ZSRR-Polska. Konwencja konsularna. Warszawa.1958.01.21.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1958.32.145

Akt utracił moc

Wersja od: 8 maja 1958 r.

KONWENCJA KONSULARNA

między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich, podpisana w Warszawie dnia 21 stycznia 1958 r.

W Imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 21 stycznia 1958 roku podpisana została w Warszawie Konwencja Konsularna między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o następującym brzmieniu dosłownym:

KONWENCJA KONSULARNA

między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich

Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Prezydium Rady Najwyższej Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich,

pragnąc uregulować w duchu przyjaźni i współpracy stosunki konsularne między obu Państwami,

postanowiły zawrzeć niniejszą Konwencję i w tym celu wyznaczyły swych Pełnomocników:

Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej - Rapackiego Adama, Ministra Spraw Zagranicznych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej,

Prezydium Rady Najwyższej Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich - Abrasimowa Piotra Andrejewicza, Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej,

którzy po wymianie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:

CZĘŚĆ  I

DEFINICJE.

Artykuł  1

W rozumieniu niniejszej Konwencji:

1) określenie "konsul" oznacza każdą osobę, posiadającą obywatelstwo państwa wysyłającego, która otrzymała od państwa przyjmującego exequatur lub inne, choćby tymczasowe zezwolenie na działanie w charakterze konsula generalnego, konsula, wicekonsula lub agenta konsularnego;

2) określenie "funkcjonariusz konsularny" oznacza każdą osobę z wyjątkiem konsula, która pełni funkcje konsularne i posiada obywatelstwo państwa wysyłającego; określenie to nie obejmuje personelu technicznego i służby domowej;

3) określenie "pracownik konsulatu" oznacza każdą osobę zatrudnioną w konsulacie;

4) określenie "konsulat" oznacza konsulaty generalne, konsulaty, wicekonsulaty i agencje konsularne;

5) określenie "archiwum konsulatu" obejmuje urzędową korespondencję, dokumenty oraz szafy i inne ruchomości biurowe przeznaczone do ich przechowywania;

6) określenie "obywatel państwa ...." oznacza osoby fizyczne posiadające obywatelstwo tego państwa oraz osoby prawne utworzone zgodnie z prawem tego państwa i mające siedzibę na jego terytorium;

7) określenie "statek państwa wysyłającego" oznacza każdy statek uprawniony do podnoszenia bandery tego państwa.

CZĘŚĆ  II

TWORZENIE KONSULATÓW I DOPUSZCZANIE KONSULÓW.

Artykuł  2

1. Każda z Umawiających się Stron może tworzyć konsulaty na terytorium drugiej Umawiającej się Strony zgodnie z niniejszą Konwencją.

2. Okręgi konsularne będą w każdym przypadku określane w drodze porozumienia obu Umawiających się Stron.

Artykuł  3

1. Konsul będzie dopuszczony do wykonywania działalności urzędowej i uznany zgodnie z przepisami i zwyczajami obowiązującymi w państwie przyjmującym przez udzielenie exequatur po przedstawieniu listów komisyjnych. W listach komisyjnych powinien być wskazany okręg konsularny.

2. Exequatur zawierające określenie okręgu konsularnego będzie udzielone konsulowi niezwłocznie. Państwo przyjmujące zawiadomi bez zwłoki właściwe organy władzy w okręgu konsularnym o udzieleniu exequatur. Organy te podejmą niezbędne kroki dla umożliwienia konsulowi rozpoczęcia działalności urzędowej i korzystania z uprawnień przyznanych mu przez niniejszą Konwencję.

Artykuł  4

W konsulacie może być zatrudniona niezbędna ilość pracowników zarówno obywateli państwa wysyłającego, jak i obywateli państwa przyjmującego. Konsul komunikuje na piśmie właściwym organom władzy państwa przyjmującego imiona, nazwiska, adresy i charakter służbowy tych pracowników.

Artykuł  5

1. W przypadku niemożności wykonywania przez konsula jego działalności urzędowej państwo wysyłające może upoważnić do tymczasowego kierowania konsulatem osobę ze swego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub funkcjonariusza konsularnego, zawiadamiając o tym uprzednio właściwe organy władzy państwa przyjmującego.

