Dział 2 - Należności główne. - Zobowiązania podatkowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1946.27.173

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1949 r.

Dział  II.

Należności główne.

Rozdział  1.

Powstanie zobowiązań podatkowych.

Art.  28.

1. Zobowiązanie podatkowe powstaje z chwilą doręczenia podatnikowi, a w razie śmierci podatnika jego spadkobiercom - w sposób prawem przepisany - decyzji, ustalającej zobowiązanie podatkowe.

2. Jeżeli ustawa przewiduje obowiązek uiszczenia podatku bez uprzedniego doręczenia decyzji, zobowiązanie podatkowe powstaje z nastaniem okoliczności wskazanych w ustawie.

Art.  29.

1. Zobowiązanie podatkowe jest płatne w terminie określonym w ustawie. Jeżeli termin płatności jest w ustawie określony kalendarzowo, decyzja zaś ustalająca należność nie została doręczona co najmniej na miesiąc przed terminem płatności kalendarzowo określonym, obowiązuje termin określony w ust. 2.

2. Jeżeli ustawy inaczej nie stanowią, termin płatności należności z tytułu zobowiązania podatkowego upływa w miesiąc po doręczeniu decyzji ustalającej należność.

Rozdział  2.

Wygaśnięcie zobowiązań podatkowych.

Art.  30.

Zobowiązanie podatkowe wygasa przez zapłatę, potrącenie, umorzenie lub przedawnienie.

Art.  31.

1. Zapłata należności z tytułu zobowiązania podatkowego następuje pieniędzmi mającymi obieg prawny w chwili zapłaty.

2. Minister Skarbu może w drodze rozporządzenia określać także inną formę zapłaty obok określonej w ust. 1.

Art.  32.

1. Dłużnik, mający zobowiązania podatkowe z różnych tytułów, może wskazać przy zapłacie, które zobowiązanie chce uiścić.

2. Jednak z tego, co przypada na rachunek danego zobowiązania podatkowego, władza podatkowa ma prawo zaspokoić przede wszystkim koszty egzekucyjne oraz dodatki za zwłokę.

3. W braku jakiegokolwiek oświadczenia ze strony dłużnika zapłatę zarachowuje się przede wszystkim na grzywny i kary pieniężne, a następnie na poczet zobowiązania, którego termin płatności upłynął, jeżeli zaś jest kilka zobowiązań - na poczet zobowiązania, które nie korzysta z przywilejów określonych w art. 23, a to w kolejności od najdawniejszego.

Art.  33.

1. Zapłata powinna nastąpić w kasie władzy powołanej do ustalenia zobowiązania podatkowego lub w kasie instytucji wskazanej w decyzji bądź też do rąk organu wykonawczego władzy lub innych organów uprawnionych do przyjęcia zapłaty.

2. Pokwitowanie władzy, instytucji lub organu, sporządzone w przepisanej formie, jest bezwzględnym dowodem wykonania zobowiązania podatkowego w wysokości sumy wymienionej na pokwitowaniu.

3. 3 Dowodem wykonania zobowiązania podatkowego jest ponadto w przewidzianych w prawie przypadkach znak podatkowy (opaska, pieczęć, stempel itp.) według wzoru określonego przez Ministra Skarbu.

Art.  34. ⁴

1. Na wniosek dłużnika zobowiązanie podatkowe ulega potrąceniu z jego wzajemną, bezsporną i wymagalną wierzytelnością wobec Skarbu Państwa.

2. Wierzytelnościami, określonymi w ust. 1, są również kwoty nadmiernie lub nienależnie uiszczone tytułem zobowiązań podatkowych oraz kosztów egzekucyjnych; kwoty te ulegają zaliczeniu na poczet innych płatnych zobowiązań podatkowych dłużnika, a w ich braku ulegają zwrotowi w gotówce.

3. W przypadku uszkodzenia, zniszczenia lub zaginięcia znaku podatkowego (art. 33 ust. 3) nie powstaje prawo żądania wymiany znaku ani zwrotu podatku. Minister Skarbu może zezwalać na wyjątki od tego przepisu.

4. O dokonaniu potrącenia (zaliczenia) władza zawiadomi równocześnie dłużnika.

5. Na wniosek podatnika lub płatnika władza podatkowa powinna w terminie tygodniowym udzielić mu odpisu jego konta podatkowego.

6. Nadpłaty, podlegające zwrotowi lub zaliczeniu, oprocentowuje się w stosunku 4 od sta rocznie, licząc od dnia wpłaty sumy uznanej za niesłusznie pobraną.

7. Żądanie zwrotu nadpłaty przedawnia się z upływem następnego roku kalendarzowego po roku, w którym nadpłata powstała.

8. Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio do zobowiązań podatkowych na rzecz związków samorządu terytorialnego.

Art.  35. ⁵

1. W gospodarczo uzasadnionych lub zasługujących na szczególne uwzględnienie przypadkach Minister Skarbu może umarzać w całości lub w części należności z tytułu zobowiązań podatkowych, przypadające na rzecz Skarbu Państwa, a Minister Administracji Publicznej bądź Minister Ziem Odzyskanych - przypadające na rzecz związków samorządu terytorialnego.

2. Umorzenie w całości lub w części należności głównej pociąga za sobą umorzenie należności ubocznej w odpowiednim stosunku.

3. Ministrom, wymienionym w ust. 1, służy prawo przeniesienia w drodze rozporządzenia uprawnień, określonych w tym ustępie na podległe władze podatkowe.

Art.  36.

1. Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności.

2. Odroczenie terminu płatności, rozłożenia na raty należności oraz każda czynność władzy zmierzająca do ściągnięcia należności a podana do wiadomości dłużnika przerywa bieg przedawnienia.

3. Przedawnienie biegnie na nowo po upływie tego roku kalendarzowego, w którym upłynął termin wskazany w decyzji o odroczeniu lub termin płatności ostatniej raty albo w którym dokonano czynności, zmierzającej do ściągnięcia należności.

Art.  37.

Nie wygasają z tytułu przedawnienia zobowiązania podatkowe zabezpieczone hipoteką lub zastawem. Zobowiązania te mogą być jednak zaspokojone tylko z przedmiotów majątkowych, na których zostały zabezpieczone.

³ Art. 33 ust. 3 dodany przez art. 31 pkt 1 dekretu z dnia 25 października 1948 r. o podatku obrotowym (Dz.U.48.52.413) z dniem 1 stycznia 1949 r.

⁴ Art. 34 zmieniony przez art. 31 pkt 2 dekretu z dnia 25 października 1948 r. o podatku obrotowym (Dz.U.48.52.413) z dniem 1 stycznia 1949 r.

⁵ Art. 35 zmieniony przez art. 1 dekretu z dnia 28 lipca 1948 r. (Dz.U.48.36.248) zmieniającego nin. dekret z dniem 3 sierpnia 1948 r.