty, przeznaczone do handlu (towary),

b) broń i wszelkie materjały samozapalne oraz wybuchowe, kwasy żrące, ciecze i inne przedmioty, wyłączone z przewozu pociągami towarowemi na mocy odnośnych przepisów, lub przyjmowane warunkowo dla przewozu takiemi pociągami,

c) złoto i srebro w sztabach, platyna, papiery wartościowe i monety, pieniądze, dokumenty, kamienie drogocenne, perły prawdziwe, a także wyroby ze złota, srebra i platyny, wykonane tylko z tych kruszców lub w połączeniu z kamieniami drogocennemi i perłami.

Par. 14. Bagaż przewozi się w wagonach bagażowych i wysyła się w kierunku z Polski do Związku Socjalistycznych Republik Rad tym pociągiem, którym podróżny wyjeżdża podług oświadczenia przy nadaniu bagażu, w kierunku zaś ze Związku Socjalistycznych Republik Rad do Polski - tym pociągiem, którego numer wskazano na bilecie jazdy.

Opakowanie.

Par. 15. Opakowanie bagażu powinno być wytrzymałe (trwałe). Bagaż w opakowaniu niewytrzymałem (nietrwałem) lub bez opakowania nie może być przyjęty do przewozu.

Par. 16. Każda sztuka bagażu powinna być zaopatrzona w nalepkę, dobrze przymocowaną lub naklejoną, na której powinien być wyszczególniony dokładny adres podróżnego (nazwisko, miejsce zamieszkania) oraz nazwy stacji nadania i przeznaczenia, bez czego bagaż może nie być przyjęty do przewozu.

Par. 17. Cechy i nalepki % poprzednich podróży, jak również różnego rodzaju napisy, winny być usunięte z bagażu.

Nadawanie bagażu.

Par. 18. Bagaż przyjmuje się do przewozu jedynie na podstawie biletów jazdy.

Par. 19. Jeżeli bilet ważny jest na przejazd kilkoma kierunkami, to bagaż wysyła się w kierunku, jaki obrał sobie podróżny, przyczem obrany kierunek jazdy winien podróżny zgłosić przy nadawaniu bagażu.

Par. 20. Opłaty za przewóz oblicza się za każde 10 kg., - na kolejach Związku Socjalistycznych Republik Rad tymczasowo za każde 25 funtów. Każde zaczęte z 10 kg. liczy się za pełne 10 kg. (25 funtów).

Par. 21. Opłatę za przewóz bagażu ustala taryfa bezpośredniej komunikacji osobowej między Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Rad.

Par. 22. Kolej ma prawo sprawdzać zawartość przesyłek bagażowych, jeżeli ma uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że bagaż zawiera przedmioty, których przewóz jest wzbroniony.

Par. 23. Na dowód przyjęcia bagażu do wysłania kolej wydaje podróżnemu kwit bagażowy, na osobnym dla tej komunikacji ustalonym blankiecie, wydrukowanym w polskim i rosyjskim języku.

Par. 24. Kwit bagażowy winien zawierać dane następujące: numer porządkowy, datę nadania i numer pociągu, nazwę stacji nadania i przeznaczenia, drogę przewozu, liczbę sztuk bagażu, wagę- bagażu, opłatę pobraną za przewóz oraz liczbę okazanych przy nadaniu bagażu biletów i ich numery. Pozatem kwit bagażowy winien być zaopatrzony w stempel stacji nadania.

Formalności celne i inne administracyjne.

Par. 25. Podróżny obowiązany jest być obecnym przy załatwianiu formalności celnych i innych administracyjnych na stacjach kolejowych lub w punktach celnych, na których odbywa się rewizja bagażu.

Wydawanie bagażu.

Par. 26. Kolej wydaje bagaż jedynie za zwrotem kwitu bagażowego i nie ma obowiązku sprawdzać praw okaziciela do tego kwitu.

Par. 27. Okaziciel kwitu bagażowego ma prawo żądać wydania bagażu na stacji przeznaczenia w miejscu do tego przeznaczonem, po przyjściu pociągu, na który bagaż był nadany, bezzwłocznie po wyładowaniu, a w razie potrzeby - także po wykonaniu formalności celnych oraz innych administracyjnych.

Par. 28. Bagaż wydaje się na stacji przeznaczenia. Jednakże na żądanie podróżnego i po zwrocie kwitu bagażowego, bagaż może być wydany z powrotem na stacji nadawczej lub też na stacji pośredniej, otwartej dla wykonywania czynności bagażowych, o ile pozwala na to czas postoju pociągu, a także o ile nie stoją temu na przeszkodzie przepisy celne i inne administracyjne. W tych wypadkach podróżny nie ma prawa żądać zwrotu opłaty za przewóz bagażu.

Par. 29. W rasie zagubienia kwitu bagażowego, bagaż wydaje się tylko po należytem udowodnieniu praw do bagażu przez osobę, która żąda wydania bagażu, przyczem kolej ma prawo wymagać odpowiedniego zabezpieczenia. W tym wypadku wydaje kolej bagaż za pokwitowaniem, które winno zawierać szczegółowy opis bagażu, nazwisko i adres odbiorcy.

Par. 30. Podróżny, któremu nie wydano bagażu w czasie właściwym, ma prawo żądać, aby na kwicie bagażowym odnotowano dzień i godzinę zgłoszenia się po bagaż.

Odpowiedzialność kolei za zaginięcie, brak lub uszkodzenie bagażu.