2. Osoba dopuszczona do tymczasowego kierowania konsulatem będzie korzystać z praw i przywilejów, jakie niniejsza Konwencja przyznaje konsulowi.

CZĘŚĆ  III

PRZYWILEJE KONSULARNE.

Artykuł  6

Państwo przyjmujące zapewnia konsulowi i pracownikom konsulatu swobodne wykonywanie działalności urzędowej. Organy władzy państwa przyjmującego udzielają powyższym osobom wszelkiej pomocy przy wykonywaniu tej działalności.

Artykuł  7

1. Na budynku, w którym mieści się konsulat, oraz na jego ogrodzeniu może być umieszczona tablica z godłem państwa wysyłającego i z nazwą konsulatu w języku urzędowym tego państwa.

2. Na budynku, w którym mieści się konsulat, może być wywieszona flaga państwa wysyłającego. Konsul może umieszczać flagę państwa wysyłającego na samochodach, statkach i innych środkach komunikacji w czasie używania ich dla celów służbowych.

Artykuł  8

1. Pomieszczenia urzędowe konsulatu są nietykalne. W pomieszczeniach tych oraz w mieszkaniu konsula organy władzy państwa przyjmującego nie mogą dokonywać jakichkolwiek czynności przymusowych.

2. Pomieszczenia urzędowe konsulatu powinny być oddzielone od mieszkań pracowników konsulatu.

Artykuł  9

1. Archiwa konsulatu są nietykalne. Organy władzy państwa przyjmującego nie mogą przeglądać ich ani zatrzymywać.

2. Archiwa konsulatu powinny być przechowywane oddzielnie od osobistych dokumentów konsula i pracowników konsulatu.

Artykuł  10

1. Konsul może wysyłać i otrzymywać urzędową korespondencję posługując się pocztą dyplomatyczną.

2. Korespondencja konsulatu zarówno wysyłana, jak i otrzymywana jest nietykalna. Organy władzy państwa przyjmującego nie mogą przeglądać jej ani zatrzymywać.

3. Konsul może posługiwać się szyfrem przy porozumiewaniu się z przedstawicielem dyplomatycznym i innymi organami władzy państwa wysyłającego.

Artykuł  11

1. Konsul i pracownicy konsulatu posiadający obywatelstwo państwa wysyłającego nie podlegają jurysdykcji państwa przyjmującego w sprawach ich działalności urzędowej.

2. W przypadku popełnienia przez konsula czynu, nie związanego z jego działalnością urzędową, podlegającego karze według prawa państwa przyjmującego, sprawa pojęcia jakichkolwiek kroków wobec konsula będzie w każdym przypadku uprzednio uzgodniona między obu Umawiającymi się Stronami.

Artykuł  12

1. Konsul i pracownicy konsulatu mogą być wezwani do złożenia zeznań w charakterze świadków w sprawach cywilnych i karnych. Wezwanie powinno posiadać formę pisma urzędowego bez wskazania na możliwość zastosowania jakichkolwiek środków w przypadku niestawiennictwa. Sąd lub urząd pragnący uzyskać zeznania podejmie niezbędne kroki, aby nie spowodować zakłóceń w wykonywaniu obowiązków urzędowych przez powyższe osoby.

2. Konsul i pracownicy konsulatu mogą odmówić złożenia zeznań w charakterze świadków przed sądami lub organami władzy państwa przyjmującego w sprawach dotyczących działalności urzędowej tych osób oraz odmówić okazania korespondencji i dokumentów urzędowych. Jeżeli sąd lub organ władzy państwa przyjmującego uzna odmowę za nieuzasadnioną, skieruje sprawę do rozstrzygnięcia na drodze dyplomatycznej.

3. Konsul, powołując się na ważne okoliczności służbowe lub chorobę, może prosić o przesłuchanie go w innym terminie albo w pomieszczeniu urzędowym konsulatu lub w mieszkaniu.

Artykuł  13

Konsul, pracownicy konsulatu oraz ich małżonkowie i małoletnie dzieci mieszkające z nimi nie podlegają - pod warunkiem posiadania obywatelstwa państwa wysyłającego - przepisom państwa przyjmującego dotyczącym rejestracji, zezwoleń na pobyt i meldunków cudzoziemców.

Artykuł  14

1. Nieruchomości państwa wysyłającego przeznaczone dla celów urzędowych konsulatu lub na mieszkania konsula i pracowników konsulatu zwolnione są od wszelkich podatków.

2. Samochody, statki i inne środki komunikacji, odbiorniki radiowe i telewizyjne oraz inne ruchomości stanowiące własność państwa wysyłającego i służące potrzebom konsulatu zwolnione są od wszelkich podatków i opłat.

Artykuł  15

Konsul, pracownicy konsulatu oraz ich małżonkowie i małoletnie dzieci mieszkające z nimi zwolnieni są - pod warunkiem posiadania obywatelstwa państwa wysyłającego - od wszelkich podatków bezpośrednich i opłat. Ze zwolnień takich korzysta również mienie ruchome powyższych osób.

Artykuł  16

1. Przedmioty przeznaczone dla potrzeb konsulatu zwalniane są od opłat celnych w takim samym trybie, jak przedmioty przeznaczone dla potrzeb przedstawicielstwa dyplomatycznego.

2. Przedmioty stanowiące własność lub przeznaczone dla konsula i pracowników konsulatu, jak również dla ich małżonków i małoletnich dzieci mieszkających z nimi, zwolnione są - pod warunkiem posiadania przez te osoby obywatelstwa państwa wysyłającego - od opłat celnych w tym samym zakresie, co przedmioty stanowiące własność lub przeznaczone dla członków i pracowników przedstawicielstwa dyplomatycznego.

CZĘŚĆ  IV

FUNKCJE KONSULA.

Artykuł  17

1. Konsul może bronić praw i interesów państwa wysyłającego i jego obywateli oraz wykonywać opiekę nad tymi obywatelami. W tym celu może on zwracać się bezpośrednio do sądów i organów władzy w okręgu konsularnym.

2. Konsul może bez szczególnych pełnomocnictw zastępować przed sądami i organami władzy w okręgu konsularnym obywateli państwa wysyłającego, jeżeli z powodu nieobecności lub wskutek innych ważnych przyczyn nie mogą oni w odpowiednim czasie bronić swych praw i interesów.

Artykuł  18

Konsul może:

1) rejestrować obywateli państwa wysyłającego;

2) wystawiać paszporty obywatelom państwa wysyłającego;

3) wystawiać inne dokumenty podróży;

4) udzielać wiz.

Artykuł  19

1. Konsul może sporządzać akty urodzenia i zgonu obywateli państwa wysyłającego.

2. Postanowienie ustępu 1 nie zwalnia jednak osób zobowiązanych przez prawo państwa przyjmującego od obowiązku dokonywania zgłoszeń urodzeń i zgonów, wymaganego przez prawo tego państwa.

Artykuł  20

Konsul może przyjmować oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński i sporządzać akty małżeństwa, jeżeli obie strony posiadają obywatelstwo państwa wysyłającego. Jeżeli przynajmniej jedna ze stron wstępujących w związek małżeński posiada stałe miejsce zamieszkania w państwie przyjmującym, konsul zawiadomi właściwe organy władzy tego państwa o zawarciu związku małżeńskiego.

Artykuł  21

1. Konsul może wykonywać czynności notarialne przewidziane przez prawo państwa wysyłającego, jeżeli dotyczą one obywateli tego państwa i mogą wywrzeć skutki prawne na jego terytorium.

2. Konsul może sporządzać i uwierzytelniać tłumaczenia dokumentów z języka państwa wysyłającego na język państwa przyjmującego i odwrotnie. Tłumaczenia te mają w państwie przyjmującym te samą moc prawną i dowodową, co tłumaczenia sporządzone lub uwierzytelnione zgodnie z prawem tego państwa.

3. Konsul może legalizować dokumenty wystawione lub uwierzytelnione w państwie przyjmującym lub wysyłającym. Przepis niniejszy nie narusza postanowień artykułów 15 i 16 Umowy miedzy Polską Rzecząpospolitą Ludową a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych, zawartej w dniu 28 grudnia 1957 roku.

Artykuł  22

Konsul może przyjmować do depozytu od obywateli państwa wysyłającego dokumenty oraz pieniądze i inne przedmioty wartościowe.

Artykuł  23

1. Konsul może zwrócić się do sądu lub organu władzy państwa przyjmującego o ustanowienie opieki bądź kurateli dla potrzebującego jej obywatela państwa wysyłającego do czasu ustanowienia takiej opieki lub kurateli przez sąd lub organ władzy tego państwa.