Par. 31. Koleje umawiających się Stron są odpowiedzialne za całość i stan bagażu, mianowicie koleje Strony wysyłającej od stacji nadania do stacji zdawczo-odbiorczej (art. 1 Konwencji), a koleje Strony odbiorczej - od tej stacji do stacji przeznaczenia, przytem jednak reklamacje, dotyczące przewozu bagażu, mogą być kierowane do kolei nadawczej lub odbiorczej według wyboru reklamującego.

Par. 32. Kolej, która w wykonaniu obowiązku na niej ciążącego, wypłaciła odszkodowanie trzeciej osobie, na prawo regresu do tej kolei, na której ciąży odpowiedzialność. (Par. 31).

Par. 33. Przy przewozie bagażu w komunikacji niniejszej nie przyjmuje się ubezpieczenia terminowości dostawy.

Par. 34. Bagaż, który nie przybył w ciągu dni 14 od daty, kiedy podróżny miał prawo do zgłoszenia się po jego odbiór na stacji przeznaczenia (par. 27), uważa się za zgubiony.

Par. 35. Koleje żelazne odpowiadają za szkodę, powstałą wskutek całkowitego lub częściowego zaginięcia bagażu i za jego uszkodzenie, od chwili przyjęcia go do przewozu aż do wydania.

Par. 36. Koleje są wolne od odpowiedzialności za całkowite lub częściowe zaginięcie bagażu i jego uszkodzenia:

a) jeżeli udowodnią, że szkoda została spowodowaną z winy podróżnego,

b) jeżeli szkoda wynikła z właściwości bagażu lub wadliwości opakowania, lub jeżeli przedmioty, wyłączone z przewozu, zostały mimo wiedzy kolei nadane jako bagaż,

c) jeżeli szkoda powstała na skutek działania siły wyższej (vis major) (patrz także p. VI protokułu dodatkowego).

Wysokość odszkodowania.

Par. 37. Jeżeli wina kolei została stwierdzoną, płaci ona odszkodowanie:

A. Za całkowite lub częściowe zagubienie bagażu:

a) w razie, nie udowodnienia przez poszkodowanego wysokości straty - podług rzeczywistej jej wartości, nie więcej jednak jak 4 dolary Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej za każdy brakujący kilogram wagi brutto bagażu,

b) w razie nie udowodnienia wysokości rzeczywistej straty - 1 dolar Stanów Zjednoczonych Ameryki Półn. za każdy brakujący kilogram wagi brutto bagażu.

B. Za uszkodzenie bagażu - stosownie do zmniejszenia się jego wartości, jednak nie więcej niż:

a) jeżeli bagaż został uszkodzony całkowicie - kwotę, któraby przypadła do wypłaty za zagubienie bagażu,

b) jeżeli bagaż został uszkodzony częściowo - kwotę, któraby przypadła do wypłaty za zagubienie uszkodzonej części.

Koleje umawiających się Stron będą wypłacały powyższe odszkodowanie w walucie swego Państwa według kursu dnia wypłaty.

Przekroczenie terminu dostawy bagażu.

Par. 38. Za przekroczenie terminu dostawy bagażu koleje nie odpowiadają.

Przewóz bagażu bez podróżnych, oraz przewóz przesyłek nadzwyczajnych.

Par. 39. W komunikacji niniejszej nie dopuszcza się tymczasowo przewozu bagażu bez podróżnych, t. j. bez okazania biletów jazdy przy jego nadawaniu, oraz przewozu przesyłek nadzwyczajnych.

Przewóz psów.

Par. 40. W bezpośredniej komunikacji nie przyjmuje się do przewozu psów.

Par. 41. Do niniejszej komunikacji bezpośredniej włącza się narazie stacje następujące:

ze strony Polski:

Białystok, Gdańsk, Katowice, Kraków, Lwów, Łódź, Poznań, Warszawa, Wilno;

ze strony Związku Socjalistycznych Republik Rad:

Charków, Kijów, Leningrad, Mińsk, Moskwa, Odessa i Tyflis.

ZAŁĄCZNIK  2 ⁷

 (uchylony)

¹ Art. 1 zmieniony przez art. 1 Protokołu z dnia 26 lipca 1934 r. (Dz.U.35.56.358) zmieniającego nin. Konwencję z dniem 21 lipca 1935 r.

² Art. 5 zmieniony przez art. 2 Protokołu z dnia 26 lipca 1934 r. (Dz.U.35.56.358) zmieniającego nin. Konwencję z dniem 21 lipca 1935 r.

³ Art. 6 zmieniony przez art. 3 Protokołu z dnia 26 lipca 1934 r. (Dz.U.35.56.358) zmieniającego nin. Konwencję z dniem 21 lipca 1935 r.

⁴ Art. 13 zmieniony przez art. 4 Protokołu z dnia 26 lipca 1934 r. (Dz.U.35.56.358) zmieniającego nin. Konwencję z dniem 15 listopada 1929 r.

⁵ Art. 16 zmieniony przez art. 5 Protokołu z dnia 26 lipca 1934 r. (Dz.U.35.56.358) zmieniającego nin. Konwencję z dniem 21 lipca 1935 r.

⁶ Protokół dodatkowy zmieniony przez art. 7 Protokołu z dnia 26 lipca 1934 r. (Dz.U.35.56.358) zmieniającego nin. Konwencjęz dniem 21 lipca 1935 r.

⁷ Załącznik 2 uchylony przez art. 6 Protokołu z dnia 26 lipca 1934 r. (Dz.U.35.56.358) zmieniającego nin. Konwencjęz dniem 21 lipca 1935 r.