2. Konsul może zwrócić się do sądu lub organu władzy państwa przyjmującego z wnioskiem o ustanowienie kuratora dla mienia należącego do obywatela państwa wysyłającego, jeżeli mienie to pozostaje bez opieki.

Artykuł  24

Do funkcji konsula w sprawach spadkowych stosuje się postanowienia Umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych, zawartej w dniu 28 grudnia 1957 roku.

Artykuł  25

Konsul może okazywać wszelkiego rodzaju pomoc statkom i okrętom wojennym państwa wysyłającego, które przybyły do portu w okręgu konsularnym. Może on je odwiedzać, kapitan zaś i członkowie załogi mogą komunikować się z konsulem.

Artykuł  26

1. Konsul może żądać od kapitana i członków załogi statku państwa wysyłającego udzielenia informacji o statku, ładunku oraz przebiegu i celu podróży, sprawdzać dokumenty okrętowe oraz ułatwiać przybycie i wyjście statku z portu.

2. Konsul może - jeżeli zezwala na to prawo państwa przyjmującego - występować wraz z kapitanem lub członkami załogi przed sądami i organami władzy tego państwa, udzielać powyższym osobom wszelkiej pomocy, a także występować w charakterze tłumacza w sprawach tych osób przed wspomnianymi sądami i organami władzy.

3. Konsul może - jeżeli zezwala na to prawo państwa wysyłającego - rozstrzygać spory między kapitanem a członkami załogi włącznie ze sporami dotyczącymi płac i umów o pracę oraz angażować i zwalniać kapitana i członków załogi.

Artykuł  27

1. W przypadku awarii statku właściwe organy władzy państwa przyjmującego zawiadomią o tym niezwłocznie właściwego konsula.

2. W przypadku awarii konsul może udzielać wszelkiej pomocy statkowi, członkom załogi i pasażerom, jak również stosować środki zmierzające do zabezpieczenia ładunku i naprawy statku lub zwracać się do organu władzy państwa przyjmującego z prośbą o dokonanie takich czynności. Właściwe organy władzy państwa przyjmującego ułatwią konsulowi dokonywanie czynności podejmowanych przez niego w związku z awarią statku.

Artykuł  28

Konsul może - jeżeli przewiduje to prawo państwa wysyłającego - przyjmować oświadczenia oraz sporządzać i podpisywać dokumenty dotyczące statku i jego załogi.

Artykuł  29

Postanowienia artykułów 25-28 niniejszej Konwencji stosuje się odpowiednio do samolotów, ich dowódców i członków załóg.

Artykuł  30

Konsul może pobierać opłaty konsularne przewidziane przez prawo państwa wysyłającego.

CZĘŚĆ  V

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  31

Postanowienia części IV niniejszej Konwencji dotyczące funkcji konsulów stosuje się odpowiednio do kierownika wydziału konsularnego przedstawicielstwa dyplomatycznego każdej Umawiającej się Strony, jeżeli powierzenie mu tej funkcji zostanie zakomunikowane drugiej Umawiającej się Stronie. Wykonywanie przez powyższą osobę funkcji konsularnych nie narusza jej przywilejów i immunitetów dyplomatycznych.

Artykuł  32

Z chwilą wejścia w życie niniejszej Konwencji traci moc konwencja konsularna pomiędzy Polską a Związkiem Radzieckim, zawarta w dniu 18 lipca 1924 roku.

Artykuł  33

Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie 30 dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która odbędzie się w Moskwie.

Konwencja niniejsza zawarta jest na czas nieograniczony. Może być ona wypowiedziana przez każdą z Umawiających się Stron; w takim przypadku Konwencja traci moc obowiązującą po upływie 6 miesięcy od dnia otrzymania przez drugą Stronę notyfikacji o jej wypowiedzeniu.

Konwencję niniejszą sporządzono w Warszawie, dnia 21 stycznia 1958 roku w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i rosyjskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc obowiązującą.

Na dowód czego wyżej wymienieni Pełnomocnicy obu Umawiających się Stron podpisali niniejszą Konwencję i opatrzyli ją pieczęciami.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 18 lutego 1958 roku.